I Introduction
In 1970 V. Efimov predicted vefimov a remarkable and counterintuitive phenomenon now called the Efimov effect, which can be stated as follows.
If the negative continuous spectrum of a three-particle Hamiltonian H 𝐻 H is empty but
at least two of the particle pairs have a resonance at zero energy then H 𝐻 H has an infinite number of negative energy bound states. Thereby the pair–interactions’ range
can be finite. This effect was in striking contradiction with the general knowledge of that time saying
that an infinite number of bound states can only be produced by long–range interactions. The first sketch of mathematical proof
of the Efimov effect was done by
L. D. Faddeev shortly after V. Efimov told him about his discovery efimovprivate . The first published proof, which was not
mathematically flawless, appeared in amadonoble . Later D. R. Yafaev yafaev basing on the Faddeev’s idea presented a complete mathematical proof;
in ovchinnikov ; tamura ; fonseca one finds other proofs by different methods.
The original Faddeev’s argument and his derivation of the discrete spectrum asymptotics in the case of three identical particles can be found in merkuriev .
The spectral asymptotics for particles with unequal masses was analyzed in sobolev .
In wang the author claimed having generalized the result in yafaev ; sobolev to the case of three clusters but the proof in wang
contains a mistake wangwrong .
After the Efimov effect was proved to exist in the three–particle case the researchers had an eye on its
most straightforward generalization, namely, the case of four bosons with an empty negative continuous spectrum.
Amado and Greenwood in greenwood claimed having proved that the Efimov effect is impossible for N ≥ 4 𝑁 4 N\geq 4 bosons.
For four bosons their prediction later got numerical confirmation, see f. e. universal . This showed that somehow
the Efimov effect appeared to be possible only for three bosons, not more not less.
The “proof” in greenwood is invalid: the authors make various unclear and ungrounded assumptions (in particular,
one could question the validity of the expansion Eq. (10), where somehow B ≠ 0 𝐵 0 B\neq 0 , or the finiteness of the nominator in Eq. 6 in greenwood , etc.).
The reader should also be warned against
the misused terminology in amadonoble ; greenwood , where
the authors use the term “zero energy bound states” both for zero energy
resonances and L 2 superscript 𝐿 2 L^{2} states, which may lead to a controversy already in the three–particle case 1 . The aim of the present paper is to give a
correct mathematical proof to the Amado–Greenwood’s conjecture. For a more detailed explanation of our result we refer the reader to Sec. III .
In a series of papers (in particular, see vugzhisl1 ; vugzhisl2 ; vugzhisl3 ; vugzhisl4 )
Vugal’ter and Zhislin using the variational approach derived several theorems concerning the finiteness of the discrete spectrum of Schrödinger
operators. Applied to systems, where subsystems may have virtual levels, their results are the most advanced ones so far.
In Theorem 1.3 in vugzhisl1 these authors prove the following: suppose that
the system of N 𝑁 N particles is described by the Hamiltonian H 𝐻 H with σ e s s ( H ) = [ 0 , ∞ ) subscript 𝜎 𝑒 𝑠 𝑠 𝐻 0 \sigma_{ess}(H)=[0,\infty) . Suppose also that the particles can be partitioned into two clusters
C 1 subscript 𝐶 1 C_{1} and C 2 subscript 𝐶 2 C_{2} in such a way that any subsystem having the particles both from C 1 subscript 𝐶 1 C_{1} and C 2 subscript 𝐶 2 C_{2} does not have a virtual level at zero energy. Then H 𝐻 H has at most a finite
number of negative eigenvalues. Note, that subsystems having the particles only from C 1 subscript 𝐶 1 C_{1} (or equivalently only from C 2 subscript 𝐶 2 C_{2} ) are allowed to have virtual
levels! Already in yafaev as a byproduct of the main result one finds the proof
that if N = 3 𝑁 3 N=3 and at most one particle pair has a zero energy resonance then the number of negative energy levels is finite; in yafaev29
this case is analyzed in more detail.
In that sense one can view the theorem of Vugal’ter and Zhislin as a
generalization of Yafaev’s result regarding the finiteness of the discrete spectrum to N ≥ 4 𝑁 4 N\geq 4 .
The proof of Theorem 1.3 in vugzhisl1 is rather involved
(a proposed simplification in ahia helps only a little since the method is practically the same as in vugzhisl1
but various results from vugzhisl1 ; vugzhisl2 ; vugzhisl3 are cited without a proof). Sec. II of this paper
contains a relatively simple proof of Theorem 1 , which implies the theorem of Vugal’ter and Zhislin, however, restricted to the class of potentials considered here.
Our proof uses the Birman–Schwinger (BS) principle and we believe that it contributes to a better understanding of the results in vugzhisl1 .
The Amado–Greenwood’s conjecture greenwood that is most interesting from a physics point of view
is not covered by the results of Vugal’ter and Zhislin. Here one can mention two sorts of arising difficulties.
One is, quoting Zhislin, a lack of information on the near–threshold resolvent behavior of the
N-body system for N ≥ 3 𝑁 3 N\geq 3 . Another difficulty appears if one tries to extend Yafaev’s analysis
to the case N ≥ 4 𝑁 4 N\geq 4 . Namely, in yafaev ; sobolev the eigenvalues were “counted” using
symmetrized Faddeev equations, which have a compact kernel away from the
resonances. In the case N ≥ 4 𝑁 4 N\geq 4 Faddeev equations seize being compact, which is a
known problem motovilov ; yakovlev ; merkuriev . Their exists a generalization in form of
Faddeev–Yakubovsky equations yakubovsky ; merkuriev , but it is not at all obvious how one can adopt Faddeev–Yakubovsky equations
to the purpose of counting eigenvalues.
In our proof of the Amado–Greenwood’s conjecture we use an approach, which is in the spirit of yafaev .
We reduce the problem to the analysis of the spectrum of
an integral operator, which arises after successively applying N 𝑁 N times the BS principle. In distinction from yafaev ; sobolev ,
where integral equations had a 3 × 3 3 3 3\times 3 matrix form,
the resulting integral equation in our approach is written in one line; this equation is subsequently used for counting eigenvalues. One should also
mention the fundamental difference between the cases of 3 and 4 identical particles. In the case N = 3 𝑁 3 N=3
the two–particle subsystems have at most a zero energy resonance but cannot have a zero energy L 2 superscript 𝐿 2 L^{2} state.
On the contrary, for N = 4 𝑁 4 N=4 the 3–particle subsystems may have square integrable zero energy
bound states 1 ; jpasubmit . These zero energy three–body ground states have a power fall–off,
the most trivial lower bound 1 being | ψ 0 ( x ) | ≥ ( 1 + | x | ) − 4 subscript 𝜓 0 𝑥 superscript 1 𝑥 4 |\psi_{0}(x)|\geq(1+|x|)^{-4} , where
x ∈ ℝ 6 𝑥 superscript ℝ 6 x\in\mathbb{R}^{6} . The hard part of the proof is to
show in some sense that these states fall off rapidly enough in some sense so that they cannot lead to an infinite number of bound states. The presence of a bound state at zero energy also
affects the dependence of the energy on the coupling constant near the threshold klaus1 ; klaus2 ; simonfuncan and shapes the low–energy behavior of the resolvent.
The paper is organized as follows. In Sec. II we prove Theorem 1 , which implies Theorem 1.3 in vugzhisl1 .
Sec. III contains the statement of the main theorem and an intriguing conjecture concerning the existence of the true four–body Efimov effect.
Sec. IV deals with the situation when the N–particle system is at critical coupling (for the definition of critical coupling, see jpasubmit ).
The results of Sec. IV are then applied to the subsystems
containing N − 1 𝑁 1 N-1 particles in Sec. V , where we prove the Amado–Greenwood’s conjecture.
The Appendix reviews the BS principle, thereby, we extensively use the results from klaus2 .
Here are some of the notations used in the paper. We define
ℝ + := { x ∈ ℝ | x ≥ 0 } assign subscript ℝ conditional-set 𝑥 ℝ 𝑥 0 \mathbb{R}_{+}:=\{x\in\mathbb{R}|x\geq 0\} and ℤ + := { n ∈ ℤ | n ≥ 0 } assign subscript ℤ conditional-set 𝑛 ℤ 𝑛 0 \mathbb{Z}_{+}:=\{n\in\mathbb{Z}|n\geq 0\} , where ℝ , ℤ ℝ ℤ
\mathbb{R},\mathbb{Z} are reals and integers respectively.
The function χ R : ℝ + → ℝ + : subscript 𝜒 𝑅 → subscript ℝ subscript ℝ \chi_{R}:\mathbb{R}_{+}\to\mathbb{R}_{+} for R > 0 𝑅 0 R>0 is such that
χ R ( r ) = 1 subscript 𝜒 𝑅 𝑟 1 \chi_{R}(r)=1 for r ≤ R 𝑟 𝑅 r\leq R and χ R ( r ) = 0 subscript 𝜒 𝑅 𝑟 0 \chi_{R}(r)=0 otherwise.
For v : ℝ n → ℝ : 𝑣 → superscript ℝ 𝑛 ℝ v:\mathbb{R}^{n}\to\mathbb{R} the positive and negative parts are v ± := max [ ± v , 0 ] assign subscript 𝑣 plus-or-minus plus-or-minus 𝑣 0 v_{\pm}:=\max[\pm v,0] so
that v = v + − v − 𝑣 subscript 𝑣 subscript 𝑣 v=v_{+}-v_{-} . For a self–adjoint operator A 𝐴 A following imsigal we denote # ( evs ( A ) > λ ) # evs 𝐴 𝜆 \#(\textrm{evs}(A)>\lambda) the number of eigenvalues of A 𝐴 A (counting multiplicities) larger
than λ ∈ ℝ 𝜆 ℝ \lambda\in\mathbb{R} . In the case when σ e s s ( A ) ∩ ( λ , ∞ ) ≠ ∅ subscript 𝜎 𝑒 𝑠 𝑠 𝐴 𝜆 \sigma_{ess}(A)\cap(\lambda,\infty)\neq\emptyset we set by definition # ( evs ( A ) > λ ) = ∞ # evs 𝐴 𝜆 \#(\textrm{evs}(A)>\lambda)=\infty .
The versions of this definition using other relation symbols like < , ≥ , ≤
<,\geq,\leq are self–explanatory.
The linear space of bounded
operators on a Hilbert space ℋ ℋ \mathcal{H} is always denoted as 𝔅 ( ℋ ) 𝔅 ℋ \mathfrak{B}(\mathcal{H}) . For a self–adjoint operator A 𝐴 A the notation A ≧̸ 0 not-greater-than-nor-equals 𝐴 0 A\ngeqq 0
means that there exists f 0 ∈ D ( A ) subscript 𝑓 0 𝐷 𝐴 f_{0}\in D(A) such that ( f 0 , A f 0 ) < 0 subscript 𝑓 0 𝐴 subscript 𝑓 0 0 (f_{0},Af_{0})<0 . ‖ A ‖ H S subscript norm 𝐴 𝐻 𝑆 \|A\|_{HS} denotes the Hilbert–Schmidt norm of the Hilbert–Schmidt operator A 𝐴 A . The notation
f ∈ L ∞ ∞ ( ℝ n ) 𝑓 subscript superscript 𝐿 superscript ℝ 𝑛 f\in L^{\infty}_{\infty}(\mathbb{R}^{n}) means that f : ℝ n → ℂ : 𝑓 → superscript ℝ 𝑛 ℂ f:\mathbb{R}^{n}\to\mathbb{C} is a bounded Borel function going to zero at infinity.
II Theorem of Vugal’ter and Zhislin
We consider the Schrödinger operator of N 𝑁 N particles in ℝ 3 superscript ℝ 3 \mathbb{R}^{3}
H = H 0 + ∑ 1 ≤ i < j ≤ N v i j , 𝐻 subscript 𝐻 0 subscript 1 𝑖 𝑗 𝑁 subscript 𝑣 𝑖 𝑗 H=H_{0}+\sum_{1\leq i<j\leq N}v_{ij},
(1)
where H 0 subscript 𝐻 0 H_{0} is the kinetic energy operator with the center of mass removed and
v i j subscript 𝑣 𝑖 𝑗 v_{ij} are operators of multiplication by v i j ( r i − r j ) subscript 𝑣 𝑖 𝑗 subscript 𝑟 𝑖 subscript 𝑟 𝑗 v_{ij}(r_{i}-r_{j}) . Here and further r i ∈ ℝ 3 subscript 𝑟 𝑖 superscript ℝ 3 r_{i}\in\mathbb{R}^{3} and m i ∈ ℝ + / { 0 } subscript 𝑚 𝑖 subscript ℝ 0 m_{i}\in\mathbb{R}_{+}/\{0\} always denote particle position vectors and masses.
For pair–interactions we shall require (throughout this section) that ( v i j ) + ∈ L 2 ( ℝ 3 ) + L ∞ ∞ ( ℝ 3 ) subscript subscript 𝑣 𝑖 𝑗 superscript 𝐿 2 superscript ℝ 3 subscript superscript 𝐿 superscript ℝ 3 (v_{ij})_{+}\in L^{2}(\mathbb{R}^{3})+L^{\infty}_{\infty}(\mathbb{R}^{3}) and
( v i j ) − ∈ L 3 ( ℝ 3 ) ∩ L 3 / 2 − α ( ℝ 3 ) subscript subscript 𝑣 𝑖 𝑗 superscript 𝐿 3 superscript ℝ 3 superscript 𝐿 3 2 𝛼 superscript ℝ 3 (v_{ij})_{-}\in L^{3}(\mathbb{R}^{3})\cap L^{3/2-\alpha}(\mathbb{R}^{3}) , where α ∈ ( 0 , 1 / 2 ) 𝛼 0 1 2 \alpha\in(0,1/2) has a fixed value throughout this section.
By the Kato–Rellich theorem kato ; teschl
H 𝐻 H is self–adjoint on D ( H 0 ) = ℋ 2 ( ℝ 3 N − 3 ) ⊂ L 2 ( ℝ 3 N − 3 ) 𝐷 subscript 𝐻 0 superscript ℋ 2 superscript ℝ 3 𝑁 3 superscript 𝐿 2 superscript ℝ 3 𝑁 3 D(H_{0})=\mathcal{H}^{2}(\mathbb{R}^{3N-3})\subset L^{2}(\mathbb{R}^{3N-3}) (the symbol ℋ 2 superscript ℋ 2 \mathcal{H}^{2} denotes the corresponding Sobolev space teschl ; liebloss ).
The conditions on pair–interactions guarantee that for all γ ∈ [ 0 , α ( 3 − 2 α ) − 1 ] 𝛾 0 𝛼 superscript 3 2 𝛼 1 \gamma\in[0,\alpha(3-2\alpha)^{-1}] there is a constant c γ ∈ ℝ + subscript 𝑐 𝛾 subscript ℝ c_{\gamma}\in\mathbb{R}_{+} such that
[ ∫ ( v i j ( r ) ) − ( v i j ( r ′ ) ) − | r − r ′ | 2 − 8 γ d 3 r d 3 r ′ ] 1 / 2 < c γ ( 1 ≤ i < j ≤ N ) , superscript delimited-[] subscript subscript 𝑣 𝑖 𝑗 𝑟 subscript subscript 𝑣 𝑖 𝑗 superscript 𝑟 ′ superscript 𝑟 superscript 𝑟 ′ 2 8 𝛾 superscript 𝑑 3 𝑟 superscript 𝑑 3 superscript 𝑟 ′ 1 2 subscript 𝑐 𝛾 1 𝑖 𝑗 𝑁
\left[\int\frac{\bigl{(}v_{ij}(r)\bigr{)}_{-}\bigl{(}v_{ij}(r^{\prime})\bigr{)}_{-}}{|r-r^{\prime}|^{2-8\gamma}}d^{3}rd^{3}r^{\prime}\right]^{1/2}<c_{\gamma}\quad\quad(1\leq i<j\leq N),
(2)
whereby the constant c γ subscript 𝑐 𝛾 c_{\gamma} can be determined from the Hardy–Littlewood–Sobolev inequality liebloss .
Incidentally, c 0 subscript 𝑐 0 c_{0} is the Rollnik norm of ( v i j ) − subscript subscript 𝑣 𝑖 𝑗 \bigl{(}v_{ij}\bigr{)}_{-} quadrforms .
Suppose all particles are partitioned into two non–empty clusters
ℭ 1 subscript ℭ 1 \mathfrak{C}_{1} and ℭ 2 subscript ℭ 2 \mathfrak{C}_{2} each containing # ℭ 1 # subscript ℭ 1 \#\mathfrak{C}_{1} and
# ℭ 2 # subscript ℭ 2 \#\mathfrak{C}_{2} particles respectively. Then we can write
H = h ℭ 1 ℭ 2 − Δ R + V ℭ 1 ℭ 2 + − V ℭ 1 ℭ 2 − , 𝐻 subscript ℎ subscript ℭ 1 subscript ℭ 2 subscript Δ 𝑅 superscript subscript 𝑉 subscript ℭ 1 subscript ℭ 2 superscript subscript 𝑉 subscript ℭ 1 subscript ℭ 2 \displaystyle H=h_{\mathfrak{C}_{1}\mathfrak{C}_{2}}-\Delta_{R}+V_{\mathfrak{C}_{1}\mathfrak{C}_{2}}^{+}-V_{\mathfrak{C}_{1}\mathfrak{C}_{2}}^{-},
(3)
V ℭ 1 ℭ 2 ± := ∑ i ∈ ℭ 1 j ∈ ℭ 2 ( v i j ) ± , assign superscript subscript 𝑉 subscript ℭ 1 subscript ℭ 2 plus-or-minus subscript 𝑖 subscript ℭ 1 𝑗 subscript ℭ 2
subscript subscript 𝑣 𝑖 𝑗 plus-or-minus \displaystyle V_{\mathfrak{C}_{1}\mathfrak{C}_{2}}^{\pm}:=\sum_{\begin{subarray}{c}i\in\mathfrak{C}_{1}\\
j\in\mathfrak{C}_{2}\end{subarray}}\bigl{(}v_{ij}\bigr{)}_{\pm},
(4)
where h ℭ 1 ℭ 2 subscript ℎ subscript ℭ 1 subscript ℭ 2 h_{\mathfrak{C}_{1}\mathfrak{C}_{2}} is the Hamiltonian of internal motion in the clusters, R ∈ ℝ 3 𝑅 superscript ℝ 3 R\in\mathbb{R}^{3} is a vector pointing from the
center of mass of ℭ 1 subscript ℭ 1 \mathfrak{C}_{1} to the center of mass of ℭ 2 subscript ℭ 2 \mathfrak{C}_{2} (for convenience we set in (3 ) the coefficient in front of the Laplace operator
equal to unity). V ℭ 1 ℭ 2 + superscript subscript 𝑉 subscript ℭ 1 subscript ℭ 2 V_{\mathfrak{C}_{1}\mathfrak{C}_{2}}^{+} (resp. V ℭ 1 ℭ 2 − superscript subscript 𝑉 subscript ℭ 1 subscript ℭ 2 V_{\mathfrak{C}_{1}\mathfrak{C}_{2}}^{-} ) are the sums of positive (resp. negative) parts of
interactions between the clusters. For each partition we define
H ( λ ) := h ℭ 1 ℭ 2 − Δ R + V ℭ 1 ℭ 2 + − λ V ℭ 1 ℭ 2 − ( λ ≥ 1 ) , assign 𝐻 𝜆 subscript ℎ subscript ℭ 1 subscript ℭ 2 subscript Δ 𝑅 superscript subscript 𝑉 subscript ℭ 1 subscript ℭ 2 𝜆 superscript subscript 𝑉 subscript ℭ 1 subscript ℭ 2 𝜆 1
\displaystyle H(\lambda):=h_{\mathfrak{C}_{1}\mathfrak{C}_{2}}-\Delta_{R}+V_{\mathfrak{C}_{1}\mathfrak{C}_{2}}^{+}-\lambda V_{\mathfrak{C}_{1}\mathfrak{C}_{2}}^{-}\quad\quad(\lambda\geq 1),
(5)
E t h r ( λ ) := inf σ e s s ( H ( λ ) ) , assign subscript 𝐸 𝑡 ℎ 𝑟 𝜆 infimum subscript 𝜎 𝑒 𝑠 𝑠 𝐻 𝜆 \displaystyle E_{thr}(\lambda):=\inf\sigma_{ess}\bigl{(}H(\lambda)\bigr{)},
(6)
where, clearly, H = H ( 1 ) 𝐻 𝐻 1 H=H(1) . Our aim in this section is to prove the following
Theorem 1 .
Let H 𝐻 H be defined as in (1 ). Suppose that there exists a partition into two clusters ℭ 1 , 2 subscript ℭ 1 2
\mathfrak{C}_{1,2} and λ 0 > 1 subscript 𝜆 0 1 \lambda_{0}>1 such that
E t h r ( λ 0 ) = inf σ e s s ( H ) subscript 𝐸 𝑡 ℎ 𝑟 subscript 𝜆 0 infimum subscript 𝜎 𝑒 𝑠 𝑠 𝐻 E_{thr}(\lambda_{0})=\inf\sigma_{ess}(H) , where E t h r ( λ 0 ) subscript 𝐸 𝑡 ℎ 𝑟 subscript 𝜆 0 E_{thr}(\lambda_{0}) is defined in (6 ). Then # ( evs ( H ) < inf σ e s s ( H ) ) < ∞ # evs 𝐻 infimum subscript 𝜎 𝑒 𝑠 𝑠 𝐻 \#(\textnormal{evs}\>(H)<\inf\sigma_{ess}(H))<\infty .
The proof would be given later in this section, where at the end we would also
demonstrate that in the case when inf σ e s s ( H ) = 0 infimum subscript 𝜎 𝑒 𝑠 𝑠 𝐻 0 \inf\sigma_{ess}(H)=0 Theorem 1.3 in vugzhisl1 (restricted to the class of potentials discussed here)
follows from Theorem 1 .
Let us introduce the following operator function
D ( γ , ϵ ) := [ H w + ϵ ] − 1 / 2 − γ ( V ℭ 1 ℭ 2 − ) 1 / 2 , assign 𝐷 𝛾 italic-ϵ superscript delimited-[] subscript 𝐻 𝑤 italic-ϵ 1 2 𝛾 superscript superscript subscript 𝑉 subscript ℭ 1 subscript ℭ 2 1 2 D(\gamma,\epsilon):=\bigl{[}H_{w}+\epsilon\bigr{]}^{-1/2-\gamma}(V_{\mathfrak{C}_{1}\mathfrak{C}_{2}}^{-})^{1/2},
(7)
where γ ≥ 0 𝛾 0 \gamma\geq 0 , ϵ > 0 italic-ϵ 0 \epsilon>0 and for a shorter notation we set
H w := ( h ℭ 1 ℭ 2 − E t h r ( 1 ) ) − Δ R + V ℭ 1 ℭ 2 + . assign subscript 𝐻 𝑤 subscript ℎ subscript ℭ 1 subscript ℭ 2 subscript 𝐸 𝑡 ℎ 𝑟 1 subscript Δ 𝑅 superscript subscript 𝑉 subscript ℭ 1 subscript ℭ 2 H_{w}:=(h_{\mathfrak{C}_{1}\mathfrak{C}_{2}}-E_{thr}(1))-\Delta_{R}+V_{\mathfrak{C}_{1}\mathfrak{C}_{2}}^{+}.
(8)
The relevant properties of D ( γ , ϵ ) 𝐷 𝛾 italic-ϵ D(\gamma,\epsilon) are established
in the following two lemmas.
Lemma 1 .
For all γ ∈ [ 0 , α ( 3 − 2 α ) − 1 ] 𝛾 0 𝛼 superscript 3 2 𝛼 1 \gamma\in[0,\alpha(3-2\alpha)^{-1}]
Λ γ := sup ϵ > 0 ‖ D ( γ , ϵ ) ‖ < ∞ assign subscript Λ 𝛾 subscript supremum italic-ϵ 0 norm 𝐷 𝛾 italic-ϵ \Lambda_{\gamma}:=\sup_{\epsilon>0}\left\|D(\gamma,\epsilon)\right\|<\infty
(9)
Proof.
Note that for a self–adjoint operator A ≥ 0 𝐴 0 A\geq 0 and ϵ , p > 0 italic-ϵ 𝑝
0 \epsilon,p>0 we have
( A + ϵ ) − p = [ p Γ ( p ) ] − 1 ∫ 0 ∞ exp { − t 1 / p ( A + ϵ ) } 𝑑 t , superscript 𝐴 italic-ϵ 𝑝 superscript delimited-[] 𝑝 Γ 𝑝 1 superscript subscript 0 superscript 𝑡 1 𝑝 𝐴 italic-ϵ differential-d 𝑡 (A+\epsilon)^{-p}=[p\Gamma(p)]^{-1}\int_{0}^{\infty}\exp\{-t^{1/p}(A+\epsilon)\}dt,
(10)
where the integral is to be understood in the strong sense. Eq. (10 ) can be easily verified using the spectral theorem.
Therefore, for any f ∈ L 2 ( ℝ 3 N − 3 ) , γ ≥ 0 formulae-sequence 𝑓 superscript 𝐿 2 superscript ℝ 3 𝑁 3 𝛾 0 f\in L^{2}(\mathbb{R}^{3N-3}),\gamma\geq 0
( H w + ϵ ) − 1 / 2 − γ f = [ ( 1 / 2 + γ ) Γ ( 1 / 2 + γ ) ] − 1 ∫ 0 ∞ exp { − t 2 1 + 2 γ ( H w + ϵ ) } f 𝑑 t superscript subscript 𝐻 𝑤 italic-ϵ 1 2 𝛾 𝑓 superscript delimited-[] 1 2 𝛾 Γ 1 2 𝛾 1 superscript subscript 0 superscript 𝑡 2 1 2 𝛾 subscript 𝐻 𝑤 italic-ϵ 𝑓 differential-d 𝑡 \bigl{(}H_{w}+\epsilon\bigr{)}^{-1/2-\gamma}f=\left[\left(1/2+\gamma\right)\Gamma\left(1/2+\gamma\right)\right]^{-1}\int_{0}^{\infty}\exp\{-t^{\frac{2}{1+2\gamma}}(H_{w}+\epsilon)\}fdt
(11)
The operator under the integral is positivity preserving lpestim , which
allows us to write
| ( H w + ϵ ) − 1 / 2 − γ f | ≤ [ ( 1 / 2 + γ ) Γ ( 1 / 2 + γ ) ] − 1 ∫ 0 ∞ exp { − t 2 1 + 2 γ ( H w + ϵ ) } | f | 𝑑 t superscript subscript 𝐻 𝑤 italic-ϵ 1 2 𝛾 𝑓 superscript delimited-[] 1 2 𝛾 Γ 1 2 𝛾 1 superscript subscript 0 superscript 𝑡 2 1 2 𝛾 subscript 𝐻 𝑤 italic-ϵ 𝑓 differential-d 𝑡 \left|\bigl{(}H_{w}+\epsilon\bigr{)}^{-1/2-\gamma}f\right|\leq\left[\left(1/2+\gamma\right)\Gamma\left(1/2+\gamma\right)\right]^{-1}\int_{0}^{\infty}\exp\{-t^{\frac{2}{1+2\gamma}}(H_{w}+\epsilon)\}|f|dt
(12)
By the Lie–Trotter product formula (see Sec. VIII of vol. 1 in reed )
e − t ( H w + ϵ ) = s– lim n → ∞ ( e − ( t / n ) ( H w ′ + ϵ ) e − ( t / n ) V ℭ 1 ℭ 2 + ) n , superscript 𝑒 𝑡 subscript 𝐻 𝑤 italic-ϵ s– subscript → 𝑛 superscript superscript 𝑒 𝑡 𝑛 subscript superscript 𝐻 ′ 𝑤 italic-ϵ superscript 𝑒 𝑡 𝑛 superscript subscript 𝑉 subscript ℭ 1 subscript ℭ 2 𝑛 e^{-t(H_{w}+\epsilon)}=\textnormal{s--}\negmedspace\lim_{\negthickspace\negthickspace\negthickspace n\to\infty}\left(e^{-(t/n)(H^{\prime}_{w}+\epsilon)}e^{-(t/n)V_{\mathfrak{C}_{1}\mathfrak{C}_{2}}^{+}}\right)^{n},
(13)
where H w ′ := ( h ℭ 1 ℭ 2 − E t h r ( 1 ) ) − Δ R assign subscript superscript 𝐻 ′ 𝑤 subscript ℎ subscript ℭ 1 subscript ℭ 2 subscript 𝐸 𝑡 ℎ 𝑟 1 subscript Δ 𝑅 H^{\prime}_{w}:=(h_{\mathfrak{C}_{1}\mathfrak{C}_{2}}-E_{thr}(1))-\Delta_{R} . This gives us the inequality
| ( H w + ϵ ) − 1 / 2 − γ f | ≤ ( H w ′ + ϵ ) − 1 / 2 − γ | f | . superscript subscript 𝐻 𝑤 italic-ϵ 1 2 𝛾 𝑓 superscript subscript superscript 𝐻 ′ 𝑤 italic-ϵ 1 2 𝛾 𝑓 \left|\bigl{(}H_{w}+\epsilon\bigr{)}^{-1/2-\gamma}f\right|\leq\bigl{(}H^{\prime}_{w}+\epsilon\bigr{)}^{-1/2-\gamma}|f|.
(14)
Hence,
Λ γ ≤ sup ϵ > 0 ‖ ( H w ′ + ϵ ) − 1 / 2 − γ ( V ℭ 1 ℭ 2 − ) 1 / 2 ‖ subscript Λ 𝛾 subscript supremum italic-ϵ 0 norm superscript subscript superscript 𝐻 ′ 𝑤 italic-ϵ 1 2 𝛾 superscript superscript subscript 𝑉 subscript ℭ 1 subscript ℭ 2 1 2 \displaystyle\Lambda_{\gamma}\leq\sup_{\epsilon>0}\left\|\bigl{(}H^{\prime}_{w}+\epsilon\bigr{)}^{-1/2-\gamma}\bigl{(}V_{\mathfrak{C}_{1}\mathfrak{C}_{2}}^{-}\bigr{)}^{1/2}\right\|
= sup ϵ > 0 ‖ ( V ℭ 1 ℭ 2 − ) 1 / 2 ( H w ′ + ϵ ) − 1 − 2 γ ( V ℭ 1 ℭ 2 − ) 1 / 2 ‖ 1 / 2 . absent subscript supremum italic-ϵ 0 superscript norm superscript superscript subscript 𝑉 subscript ℭ 1 subscript ℭ 2 1 2 superscript subscript superscript 𝐻 ′ 𝑤 italic-ϵ 1 2 𝛾 superscript superscript subscript 𝑉 subscript ℭ 1 subscript ℭ 2 1 2 1 2 \displaystyle=\sup_{\epsilon>0}\left\|\bigl{(}V_{\mathfrak{C}_{1}\mathfrak{C}_{2}}^{-}\bigr{)}^{1/2}\bigl{(}H^{\prime}_{w}+\epsilon\bigr{)}^{-1-2\gamma}\bigl{(}V_{\mathfrak{C}_{1}\mathfrak{C}_{2}}^{-}\bigr{)}^{1/2}\right\|^{1/2}.
(15)
By the spectral theorem
( H w ′ + ϵ ) − 1 − 2 γ ≤ ( − Δ R + ϵ ) − 1 − 2 γ . superscript subscript superscript 𝐻 ′ 𝑤 italic-ϵ 1 2 𝛾 superscript subscript Δ 𝑅 italic-ϵ 1 2 𝛾 \bigl{(}H^{\prime}_{w}+\epsilon\bigr{)}^{-1-2\gamma}\leq\bigl{(}-\Delta_{R}+\epsilon\bigr{)}^{-1-2\gamma}.
(16)
(here we benefit from the fact that [ h ℭ 1 ℭ 2 , − Δ R ] = 0 subscript ℎ subscript ℭ 1 subscript ℭ 2 subscript Δ 𝑅 0 [h_{\mathfrak{C}_{1}\mathfrak{C}_{2}},-\Delta_{R}]=0 ). Using
(16 ) we get from (15 )
Λ γ 2 ≤ sup ϵ > 0 ‖ ( V ℭ 1 ℭ 2 − ) 1 / 2 ( − Δ R + ϵ ) − 1 − 2 γ ( V ℭ 1 ℭ 2 − ) 1 / 2 ‖ superscript subscript Λ 𝛾 2 subscript supremum italic-ϵ 0 norm superscript superscript subscript 𝑉 subscript ℭ 1 subscript ℭ 2 1 2 superscript subscript Δ 𝑅 italic-ϵ 1 2 𝛾 superscript superscript subscript 𝑉 subscript ℭ 1 subscript ℭ 2 1 2 \displaystyle\Lambda_{\gamma}^{2}\leq\sup_{\epsilon>0}\left\|\bigl{(}V_{\mathfrak{C}_{1}\mathfrak{C}_{2}}^{-}\bigr{)}^{1/2}\bigl{(}-\Delta_{R}+\epsilon\bigr{)}^{-1-2\gamma}\bigl{(}V_{\mathfrak{C}_{1}\mathfrak{C}_{2}}^{-}\bigr{)}^{1/2}\right\|
= sup ϵ > 0 ‖ ( − Δ R + ϵ ) − 1 / 2 − γ V ℭ 1 ℭ 2 − ( − Δ R + ϵ ) − 1 / 2 − γ ‖ absent subscript supremum italic-ϵ 0 norm superscript subscript Δ 𝑅 italic-ϵ 1 2 𝛾 superscript subscript 𝑉 subscript ℭ 1 subscript ℭ 2 superscript subscript Δ 𝑅 italic-ϵ 1 2 𝛾 \displaystyle=\sup_{\epsilon>0}\left\|\bigl{(}-\Delta_{R}+\epsilon\bigr{)}^{-1/2-\gamma}V_{\mathfrak{C}_{1}\mathfrak{C}_{2}}^{-}\bigl{(}-\Delta_{R}+\epsilon\bigr{)}^{-1/2-\gamma}\right\|
≤ ( # ℭ 1 ) ( # ℭ 2 ) max i ∈ ℭ 1 , j ∈ ℭ 2 sup ϵ > 0 ‖ ( v i j ) − 1 / 2 ( − Δ R + ϵ ) − 1 − 2 γ ( v i j ) − 1 / 2 ‖ . absent # subscript ℭ 1 # subscript ℭ 2 subscript formulae-sequence 𝑖 subscript ℭ 1 𝑗 subscript ℭ 2 subscript supremum italic-ϵ 0 norm superscript subscript subscript 𝑣 𝑖 𝑗 1 2 superscript subscript Δ 𝑅 italic-ϵ 1 2 𝛾 superscript subscript subscript 𝑣 𝑖 𝑗 1 2 \displaystyle\leq\bigl{(}\#\mathfrak{C}_{1}\bigr{)}\bigl{(}\#\mathfrak{C}_{2}\bigr{)}\max_{i\in\mathfrak{C}_{1},j\in\mathfrak{C}_{2}}\sup_{\epsilon>0}\left\|\bigl{(}v_{ij}\bigr{)}_{-}^{1/2}\bigl{(}-\Delta_{R}+\epsilon\bigr{)}^{-1-2\gamma}\bigl{(}v_{ij}\bigr{)}_{-}^{1/2}\right\|.
(17)
Note that for i ∈ ℭ 1 , j ∈ ℭ 2 formulae-sequence 𝑖 subscript ℭ 1 𝑗 subscript ℭ 2 i\in\mathfrak{C}_{1},j\in\mathfrak{C}_{2} we can write r j − r i = R + ∑ k 𝐦 k ( i j ) x k subscript 𝑟 𝑗 subscript 𝑟 𝑖 𝑅 subscript 𝑘 subscript superscript 𝐦 𝑖 𝑗 𝑘 subscript 𝑥 𝑘 r_{j}-r_{i}=R+\sum_{k}\mathbf{m}^{(ij)}_{k}x_{k} , where 𝐦 k ( i j ) subscript superscript 𝐦 𝑖 𝑗 𝑘 \mathbf{m}^{(ij)}_{k} are
real
coefficients depending on masses and x k ∈ ℝ 3 subscript 𝑥 𝑘 superscript ℝ 3 x_{k}\in\mathbb{R}^{3} for k = 1 , … , N − 2 𝑘 1 … 𝑁 2
k=1,\ldots,N-2 are intercluster coordinates. (It is easy to see that the coefficient in
front of R 𝑅 R is always 1 by fixing all | x k | subscript 𝑥 𝑘 |x_{k}| and taking | R | ≫ 1 much-greater-than 𝑅 1 |R|\gg 1 ).
Thus we can trivially estimate the norm on the rhs of (17 )
‖ ( v i j ) − 1 / 2 ( − Δ R + ϵ ) − 1 − 2 γ ( v i j ) − 1 / 2 ‖ 2 ≤ ∫ ( v i j ( R ) ) − G γ 2 ( ϵ ; R − R ′ ) ( v i j ( R ′ ) ) − d 3 R d 3 R ′ , superscript norm superscript subscript subscript 𝑣 𝑖 𝑗 1 2 superscript subscript Δ 𝑅 italic-ϵ 1 2 𝛾 superscript subscript subscript 𝑣 𝑖 𝑗 1 2 2 subscript subscript 𝑣 𝑖 𝑗 𝑅 superscript subscript 𝐺 𝛾 2 italic-ϵ 𝑅 superscript 𝑅 ′
subscript subscript 𝑣 𝑖 𝑗 superscript 𝑅 ′ superscript 𝑑 3 𝑅 superscript 𝑑 3 superscript 𝑅 ′ \left\|\bigl{(}v_{ij}\bigr{)}_{-}^{1/2}\bigl{(}-\Delta_{R}+\epsilon\bigr{)}^{-1-2\gamma}\bigl{(}v_{ij}\bigr{)}_{-}^{1/2}\right\|^{2}\leq\int\bigl{(}v_{ij}(R)\bigr{)}_{-}G_{\gamma}^{2}(\epsilon;R-R^{\prime})\bigl{(}v_{ij}(R^{\prime})\bigr{)}_{-}d^{3}Rd^{3}R^{\prime},
(18)
where G γ ( ϵ ; R − R ′ ) subscript 𝐺 𝛾 italic-ϵ 𝑅 superscript 𝑅 ′
G_{\gamma}(\epsilon;R-R^{\prime}) is the integral kernel of the operator
( − Δ R + ϵ ) − 1 − 2 γ superscript subscript Δ 𝑅 italic-ϵ 1 2 𝛾 \bigl{(}-\Delta_{R}+\epsilon\bigr{)}^{-1-2\gamma} on L 2 ( ℝ 3 ) superscript 𝐿 2 superscript ℝ 3 L^{2}(\mathbb{R}^{3}) , which is positive reed ; lpestim .
Using
(10 ) and the formula on p. 59 in reed , vol. II (c.f . the formula on the top of
page 262 in klaus1 ) this integral kernel can be written
as
G γ ( ϵ ; R ) = ( 4 π ) − 3 / 2 [ p Γ ( p ) ] − 1 ∫ 0 ∞ t − 3 2 p exp { − ϵ t 1 p − 2 − 2 | R | 2 t − 1 p } 𝑑 t subscript 𝐺 𝛾 italic-ϵ 𝑅
superscript 4 𝜋 3 2 superscript delimited-[] 𝑝 Γ 𝑝 1 superscript subscript 0 superscript 𝑡 3 2 𝑝 italic-ϵ superscript 𝑡 1 𝑝 superscript 2 2 superscript 𝑅 2 superscript 𝑡 1 𝑝 differential-d 𝑡 \displaystyle G_{\gamma}(\epsilon;R)=(4\pi)^{-3/2}[p\Gamma(p)]^{-1}\int_{0}^{\infty}t^{-\frac{3}{2p}}\exp\{-\epsilon t^{\frac{1}{p}}-2^{-2}|R|^{2}t^{-\frac{1}{p}}\}dt
≤ ( 4 π ) − 3 / 2 [ p Γ ( p ) ] − 1 8 p 2 − 2 p | R | 3 − 2 p ∫ 0 ∞ y − p + 1 2 e − y = 2 − 2 p Γ ( 3 / 2 − p ) π 3 / 2 Γ ( p ) 1 | R | 3 − 2 p , absent superscript 4 𝜋 3 2 superscript delimited-[] 𝑝 Γ 𝑝 1 8 𝑝 superscript 2 2 𝑝 superscript 𝑅 3 2 𝑝 superscript subscript 0 superscript 𝑦 𝑝 1 2 superscript 𝑒 𝑦 superscript 2 2 𝑝 Γ 3 2 𝑝 superscript 𝜋 3 2 Γ 𝑝 1 superscript 𝑅 3 2 𝑝 \displaystyle\leq(4\pi)^{-3/2}[p\Gamma(p)]^{-1}\frac{8p2^{-2p}}{|R|^{3-2p}}\int_{0}^{\infty}y^{-p+\frac{1}{2}}e^{-y}=\frac{2^{-2p}\Gamma(3/2-p)}{\pi^{3/2}\Gamma(p)}\frac{1}{|R|^{3-2p}},
(19)
where p = ( 1 + 2 γ ) 𝑝 1 2 𝛾 p=(1+2\gamma) and in the integral we used the substitution
y = | R | 2 / ( 4 t 1 / p ) 𝑦 superscript 𝑅 2 4 superscript 𝑡 1 𝑝 y=|R|^{2}/(4t^{1/p}) .
Substituting this upper bound into (18 ) and using (2 ) finishes the proof.
∎
Let us remark that
sup ϵ > 0 ‖ [ H w + ϵ ] − 1 / 2 ( V ℭ 1 ℭ 2 − ) ‖ < ∞ . subscript supremum italic-ϵ 0 norm superscript delimited-[] subscript 𝐻 𝑤 italic-ϵ 1 2 superscript subscript 𝑉 subscript ℭ 1 subscript ℭ 2 \sup_{\epsilon>0}\left\|\bigl{[}H_{w}+\epsilon\bigr{]}^{-1/2}(V_{\mathfrak{C}_{1}\mathfrak{C}_{2}}^{-})\right\|<\infty.
(20)
Eq. (20 ) follows from the proof of Lemma 1 since for all 1 < i ≤ j ≤ N 1 𝑖 𝑗 𝑁 1<i\leq j\leq N
sup ϵ > 0 ‖ ( v i j ( r ) ) − ( − Δ r + ϵ ) − 1 2 ‖ < ∞ , subscript supremum italic-ϵ 0 norm subscript subscript 𝑣 𝑖 𝑗 𝑟 superscript subscript Δ 𝑟 italic-ϵ 1 2 \sup_{\epsilon>0}\left\|\bigl{(}v_{ij}(r)\bigr{)}_{-}\bigl{(}-\Delta_{r}+\epsilon\bigr{)}^{-\frac{1}{2}}\right\|<\infty,
(21)
where the norm on the rhs is that of L 2 ( ℝ 3 ) superscript 𝐿 2 superscript ℝ 3 L^{2}(\mathbb{R}^{3}) . To check that (21 ) holds note that
( − Δ r + ϵ ) − 1 / 2 f = h ∗ f superscript subscript Δ 𝑟 italic-ϵ 1 2 𝑓 ℎ 𝑓 (-\Delta_{r}+\epsilon)^{-1/2}f=h*f for any f ∈ L 2 ( ℝ 3 ) 𝑓 superscript 𝐿 2 superscript ℝ 3 f\in L^{2}(\mathbb{R}^{3}) , where by (19 )
h ( r ) ≤ 1 2 π 2 | r | 2 ∫ 0 ∞ e − y 𝑑 y = 1 2 π 2 | r | 2 ℎ 𝑟 1 2 superscript 𝜋 2 superscript 𝑟 2 superscript subscript 0 superscript 𝑒 𝑦 differential-d 𝑦 1 2 superscript 𝜋 2 superscript 𝑟 2 h(r)\leq\frac{1}{2\pi^{2}|r|^{2}}\int_{0}^{\infty}e^{-y}dy=\frac{1}{2\pi^{2}|r|^{2}}
(22)
By the Sobolev’s inequality (eq. (4.2) in traceideals )
‖ ( v i j ( r ) ) − ( − Δ r + ϵ ) − 1 2 ‖ ≤ ( 2 3 π 2 ) 2 / 3 C 3 ‖ ( v i j ) − ‖ 3 norm subscript subscript 𝑣 𝑖 𝑗 𝑟 superscript subscript Δ 𝑟 italic-ϵ 1 2 superscript 2 3 superscript 𝜋 2 2 3 subscript 𝐶 3 subscript norm subscript subscript 𝑣 𝑖 𝑗 3 \left\|\bigl{(}v_{ij}(r)\bigr{)}_{-}\bigl{(}-\Delta_{r}+\epsilon\bigr{)}^{-\frac{1}{2}}\right\|\leq\left(\frac{2}{3\pi^{2}}\right)^{2/3}C_{3}\|\bigl{(}v_{ij}\bigr{)}_{-}\|_{3}
(23)
(for an estimation of the constant C 3 subscript 𝐶 3 C_{3} see f. e. liebloss , where this inequality is called the weak Young inequality).
Lemma 2 .
The function D ( 0 , ϵ ) 𝐷 0 italic-ϵ D(0,\epsilon) is norm–continuous for ϵ > 0 italic-ϵ 0 \epsilon>0 and has a norm limit for ϵ → + 0 → italic-ϵ 0 \epsilon\to+0 .
Proof.
D ( 0 , ϵ ) 𝐷 0 italic-ϵ D(0,\epsilon) is uniformly norm–bounded for ϵ > 0 italic-ϵ 0 \epsilon>0 by Lemma 1 . Below we prove the following
inequality
‖ D ( 0 , ϵ 2 ) − D ( 0 , ϵ 1 ) ‖ ≤ Λ γ 0 | ϵ 1 − ϵ 2 | 1 / 2 ( max { ϵ 1 , ϵ 2 } ) 1 / 2 − γ 0 ( for ϵ 1 , 2 > 0 ) , norm 𝐷 0 subscript italic-ϵ 2 𝐷 0 subscript italic-ϵ 1 subscript Λ subscript 𝛾 0 superscript subscript italic-ϵ 1 subscript italic-ϵ 2 1 2 superscript subscript italic-ϵ 1 subscript italic-ϵ 2 1 2 subscript 𝛾 0 for ϵ 1 , 2 > 0
\left\|D(0,\epsilon_{2})-D(0,\epsilon_{1})\right\|\leq\frac{\Lambda_{\gamma_{0}}|\epsilon_{1}-\epsilon_{2}|^{1/2}}{\bigl{(}\max\{\epsilon_{1},\epsilon_{2}\}\bigr{)}^{1/2-\gamma_{0}}}\quad\quad(\textnormal{for
$\epsilon_{1,2}>0$}),
(24)
where γ 0 := α ( 3 − 2 α ) − 1 assign subscript 𝛾 0 𝛼 superscript 3 2 𝛼 1 \gamma_{0}:=\alpha(3-2\alpha)^{-1} and Λ γ 0 subscript Λ subscript 𝛾 0 \Lambda_{\gamma_{0}} is defined in Lemma 1 . From (24 ) it follows that the
norm limit
D ( 0 , 0 ) := lim ϵ → + 0 D ( 0 , ϵ ) assign 𝐷 0 0 subscript → italic-ϵ 0 𝐷 0 italic-ϵ D(0,0):=\lim_{\epsilon\to+0}D(0,\epsilon) exists because it is a
norm–limit of a Cauchy sequence (the norm–continuity
is also a trivial consequence of (24 )). For ϵ 2 ≥ ϵ 1 > 0 subscript italic-ϵ 2 subscript italic-ϵ 1 0 \epsilon_{2}\geq\epsilon_{1}>0 we can write
D ( 0 , ϵ 1 ) − D ( 0 , ϵ 2 ) = [ ( H w + ϵ 2 ) 1 / 2 − ( H w + ϵ 1 ) 1 / 2 ] ( H w + ϵ 1 ) − 1 / 2 ( H w + ϵ 2 ) − 1 / 2 ( V ℭ 1 ℭ 2 − ) 1 / 2 𝐷 0 subscript italic-ϵ 1 𝐷 0 subscript italic-ϵ 2 delimited-[] superscript subscript 𝐻 𝑤 subscript italic-ϵ 2 1 2 superscript subscript 𝐻 𝑤 subscript italic-ϵ 1 1 2 superscript subscript 𝐻 𝑤 subscript italic-ϵ 1 1 2 superscript subscript 𝐻 𝑤 subscript italic-ϵ 2 1 2 superscript superscript subscript 𝑉 subscript ℭ 1 subscript ℭ 2 1 2 \displaystyle D(0,\epsilon_{1})-D(0,\epsilon_{2})=\Bigl{[}\bigl{(}H_{w}+\epsilon_{2}\bigr{)}^{1/2}-\bigl{(}H_{w}+\epsilon_{1}\bigr{)}^{1/2}\Bigr{]}\bigl{(}H_{w}+\epsilon_{1}\bigr{)}^{-1/2}\bigl{(}H_{w}+\epsilon_{2}\bigr{)}^{-1/2}\bigl{(}V_{\mathfrak{C}_{1}\mathfrak{C}_{2}}^{-}\bigr{)}^{1/2}
= [ ( H w + ϵ 2 ) 1 / 2 − ( H w + ϵ 1 ) 1 / 2 ] ( H w + ϵ 2 ) − 1 / 2 + γ 0 ( H w + ϵ 1 ) − 1 / 2 ( H w + ϵ 2 ) − γ 0 ( V ℭ 1 ℭ 2 − ) 1 / 2 . absent delimited-[] superscript subscript 𝐻 𝑤 subscript italic-ϵ 2 1 2 superscript subscript 𝐻 𝑤 subscript italic-ϵ 1 1 2 superscript subscript 𝐻 𝑤 subscript italic-ϵ 2 1 2 subscript 𝛾 0 superscript subscript 𝐻 𝑤 subscript italic-ϵ 1 1 2 superscript subscript 𝐻 𝑤 subscript italic-ϵ 2 subscript 𝛾 0 superscript superscript subscript 𝑉 subscript ℭ 1 subscript ℭ 2 1 2 \displaystyle=\Bigl{[}\bigl{(}H_{w}+\epsilon_{2}\bigr{)}^{1/2}-\bigl{(}H_{w}+\epsilon_{1}\bigr{)}^{1/2}\Bigr{]}\bigl{(}H_{w}+\epsilon_{2}\bigr{)}^{-1/2+\gamma_{0}}\bigl{(}H_{w}+\epsilon_{1}\bigr{)}^{-1/2}\bigl{(}H_{w}+\epsilon_{2}\bigr{)}^{-\gamma_{0}}\bigl{(}V_{\mathfrak{C}_{1}\mathfrak{C}_{2}}^{-}\bigr{)}^{1/2}.
(25)
The following inequality for f ∈ D ( H 0 ) 𝑓 𝐷 subscript 𝐻 0 f\in D(H_{0}) is a trivial consequence of the spectral theorem
‖ [ ( H w + ϵ 2 ) 1 / 2 − ( H w + ϵ 1 ) 1 / 2 ] f ‖ ≤ | ϵ 2 − ϵ 1 | 1 / 2 ‖ f ‖ . norm delimited-[] superscript subscript 𝐻 𝑤 subscript italic-ϵ 2 1 2 superscript subscript 𝐻 𝑤 subscript italic-ϵ 1 1 2 𝑓 superscript subscript italic-ϵ 2 subscript italic-ϵ 1 1 2 norm 𝑓 \left\|\Bigl{[}\bigl{(}H_{w}+\epsilon_{2}\bigr{)}^{1/2}-\bigl{(}H_{w}+\epsilon_{1}\bigr{)}^{1/2}\Bigr{]}f\right\|\leq|\epsilon_{2}-\epsilon_{1}|^{1/2}\|f\|.
(26)
By the same reasons
‖ ( H w + ϵ 2 ) − 1 / 2 + γ 0 ‖ ≤ | ϵ 2 | − 1 / 2 + γ 0 . norm superscript subscript 𝐻 𝑤 subscript italic-ϵ 2 1 2 subscript 𝛾 0 superscript subscript italic-ϵ 2 1 2 subscript 𝛾 0 \|\bigl{(}H_{w}+\epsilon_{2}\bigr{)}^{-1/2+\gamma_{0}}\|\leq|\epsilon_{2}|^{-1/2+\gamma_{0}}.
(27)
Thus from (25 )
‖ D ( 0 , ϵ 2 ) − D ( 0 , ϵ 1 ) ‖ ≤ | ϵ 2 − ϵ 1 | 1 / 2 | ϵ 2 | − 1 / 2 + γ 0 ‖ ( H w + ϵ 1 ) − 1 / 2 ( H w + ϵ 2 ) − γ 0 ( V ℭ 1 ℭ 2 − ) 1 / 2 ‖ . norm 𝐷 0 subscript italic-ϵ 2 𝐷 0 subscript italic-ϵ 1 superscript subscript italic-ϵ 2 subscript italic-ϵ 1 1 2 superscript subscript italic-ϵ 2 1 2 subscript 𝛾 0 norm superscript subscript 𝐻 𝑤 subscript italic-ϵ 1 1 2 superscript subscript 𝐻 𝑤 subscript italic-ϵ 2 subscript 𝛾 0 superscript superscript subscript 𝑉 subscript ℭ 1 subscript ℭ 2 1 2 \left\|D(0,\epsilon_{2})-D(0,\epsilon_{1})\right\|\leq|\epsilon_{2}-\epsilon_{1}|^{1/2}|\epsilon_{2}|^{-1/2+\gamma_{0}}\left\|\bigl{(}H_{w}+\epsilon_{1}\bigr{)}^{-1/2}\bigl{(}H_{w}+\epsilon_{2}\bigr{)}^{-\gamma_{0}}\bigl{(}V_{\mathfrak{C}_{1}\mathfrak{C}_{2}}^{-}\bigr{)}^{1/2}\right\|.
(28)
For the norm on the rhs we can write
‖ ( H w + ϵ 1 ) − 1 / 2 ( H w + ϵ 2 ) − γ 0 ( V ℭ 1 ℭ 2 − ) 1 / 2 ‖ 2 superscript norm superscript subscript 𝐻 𝑤 subscript italic-ϵ 1 1 2 superscript subscript 𝐻 𝑤 subscript italic-ϵ 2 subscript 𝛾 0 superscript superscript subscript 𝑉 subscript ℭ 1 subscript ℭ 2 1 2 2 \displaystyle\left\|\bigl{(}H_{w}+\epsilon_{1}\bigr{)}^{-1/2}\bigl{(}H_{w}+\epsilon_{2}\bigr{)}^{-\gamma_{0}}\bigl{(}V_{\mathfrak{C}_{1}\mathfrak{C}_{2}}^{-}\bigr{)}^{1/2}\right\|^{2}
= ‖ ( V ℭ 1 ℭ 2 − ) 1 / 2 ( H w + ϵ 1 ) − 1 / 2 ( H w + ϵ 2 ) − 2 γ 0 ( H w + ϵ 1 ) − 1 / 2 ( V ℭ 1 ℭ 2 − ) 1 / 2 ‖ absent norm superscript superscript subscript 𝑉 subscript ℭ 1 subscript ℭ 2 1 2 superscript subscript 𝐻 𝑤 subscript italic-ϵ 1 1 2 superscript subscript 𝐻 𝑤 subscript italic-ϵ 2 2 subscript 𝛾 0 superscript subscript 𝐻 𝑤 subscript italic-ϵ 1 1 2 superscript superscript subscript 𝑉 subscript ℭ 1 subscript ℭ 2 1 2 \displaystyle=\left\|\bigl{(}V_{\mathfrak{C}_{1}\mathfrak{C}_{2}}^{-}\bigr{)}^{1/2}\bigl{(}H_{w}+\epsilon_{1}\bigr{)}^{-1/2}\bigl{(}H_{w}+\epsilon_{2}\bigr{)}^{-2\gamma_{0}}\bigl{(}H_{w}+\epsilon_{1}\bigr{)}^{-1/2}\bigl{(}V_{\mathfrak{C}_{1}\mathfrak{C}_{2}}^{-}\bigr{)}^{1/2}\right\|
≤ ‖ ( V ℭ 1 ℭ 2 − ) 1 / 2 ( H w + ϵ 1 ) − 1 − 2 γ 0 ( V ℭ 1 ℭ 2 − ) 1 / 2 ‖ = ‖ ( H w + ϵ 1 ) − 1 / 2 − γ 0 ( V ℭ 1 ℭ 2 − ) 1 / 2 ‖ 2 ≤ Λ γ 0 2 . absent norm superscript superscript subscript 𝑉 subscript ℭ 1 subscript ℭ 2 1 2 superscript subscript 𝐻 𝑤 subscript italic-ϵ 1 1 2 subscript 𝛾 0 superscript superscript subscript 𝑉 subscript ℭ 1 subscript ℭ 2 1 2 superscript norm superscript subscript 𝐻 𝑤 subscript italic-ϵ 1 1 2 subscript 𝛾 0 superscript superscript subscript 𝑉 subscript ℭ 1 subscript ℭ 2 1 2 2 subscript superscript Λ 2 subscript 𝛾 0 \displaystyle\leq\left\|\bigl{(}V_{\mathfrak{C}_{1}\mathfrak{C}_{2}}^{-}\bigr{)}^{1/2}\bigl{(}H_{w}+\epsilon_{1}\bigr{)}^{-1-2\gamma_{0}}\bigl{(}V_{\mathfrak{C}_{1}\mathfrak{C}_{2}}^{-}\bigr{)}^{1/2}\right\|=\left\|\bigl{(}H_{w}+\epsilon_{1}\bigr{)}^{-1/2-\gamma_{0}}\bigl{(}V_{\mathfrak{C}_{1}\mathfrak{C}_{2}}^{-}\bigr{)}^{1/2}\right\|^{2}\leq\Lambda^{2}_{\gamma_{0}}.
(29)
where we used the inequality ( H w + ϵ 2 ) − 2 γ 0 ≤ ( H w + ϵ 1 ) − 2 γ 0 superscript subscript 𝐻 𝑤 subscript italic-ϵ 2 2 subscript 𝛾 0 superscript subscript 𝐻 𝑤 subscript italic-ϵ 1 2 subscript 𝛾 0 \bigl{(}H_{w}+\epsilon_{2}\bigr{)}^{-2\gamma_{0}}\leq\bigl{(}H_{w}+\epsilon_{1}\bigr{)}^{-2\gamma_{0}} ,
which again follows from the spectral theorem.
Now (24 ) follows from (28 ) and (29 ).
∎
The following lemma is trivial.
Lemma 3 .
Let A 𝐴 A be a Hilbert–Schmidt operator on a Hilbert space ℋ ℋ \mathcal{H} .
Suppose there is δ > 0 𝛿 0 \delta>0 and
an orthonormal set φ 1 , … , φ n ∈ ℋ subscript 𝜑 1 … subscript 𝜑 𝑛
ℋ \varphi_{1},\ldots,\varphi_{n}\in\mathcal{H} such that
| ( φ i , A φ i ) | ≥ δ subscript 𝜑 𝑖 𝐴 subscript 𝜑 𝑖 𝛿 |(\varphi_{i},A\varphi_{i})|\geq\delta for i = 1 , … , n 𝑖 1 … 𝑛
i=1,\ldots,n .
Then n ≤ ‖ A ‖ H S 2 / δ 2 𝑛 superscript subscript norm 𝐴 𝐻 𝑆 2 superscript 𝛿 2 n\leq\|A\|_{HS}^{2}/\delta^{2} .
Proof.
From Lemma’s conditions it follows that
δ 2 ≤ | ( φ i , A φ i ) | 2 ≤ ‖ A φ i ‖ 2 = ( φ i , A ∗ A φ i ) superscript 𝛿 2 superscript subscript 𝜑 𝑖 𝐴 subscript 𝜑 𝑖 2 superscript norm 𝐴 subscript 𝜑 𝑖 2 subscript 𝜑 𝑖 superscript 𝐴 𝐴 subscript 𝜑 𝑖 \delta^{2}\leq|(\varphi_{i},A\varphi_{i})|^{2}\leq\|A\varphi_{i}\|^{2}=(\varphi_{i},A^{*}A\varphi_{i})
(30)
From the last inequality it follows that
n δ 2 ≤ ∑ i = 1 n ( φ i , A ∗ A φ i ) ≤ ‖ A ‖ H S 2 . 𝑛 superscript 𝛿 2 superscript subscript 𝑖 1 𝑛 subscript 𝜑 𝑖 superscript 𝐴 𝐴 subscript 𝜑 𝑖 superscript subscript norm 𝐴 𝐻 𝑆 2 n\delta^{2}\leq\sum_{i=1}^{n}(\varphi_{i},A^{*}A\varphi_{i})\leq\|A\|_{HS}^{2}.
(31)
∎
Proof of Theorem 1 .
The Hamiltonian in (5 ) has the form H ( λ ) = H w − λ V ℭ 1 ℭ 2 − 𝐻 𝜆 subscript 𝐻 𝑤 𝜆 superscript subscript 𝑉 subscript ℭ 1 subscript ℭ 2 H(\lambda)=H_{w}-\lambda V_{\mathfrak{C}_{1}\mathfrak{C}_{2}}^{-} .
Before we apply Theorem 9 we need to verify its conditions. Note that D ( V ℭ 1 ℭ 2 − ) ⊇ D ( H w 1 2 ) 𝐷 superscript subscript 𝐻 𝑤 1 2 𝐷 superscript subscript 𝑉 subscript ℭ 1 subscript ℭ 2 D(V_{\mathfrak{C}_{1}\mathfrak{C}_{2}}^{-})\supseteq D(H_{w}^{\frac{1}{2}}) due to (20 )
(see a first Remark in Sec. A ). Besides, H w + μ V ℭ 1 ℭ 2 − subscript 𝐻 𝑤 𝜇 superscript subscript 𝑉 subscript ℭ 1 subscript ℭ 2 H_{w}+\mu V_{\mathfrak{C}_{1}\mathfrak{C}_{2}}^{-} is self–adjoint on D ( H 0 ) = D ( H w ) 𝐷 subscript 𝐻 0 𝐷 subscript 𝐻 𝑤 D(H_{0})=D(H_{w}) for all μ ∈ [ 0 , ∞ ) 𝜇 0 \mu\in[0,\infty) .
The
associated BS operator for ϵ > 0 italic-ϵ 0 \epsilon>0 is given by
K ( ϵ ) = ( H w + ϵ ) − 1 / 2 V ℭ 1 ℭ 2 − ( H w + ϵ ) − 1 / 2 = D ( 0 , ϵ ) D ∗ ( 0 , ϵ ) . 𝐾 italic-ϵ superscript subscript 𝐻 𝑤 italic-ϵ 1 2 superscript subscript 𝑉 subscript ℭ 1 subscript ℭ 2 superscript subscript 𝐻 𝑤 italic-ϵ 1 2 𝐷 0 italic-ϵ superscript 𝐷 0 italic-ϵ K(\epsilon)=\bigl{(}H_{w}+\epsilon\bigr{)}^{-1/2}V_{\mathfrak{C}_{1}\mathfrak{C}_{2}}^{-}\bigl{(}H_{w}+\epsilon\bigr{)}^{-1/2}=D(0,\epsilon)D^{*}(0,\epsilon).
(32)
From Lemmas 1 , 2 it follows that K ( ϵ ) 𝐾 italic-ϵ K(\epsilon) is norm–continuous on [ 0 , ∞ ) 0 [0,\infty) .
Using that
σ e s s ( H ( λ 0 ) ) = [ E t h r ( 1 ) , ∞ ) subscript 𝜎 𝑒 𝑠 𝑠 𝐻 subscript 𝜆 0 subscript 𝐸 𝑡 ℎ 𝑟 1 \sigma_{ess}\bigl{(}H(\lambda_{0})\bigr{)}=[E_{thr}(1),\infty) and Theorem 9 we
conclude that
σ e s s ( K ( ϵ ) ) ∩ ( λ 0 − 1 , ∞ ) = ∅ subscript 𝜎 𝑒 𝑠 𝑠 𝐾 italic-ϵ subscript superscript 𝜆 1 0 \sigma_{ess}\bigl{(}K(\epsilon)\bigr{)}\cap\left(\lambda^{-1}_{0},\infty\right)=\emptyset
(33)
for ϵ > 0 italic-ϵ 0 \epsilon>0 .
By Theorem 9.5 in weidmann (33 ) holds also for ϵ = 0 italic-ϵ 0 \epsilon=0 . Hence, due to λ 0 > 1 subscript 𝜆 0 1 \lambda_{0}>1 there must exist δ > 0 𝛿 0 \delta>0 such that
K ( 0 ) ≤ 1 − 2 δ + 𝒞 f , 𝐾 0 1 2 𝛿 subscript 𝒞 𝑓 K(0)\leq 1-2\delta+\mathcal{C}_{f},
(34)
where 𝒞 f subscript 𝒞 𝑓 \mathcal{C}_{f} is a finite rank operator. Now let us assume by
contradiction that # ( evs ( H ( 1 ) ) < E t h r ( 1 ) ) # evs 𝐻 1 subscript 𝐸 𝑡 ℎ 𝑟 1 \#(\textnormal{evs}\>(H(1))<E_{thr}(1)) is infinite. Then by the
BS principle
lim ϵ → + 0 # ( evs ( K ( ϵ ) ) > 1 ) → ∞ . → subscript → italic-ϵ 0 # evs 𝐾 italic-ϵ 1 \lim_{\epsilon\to+0}\#\bigl{(}\textnormal{evs}\>(K(\epsilon))>1\bigr{)}\to\infty.
(35)
Due to the norm–continuity of K ( ϵ ) 𝐾 italic-ϵ K(\epsilon) from (35 ) it follows that for any
n = 1 , 2 , … 𝑛 1 2 …
n=1,2,\ldots one can find an orthonormal set ψ 1 , ψ 2 , … , ψ n ∈ L 2 ( ℝ 3 N − 3 ) subscript 𝜓 1 subscript 𝜓 2 … subscript 𝜓 𝑛
superscript 𝐿 2 superscript ℝ 3 𝑁 3 \psi_{1},\psi_{2},\ldots,\psi_{n}\in L^{2}(\mathbb{R}^{3N-3})
such that
( ψ i , K ( 0 ) ψ i ) ≥ 1 − δ ( i = 1 , 2 , … , n ) . subscript 𝜓 𝑖 𝐾 0 subscript 𝜓 𝑖 1 𝛿 𝑖 1 2 … 𝑛
\bigl{(}\psi_{i},K(0)\psi_{i}\bigr{)}\geq 1-\delta\quad\quad(i=1,2,\ldots,n).
(36)
Then (34 ) gives
( ψ i , 𝒞 f ψ i ) ≥ δ ( i = 1 , 2 , … , n ) . subscript 𝜓 𝑖 subscript 𝒞 𝑓 subscript 𝜓 𝑖 𝛿 𝑖 1 2 … 𝑛
\bigl{(}\psi_{i},\mathcal{C}_{f}\psi_{i}\bigr{)}\geq\delta\quad\quad(i=1,2,\ldots,n).
(37)
By Lemma 3 n ≤ ‖ 𝒞 f ‖ H S 2 / δ 2 𝑛 subscript superscript norm subscript 𝒞 𝑓 2 𝐻 𝑆 superscript 𝛿 2 n\leq\|\mathcal{C}_{f}\|^{2}_{HS}/\delta^{2} ,
which contradicts n 𝑛 n being arbitrary positive integer.
∎
Let us briefly show that Theorem 1.3 in vugzhisl1 follows from Theorem 1 . Suppose that d 1 ⊂ { 1 , … , N } subscript 𝑑 1 1 … 𝑁 d_{1}\subset\{1,\ldots,N\} and d 2 ⊂ { 1 , … , N } subscript 𝑑 2 1 … 𝑁 d_{2}\subset\{1,\ldots,N\} are
two nonempty disjoint clusters. Similar to (5 )–(6 ) the Hamiltonian of the subsystem d 1 ∪ d 2 subscript 𝑑 1 subscript 𝑑 2 d_{1}\cup d_{2} can be written as
H d 1 d 2 ( λ ) := h d 1 d 2 − Δ r 12 + V d 1 d 2 + − λ V d 1 d 2 − , assign subscript 𝐻 subscript 𝑑 1 subscript 𝑑 2 𝜆 subscript ℎ subscript 𝑑 1 subscript 𝑑 2 subscript Δ subscript 𝑟 12 superscript subscript 𝑉 subscript 𝑑 1 subscript 𝑑 2 𝜆 superscript subscript 𝑉 subscript 𝑑 1 subscript 𝑑 2 H_{d_{1}d_{2}}(\lambda):=h_{d_{1}d_{2}}-\Delta_{r_{12}}+V_{d_{1}d_{2}}^{+}-\lambda V_{d_{1}d_{2}}^{-},
(38)
where r 12 ∈ ℝ 3 subscript 𝑟 12 superscript ℝ 3 r_{12}\in\mathbb{R}^{3} points from the center of mass of d 1 subscript 𝑑 1 d_{1} in the direction to the center of mass of d 2 subscript 𝑑 2 d_{2} ; the scale is chosen so as to make
(38 ) hold. The meaning of other notations is clear from (3 )–(4 ).
The Hamiltonian (38 ) acts on L 2 ( ℝ n ) superscript 𝐿 2 superscript ℝ 𝑛 L^{2}(\mathbb{R}^{n}) , where n = 3 ( ( # d 1 ) + ( # d 2 ) − 1 ) 𝑛 3 # subscript 𝑑 1 # subscript 𝑑 2 1 n=3\bigl{(}(\#d_{1})+(\#d_{2})-1\bigr{)} .
Putting aside the comparison of restrictions on the potentials, Theorem 1.3
in vugzhisl1 can be equivalently reformulated as follows
Theorem 2 (S. Vugal’ter and G. Zhislin 1986).
Suppose the Hamiltonian in (1 ) is such that σ e s s ( H ) = [ 0 , ∞ ) subscript 𝜎 𝑒 𝑠 𝑠 𝐻 0 \sigma_{ess}(H)=[0,\infty) . Suppose there exists a partition in two clusters ℭ 1 , 2 subscript ℭ 1 2
\mathfrak{C}_{1,2}
where for all
subsystems d 1 ∪ d 2 subscript 𝑑 1 subscript 𝑑 2 d_{1}\cup d_{2} such that d 1 ⊆ ℭ 1 subscript 𝑑 1 subscript ℭ 1 d_{1}\subseteq\mathfrak{C}_{1} , d 2 ⊆ ℭ 2 subscript 𝑑 2 subscript ℭ 2 d_{2}\subseteq\mathfrak{C}_{2} and ( # d 1 ) + ( # d 2 ) ≤ N − 1 # subscript 𝑑 1 # subscript 𝑑 2 𝑁 1 (\#d_{1})+(\#d_{2})\leq N-1 ,
the Hamiltonian H d 1 d 2 ( 1 ) subscript 𝐻 subscript 𝑑 1 subscript 𝑑 2 1 H_{d_{1}d_{2}}(1) does not have a virtual level at zero energy. Then # ( evs ( H ) < 0 ) < ∞ # evs 𝐻 0 \#(\textnormal{evs}\>(H)<0)<\infty .
Proof.
We need to show that the conditions of Theorem 1 are fulfilled. We would say that the subsystem d 1 ∪ d 2 subscript 𝑑 1 subscript 𝑑 2 d_{1}\cup d_{2} is at critical coupling if
H d 1 d 2 ( 1 ) ≥ 0 subscript 𝐻 subscript 𝑑 1 subscript 𝑑 2 1 0 H_{d_{1}d_{2}}(1)\geq 0 and H d 1 d 2 ( 1 + ϵ ) ≧̸ 0 not-greater-than-nor-equals subscript 𝐻 subscript 𝑑 1 subscript 𝑑 2 1 italic-ϵ 0 H_{d_{1}d_{2}}(1+\epsilon)\ngeqq 0 for ϵ > 0 italic-ϵ 0 \epsilon>0 (this is different from the Definition 1 in jpasubmit ; for the definition of virtual
level see, for example, Definition 3 in jpasubmit ). By the HVZ theorem
conditions of Theorem 1 would be verified if we can prove that
d 1 ∪ d 2 subscript 𝑑 1 subscript 𝑑 2 d_{1}\cup d_{2} is not at critical coupling for all d 1 , 2 subscript 𝑑 1 2
d_{1,2} described in the conditions of the theorem to prove. Assume
by contradiction that there exist d 1 , 2 subscript 𝑑 1 2
d_{1,2} such that H d 1 d 2 subscript 𝐻 subscript 𝑑 1 subscript 𝑑 2 H_{d_{1}d_{2}} is at critical coupling.
Without loosing generality we can assume that the subsystems d 1 ′ ∪ d 2 ′ subscript superscript 𝑑 ′ 1 subscript superscript 𝑑 ′ 2 d^{\prime}_{1}\cup d^{\prime}_{2} , where
d 1 ′ ⊆ d 1 subscript superscript 𝑑 ′ 1 subscript 𝑑 1 d^{\prime}_{1}\subseteq d_{1} , d 2 ′ ⊆ d 2 subscript superscript 𝑑 ′ 2 subscript 𝑑 2 d^{\prime}_{2}\subseteq d_{2} and ( # d 1 ′ ) + ( # d 2 ′ ) < ( # d 1 ) + ( # d 2 ) # subscript superscript 𝑑 ′ 1 # subscript superscript 𝑑 ′ 2 # subscript 𝑑 1 # subscript 𝑑 2 (\#d^{\prime}_{1})+(\#d^{\prime}_{2})<(\#d_{1})+(\#d_{2}) are not at critical
coupling (otherwise we can pass to an appropriate sub/subsystem).
Thus there must exist ω > 0 𝜔 0 \omega>0 such that σ e s s ( H d 1 d 2 ( 1 + ω ) ) = [ 0 , ∞ ) subscript 𝜎 𝑒 𝑠 𝑠 subscript 𝐻 subscript 𝑑 1 subscript 𝑑 2 1 𝜔 0 \sigma_{ess}\bigl{(}H_{d_{1}d_{2}}(1+\omega)\bigr{)}=[0,\infty) .
For d 1 ∪ d 2 subscript 𝑑 1 subscript 𝑑 2 d_{1}\cup d_{2} we construct the BS operator
K ( ϵ ) := [ h d 1 d 2 − Δ r 12 + V d 1 d 2 + + ϵ ] − 1 2 V d 1 d 2 − [ h d 1 d 2 − Δ r 12 + V d 1 d 2 + + ϵ ] − 1 2 . assign 𝐾 italic-ϵ superscript delimited-[] subscript ℎ subscript 𝑑 1 subscript 𝑑 2 subscript Δ subscript 𝑟 12 superscript subscript 𝑉 subscript 𝑑 1 subscript 𝑑 2 italic-ϵ 1 2 superscript subscript 𝑉 subscript 𝑑 1 subscript 𝑑 2 superscript delimited-[] subscript ℎ subscript 𝑑 1 subscript 𝑑 2 subscript Δ subscript 𝑟 12 superscript subscript 𝑉 subscript 𝑑 1 subscript 𝑑 2 italic-ϵ 1 2 K(\epsilon):=\left[h_{d_{1}d_{2}}-\Delta_{r_{12}}+V_{d_{1}d_{2}}^{+}+\epsilon\right]^{-\frac{1}{2}}V_{d_{1}d_{2}}^{-}\left[h_{d_{1}d_{2}}-\Delta_{r_{12}}+V_{d_{1}d_{2}}^{+}+\epsilon\right]^{-\frac{1}{2}}.
(39)
By the analysis above K ( ϵ ) 𝐾 italic-ϵ K(\epsilon) is positivity preserving, K ( ϵ ) → K ( 0 ) → 𝐾 italic-ϵ 𝐾 0 K(\epsilon)\to K(0) in norm, where K ( 0 ) 𝐾 0 K(0) is a positivity preserving operator as well.
By Theorem 9 and Theorem 9.5 in weidmann
σ e s s ( K ( 0 ) ) ⊆ [ 0 , ( 1 + ω ) − 1 ] subscript 𝜎 𝑒 𝑠 𝑠 𝐾 0 0 superscript 1 𝜔 1 \sigma_{ess}\bigl{(}K(0)\bigr{)}\subseteq[0,(1+\omega)^{-1}] .
Because d 1 ∪ d 2 subscript 𝑑 1 subscript 𝑑 2 d_{1}\cup d_{2} is at critical coupling we have ‖ K ( 0 ) ‖ = 1 norm 𝐾 0 1 \|K(0)\|=1 (this follows from the BS principle and norm–continuity of K ( ϵ ) 𝐾 italic-ϵ K(\epsilon) ).
Due to the location of the essential spectrum ‖ K ( 0 ) ‖ norm 𝐾 0 \|K(0)\| is an eigenvalue.
Thus there exists ϕ 0 ∈ L 2 ( ℝ n ) subscript italic-ϕ 0 superscript 𝐿 2 superscript ℝ 𝑛 \phi_{0}\in L^{2}(\mathbb{R}^{n}) such that K ( 0 ) ϕ 0 = ϕ 0 𝐾 0 subscript italic-ϕ 0 subscript italic-ϕ 0 K(0)\phi_{0}=\phi_{0} and ϕ 0 > 0 subscript italic-ϕ 0 0 \phi_{0}>0 , see reed . From this fact and
from the variational principle it follows that for all a > 0 𝑎 0 a>0 there exists ϵ > 0 italic-ϵ 0 \epsilon>0 such that ‖ K ′ ( ϵ , a ) ‖ > 1 norm superscript 𝐾 ′ italic-ϵ 𝑎 1 \|K^{\prime}(\epsilon,a)\|>1 , where
K ′ ( ϵ , a ) := [ h d 1 d 2 − Δ r 12 + V d 1 d 2 + + ϵ ] − 1 2 { V d 1 d 2 − + a e − | x | } [ h d 1 d 2 − Δ r 12 + V d 1 d 2 + + ϵ ] − 1 2 . assign superscript 𝐾 ′ italic-ϵ 𝑎 superscript delimited-[] subscript ℎ subscript 𝑑 1 subscript 𝑑 2 subscript Δ subscript 𝑟 12 superscript subscript 𝑉 subscript 𝑑 1 subscript 𝑑 2 italic-ϵ 1 2 superscript subscript 𝑉 subscript 𝑑 1 subscript 𝑑 2 𝑎 superscript 𝑒 𝑥 superscript delimited-[] subscript ℎ subscript 𝑑 1 subscript 𝑑 2 subscript Δ subscript 𝑟 12 superscript subscript 𝑉 subscript 𝑑 1 subscript 𝑑 2 italic-ϵ 1 2 \displaystyle K^{\prime}(\epsilon,a):=\left[h_{d_{1}d_{2}}-\Delta_{r_{12}}+V_{d_{1}d_{2}}^{+}+\epsilon\right]^{-\frac{1}{2}}\left\{V_{d_{1}d_{2}}^{-}+ae^{-|x|}\right\}\left[h_{d_{1}d_{2}}-\Delta_{r_{12}}+V_{d_{1}d_{2}}^{+}+\epsilon\right]^{-\frac{1}{2}}.
(40)
By the BS principle this means that H d 1 d 2 − a e − | x | ≱ 0 not-greater-than-nor-equals subscript 𝐻 subscript 𝑑 1 subscript 𝑑 2 𝑎 superscript 𝑒 𝑥 0 H_{d_{1}d_{2}}-ae^{-|x|}\ngeq 0 for any a > 0 𝑎 0 a>0 . Now it is clear that H d 1 d 2 subscript 𝐻 subscript 𝑑 1 subscript 𝑑 2 H_{d_{1}d_{2}} has a virtual level at zero energy contrary to the conditions of the
theorem.
∎
III Main Result and Discussion
We shall consider the Hamiltonian of N 𝑁 N particles in ℝ 3 superscript ℝ 3 \mathbb{R}^{3}
H = H 0 + V 𝐻 subscript 𝐻 0 𝑉 \displaystyle H=H_{0}+V
(41)
V = ∑ i < k v i k , v i k ∈ L 1 ( ℝ 3 ) ∩ L 3 ( ℝ 3 ) , formulae-sequence 𝑉 subscript 𝑖 𝑘 subscript 𝑣 𝑖 𝑘 subscript 𝑣 𝑖 𝑘 superscript 𝐿 1 superscript ℝ 3 superscript 𝐿 3 superscript ℝ 3 \displaystyle V=\sum_{i<k}v_{ik},\quad\quad\quad v_{ik}\in L^{1}(\mathbb{R}^{3})\cap L^{3}(\mathbb{R}^{3}),
(42)
where H 0 subscript 𝐻 0 H_{0} is the kinetic energy operator with the center of mass removed and
v i k subscript 𝑣 𝑖 𝑘 v_{ik} are operators of multiplication by v i k ( r i − r k ) subscript 𝑣 𝑖 𝑘 subscript 𝑟 𝑖 subscript 𝑟 𝑘 v_{ik}(r_{i}-r_{k}) .
By Kato–Rellich’s theorem kato ; teschl
H 𝐻 H is self–adjoint on D ( H 0 ) = ℋ 2 ( ℝ 3 N − 3 ) ⊂ L 2 ( ℝ 3 N − 3 ) 𝐷 subscript 𝐻 0 superscript ℋ 2 superscript ℝ 3 𝑁 3 superscript 𝐿 2 superscript ℝ 3 𝑁 3 D(H_{0})=\mathcal{H}^{2}(\mathbb{R}^{3N-3})\subset L^{2}(\mathbb{R}^{3N-3}) .
For an ordered multi–index 𝒊 = { i 1 , … , i s } 𝒊 subscript 𝑖 1 … subscript 𝑖 𝑠 \boldsymbol{i}=\{i_{1},\ldots,i_{s}\} , where 1 ≤ s ≤ N 1 𝑠 𝑁 1\leq s\leq N and 1 ≤ i 1 < i 2 < ⋯ < i s ≤ N 1 subscript 𝑖 1 subscript 𝑖 2 ⋯ subscript 𝑖 𝑠 𝑁 1\leq i_{1}<i_{2}<\cdots<i_{s}\leq N let us define the set
S 𝒊 = { 1 , 2 , … , N } / { i 1 , … , i s } subscript 𝑆 𝒊 1 2 … 𝑁 subscript 𝑖 1 … subscript 𝑖 𝑠 S_{\boldsymbol{i}}=\{1,2,\ldots,N\}/\{i_{1},\ldots,i_{s}\} , which is the subsystem containing N − # 𝒊 𝑁 # 𝒊 N-\#\boldsymbol{i} particles.
The sums of pair–interactions for the subsystem S 𝒊 subscript 𝑆 𝒊 S_{\boldsymbol{i}} are defined as
V 𝒊 := ∑ j < k j , k ∈ S 𝒊 v j k assign subscript 𝑉 𝒊 subscript 𝑗 𝑘 𝑗 𝑘
subscript 𝑆 𝒊
subscript 𝑣 𝑗 𝑘 \displaystyle V_{\boldsymbol{i}}:=\sum_{\begin{subarray}{c}j<k\\
j,k\in S_{\boldsymbol{i}}\end{subarray}}v_{jk}
(43)
V 𝒊 ± := ∑ j < k j , k ∈ S 𝒊 ( v j k ) ± assign subscript superscript 𝑉 plus-or-minus 𝒊 subscript 𝑗 𝑘 𝑗 𝑘
subscript 𝑆 𝒊
subscript subscript 𝑣 𝑗 𝑘 plus-or-minus \displaystyle V^{\pm}_{\boldsymbol{i}}:=\sum_{\begin{subarray}{c}j<k\\
j,k\in S_{\boldsymbol{i}}\end{subarray}}(v_{jk})_{\pm}
(44)
In particular, V { j } subscript 𝑉 𝑗 V_{\{j\}} is the sum of pair–interactions in
the subsystem, where particle j 𝑗 j is removed; V { j , s } subscript 𝑉 𝑗 𝑠 V_{\{j,s\}} is the sum of
pair–interactions in the subsystem,
where particles j 𝑗 j and s 𝑠 s are removed, etc. Obviously, V 𝒊 = V 𝒊 + − V 𝒊 − subscript 𝑉 𝒊 subscript superscript 𝑉 𝒊 subscript superscript 𝑉 𝒊 V_{\boldsymbol{i}}=V^{+}_{\boldsymbol{i}}-V^{-}_{\boldsymbol{i}} .
We shall make the following assumption
R1
σ e s s ( H ) = [ 0 , ∞ ) subscript 𝜎 𝑒 𝑠 𝑠 𝐻 0 \sigma_{ess}(H)=[0,\infty) . There exists ω > 0 𝜔 0 \omega>0 such that H 0 + V { j , s } + − ( 1 + ω ) V { j , s } − ≥ 0 subscript 𝐻 0 superscript subscript 𝑉 𝑗 𝑠 1 𝜔 superscript subscript 𝑉 𝑗 𝑠 0 H_{0}+V_{\{j,s\}}^{+}-(1+\omega)V_{\{j,s\}}^{-}\geq 0 for all 1 ≤ j < s ≤ N 1 𝑗 𝑠 𝑁 1\leq j<s\leq N .
In particular, R1 implies that a
subsystem containing N − 2 𝑁 2 N-2 or less particles is not at critical coupling jpasubmit .
In Sec. V we prove the following
Theorem 3 .
Suppose that H 𝐻 H defined in (41 )–(42 ) satisfies R1 and N ≥ 4 𝑁 4 N\geq 4 . Then
# ( evs ( H ) < 0 ) # evs 𝐻 0 \#(\textnormal{evs}\>(H)<0) is finite.
Corollary 1 .
Suppose the system of 4 identical particles is described by the Hamiltonian H 𝐻 H in (41 )–(42 ) and σ e s s ( H ) = [ 0 , ∞ ) subscript 𝜎 𝑒 𝑠 𝑠 𝐻 0 \sigma_{ess}(H)=[0,\infty) .
Then the number of negative
energy bound states is finite.
Proof.
We need only to check the second part of R1. If one pair of particles would be
at critical coupling then this would be true for all particle pairs because the
particles are
identical. Then due to the Efimov effect yafaev ; tamura three–particle subsystems would have negative energy bound states thereby violating the condition
σ e s s ( H ) = [ 0 , ∞ ) subscript 𝜎 𝑒 𝑠 𝑠 𝐻 0 \sigma_{ess}(H)=[0,\infty) .
Therefore, none of the particle pairs is at critical coupling and Theorem 3 applies.
∎
Unfortunately, we did not succeed in extending Corollary 1 to N ≥ 5 𝑁 5 N\geq 5 . To
explain the difficulty let us consider N = 5 𝑁 5 N=5 . Like in the proof of Corollary 1 we
conclude that
none of the particle pairs is at critical coupling. It can happen, however, that
all particle triples would be at critical coupling, each of them having a zero
energy
bound state 1 . It is natural to assume that in most cases this would lead to negative
energy bound states in 4–particle subsystems. But it is unclear how to prove
that even for negative pair–interactions.
It is natural to ask whether instead of assumption R1 in the condition of Theorem 3 one could simply require σ e s s ( H ) = [ 0 , ∞ ) subscript 𝜎 𝑒 𝑠 𝑠 𝐻 0 \sigma_{ess}(H)=[0,\infty) .
In this regard we pose the following conjecture
Conjecture 1 .
Suppose that in (41 )–(42 ) N = 4 𝑁 4 N=4 and all v i k ≤ 0 subscript 𝑣 𝑖 𝑘 0 v_{ik}\leq 0 are bounded and finite–range potentials. Suppose also that σ e s s ( H ) = [ 0 , ∞ ) subscript 𝜎 𝑒 𝑠 𝑠 𝐻 0 \sigma_{ess}(H)=[0,\infty) ,
the particle pair { 1 , 2 } 1 2 \{1,2\} and the particle triples { 1 , 2 , 3 } 1 2 3 \{1,2,3\} and { 1 , 2 , 4 } 1 2 4 \{1,2,4\} are at critical coupling (in the sense of Definition 1 in jpasubmit ),
and the subsystems { 1 , 3 , 4 } 1 3 4 \{1,3,4\} and { 2 , 3 , 4 } 2 3 4 \{2,3,4\} do not have zero energy bound states. Then H 𝐻 H
has an infinite number of negative energy bound states.
The conditions in Conjecture 1 can always be met by appropriate tuning of the coupling constants, see Sec. 6 in 1 . Note, that by Theorem 3 in 1
none of the subsystems has zero energy bound states and, therefore, the no–clustering theorem applies (see Theorem 3 in jpasubmit ).
Conjecture 1 , if true, would mean the existence of a “true” Efimov effect for
four particles (“true” means that it does not trivially reduce to the case of three clusters).
Let us remark that using Theorem 2 from jpasubmit Theorem 3 can be reformulated in the following way
Theorem 4 .
Suppose that N ≥ 4 𝑁 4 N\geq 4 and H 𝐻 H in (41 )–(42 ) is such that σ e s s ( H ) = [ 0 , ∞ ) subscript 𝜎 𝑒 𝑠 𝑠 𝐻 0 \sigma_{ess}(H)=[0,\infty) . Suppose also that
none of the particle pairs is at critical coupling and none of the subsystems consisting of N − 2 𝑁 2 N-2 or less particles has a square–integrable zero energy ground state.
Then H 𝐻 H has a finite number of bound states with negative energies.
Let us now discuss how the material is arranged in the next sections. The main
tool of our analysis is the BS operator, see Sec. A . The somewhat uncommon form of the BS operator, which we
adopt in this paper, has an advantage that the BS operator of an N 𝑁 N –particle
system can be expressed through the BS operators of the subsystems. In Sec. IV we
analyze the spectrum of the BS operator, which corresponds to the
N 𝑁 N –particle system at critical coupling, whose subsystems are not at critical coupling. From Theorem 2 in jpasubmit we know that the Hamiltonian of
such system has eigenvalue equal to zero. Here of special
interest is the behavior of the eigenfunction corresponding to the largest positive
eigenvalue of the BS operator. Sec. V is devoted to the proof of Theorem 3 .
From Sec. II we already know that in proving Theorem 3
we need to focus on the case when some of the
N − 1 𝑁 1 N-1 –particle subsystems are at critical coupling (otherwise the proof is
accomplished by applying Theorem 1 ). For these subsystems we shall need the results of Sec. IV .
We define the BS operator associated with (41 ) as
K ( ϵ ) := ( H 0 + ϵ ) − 1 / 2 V ( H 0 + ϵ ) − 1 / 2 ( ϵ > 0 ) , assign 𝐾 italic-ϵ superscript subscript 𝐻 0 italic-ϵ 1 2 𝑉 superscript subscript 𝐻 0 italic-ϵ 1 2 italic-ϵ 0
K(\epsilon):=\bigl{(}H_{0}+\epsilon\bigr{)}^{-1/2}V\bigl{(}H_{0}+\epsilon\bigr{)}^{-1/2}\quad\quad(\epsilon>0),
(45)
The main object of our interest is
N ϵ := # ( evs ( H ) < − ϵ ) = # ( evs ( K ( ϵ ) ) > 1 ) , assign subscript 𝑁 italic-ϵ # evs 𝐻 italic-ϵ # evs 𝐾 italic-ϵ 1 N_{\epsilon}:=\#(\textrm{evs}(H)<-\epsilon)=\#(\textrm{evs}(K(\epsilon))>1),
(46)
where the last equation follows from the BS principle. (The applicability of Theorem 9 can always be checked in the same way it is done
in the proof of Theorem 1 ).
Lemma 4 .
One can define K ( 0 ) 𝐾 0 K(0) so that K ( ϵ ) 𝐾 italic-ϵ K(\epsilon) is
norm–continuous on [ 0 , ∞ ) 0 [0,\infty) .
Proof.
We can write
K ( ϵ ) = ∑ 1 ≤ i < k ≤ N d i k ( ϵ ) sign ( v i k ) d i k ∗ ( ϵ ) , 𝐾 italic-ϵ subscript 1 𝑖 𝑘 𝑁 subscript 𝑑 𝑖 𝑘 italic-ϵ sign subscript 𝑣 𝑖 𝑘 subscript superscript 𝑑 𝑖 𝑘 italic-ϵ K(\epsilon)=\sum_{1\leq i<k\leq N}d_{ik}(\epsilon)\textnormal{sign}\>(v_{ik})d^{*}_{ik}(\epsilon),
(47)
where
d i k ( ϵ ) := ( H 0 + ϵ ) − 1 / 2 | v i k | 1 / 2 . assign subscript 𝑑 𝑖 𝑘 italic-ϵ superscript subscript 𝐻 0 italic-ϵ 1 2 superscript subscript 𝑣 𝑖 𝑘 1 2 d_{ik}(\epsilon):=\bigl{(}H_{0}+\epsilon\bigr{)}^{-1/2}|v_{ik}|^{1/2}.
(48)
and sign ( v i k ) sign subscript 𝑣 𝑖 𝑘 \textnormal{sign}\>(v_{ik}) is the operator of multiplication by the sign of v i k subscript 𝑣 𝑖 𝑘 v_{ik} .
Repeating the
arguments from the proof of Lemma 2 we prove the following inequality analogous to (24 ) (the restrictions on the pair–potentials
allow us to set γ 0 = 1 / 10 subscript 𝛾 0 1 10 \gamma_{0}=1/10 )
‖ d i k ( ϵ 1 ) − d i k ( ϵ 2 ) ‖ ≤ Λ 1 10 | ϵ 2 − ϵ 1 | 1 / 2 ϵ 2 − 2 / 5 , norm subscript 𝑑 𝑖 𝑘 subscript italic-ϵ 1 subscript 𝑑 𝑖 𝑘 subscript italic-ϵ 2 subscript Λ 1 10 superscript subscript italic-ϵ 2 subscript italic-ϵ 1 1 2 superscript subscript italic-ϵ 2 2 5 \|d_{ik}(\epsilon_{1})-d_{ik}(\epsilon_{2})\|\leq\Lambda_{\frac{1}{10}}|\epsilon_{2}-\epsilon_{1}|^{1/2}\epsilon_{2}^{-2/5},
(49)
where ϵ 2 ≥ ϵ 1 > 0 subscript italic-ϵ 2 subscript italic-ϵ 1 0 \epsilon_{2}\geq\epsilon_{1}>0 . From (49 ) it
follows that d i k ( ϵ ) subscript 𝑑 𝑖 𝑘 italic-ϵ d_{ik}(\epsilon) , and, hence, K ( ϵ ) 𝐾 italic-ϵ K(\epsilon) is norm continuous on [ 0 , ∞ ) 0 [0,\infty) .
∎
IV N–Particle System at Critical Coupling
Here we shall analyze the BS operator (45 ) in the case when H 𝐻 H defined in (41 )–(42 )
is at critical coupling and has a bound state at zero energy.
Let us define μ : ℝ + → ℝ : 𝜇 → subscript ℝ ℝ \mu:\mathbb{R}_{+}\to\mathbb{R}
μ ( ϵ ) := sup σ ( K ( ϵ ) ) . assign 𝜇 italic-ϵ supremum 𝜎 𝐾 italic-ϵ \mu(\epsilon):=\sup\sigma\bigl{(}K(\epsilon)\bigr{)}.
(50)
We shall make the following assumption
R2
H ≥ 0 𝐻 0 H\geq 0 . There exists ω > 0 𝜔 0 \omega>0 such that H 0 + V { j } + − ( 1 + ω ) V { j } − ≥ 0 subscript 𝐻 0 superscript subscript 𝑉 𝑗 1 𝜔 superscript subscript 𝑉 𝑗 0 H_{0}+V_{\{j\}}^{+}-(1+\omega)V_{\{j\}}^{-}\geq 0 for j = 1 , … , N 𝑗 1 … 𝑁
j=1,\ldots,N . Besides, H 0 + δ V ≧̸ 0 not-greater-than-nor-equals subscript 𝐻 0 𝛿 𝑉 0 H_{0}+\delta V\ngeqq 0 for all δ > 0 𝛿 0 \delta>0 .
By Theorem 2 in jpasubmit H 𝐻 H satisfying R2 has zero as an eigenvalue.
Theorem 5 .
Suppose H 𝐻 H defined in (41 )–(42 ) satisfies R2.
Then there is ϵ > 0 bold-ϵ 0 \boldsymbol{\epsilon}>0 such that μ ( ϵ ) 𝜇 italic-ϵ \mu(\epsilon) defined in (50 ) is an eigenvalue of K ( ϵ ) 𝐾 italic-ϵ K(\epsilon) for ϵ ∈ [ 0 , ϵ ] italic-ϵ 0 bold-ϵ \epsilon\in[0,\boldsymbol{\epsilon}] .
As eigenvalue μ ( ϵ ) 𝜇 italic-ϵ \mu(\epsilon) is isolated and non–degenerate, as a function it is continuous and monotone decreasing on [ 0 , ϵ ] 0 bold-ϵ [0,\boldsymbol{\epsilon}] . Besides, μ ( 0 ) = 1 𝜇 0 1 \mu(0)=1 , μ ( ϵ ) ≥ ( 1 + ω / 2 ) − 1 𝜇 bold-ϵ superscript 1 𝜔 2 1 \mu(\boldsymbol{\epsilon})\geq(1+\omega/2)^{-1} and there is a μ > 0 subscript 𝑎 𝜇 0 a_{\mu}>0 such that
1 − μ ( ϵ ) ≥ a μ ϵ for ϵ ∈ [ 0 , ϵ ] . 1 𝜇 italic-ϵ subscript 𝑎 𝜇 italic-ϵ for ϵ ∈ [ 0 , ϵ ]
1-\mu(\epsilon)\geq a_{\mu}\epsilon\quad\quad\textnormal{for
$\epsilon\in[0,\boldsymbol{\epsilon}]$}.
(51)
Proof.
By R2 and the HVZ theorem σ e s s ( H 0 + ( 1 + ω ) V ) = [ 0 , ∞ ) subscript 𝜎 𝑒 𝑠 𝑠 subscript 𝐻 0 1 𝜔 𝑉 0 \sigma_{ess}(H_{0}+(1+\omega)V)=[0,\infty) . By Theorem 9 and Theorem 9.5 in weidmann
σ e s s ( K ( ϵ ) ) ∩ ( ( 1 + ω ) − 1 , ∞ ) = ∅ for ϵ ∈ [ 0 , ∞ ) . subscript 𝜎 𝑒 𝑠 𝑠 𝐾 italic-ϵ superscript 1 𝜔 1 for ϵ ∈ [ 0 , ∞ )
\sigma_{ess}(K(\epsilon))\cap((1+\omega)^{-1},\infty)=\emptyset\quad\quad\textnormal{for $\epsilon\in[0,\infty)$}.
(52)
On one hand, from the BS principle and the condition H ≥ 0 𝐻 0 H\geq 0 it follows that
σ ( K ( ϵ ) ) ∩ ( 1 , ∞ ) = ∅ for ϵ > 0 . 𝜎 𝐾 italic-ϵ 1 for ϵ > 0
\sigma\bigl{(}K(\epsilon)\bigr{)}\cap(1,\infty)=\emptyset\quad\quad\textnormal{for $\epsilon>0$}.
(53)
On the other hand, since H 𝐻 H is at critical coupling, there must exist the sequences ω n → + 0 → subscript 𝜔 𝑛 0 \omega_{n}\to+0 , ϵ n → + 0 → subscript italic-ϵ 𝑛 0 \epsilon_{n}\to+0 , where ω n < ω subscript 𝜔 𝑛 𝜔 \omega_{n}<\omega , such that
inf σ ( H 0 + ( 1 + ω n ) V ) = − ϵ n infimum 𝜎 subscript 𝐻 0 1 subscript 𝜔 𝑛 𝑉 subscript italic-ϵ 𝑛 \inf\sigma\bigl{(}H_{0}+(1+\omega_{n})V\bigr{)}=-\epsilon_{n} . Hence, by the BS principle
σ ( ( 1 + ω n ) K ( ϵ n ) ) ∩ ( 1 , ∞ ) ≠ ∅ . 𝜎 1 subscript 𝜔 𝑛 𝐾 subscript italic-ϵ 𝑛 1 \sigma\bigl{(}(1+\omega_{n})K(\epsilon_{n})\bigr{)}\cap(1,\infty)\neq\emptyset.
(54)
Comparing (53 ) and (54 ) and using the continuity of K ( ϵ ) 𝐾 italic-ϵ K(\epsilon) (Lemma 4 ) we conclude
that μ ( 0 ) = 1 𝜇 0 1 \mu(0)=1 is an eigenvalue of K ( 0 ) 𝐾 0 K(0) lying aside from the essential
spectrum. (The non–degeneracy of this eigenvalue would easily follow from V ≤ 0 𝑉 0 V\leq 0 , for in this case K ( ϵ ) 𝐾 italic-ϵ K(\epsilon)
is a positivity
preserving operator).
Let us assume by contradiction that the eigenvalue μ ( 0 ) 𝜇 0 \mu(0) is degenerate. Then by
continuity for ϵ n → + 0 → subscript italic-ϵ 𝑛 0 \epsilon_{n}\to+0 there must exist a sequence μ n ↗ 1 ↗ subscript 𝜇 𝑛 1 \mu_{n}\nearrow 1 such that
K ( ϵ n ) 𝐾 subscript italic-ϵ 𝑛 K(\epsilon_{n}) has at least two eigenvalues in the interval ( μ n , 1 ) subscript 𝜇 𝑛 1 (\mu_{n},1) .
We can choose the sequences ϵ n , μ n subscript italic-ϵ 𝑛 subscript 𝜇 𝑛
\epsilon_{n},\mu_{n} so that ( 1 + ω ) − 1 < μ n superscript 1 𝜔 1 subscript 𝜇 𝑛 (1+\omega)^{-1}<\mu_{n} . Thereby we guarantee that
σ e s s ( H 0 + V + − μ n − 1 V − ) = [ 0 , ∞ ) , subscript 𝜎 𝑒 𝑠 𝑠 subscript 𝐻 0 superscript 𝑉 superscript subscript 𝜇 𝑛 1 superscript 𝑉 0 \sigma_{ess}\left(H_{0}+V^{+}-\mu_{n}^{-1}V^{-}\right)=[0,\infty),
(55)
where by definition
V ± := ∑ i < j ( v i j ) ± . assign superscript 𝑉 plus-or-minus subscript 𝑖 𝑗 subscript subscript 𝑣 𝑖 𝑗 plus-or-minus V^{\pm}:=\sum_{i<j}\bigl{(}v_{ij}\bigr{)}_{\pm}.
(56)
Since μ n − 1 K ( ϵ n ) superscript subscript 𝜇 𝑛 1 𝐾 subscript italic-ϵ 𝑛 \mu_{n}^{-1}K(\epsilon_{n}) has at least 2 eigenvalues in the interval ( 1 , ∞ ) 1 (1,\infty) , by the BS principle (Theorem 9 ) the operator
H 0 + μ n − 1 ( V + − V − ) subscript 𝐻 0 subscript superscript 𝜇 1 𝑛 superscript 𝑉 superscript 𝑉 H_{0}+\mu^{-1}_{n}\bigl{(}V^{+}-V^{-}\bigr{)}
(57)
has at least 2 eigenvalues in the interval ( − ∞ , − ϵ n ) subscript italic-ϵ 𝑛 (-\infty,-\epsilon_{n}) . From the
operator inequality
H 0 + μ n − 1 ( V + − V − ) ≥ H 0 + V + − μ n − 1 V − , subscript 𝐻 0 subscript superscript 𝜇 1 𝑛 superscript 𝑉 superscript 𝑉 subscript 𝐻 0 superscript 𝑉 subscript superscript 𝜇 1 𝑛 superscript 𝑉 H_{0}+\mu^{-1}_{n}\bigl{(}V^{+}-V^{-}\bigr{)}\geq H_{0}+V^{+}-\mu^{-1}_{n}V^{-},
(58)
maxmin principle and (55 ) it follows that the operator on the rhs of
(58 ) has at least 2 eigenvalues in the interval ( − ∞ , − ϵ n ) subscript italic-ϵ 𝑛 (-\infty,-\epsilon_{n}) .
The BS operator associated with the operator on the rhs of (58 ) is μ n − 1 K ~ ( ϵ ) superscript subscript 𝜇 𝑛 1 ~ 𝐾 italic-ϵ \mu_{n}^{-1}\tilde{K}(\epsilon) , where
K ~ ( ϵ ) = [ H 0 + V + + ϵ ] − 1 / 2 ( V − ) [ H 0 + V + + ϵ ] − 1 / 2 . ~ 𝐾 italic-ϵ superscript delimited-[] subscript 𝐻 0 superscript 𝑉 italic-ϵ 1 2 superscript 𝑉 superscript delimited-[] subscript 𝐻 0 superscript 𝑉 italic-ϵ 1 2 \tilde{K}(\epsilon)=\left[H_{0}+V^{+}+\epsilon\right]^{-1/2}\bigl{(}V^{-}\bigr{)}\left[H_{0}+V^{+}+\epsilon\right]^{-1/2}.
(59)
By the BS principle
# ( evs ( K ~ ( ϵ n ) ) > μ n ) ≥ 2 . # evs ~ 𝐾 subscript italic-ϵ 𝑛 subscript 𝜇 𝑛 2 \#(\textrm{evs}(\tilde{K}(\epsilon_{n}))>\mu_{n})\geq 2.
(60)
The proof that K ~ ( ϵ ) ~ 𝐾 italic-ϵ \tilde{K}(\epsilon) is norm–continuous on [ 0 , ∞ ) 0 [0,\infty) repeats that of Lemma 4 . Using the inequality
σ e s s ( H 0 + V + − ( 1 + ω ) V − ) = [ 0 , ∞ ) , subscript 𝜎 𝑒 𝑠 𝑠 subscript 𝐻 0 superscript 𝑉 1 𝜔 superscript 𝑉 0 \sigma_{ess}(H_{0}+V^{+}-(1+\omega)V^{-})=[0,\infty),
(61)
Theorem 9 and Theorem 9.5 in weidmann we conclude that
σ e s s ( K ~ ( ϵ ) ) ∩ ( ( 1 + ω ) − 1 , ∞ ) = ∅ ( for ϵ ∈ [ 0 , ∞ ] ) . subscript 𝜎 𝑒 𝑠 𝑠 ~ 𝐾 italic-ϵ superscript 1 𝜔 1 for ϵ ∈ [ 0 , ∞ ]
\sigma_{ess}(\tilde{K}(\epsilon))\cap((1+\omega)^{-1},\infty)=\emptyset\quad\quad(\textnormal{for $\epsilon\in[0,\infty]$}).
(62)
Repeating the arguments in the beginning of the proof we infer that ‖ K ~ ( 0 ) ‖ = 1 norm ~ 𝐾 0 1 \|\tilde{K}(0)\|=1 is an eigenvalue of K ~ ( 0 ) ~ 𝐾 0 \tilde{K}(0) . By norm–continuity and
(60 )
we know that this eigenvalue must be at least two–fold degenerate. However,
K ~ ( ϵ ) ~ 𝐾 italic-ϵ \tilde{K}(\epsilon) for ϵ > 0 italic-ϵ 0 \epsilon>0 is a product of positivity preserving operators
(c. f. formula (12 )), and K ~ ( 0 ) ~ 𝐾 0 \tilde{K}(0) is also positivity
preserving being the norm limit of positivity preserving operators. By
Theorem XIII.43 in vol. 4 reed ‖ K ~ ( 0 ) ‖ norm ~ 𝐾 0 \|\tilde{K}(0)\| must be a non–degenerate eigenvalue, a
contradiction. The existence of ϵ > 0 bold-italic-ϵ 0 \boldsymbol{\epsilon}>0 such that μ ( ϵ ) 𝜇 italic-ϵ \mu(\epsilon) is continuous on [ 0 , ϵ ] 0 bold-italic-ϵ [0,\boldsymbol{\epsilon}] and μ ( ϵ ) ≥ ( 1 + ω / 2 ) − 1 𝜇 bold-italic-ϵ superscript 1 𝜔 2 1 \mu(\boldsymbol{\epsilon})\geq(1+\omega/2)^{-1} is a trivial consequence
of the norm–continuity of K ( ϵ ) 𝐾 italic-ϵ K(\epsilon) . Thus there exists φ ( ϵ ) : ℝ + → L 2 ( ℝ 3 N − 3 ) : 𝜑 italic-ϵ → subscript ℝ superscript 𝐿 2 superscript ℝ 3 𝑁 3 \varphi(\epsilon):\mathbb{R}_{+}\to L^{2}(\mathbb{R}^{3N-3}) such that
K ( ϵ ) φ ( ϵ ) = μ ( ϵ ) φ ( ϵ ) ( ‖ φ ( ϵ ) ‖ = 1 , ϵ ∈ [ 0 , ϵ ] ) 𝐾 italic-ϵ 𝜑 italic-ϵ 𝜇 italic-ϵ 𝜑 italic-ϵ formulae-sequence norm 𝜑 italic-ϵ 1 italic-ϵ 0 bold-italic-ϵ
K(\epsilon)\varphi(\epsilon)=\mu(\epsilon)\varphi(\epsilon)\quad\quad(\|\varphi(\epsilon)\|=1,\epsilon\in[0,\boldsymbol{\epsilon}])
(63)
and by definition φ ( ϵ ) ≡ 0 𝜑 italic-ϵ 0 \varphi(\epsilon)\equiv 0 for ϵ ∈ ( ϵ , ∞ ) italic-ϵ bold-italic-ϵ \epsilon\in(\boldsymbol{\epsilon},\infty) .
Let us define
ψ ( ϵ ) := ( H 0 + ϵ ) − 1 / 2 φ ( ϵ ) ( ϵ > 0 ) . assign 𝜓 italic-ϵ superscript subscript 𝐻 0 italic-ϵ 1 2 𝜑 italic-ϵ italic-ϵ 0
\psi(\epsilon):=\bigl{(}H_{0}+\epsilon\bigr{)}^{-1/2}\varphi(\epsilon)\quad\quad(\epsilon>0).
(64)
Due to (63 ) φ ( ϵ ) ∈ Ran ( ( H 0 + ϵ ) − 1 / 2 ) 𝜑 italic-ϵ Ran superscript subscript 𝐻 0 italic-ϵ 1 2 \varphi(\epsilon)\in\textrm{Ran}\bigl{(}(H_{0}+\epsilon)^{-1/2}\bigr{)} , hence, ψ ( ϵ ) ∈ D ( H 0 ) 𝜓 italic-ϵ 𝐷 subscript 𝐻 0 \psi(\epsilon)\in D(H_{0}) . Besides, ψ ( ϵ ) 𝜓 italic-ϵ \psi(\epsilon)
satisfies the Schrödinger
equation
( H 0 + ϵ ) ψ ( ϵ ) + 1 μ ( ϵ ) V ψ ( ϵ ) = 0 ( ϵ ∈ ( 0 , ϵ ] ) . subscript 𝐻 0 italic-ϵ 𝜓 italic-ϵ 1 𝜇 italic-ϵ 𝑉 𝜓 italic-ϵ 0 italic-ϵ 0 bold-italic-ϵ
\bigl{(}H_{0}+\epsilon\bigr{)}\psi(\epsilon)+\frac{1}{\mu(\epsilon)}V\psi(\epsilon)=0\quad\quad(\epsilon\in(0,\boldsymbol{\epsilon}]).
(65)
Monotonicity of μ ( ϵ ) 𝜇 italic-ϵ \mu(\epsilon) follows from the fact that − ϵ = inf σ ( H 0 + μ − 1 ( ϵ ) V ) italic-ϵ infimum 𝜎 subscript 𝐻 0 superscript 𝜇 1 italic-ϵ 𝑉 -\epsilon=\inf\sigma\left(H_{0}+\mu^{-1}(\epsilon)V\right) is monotone
decreasing with μ − 1 superscript 𝜇 1 \mu^{-1} reed .
Inequality (51 ) is a direct
consequence of Lemma 3.1 in simonfuncan .
∎
Let us introduce the projection operator
P ( ϵ ) := ( φ ( ϵ ) , ⋅ ) φ ( ϵ ) , assign 𝑃 italic-ϵ 𝜑 italic-ϵ ⋅ 𝜑 italic-ϵ P(\epsilon):=\bigl{(}\varphi(\epsilon),\cdot\bigr{)}\varphi(\epsilon),
(66)
where φ ( ϵ ) 𝜑 italic-ϵ \varphi(\epsilon) is defined in (63 ). So far we have defined μ ( ϵ ) 𝜇 italic-ϵ \mu(\epsilon) by equation (50 ). Now we redefine μ ( ϵ ) 𝜇 italic-ϵ \mu(\epsilon) setting
μ ( ϵ ) := { sup σ ( K ( ϵ ) ) if ϵ ∈ [ 0 , ϵ ] , μ ( ϵ ) if ϵ ∈ ( ϵ , ∞ ) . assign 𝜇 italic-ϵ cases supremum 𝜎 𝐾 italic-ϵ if ϵ ∈ [ 0 , ϵ ] 𝜇 bold-italic-ϵ if ϵ ∈ ( ϵ , ∞ ) \mu(\epsilon):=\begin{cases}\sup\sigma\bigl{(}K(\epsilon)\bigr{)}&\text{if $\epsilon\in[0,\boldsymbol{\epsilon}]$},\\
\mu(\boldsymbol{\epsilon})&\text{if $\epsilon\in(\boldsymbol{\epsilon},\infty)$}.\end{cases}
(67)
By Lemma 5
K ( ϵ ) = μ ( ϵ ) P ( ϵ ) + K ( ϵ ) ( 1 − P ( ϵ ) ) , 𝐾 italic-ϵ 𝜇 italic-ϵ 𝑃 italic-ϵ 𝐾 italic-ϵ 1 𝑃 italic-ϵ \displaystyle K(\epsilon)=\mu(\epsilon)P(\epsilon)+K(\epsilon)\bigl{(}1-P(\epsilon)\bigr{)},
(68)
‖ K ( ϵ ) ( 1 − P ( ϵ ) ) ‖ ≤ η , norm 𝐾 italic-ϵ 1 𝑃 italic-ϵ 𝜂 \displaystyle\|K(\epsilon)(1-P(\epsilon))\|\leq\eta,
(69)
where η ∈ ( 0 , 1 ) 𝜂 0 1 \eta\in(0,1) is some constant.
Lemma 5 .
For ϵ > 0 italic-ϵ 0 \epsilon>0 the following formula holds
[ 1 − μ ( ϵ ) P ( ϵ ) ] − 1 / 2 = 1 + ( 1 1 − μ ( ϵ ) − 1 ) P ( ϵ ) . superscript delimited-[] 1 𝜇 italic-ϵ 𝑃 italic-ϵ 1 2 1 1 1 𝜇 italic-ϵ 1 𝑃 italic-ϵ \Bigl{[}1-\mu(\epsilon)P(\epsilon)\Bigr{]}^{-1/2}=1+\left(\frac{1}{\sqrt{1-\mu(\epsilon)}}-1\right)P(\epsilon).
(70)
Proof.
Using von Neumann series we get
[ 1 − μ ( ϵ ) P ( ϵ ) ] − 1 = 1 + μ ( ϵ ) 1 − μ ( ϵ ) P ( ϵ ) . superscript delimited-[] 1 𝜇 italic-ϵ 𝑃 italic-ϵ 1 1 𝜇 italic-ϵ 1 𝜇 italic-ϵ 𝑃 italic-ϵ \Bigl{[}1-\mu(\epsilon)P(\epsilon)\Bigr{]}^{-1}=1+\frac{\mu(\epsilon)}{1-\mu(\epsilon)}P(\epsilon).
(71)
The operator on the rhs of (70 ) is positive and by the direct check
one finds that its square is equal to the operator on the rhs of
(71 ).
∎
In the rest of this section we shall derive various estimates on φ ( ϵ ) , ψ ( ϵ ) 𝜑 italic-ϵ 𝜓 italic-ϵ
\varphi(\epsilon),\psi(\epsilon) , the key result in this respect being
Theorem 6 .
Figure 1: Illustration to the choice of orthogonal Jacobi coordinates. The filled square symbolizes the center of mass
of the particles { 3 , 4 , … , N } 3 4 … 𝑁 \{3,4,\ldots,N\} . Coordinates’ scales
are set so that H 0 = − ∑ i Δ x i = − ∑ i Δ z i = − ∑ i Δ t i subscript 𝐻 0 subscript 𝑖 subscript Δ subscript 𝑥 𝑖 subscript 𝑖 subscript Δ subscript 𝑧 𝑖 subscript 𝑖 subscript Δ subscript 𝑡 𝑖 H_{0}=-\sum_{i}\Delta_{x_{i}}=-\sum_{i}\Delta_{z_{i}}=-\sum_{i}\Delta_{t_{i}} holds.
We shall use N 𝑁 N sets of Jacobi coordinates each associated with the particle number 1 , … , N 1 … 𝑁
1,\ldots,N .
Let us construct the Jacobi coordinates x 1 , … , x N − 1 ∈ ℝ 3 subscript 𝑥 1 … subscript 𝑥 𝑁 1
superscript ℝ 3 x_{1},\ldots,x_{N-1}\in\mathbb{R}^{3} associated with the first particle. Here x 1 subscript 𝑥 1 x_{1} points from the center of mass of particles { 2 , 3 , … , N } 2 3 … 𝑁 \{2,3,\ldots,N\} in the
direction of particle 1 1 1 , x i subscript 𝑥 𝑖 x_{i} points from the center of mass of particles { i + 1 , … , N } 𝑖 1 … 𝑁 \{i+1,\ldots,N\} in the
direction of particle i 𝑖 i . The coordinates’ scales are chosen so that H 0 = − ∑ i Δ x i subscript 𝐻 0 subscript 𝑖 subscript Δ subscript 𝑥 𝑖 H_{0}=-\sum_{i}\Delta_{x_{i}} holds. The coordinates z 1 , z 2 , … , z N − 1 ∈ ℝ 3 subscript 𝑧 1 subscript 𝑧 2 … subscript 𝑧 𝑁 1
superscript ℝ 3 z_{1},z_{2},\ldots,z_{N-1}\in\mathbb{R}^{3} are associated with particle 2 2 2 . Here
z 1 subscript 𝑧 1 z_{1} points from the center of mass of particles { 1 , 3 , … , N } 1 3 … 𝑁 \{1,3,\ldots,N\} in the
direction of particle 2 2 2 , z 2 subscript 𝑧 2 z_{2} points from the center of mass of particles { 3 , … , N } 3 … 𝑁 \{3,\ldots,N\} in the direction of particle 1 1 1 , z i subscript 𝑧 𝑖 z_{i} for i ≥ 3 𝑖 3 i\geq 3 points from the center of mass of particles { i + 1 , … , N } 𝑖 1 … 𝑁 \{i+1,\ldots,N\} in the
direction of particle i 𝑖 i . The coordinates’ scales are chosen so that H 0 = − ∑ i Δ z i subscript 𝐻 0 subscript 𝑖 subscript Δ subscript 𝑧 𝑖 H_{0}=-\sum_{i}\Delta_{z_{i}} holds. This choice of coordinates is illustrated in Fig. 1 .
The two sets of coordinates are connected through
z 1 = a 11 x 1 + a 12 x 2 , subscript 𝑧 1 subscript 𝑎 11 subscript 𝑥 1 subscript 𝑎 12 subscript 𝑥 2 \displaystyle z_{1}=a_{11}x_{1}+a_{12}x_{2},
(72)
z 2 = a 21 x 1 + a 22 x 2 , subscript 𝑧 2 subscript 𝑎 21 subscript 𝑥 1 subscript 𝑎 22 subscript 𝑥 2 \displaystyle z_{2}=a_{21}x_{1}+a_{22}x_{2},
(73)
z i = x i ( i ≥ 3 ) , subscript 𝑧 𝑖 subscript 𝑥 𝑖 𝑖 3
\displaystyle z_{i}=x_{i}\quad\quad(i\geq 3),
(74)
where the 2 × 2 2 2 2\times 2 real matrix a i k subscript 𝑎 𝑖 𝑘 a_{ik} is orthogonal. In fact,
a 11 = − [ m 1 m 2 ( M − m 1 ) ( M − m 2 ) ] 1 2 subscript 𝑎 11 superscript delimited-[] subscript 𝑚 1 subscript 𝑚 2 𝑀 subscript 𝑚 1 𝑀 subscript 𝑚 2 1 2 \displaystyle a_{11}=-\left[\frac{m_{1}m_{2}}{(M-m_{1})(M-m_{2})}\right]^{\frac{1}{2}}
(75)
a 12 = [ M ( M − m 1 − m 2 ) ( M − m 1 ) ( M − m 2 ) ] 1 2 , subscript 𝑎 12 superscript delimited-[] 𝑀 𝑀 subscript 𝑚 1 subscript 𝑚 2 𝑀 subscript 𝑚 1 𝑀 subscript 𝑚 2 1 2 \displaystyle a_{12}=\left[\frac{M(M-m_{1}-m_{2})}{(M-m_{1})(M-m_{2})}\right]^{\frac{1}{2}},
(76)
where M := ∑ i = 1 N m i assign 𝑀 superscript subscript 𝑖 1 𝑁 subscript 𝑚 𝑖 M:=\sum_{i=1}^{N}m_{i} and a 22 = − a 11 subscript 𝑎 22 subscript 𝑎 11 a_{22}=-a_{11} and a 12 = a 21 subscript 𝑎 12 subscript 𝑎 21 a_{12}=a_{21} .
For each set of coordinates j = 1 , … , N 𝑗 1 … 𝑁
j=1,\ldots,N we introduce the full and the partial Fourier transforms denoted as F j subscript 𝐹 𝑗 F_{j} and ℱ j subscript ℱ 𝑗 \mathcal{F}_{j} respectively.
In particular,
f ^ ( p 1 , … , p N − 1 ) = ( F 1 f ) = 1 ( 2 π ) 3 N − 3 2 ∫ e − i ∑ k = 1 N − 1 p k ⋅ x k f ( x 1 , … , x N − 1 ) d 3 x 1 … d 3 x N − 1 , ^ 𝑓 subscript 𝑝 1 … subscript 𝑝 𝑁 1 subscript 𝐹 1 𝑓 1 superscript 2 𝜋 3 𝑁 3 2 superscript 𝑒 𝑖 superscript subscript 𝑘 1 𝑁 1 ⋅ subscript 𝑝 𝑘 subscript 𝑥 𝑘 𝑓 subscript 𝑥 1 … subscript 𝑥 𝑁 1 superscript 𝑑 3 subscript 𝑥 1 … superscript 𝑑 3 subscript 𝑥 𝑁 1 \displaystyle\hat{f}(p_{1},\ldots,p_{N-1})=(F_{1}f)=\frac{1}{(2\pi)^{\frac{3N-3}{2}}}\int e^{-i\sum_{k=1}^{N-1}p_{k}\cdot x_{k}}f(x_{1},\ldots,x_{N-1})d^{3}x_{1}\ldots d^{3}x_{N-1},
(77)
f ^ ( p 1 , x 2 , … , x N − 1 ) = ( ℱ 1 f ) = 1 ( 2 π ) 3 / 2 ∫ e − i p 1 ⋅ x 1 f ( x 1 , … , x N − 1 ) d 3 x 1 , ^ 𝑓 subscript 𝑝 1 subscript 𝑥 2 … subscript 𝑥 𝑁 1 subscript ℱ 1 𝑓 1 superscript 2 𝜋 3 2 superscript 𝑒 ⋅ 𝑖 subscript 𝑝 1 subscript 𝑥 1 𝑓 subscript 𝑥 1 … subscript 𝑥 𝑁 1 superscript 𝑑 3 subscript 𝑥 1 \displaystyle\hat{f}(p_{1},x_{2},\ldots,x_{N-1})=(\mathcal{F}_{1}f)=\frac{1}{(2\pi)^{3/2}}\int e^{-ip_{1}\cdot x_{1}}f(x_{1},\ldots,x_{N-1})d^{3}x_{1},
(78)
f ^ ( q 1 , … , q N − 1 ) = ( F 2 f ) = 1 ( 2 π ) 3 N − 3 2 ∫ e − i ∑ k = 1 N − 1 q k ⋅ z k f ( z 1 , … , z N − 1 ) d 3 z 1 … d 3 z N − 1 , ^ 𝑓 subscript 𝑞 1 … subscript 𝑞 𝑁 1 subscript 𝐹 2 𝑓 1 superscript 2 𝜋 3 𝑁 3 2 superscript 𝑒 𝑖 superscript subscript 𝑘 1 𝑁 1 ⋅ subscript 𝑞 𝑘 subscript 𝑧 𝑘 𝑓 subscript 𝑧 1 … subscript 𝑧 𝑁 1 superscript 𝑑 3 subscript 𝑧 1 … superscript 𝑑 3 subscript 𝑧 𝑁 1 \displaystyle\hat{f}(q_{1},\ldots,q_{N-1})=(F_{2}f)=\frac{1}{(2\pi)^{\frac{3N-3}{2}}}\int e^{-i\sum_{k=1}^{N-1}q_{k}\cdot z_{k}}f(z_{1},\ldots,z_{N-1})d^{3}z_{1}\ldots d^{3}z_{N-1},
(79)
f ^ ( q 1 , z 2 , … , z N − 1 ) = ( ℱ 2 f ) = 1 ( 2 π ) 3 / 2 ∫ e − i q 1 ⋅ z 1 f ( z 1 , … , z N − 1 ) d 3 z 1 , ^ 𝑓 subscript 𝑞 1 subscript 𝑧 2 … subscript 𝑧 𝑁 1 subscript ℱ 2 𝑓 1 superscript 2 𝜋 3 2 superscript 𝑒 ⋅ 𝑖 subscript 𝑞 1 subscript 𝑧 1 𝑓 subscript 𝑧 1 … subscript 𝑧 𝑁 1 superscript 𝑑 3 subscript 𝑧 1 \displaystyle\hat{f}(q_{1},z_{2},\ldots,z_{N-1})=(\mathcal{F}_{2}f)=\frac{1}{(2\pi)^{3/2}}\int e^{-iq_{1}\cdot z_{1}}f(z_{1},\ldots,z_{N-1})d^{3}z_{1},
(80)
For shorter notation let us define the following tuples x r := ( x 2 , x 3 , … , x N − 1 ) ∈ ℝ 3 N − 6 assign subscript 𝑥 𝑟 subscript 𝑥 2 subscript 𝑥 3 … subscript 𝑥 𝑁 1 superscript ℝ 3 𝑁 6 x_{r}:=(x_{2},x_{3},\ldots,x_{N-1})\in\mathbb{R}^{3N-6} , x c := ( x 3 , … , x N − 1 ) ∈ ℝ 3 N − 9 assign subscript 𝑥 𝑐 subscript 𝑥 3 … subscript 𝑥 𝑁 1 superscript ℝ 3 𝑁 9 x_{c}:=(x_{3},\ldots,x_{N-1})\in\mathbb{R}^{3N-9} and
p r := ( p 2 , p 3 , … , p N − 1 ) ∈ ℝ 3 N − 6 assign subscript 𝑝 𝑟 subscript 𝑝 2 subscript 𝑝 3 … subscript 𝑝 𝑁 1 superscript ℝ 3 𝑁 6 p_{r}:=(p_{2},p_{3},\ldots,p_{N-1})\in\mathbb{R}^{3N-6} , p c := ( p 3 , … , p N − 1 ) ∈ ℝ 3 N − 9 assign subscript 𝑝 𝑐 subscript 𝑝 3 … subscript 𝑝 𝑁 1 superscript ℝ 3 𝑁 9 p_{c}:=(p_{3},\ldots,p_{N-1})\in\mathbb{R}^{3N-9} . Similarly, we define z r , q r ∈ ℝ 3 N − 6 subscript 𝑧 𝑟 subscript 𝑞 𝑟
superscript ℝ 3 𝑁 6 z_{r},q_{r}\in\mathbb{R}^{3N-6} and
z c , q c ∈ ℝ 3 N − 9 subscript 𝑧 𝑐 subscript 𝑞 𝑐
superscript ℝ 3 𝑁 9 z_{c},q_{c}\in\mathbb{R}^{3N-9} .
For j = 1 , 2 , … , N 𝑗 1 2 … 𝑁
j=1,2,\ldots,N , s ∈ ℝ 3 𝑠 superscript ℝ 3 s\in\mathbb{R}^{3} and ϵ > 0 italic-ϵ 0 \epsilon>0 let us define the positive operator
G j ( s , ϵ ) subscript 𝐺 𝑗 𝑠 italic-ϵ G_{j}(s,\epsilon) , where G 1 ( s , ϵ ) subscript 𝐺 1 𝑠 italic-ϵ G_{1}(s,\epsilon) acts on f ∈ L 2 ( ℝ 3 N − 3 ) 𝑓 superscript 𝐿 2 superscript ℝ 3 𝑁 3 f\in L^{2}(\mathbb{R}^{3N-3}) as follows
G 1 ( s , ϵ ) f = ℱ 1 − 1 [ ( p 1 + s ) 2 + ϵ ] − 1 / 2 ( ℱ 1 f ) . subscript 𝐺 1 𝑠 italic-ϵ 𝑓 superscript subscript ℱ 1 1 superscript delimited-[] superscript subscript 𝑝 1 𝑠 2 italic-ϵ 1 2 subscript ℱ 1 𝑓 G_{1}(s,\epsilon)f=\mathcal{F}_{1}^{-1}\left[(p_{1}+s)^{2}+\epsilon\right]^{-1/2}(\mathcal{F}_{1}f).
(81)
The operators G j ( s , ϵ ) subscript 𝐺 𝑗 𝑠 italic-ϵ G_{j}(s,\epsilon) for j ≥ 2 𝑗 2 j\geq 2 are constructed analogously using appropriate coordinates.
Theorem 6 .
Suppose the conditions of Theorem 5 are fulfilled. Then for all α ∈ [ 1 , 3 2 ) 𝛼 1 3 2 \alpha\in[1,\frac{3}{2}) and φ ( ϵ ) 𝜑 italic-ϵ \varphi(\epsilon) defined in (63 ) the following bound holds
sup ϵ > 0 sup ϵ ′ > 0 sup s ∈ ℝ 3 ‖ G j α ( s , ϵ ′ ) φ ( ϵ ) ‖ < ∞ ( j = 1 , 2 , … , N ) . subscript supremum italic-ϵ 0 subscript supremum superscript italic-ϵ ′ 0 subscript supremum 𝑠 superscript ℝ 3 norm superscript subscript 𝐺 𝑗 𝛼 𝑠 superscript italic-ϵ ′ 𝜑 italic-ϵ 𝑗 1 2 … 𝑁
\sup_{\epsilon>0}\sup_{\epsilon^{\prime}>0}\sup_{s\in\mathbb{R}^{3}}\|G_{j}^{\alpha}(s,\epsilon^{\prime})\varphi(\epsilon)\|<\infty\quad(j=1,2,\ldots,N).
(82)
Before we proceed with the proof we shall need a couple of technical lemmas
Lemma 6 .
Suppose H 𝐻 H defined in (41 )–(42 ) satisfies R2. For a multi–index 𝐢 𝐢 \boldsymbol{i} and ϵ > 0 italic-ϵ 0 \epsilon>0 let us define the operators
𝒦 𝒊 ( ϵ ) := μ − 1 ( ϵ ) ( H 0 + V 𝒊 + + ϵ ) − 1 / 2 V 𝒊 − ( H 0 + V 𝒊 + + ϵ ) − 1 / 2 assign subscript 𝒦 𝒊 italic-ϵ superscript 𝜇 1 italic-ϵ superscript subscript 𝐻 0 subscript superscript 𝑉 𝒊 italic-ϵ 1 2 subscript superscript 𝑉 𝒊 superscript subscript 𝐻 0 subscript superscript 𝑉 𝒊 italic-ϵ 1 2 \displaystyle\mathcal{K}_{\boldsymbol{i}}(\epsilon):=\mu^{-1}(\epsilon)\bigl{(}H_{0}+V^{+}_{\boldsymbol{i}}+\epsilon\bigr{)}^{-1/2}V^{-}_{\boldsymbol{i}}\bigl{(}H_{0}+V^{+}_{\boldsymbol{i}}+\epsilon\bigr{)}^{-1/2}
(83)
Q 𝒊 ( ϵ ) := [ 1 − 𝒦 𝒊 ( ϵ ) ] − 1 , assign subscript 𝑄 𝒊 italic-ϵ superscript delimited-[] 1 subscript 𝒦 𝒊 italic-ϵ 1 \displaystyle Q_{\boldsymbol{i}}(\epsilon):=[1-\mathcal{K}_{\boldsymbol{i}}(\epsilon)]^{-1},
(84)
where V 𝐢 ± subscript superscript 𝑉 plus-or-minus 𝐢 V^{\pm}_{\boldsymbol{i}} , μ ( ϵ ) 𝜇 italic-ϵ \mu(\epsilon) were defined in (44 ), (67 ) respectively.
Then 𝒦 𝐢 ( ϵ ) , Q 𝐢 ( ϵ ) ∈ 𝔅 ( L 2 ( ℝ 3 N − 3 ) ) subscript 𝒦 𝐢 italic-ϵ subscript 𝑄 𝐢 italic-ϵ
𝔅 superscript 𝐿 2 superscript ℝ 3 𝑁 3 \mathcal{K}_{\boldsymbol{i}}(\epsilon),Q_{\boldsymbol{i}}(\epsilon)\in\mathfrak{B}(L^{2}(\mathbb{R}^{3N-3})) and ‖ 𝒦 𝐢 ( ϵ ) ‖ ≤ ( 1 + ω ) − 1 ( 1 + ω / 2 ) norm subscript 𝒦 𝐢 italic-ϵ superscript 1 𝜔 1 1 𝜔 2 \|\mathcal{K}_{\boldsymbol{i}}(\epsilon)\|\leq(1+\omega)^{-1}(1+\omega/2) ,
‖ Q 𝐢 ( ϵ ) ‖ ≤ 2 ω − 1 ( 1 + ω ) norm subscript 𝑄 𝐢 italic-ϵ 2 superscript 𝜔 1 1 𝜔 \|Q_{\boldsymbol{i}}(\epsilon)\|\leq 2\omega^{-1}(1+\omega) .
Proof.
From R2 and HVZ theorem it follows that
H 0 + μ − 1 ( ϵ ) V 𝒊 + − ( 1 + ω ) V 𝒊 − ≥ 0 , subscript 𝐻 0 superscript 𝜇 1 italic-ϵ subscript superscript 𝑉 𝒊 1 𝜔 subscript superscript 𝑉 𝒊 0 H_{0}+\mu^{-1}(\epsilon)V^{+}_{\boldsymbol{i}}-(1+\omega)V^{-}_{\boldsymbol{i}}\geq 0,
(85)
since μ − 1 ( ϵ ) > 1 superscript 𝜇 1 italic-ϵ 1 \mu^{-1}(\epsilon)>1 .
Therefore, by the BS principle (Theorem 9 ) we get
σ ( ( 1 + ω ) μ ( ϵ ) 𝒦 𝒊 ( ϵ ) ) ∩ ( 1 , ∞ ) = ∅ 𝜎 1 𝜔 𝜇 italic-ϵ subscript 𝒦 𝒊 italic-ϵ 1 \sigma\bigl{(}(1+\omega)\mu(\epsilon)\mathcal{K}_{\boldsymbol{i}}(\epsilon)\bigr{)}\cap(1,\infty)=\emptyset . Together
with 𝒦 𝒊 ( ϵ ) ≥ 0 subscript 𝒦 𝒊 italic-ϵ 0 \mathcal{K}_{\boldsymbol{i}}(\epsilon)\geq 0 this gives
‖ 𝒦 𝒊 ( ϵ ) ‖ ≤ ( 1 + ω ) − 1 ( 1 + ω / 2 ) < 1 norm subscript 𝒦 𝒊 italic-ϵ superscript 1 𝜔 1 1 𝜔 2 1 \|\mathcal{K}_{\boldsymbol{i}}(\epsilon)\|\leq(1+\omega)^{-1}(1+\omega/2)<1 , see Theorem 5 . The rest of the proof is trivial.
∎
Lemma 7 .
Suppose H 𝐻 H defined in (41 )–(42 ) satisfies R2. For f ∈ D ( H 0 1 / 2 ) 𝑓 𝐷 subscript superscript 𝐻 1 2 0 f\in D(H^{1/2}_{0}) , ϵ > 0 italic-ϵ 0 \epsilon>0 and any ordered multi–index 𝐢 𝐢 \boldsymbol{i}
the following inequality holds
‖ ( H 0 + μ − 1 ( ϵ ) V 𝒊 + + ϵ ) − 1 / 2 ( H 0 + ϵ ) 1 / 2 f ‖ ≤ ‖ f ‖ , norm superscript subscript 𝐻 0 superscript 𝜇 1 italic-ϵ subscript superscript 𝑉 𝒊 italic-ϵ 1 2 superscript subscript 𝐻 0 italic-ϵ 1 2 𝑓 norm 𝑓 \left\|\bigl{(}H_{0}+\mu^{-1}(\epsilon)V^{+}_{\boldsymbol{i}}+\epsilon\bigr{)}^{-1/2}\bigl{(}H_{0}+\epsilon\bigr{)}^{1/2}f\right\|\leq\|f\|,
(86)
where V 𝐢 + subscript superscript 𝑉 𝐢 V^{+}_{\boldsymbol{i}} is defined in (44 ).
Proof.
Indeed,
‖ ( H 0 + ϵ + μ − 1 ( ϵ ) V 𝒊 + ) − 1 / 2 ( H 0 + ϵ ) 1 / 2 f ‖ 2 superscript norm superscript subscript 𝐻 0 italic-ϵ superscript 𝜇 1 italic-ϵ subscript superscript 𝑉 𝒊 1 2 superscript subscript 𝐻 0 italic-ϵ 1 2 𝑓 2 \displaystyle\left\|\bigl{(}H_{0}+\epsilon+\mu^{-1}(\epsilon)V^{+}_{\boldsymbol{i}}\bigr{)}^{-1/2}\bigl{(}H_{0}+\epsilon\bigr{)}^{1/2}f\right\|^{2}
= ( ( H 0 + ϵ ) 1 / 2 f , ( H 0 + ϵ + μ − 1 ( ϵ ) V 𝒊 + ) − 1 ( H 0 + ϵ ) 1 / 2 f ) absent superscript subscript 𝐻 0 italic-ϵ 1 2 𝑓 superscript subscript 𝐻 0 italic-ϵ superscript 𝜇 1 italic-ϵ subscript superscript 𝑉 𝒊 1 superscript subscript 𝐻 0 italic-ϵ 1 2 𝑓 \displaystyle=\Bigl{(}\bigl{(}H_{0}+\epsilon\bigr{)}^{1/2}f,\bigl{(}H_{0}+\epsilon+\mu^{-1}(\epsilon)V^{+}_{\boldsymbol{i}}\bigr{)}^{-1}\bigl{(}H_{0}+\epsilon\bigr{)}^{1/2}f\Bigr{)}
≤ ( ( H 0 + ϵ ) 1 / 2 f , ( H 0 + ϵ ) − 1 ( H 0 + ϵ ) 1 / 2 f ) = ‖ f ‖ 2 , absent superscript subscript 𝐻 0 italic-ϵ 1 2 𝑓 superscript subscript 𝐻 0 italic-ϵ 1 superscript subscript 𝐻 0 italic-ϵ 1 2 𝑓 superscript norm 𝑓 2 \displaystyle\leq\Bigl{(}\bigl{(}H_{0}+\epsilon\bigr{)}^{1/2}f,\bigl{(}H_{0}+\epsilon\bigr{)}^{-1}\bigl{(}H_{0}+\epsilon\bigr{)}^{1/2}f\Bigr{)}=\|f\|^{2},
(87)
In (87 ) we have used the operator inequality
( H 0 + ϵ + μ − 1 ( ϵ ) V 𝒊 + ) − 1 ≤ ( H 0 + ϵ ) − 1 , superscript subscript 𝐻 0 italic-ϵ superscript 𝜇 1 italic-ϵ subscript superscript 𝑉 𝒊 1 superscript subscript 𝐻 0 italic-ϵ 1 \bigl{(}H_{0}+\epsilon+\mu^{-1}(\epsilon)V^{+}_{\boldsymbol{i}}\bigr{)}^{-1}\leq\bigl{(}H_{0}+\epsilon\bigr{)}^{-1},
(88)
which follows from H 0 + μ − 1 ( ϵ ) V 𝒊 + ≥ H 0 ≥ 0 subscript 𝐻 0 superscript 𝜇 1 italic-ϵ subscript superscript 𝑉 𝒊 subscript 𝐻 0 0 H_{0}+\mu^{-1}(\epsilon)V^{+}_{\boldsymbol{i}}\geq H_{0}\geq 0 (see, for example, Proposition
A.2.5 on page 131 in glimmjaffe ).
∎
Proof of Theorem 6 .
Without loosing generality we can set j = 1 𝑗 1 j=1 ; the power α ∈ [ 1 , 3 2 ) 𝛼 1 3 2 \alpha\in[1,\frac{3}{2}) remains fixed throughout the proof. We shall further on
assume that ϵ ′ ≤ ϵ superscript italic-ϵ ′ italic-ϵ \epsilon^{\prime}\leq\epsilon because from (81 ) clearly follows that
sup ϵ > 0 sup ϵ ′ > 0 sup s ∈ ℝ 3 ‖ G j α ( s , ϵ ′ ) φ ( ϵ ) ‖ = sup ϵ > 0 sup 0 < ϵ ′ ≤ ϵ sup s ∈ ℝ 3 ‖ G j α ( s , ϵ ′ ) φ ( ϵ ) ‖ subscript supremum italic-ϵ 0 subscript supremum superscript italic-ϵ ′ 0 subscript supremum 𝑠 superscript ℝ 3 norm superscript subscript 𝐺 𝑗 𝛼 𝑠 superscript italic-ϵ ′ 𝜑 italic-ϵ subscript supremum italic-ϵ 0 subscript supremum 0 superscript italic-ϵ ′ italic-ϵ subscript supremum 𝑠 superscript ℝ 3 norm superscript subscript 𝐺 𝑗 𝛼 𝑠 superscript italic-ϵ ′ 𝜑 italic-ϵ \sup_{\epsilon>0}\sup_{\epsilon^{\prime}>0}\sup_{s\in\mathbb{R}^{3}}\|G_{j}^{\alpha}(s,\epsilon^{\prime})\varphi(\epsilon)\|=\sup_{\epsilon>0}\sup_{0<\epsilon^{\prime}\leq\epsilon}\sup_{s\in\mathbb{R}^{3}}\|G_{j}^{\alpha}(s,\epsilon^{\prime})\varphi(\epsilon)\|
(89)
Using (64 ), (65 ) and μ ( ϵ ) ≥ ( 1 + ω / 2 ) − 1 𝜇 italic-ϵ superscript 1 𝜔 2 1 \mu(\epsilon)\geq(1+\omega/2)^{-1} we can write
‖ G 1 α ( s , ϵ ′ ) φ ( ϵ ) ‖ ≤ ( 1 + ω / 2 ) ∑ i = 2 N ‖ G 1 α ( s , ϵ ′ ) ( H 0 + ϵ ) − 1 / 2 v 1 i ψ ( ϵ ) ‖ norm subscript superscript 𝐺 𝛼 1 𝑠 superscript italic-ϵ ′ 𝜑 italic-ϵ 1 𝜔 2 superscript subscript 𝑖 2 𝑁 norm subscript superscript 𝐺 𝛼 1 𝑠 superscript italic-ϵ ′ superscript subscript 𝐻 0 italic-ϵ 1 2 subscript 𝑣 1 𝑖 𝜓 italic-ϵ \displaystyle\|G^{\alpha}_{1}(s,\epsilon^{\prime})\varphi(\epsilon)\|\leq(1+\omega/2)\sum_{i=2}^{N}\|G^{\alpha}_{1}(s,\epsilon^{\prime})\bigl{(}H_{0}+\epsilon\bigr{)}^{-1/2}v_{1i}\psi(\epsilon)\|
+ ( 1 + ω / 2 ) ∑ 2 ≤ i < k ≤ N ‖ G 1 α ( s , ϵ ′ ) ( H 0 + ϵ ) − 1 / 2 v i k ψ ( ϵ ) ‖ . 1 𝜔 2 subscript 2 𝑖 𝑘 𝑁 norm subscript superscript 𝐺 𝛼 1 𝑠 superscript italic-ϵ ′ superscript subscript 𝐻 0 italic-ϵ 1 2 subscript 𝑣 𝑖 𝑘 𝜓 italic-ϵ \displaystyle+(1+\omega/2)\sum_{2\leq i<k\leq N}\|G^{\alpha}_{1}(s,\epsilon^{\prime})\bigl{(}H_{0}+\epsilon\bigr{)}^{-1/2}v_{ik}\psi(\epsilon)\|.
(90)
Thus without
loss of generality, (82 ) follows from the following inequalities
sup ϵ > 0 sup 0 < ϵ ′ ≤ ϵ sup s ∈ ℝ 3 ‖ G 1 α ( s , ϵ ′ ) ( H 0 + ϵ ) − 1 / 2 v 12 ψ ( ϵ ) ‖ < ∞ subscript supremum italic-ϵ 0 subscript supremum 0 superscript italic-ϵ ′ italic-ϵ subscript supremum 𝑠 superscript ℝ 3 norm subscript superscript 𝐺 𝛼 1 𝑠 superscript italic-ϵ ′ superscript subscript 𝐻 0 italic-ϵ 1 2 subscript 𝑣 12 𝜓 italic-ϵ \displaystyle\sup_{\epsilon>0}\sup_{0<\epsilon^{\prime}\leq\epsilon}\sup_{s\in\mathbb{R}^{3}}\|G^{\alpha}_{1}(s,\epsilon^{\prime})\bigl{(}H_{0}+\epsilon\bigr{)}^{-1/2}v_{12}\psi(\epsilon)\|<\infty
(91)
sup ϵ > 0 sup 0 < ϵ ′ ≤ ϵ sup s ∈ ℝ 3 ‖ G 1 α ( s , ϵ ′ ) ( H 0 + ϵ ) − 1 / 2 v 23 ψ ( ϵ ) ‖ < ∞ subscript supremum italic-ϵ 0 subscript supremum 0 superscript italic-ϵ ′ italic-ϵ subscript supremum 𝑠 superscript ℝ 3 norm subscript superscript 𝐺 𝛼 1 𝑠 superscript italic-ϵ ′ superscript subscript 𝐻 0 italic-ϵ 1 2 subscript 𝑣 23 𝜓 italic-ϵ \displaystyle\sup_{\epsilon>0}\sup_{0<\epsilon^{\prime}\leq\epsilon}\sup_{s\in\mathbb{R}^{3}}\|G^{\alpha}_{1}(s,\epsilon^{\prime})\bigl{(}H_{0}+\epsilon\bigr{)}^{-1/2}v_{23}\psi(\epsilon)\|<\infty
(92)
We shall follow the method developed in 1 ; jpasubmit ; lmp . Let us start with
(91 ).
We introduce another set of Jacobi coordinates y 1 = 2 μ 12 ( r 2 − r 1 ) subscript 𝑦 1 2 subscript 𝜇 12 subscript 𝑟 2 subscript 𝑟 1 y_{1}=\sqrt{2\mu_{12}}(r_{2}-r_{1}) , y 2 = ( 2 M 12 ; 3 ) [ r 3 − m 1 / ( m 1 + m 2 ) r 1 − m 2 / ( m 1 + m 2 ) r 2 ] subscript 𝑦 2 2 subscript 𝑀 12 3
delimited-[] subscript 𝑟 3 subscript 𝑚 1 subscript 𝑚 1 subscript 𝑚 2 subscript 𝑟 1 subscript 𝑚 2 subscript 𝑚 1 subscript 𝑚 2 subscript 𝑟 2 y_{2}=(\sqrt{2M_{12;3}})\bigl{[}r_{3}-m_{1}/(m_{1}+m_{2})r_{1}-m_{2}/(m_{1}+m_{2})r_{2}\bigr{]} etc.,
where M i k ; j := ( m i + m k ) m j / ( m i + m k + m j ) assign subscript 𝑀 𝑖 𝑘 𝑗
subscript 𝑚 𝑖 subscript 𝑚 𝑘 subscript 𝑚 𝑗 subscript 𝑚 𝑖 subscript 𝑚 𝑘 subscript 𝑚 𝑗 M_{ik;j}:=(m_{i}+m_{k})m_{j}/(m_{i}+m_{k}+m_{j}) and
μ i k := m i m k / ( m i + m k ) assign subscript 𝜇 𝑖 𝑘 subscript 𝑚 𝑖 subscript 𝑚 𝑘 subscript 𝑚 𝑖 subscript 𝑚 𝑘 \mu_{ik}:=m_{i}m_{k}/(m_{i}+m_{k}) denote the reduced masses.
The coordinate y i ∈ ℝ 3 subscript 𝑦 𝑖 superscript ℝ 3 y_{i}\in\mathbb{R}^{3} is proportional to the
vector pointing from the centre of mass of the particles [ 1 , 2 , … , i ] 1 2 … 𝑖
[1,2,\ldots,i]
to the particle i + 1 𝑖 1 i+1 , and the scales are set in order to guarantee that H 0 = − ∑ i Δ y i subscript 𝐻 0 subscript 𝑖 subscript Δ subscript 𝑦 𝑖 H_{0}=-\sum_{i}\Delta_{y_{i}} . The full and partial Fourier transforms have the form
( F 12 f ) ( p y 1 , p y 2 , … , p y N − 1 ) := 1 ( 2 π ) 3 N − 3 2 ∫ e − i ∑ k = 1 N − 1 p y k ⋅ y k f ( y 1 , … , y N − 1 ) d 3 y 1 … d 3 y N − 1 assign subscript 𝐹 12 𝑓 subscript 𝑝 subscript 𝑦 1 subscript 𝑝 subscript 𝑦 2 … subscript 𝑝 subscript 𝑦 𝑁 1 1 superscript 2 𝜋 3 𝑁 3 2 superscript 𝑒 𝑖 superscript subscript 𝑘 1 𝑁 1 ⋅ subscript 𝑝 subscript 𝑦 𝑘 subscript 𝑦 𝑘 𝑓 subscript 𝑦 1 … subscript 𝑦 𝑁 1 superscript 𝑑 3 subscript 𝑦 1 … superscript 𝑑 3 subscript 𝑦 𝑁 1 \displaystyle(F_{12}f)(p_{y_{1}},p_{y_{2}},\ldots,p_{y_{N-1}}):=\frac{1}{(2\pi)^{\frac{3N-3}{2}}}\int e^{-i\sum_{k=1}^{N-1}p_{y_{k}}\cdot y_{k}}f(y_{1},\ldots,y_{N-1})d^{3}y_{1}\ldots d^{3}y_{N-1}
(93)
( ℱ 12 f ) ( y 1 , p y 2 , … , p y N − 1 ) := 1 ( 2 π ) 3 N − 6 2 ∫ e − i ∑ k = 2 N − 1 p y k ⋅ y k f ( y 1 , … , y N − 1 ) d 3 y 2 … d 3 y N − 1 assign subscript ℱ 12 𝑓 subscript 𝑦 1 subscript 𝑝 subscript 𝑦 2 … subscript 𝑝 subscript 𝑦 𝑁 1 1 superscript 2 𝜋 3 𝑁 6 2 superscript 𝑒 𝑖 superscript subscript 𝑘 2 𝑁 1 ⋅ subscript 𝑝 subscript 𝑦 𝑘 subscript 𝑦 𝑘 𝑓 subscript 𝑦 1 … subscript 𝑦 𝑁 1 superscript 𝑑 3 subscript 𝑦 2 … superscript 𝑑 3 subscript 𝑦 𝑁 1 \displaystyle(\mathcal{F}_{12}f)(y_{1},p_{y_{2}},\ldots,p_{y_{N-1}}):=\frac{1}{(2\pi)^{\frac{3N-6}{2}}}\int e^{-i\sum_{k=2}^{N-1}p_{y_{k}}\cdot y_{k}}f(y_{1},\ldots,y_{N-1})d^{3}y_{2}\ldots d^{3}y_{N-1}
(94)
For shorter notation we shall
denote by
y r , p y r ∈ ℝ 3 N − 6 subscript 𝑦 𝑟 subscript 𝑝 subscript 𝑦 𝑟
superscript ℝ 3 𝑁 6 y_{r},p_{y_{r}}\in\mathbb{R}^{3N-6} the following tuples y r := ( y 2 , y 3 , … , y N − 1 ) assign subscript 𝑦 𝑟 subscript 𝑦 2 subscript 𝑦 3 … subscript 𝑦 𝑁 1 y_{r}:=(y_{2},y_{3},\ldots,y_{N-1}) and p y r := ( p y 2 , p y 3 , … , p y N − 1 ) assign subscript 𝑝 subscript 𝑦 𝑟 subscript 𝑝 subscript 𝑦 2 subscript 𝑝 subscript 𝑦 3 … subscript 𝑝 subscript 𝑦 𝑁 1 p_{y_{r}}:=(p_{y_{2}},p_{y_{3}},\ldots,p_{y_{N-1}}) . The coordinate set y i subscript 𝑦 𝑖 y_{i} can be expressed through x i subscript 𝑥 𝑖 x_{i} as follows
x i = ∑ k = 1 N − 1 b i k y k ( i = 1 , … , N − 1 ) , subscript 𝑥 𝑖 superscript subscript 𝑘 1 𝑁 1 subscript 𝑏 𝑖 𝑘 subscript 𝑦 𝑘 𝑖 1 … 𝑁 1
x_{i}=\sum_{k=1}^{N-1}b_{ik}y_{k}\quad(i=1,\ldots,N-1),
(95)
where the ( N − 1 ) × ( N − 1 ) 𝑁 1 𝑁 1 (N-1)\times(N-1) real orthogonal matrix b i k subscript 𝑏 𝑖 𝑘 b_{ik} depends on the mass ratios. The expressions for these coefficients are complicated, we just mention that
b 11 = − [ m 2 M ( M − m 1 ) ( m 1 + m 2 ) ] 1 2 . subscript 𝑏 11 superscript delimited-[] subscript 𝑚 2 𝑀 𝑀 subscript 𝑚 1 subscript 𝑚 1 subscript 𝑚 2 1 2 b_{11}=-\left[\frac{m_{2}M}{(M-m_{1})(m_{1}+m_{2})}\right]^{\frac{1}{2}}.
(96)
Similar to jpasubmit ; lmp we introduce the operator, which acts on f ∈ L 2 ( ℝ 3 ) 𝑓 superscript 𝐿 2 superscript ℝ 3 f\in L^{2}(\mathbb{R}^{3}) according to the rule
B 12 ( ϵ ) f = ( 1 + ϵ ζ / 2 ) f + ℱ 12 − 1 ( | p y r | ζ − 1 ) χ 1 ( | p y r | ) ( ℱ 12 f ) , subscript 𝐵 12 italic-ϵ 𝑓 1 superscript italic-ϵ 𝜁 2 𝑓 superscript subscript ℱ 12 1 superscript subscript 𝑝 subscript 𝑦 𝑟 𝜁 1 subscript 𝜒 1 subscript 𝑝 subscript 𝑦 𝑟 subscript ℱ 12 𝑓 B_{12}(\epsilon)f=(1+\epsilon^{\zeta/2})f+\mathcal{F}_{12}^{-1}(|p_{y_{r}}|^{\zeta}-1)\chi_{1}(|p_{y_{r}}|)(\mathcal{F}_{12}f),
(97)
where
ζ = α 2 + 1 4 < 1 𝜁 𝛼 2 1 4 1 \zeta=\frac{\alpha}{2}+\frac{1}{4}<1
(98)
For all ϵ > 0 italic-ϵ 0 \epsilon>0 the operators B 12 ( ϵ ) subscript 𝐵 12 italic-ϵ B_{12}(\epsilon) and B 12 − 1 ( ϵ ) superscript subscript 𝐵 12 1 italic-ϵ B_{12}^{-1}(\epsilon) are bounded. Inserting the identity B 12 ( ϵ ′ ) B 12 − 1 ( ϵ ′ ) = 1 subscript 𝐵 12 superscript italic-ϵ ′ superscript subscript 𝐵 12 1 superscript italic-ϵ ′ 1 B_{12}(\epsilon^{\prime})B_{12}^{-1}(\epsilon^{\prime})=1 into
(91 )
and using [ B 12 ( ϵ ′ ) , v 12 ] = 0 subscript 𝐵 12 superscript italic-ϵ ′ subscript 𝑣 12 0 [B_{12}(\epsilon^{\prime}),v_{12}]=0 we get
‖ G 1 α ( s , ϵ ′ ) ( H 0 + ϵ ) − 1 / 2 v 12 ψ ( ϵ ) ‖ ≤ ‖ 𝒞 ( s , α , ϵ , ϵ ′ ) ‖ ‖ B 12 − 1 ( ϵ ′ ) | v 12 | 1 / 2 ψ ( ϵ ) ‖ , norm subscript superscript 𝐺 𝛼 1 𝑠 superscript italic-ϵ ′ superscript subscript 𝐻 0 italic-ϵ 1 2 subscript 𝑣 12 𝜓 italic-ϵ norm 𝒞 𝑠 𝛼 italic-ϵ superscript italic-ϵ ′ norm superscript subscript 𝐵 12 1 superscript italic-ϵ ′ superscript subscript 𝑣 12 1 2 𝜓 italic-ϵ \|G^{\alpha}_{1}(s,\epsilon^{\prime})\bigl{(}H_{0}+\epsilon\bigr{)}^{-1/2}v_{12}\psi(\epsilon)\|\leq\|\mathcal{C}(s,\alpha,\epsilon,\epsilon^{\prime})\|\,\|B_{12}^{-1}(\epsilon^{\prime})\bigl{|}v_{12}\bigr{|}^{1/2}\psi(\epsilon)\|,
(99)
where by definition
𝒞 ( s , α , ϵ , ϵ ′ ) := G 1 α ( s , ϵ ′ ) ( H 0 + ϵ ) − 1 / 2 B 12 ( ϵ ′ ) | v 12 | 1 / 2 assign 𝒞 𝑠 𝛼 italic-ϵ superscript italic-ϵ ′ subscript superscript 𝐺 𝛼 1 𝑠 superscript italic-ϵ ′ superscript subscript 𝐻 0 italic-ϵ 1 2 subscript 𝐵 12 superscript italic-ϵ ′ superscript subscript 𝑣 12 1 2 \mathcal{C}(s,\alpha,\epsilon,\epsilon^{\prime}):=G^{\alpha}_{1}(s,\epsilon^{\prime})\bigl{(}H_{0}+\epsilon\bigr{)}^{-1/2}B_{12}(\epsilon^{\prime})\bigl{|}v_{12}\bigr{|}^{1/2}
(100)
By Lemma 8 below to prove (91 ) it suffices to show that
sup ϵ > 0 sup 0 < ϵ ′ ≤ ϵ ‖ B 12 − 1 ( ϵ ′ ) | v 12 | 1 / 2 ψ ( ϵ ) ‖ < ∞ . subscript supremum italic-ϵ 0 subscript supremum 0 superscript italic-ϵ ′ italic-ϵ norm superscript subscript 𝐵 12 1 superscript italic-ϵ ′ superscript subscript 𝑣 12 1 2 𝜓 italic-ϵ \sup_{\epsilon>0}\sup_{0<\epsilon^{\prime}\leq\epsilon}\|B_{12}^{-1}(\epsilon^{\prime})\bigl{|}v_{12}\bigr{|}^{1/2}\psi(\epsilon)\|<\infty.
(101)
Using the method in jpasubmit we shall prove that
sup ϵ > 0 sup 0 < ϵ ′ ≤ ϵ ‖ B 12 − 1 ( ϵ ′ ) ( ( v 12 ) − ) 1 2 ψ ( ϵ ) ‖ < ∞ . subscript supremum italic-ϵ 0 subscript supremum 0 superscript italic-ϵ ′ italic-ϵ norm superscript subscript 𝐵 12 1 superscript italic-ϵ ′ superscript subscript subscript 𝑣 12 1 2 𝜓 italic-ϵ \sup_{\epsilon>0}\sup_{0<\epsilon^{\prime}\leq\epsilon}\|B_{12}^{-1}(\epsilon^{\prime})\bigl{(}(v_{12})_{-}\bigr{)}^{\frac{1}{2}}\psi(\epsilon)\|<\infty.
(102)
We first prove that (101 ) follows from (102 ) and afterwards prove that (102 ) holds.
After rearranging the terms in the Schrödinger equation (65 ) we obtain
B 12 − 1 ( ϵ ′ ) | v 12 | 1 / 2 ψ ( ϵ ) = μ − 1 ( ϵ ) | v 12 | 1 / 2 B 12 − 1 ( ϵ ′ ) [ H 0 + ϵ + μ − 1 ( ϵ ) ( v 12 ) + ] − 1 superscript subscript 𝐵 12 1 superscript italic-ϵ ′ superscript subscript 𝑣 12 1 2 𝜓 italic-ϵ superscript 𝜇 1 italic-ϵ superscript subscript 𝑣 12 1 2 superscript subscript 𝐵 12 1 superscript italic-ϵ ′ superscript delimited-[] subscript 𝐻 0 italic-ϵ superscript 𝜇 1 italic-ϵ subscript subscript 𝑣 12 1 \displaystyle B_{12}^{-1}(\epsilon^{\prime})\bigl{|}v_{12}\bigr{|}^{1/2}\psi(\epsilon)=\mu^{-1}(\epsilon)\bigl{|}v_{12}\bigr{|}^{1/2}B_{12}^{-1}(\epsilon^{\prime})\bigl{[}H_{0}+\epsilon+\mu^{-1}(\epsilon)(v_{12})_{+}\bigr{]}^{-1}
(103)
× ( ( v 12 ) − − ∑ i = 3 N v 1 i − ∑ 2 ≤ i < j ≤ N v i j ) ψ ( ϵ ) absent subscript subscript 𝑣 12 superscript subscript 𝑖 3 𝑁 subscript 𝑣 1 𝑖 subscript 2 𝑖 𝑗 𝑁 subscript 𝑣 𝑖 𝑗 𝜓 italic-ϵ \displaystyle\times\bigl{(}(v_{12})_{-}-\sum_{i=3}^{N}v_{1i}-\sum_{2\leq i<j\leq N}v_{ij}\bigr{)}\psi(\epsilon)
(104)
This leads to the upper bound
‖ B 12 − 1 ( ϵ ′ ) | v 12 | 1 / 2 ψ ( ϵ ) ‖ norm superscript subscript 𝐵 12 1 superscript italic-ϵ ′ superscript subscript 𝑣 12 1 2 𝜓 italic-ϵ \displaystyle\|B_{12}^{-1}(\epsilon^{\prime})\bigl{|}v_{12}\bigr{|}^{1/2}\psi(\epsilon)\|
≤ ( 1 + ω / 2 ) ∥ | v 12 | 1 / 2 [ H 0 + ϵ + μ − 1 ( ϵ ) ( v 12 ) + ] − 1 ( ( v 12 ) − ) 1 / 2 ∥ ∥ B 12 − 1 ( ϵ ′ ) ( ( v 12 ) − ) 1 / 2 ψ ( ϵ ) ∥ absent 1 𝜔 2 delimited-∥∥ superscript subscript 𝑣 12 1 2 superscript delimited-[] subscript 𝐻 0 italic-ϵ superscript 𝜇 1 italic-ϵ subscript subscript 𝑣 12 1 superscript subscript subscript 𝑣 12 1 2 delimited-∥∥ superscript subscript 𝐵 12 1 superscript italic-ϵ ′ superscript subscript subscript 𝑣 12 1 2 𝜓 italic-ϵ \displaystyle\leq(1+\omega/2)\Bigl{\|}\bigl{|}v_{12}\bigr{|}^{1/2}\bigl{[}H_{0}+\epsilon+\mu^{-1}(\epsilon)(v_{12})_{+}\bigr{]}^{-1}\bigl{(}(v_{12})_{-}\bigr{)}^{1/2}\Bigr{\|}\Bigl{\|}B_{12}^{-1}(\epsilon^{\prime})\bigl{(}(v_{12})_{-}\bigr{)}^{1/2}\psi(\epsilon)\Bigr{\|}
+ ( 1 + ω / 2 ) ∑ i = 3 N ∥ | v 12 | 1 / 2 B 12 − 1 ( ϵ ′ ) [ H 0 + ϵ + μ − 1 ( ϵ ) ( v 12 ) + ] − 1 | v 1 i | 1 / 2 ∥ ∥ | v 1 i | 1 / 2 ψ ( ϵ ) ∥ 1 𝜔 2 superscript subscript 𝑖 3 𝑁 delimited-∥∥ superscript subscript 𝑣 12 1 2 superscript subscript 𝐵 12 1 superscript italic-ϵ ′ superscript delimited-[] subscript 𝐻 0 italic-ϵ superscript 𝜇 1 italic-ϵ subscript subscript 𝑣 12 1 superscript subscript 𝑣 1 𝑖 1 2 delimited-∥∥ superscript subscript 𝑣 1 𝑖 1 2 𝜓 italic-ϵ \displaystyle+(1+\omega/2)\sum_{i=3}^{N}\Bigl{\|}\bigl{|}v_{12}\bigr{|}^{1/2}B_{12}^{-1}(\epsilon^{\prime})\bigl{[}H_{0}+\epsilon+\mu^{-1}(\epsilon)(v_{12})_{+}\bigr{]}^{-1}\bigl{|}v_{1i}\bigr{|}^{1/2}\Bigr{\|}\Bigl{\|}\bigl{|}v_{1i}\bigr{|}^{1/2}\psi(\epsilon)\Bigr{\|}
+ ( 1 + ω / 2 ) ∑ 2 ≤ i < j ≤ N ∥ | v 12 | 1 / 2 B 12 − 1 ( ϵ ′ ) [ H 0 + ϵ + μ − 1 ( ϵ ) ( v 12 ) + ] − 1 | v i j | 1 / 2 ∥ ∥ | v i j | 1 / 2 ψ ( ϵ ) ∥ , 1 𝜔 2 subscript 2 𝑖 𝑗 𝑁 delimited-∥∥ superscript subscript 𝑣 12 1 2 superscript subscript 𝐵 12 1 superscript italic-ϵ ′ superscript delimited-[] subscript 𝐻 0 italic-ϵ superscript 𝜇 1 italic-ϵ subscript subscript 𝑣 12 1 superscript subscript 𝑣 𝑖 𝑗 1 2 delimited-∥∥ superscript subscript 𝑣 𝑖 𝑗 1 2 𝜓 italic-ϵ \displaystyle+(1+\omega/2)\sum_{2\leq i<j\leq N}\Bigl{\|}\bigl{|}v_{12}\bigr{|}^{1/2}B_{12}^{-1}(\epsilon^{\prime})\bigl{[}H_{0}+\epsilon+\mu^{-1}(\epsilon)(v_{12})_{+}\bigr{]}^{-1}\bigl{|}v_{ij}\bigr{|}^{1/2}\Bigr{\|}\Bigl{\|}\bigl{|}v_{ij}\bigr{|}^{1/2}\psi(\epsilon)\Bigr{\|},
(105)
where we have used μ ( ϵ ) ≤ ( 1 + ω / 2 ) 𝜇 italic-ϵ 1 𝜔 2 \mu(\epsilon)\leq(1+\omega/2) . Note, that for 1 ≤ i < j ≤ N 1 𝑖 𝑗 𝑁 1\leq i<j\leq N the terms ∥ | v i j | 1 / 2 ψ ( ϵ ) ∥ delimited-∥∥ superscript subscript 𝑣 𝑖 𝑗 1 2 𝜓 italic-ϵ \bigl{\|}\bigl{|}v_{ij}\bigr{|}^{1/2}\psi(\epsilon)\bigr{\|} are uniformly bounded. Indeed, by
(64 )
sup ϵ > 0 ∥ | | v i j | 1 / 2 ψ ( ϵ ) ∥ = sup ϵ > 0 ∥ | v i j | 1 / 2 ( H 0 + ϵ ) − 1 / 2 φ ( ϵ ) ∥ \displaystyle\sup_{\epsilon>0}\Bigl{\|}\bigl{|}|v_{ij}\bigr{|}^{1/2}\psi(\epsilon)\Bigr{\|}=\sup_{\epsilon>0}\Bigl{\|}\bigl{|}v_{ij}\bigr{|}^{1/2}\bigl{(}H_{0}+\epsilon\bigr{)}^{-1/2}\varphi(\epsilon)\Bigr{\|}
≤ C v ≡ max i < j sup ϵ > 0 ∥ | v i j | 1 / 2 ( H 0 + ϵ ) − 1 | v i j | 1 / 2 ∥ 1 / 2 < ∞ , absent subscript 𝐶 𝑣 subscript 𝑖 𝑗 subscript supremum italic-ϵ 0 superscript delimited-∥∥ superscript subscript 𝑣 𝑖 𝑗 1 2 superscript subscript 𝐻 0 italic-ϵ 1 superscript subscript 𝑣 𝑖 𝑗 1 2 1 2 \displaystyle\leq C_{v}\equiv\max_{i<j}\sup_{\epsilon>0}\Bigl{\|}\bigl{|}v_{ij}\bigr{|}^{1/2}\bigl{(}H_{0}+\epsilon\bigr{)}^{-1}\bigl{|}v_{ij}\bigr{|}^{1/2}\Bigr{\|}^{1/2}<\infty,
(106)
where we have used ‖ φ ( ϵ ) ‖ ≤ 1 norm 𝜑 italic-ϵ 1 \|\varphi(\epsilon)\|\leq 1 and | v i j ( r ) | 1 / 2 ∈ L 3 ( ℝ 3 ) superscript subscript 𝑣 𝑖 𝑗 𝑟 1 2 superscript 𝐿 3 superscript ℝ 3 |v_{ij}(r)|^{1/2}\in L^{3}(\mathbb{R}^{3}) , c. f. (23 ).
Applying Lemma 9 and (106 ) we conclude
that
all terms under the sums in (105 ) are uniformly bounded. For the first operator norm on the rhs of
(105 ) using (106 ) we get
sup ϵ > 0 ∥ | v 12 | 1 / 2 [ H 0 + ϵ + μ − 1 ( ϵ ) ( v 12 ) + ] − 1 ( ( v 12 ) − ) 1 / 2 ∥ subscript supremum italic-ϵ 0 delimited-∥∥ superscript subscript 𝑣 12 1 2 superscript delimited-[] subscript 𝐻 0 italic-ϵ superscript 𝜇 1 italic-ϵ subscript subscript 𝑣 12 1 superscript subscript subscript 𝑣 12 1 2 \displaystyle\sup_{\epsilon>0}\Bigl{\|}\bigl{|}v_{12}\bigr{|}^{1/2}\bigl{[}H_{0}+\epsilon+\mu^{-1}(\epsilon)(v_{12})_{+}\bigr{]}^{-1}\bigl{(}(v_{12})_{-}\bigr{)}^{1/2}\Bigr{\|}
≤ sup ϵ > 0 ∥ | v 12 | 1 / 2 [ H 0 + ϵ ] − 1 | v 12 | 1 / 2 ∥ ≤ C v 2 . absent subscript supremum italic-ϵ 0 delimited-∥∥ superscript subscript 𝑣 12 1 2 superscript delimited-[] subscript 𝐻 0 italic-ϵ 1 superscript subscript 𝑣 12 1 2 superscript subscript 𝐶 𝑣 2 \displaystyle\leq\sup_{\epsilon>0}\Bigl{\|}\bigl{|}v_{12}\bigr{|}^{1/2}\bigl{[}H_{0}+\epsilon\bigr{]}^{-1}\bigl{|}v_{12}\bigr{|}^{1/2}\Bigr{\|}\leq C_{v}^{2}.
(107)
Thus from (105 )–(107 ) and (102 ) inequality (101 ) follows. It remains to prove (102 ).
Using Eq. 16 in jpasubmit (where one has to set k n 2 = ϵ superscript subscript 𝑘 𝑛 2 italic-ϵ k_{n}^{2}=\epsilon and λ n = 1 subscript 𝜆 𝑛 1 \lambda_{n}=1 ) we get
B 12 − 1 ( ϵ ′ ) ( ( v 12 ) − ) 1 2 ψ ( ϵ ) superscript subscript 𝐵 12 1 superscript italic-ϵ ′ superscript subscript subscript 𝑣 12 1 2 𝜓 italic-ϵ \displaystyle B_{12}^{-1}(\epsilon^{\prime})\bigl{(}(v_{12})_{-}\bigr{)}^{\frac{1}{2}}\psi(\epsilon)
= − μ − 1 ( ϵ ) Q { 3 , … , N } ( ϵ ) ∑ i = 3 N ( ( v 12 ) − ) 1 2 B 12 − 1 ( ϵ ′ ) [ H 0 + ϵ + μ − 1 ( ϵ ) ( v 12 ) + ] − 1 v 1 i ψ ( ϵ ) absent superscript 𝜇 1 italic-ϵ subscript 𝑄 3 … 𝑁 italic-ϵ superscript subscript 𝑖 3 𝑁 superscript subscript subscript 𝑣 12 1 2 superscript subscript 𝐵 12 1 superscript italic-ϵ ′ superscript delimited-[] subscript 𝐻 0 italic-ϵ superscript 𝜇 1 italic-ϵ subscript subscript 𝑣 12 1 subscript 𝑣 1 𝑖 𝜓 italic-ϵ \displaystyle=-\mu^{-1}(\epsilon)Q_{\{3,\ldots,N\}}(\epsilon)\sum_{i=3}^{N}\bigl{(}(v_{12})_{-}\bigr{)}^{\frac{1}{2}}B_{12}^{-1}(\epsilon^{\prime})\bigl{[}H_{0}+\epsilon+\mu^{-1}(\epsilon)(v_{12})_{+}\bigr{]}^{-1}v_{1i}\psi(\epsilon)
− μ − 1 ( ϵ ) Q { 3 , … , N } ( ϵ ) ∑ 2 ≤ i < j ≤ N ( ( v 12 ) − ) 1 2 B 12 − 1 ( ϵ ′ ) [ H 0 + ϵ + μ − 1 ( ϵ ) ( v 12 ) + ] − 1 v i j ψ ( ϵ ) , superscript 𝜇 1 italic-ϵ subscript 𝑄 3 … 𝑁 italic-ϵ subscript 2 𝑖 𝑗 𝑁 superscript subscript subscript 𝑣 12 1 2 superscript subscript 𝐵 12 1 superscript italic-ϵ ′ superscript delimited-[] subscript 𝐻 0 italic-ϵ superscript 𝜇 1 italic-ϵ subscript subscript 𝑣 12 1 subscript 𝑣 𝑖 𝑗 𝜓 italic-ϵ \displaystyle-\mu^{-1}(\epsilon)Q_{\{3,\ldots,N\}}(\epsilon)\sum_{2\leq i<j\leq N}\bigl{(}(v_{12})_{-}\bigr{)}^{\frac{1}{2}}B_{12}^{-1}(\epsilon^{\prime})\bigl{[}H_{0}+\epsilon+\mu^{-1}(\epsilon)(v_{12})_{+}\bigr{]}^{-1}v_{ij}\psi(\epsilon),
(108)
where
Q { 3 , … , N } ( ϵ ) = { 1 − μ − 1 ( ϵ ) ( ( v 12 ) − ) 1 2 [ H 0 + ϵ + μ − 1 ( ϵ ) ( v 12 ) + ] − 1 ( ( v 12 ) − ) 1 2 } − 1 subscript 𝑄 3 … 𝑁 italic-ϵ superscript 1 superscript 𝜇 1 italic-ϵ superscript subscript subscript 𝑣 12 1 2 superscript delimited-[] subscript 𝐻 0 italic-ϵ superscript 𝜇 1 italic-ϵ subscript subscript 𝑣 12 1 superscript subscript subscript 𝑣 12 1 2 1 Q_{\{3,\ldots,N\}}(\epsilon)=\left\{1-\mu^{-1}(\epsilon)\bigl{(}(v_{12})_{-}\bigr{)}^{\frac{1}{2}}\bigl{[}H_{0}+\epsilon+\mu^{-1}(\epsilon)(v_{12})_{+}\bigr{]}^{-1}\bigl{(}(v_{12})_{-}\bigr{)}^{\frac{1}{2}}\right\}^{-1}
(109)
was defined in Lemma 6 . By Lemma 6 and (106 )
‖ B 12 − 1 ( ϵ ′ ) ( ( v 12 ) − ) 1 2 ψ ( ϵ ) ‖ norm superscript subscript 𝐵 12 1 superscript italic-ϵ ′ superscript subscript subscript 𝑣 12 1 2 𝜓 italic-ϵ \displaystyle\left\|B_{12}^{-1}(\epsilon^{\prime})\bigl{(}(v_{12})_{-}\bigr{)}^{\frac{1}{2}}\psi(\epsilon)\right\|
≤ 2 ω − 1 ( 1 + ω ) ( 1 + ω / 2 ) C v ∑ i = 3 N ‖ ( ( v 12 ) − ) 1 2 B 12 − 1 ( ϵ ′ ) [ H 0 + ϵ + μ − 1 ( ϵ ) ( v 12 ) + ] − 1 | v 1 i | 1 2 ‖ absent 2 superscript 𝜔 1 1 𝜔 1 𝜔 2 subscript 𝐶 𝑣 superscript subscript 𝑖 3 𝑁 norm superscript subscript subscript 𝑣 12 1 2 superscript subscript 𝐵 12 1 superscript italic-ϵ ′ superscript delimited-[] subscript 𝐻 0 italic-ϵ superscript 𝜇 1 italic-ϵ subscript subscript 𝑣 12 1 superscript subscript 𝑣 1 𝑖 1 2 \displaystyle\leq 2\omega^{-1}(1+\omega)(1+\omega/2)C_{v}\sum_{i=3}^{N}\left\|\bigl{(}(v_{12})_{-}\bigr{)}^{\frac{1}{2}}B_{12}^{-1}(\epsilon^{\prime})\bigl{[}H_{0}+\epsilon+\mu^{-1}(\epsilon)(v_{12})_{+}\bigr{]}^{-1}|v_{1i}|^{\frac{1}{2}}\right\|
+ 2 ω − 1 ( 1 + ω ) ( 1 + ω / 2 ) C v ∑ 2 ≤ i < j ≤ N ‖ ( ( v 12 ) − ) 1 2 B 12 − 1 ( ϵ ′ ) [ H 0 + ϵ + μ − 1 ( ϵ ) ( v 12 ) + ] − 1 | v i j | 1 2 ‖ 2 superscript 𝜔 1 1 𝜔 1 𝜔 2 subscript 𝐶 𝑣 subscript 2 𝑖 𝑗 𝑁 norm superscript subscript subscript 𝑣 12 1 2 superscript subscript 𝐵 12 1 superscript italic-ϵ ′ superscript delimited-[] subscript 𝐻 0 italic-ϵ superscript 𝜇 1 italic-ϵ subscript subscript 𝑣 12 1 superscript subscript 𝑣 𝑖 𝑗 1 2 \displaystyle+2\omega^{-1}(1+\omega)(1+\omega/2)C_{v}\sum_{2\leq i<j\leq N}\left\|\bigl{(}(v_{12})_{-}\bigr{)}^{\frac{1}{2}}B_{12}^{-1}(\epsilon^{\prime})\bigl{[}H_{0}+\epsilon+\mu^{-1}(\epsilon)(v_{12})_{+}\bigr{]}^{-1}|v_{ij}|^{\frac{1}{2}}\right\|
Now (102 ) follows from Lemma 9 and (91 ) is proved.
Let us now consider (92 ).
After rearranging the terms in the Schrödinger equation (65 ) we obtain
G 1 α ( s , ϵ ) ( H 0 + ϵ ) − 1 / 2 v 23 ψ ( ϵ ) subscript superscript 𝐺 𝛼 1 𝑠 italic-ϵ superscript subscript 𝐻 0 italic-ϵ 1 2 subscript 𝑣 23 𝜓 italic-ϵ \displaystyle G^{\alpha}_{1}(s,\epsilon)\bigl{(}H_{0}+\epsilon\bigr{)}^{-1/2}v_{23}\psi(\epsilon)
= μ − 1 ( ϵ ) ( H 0 + ϵ ) − 1 / 2 v 23 ( H 0 + ϵ + μ − 1 ( ϵ ) V { 1 } + ) − 1 G 1 α ( s , ϵ ) { V { 1 } − − ∑ i = 2 N v 1 i } ψ ( ϵ ) absent superscript 𝜇 1 italic-ϵ superscript subscript 𝐻 0 italic-ϵ 1 2 subscript 𝑣 23 superscript subscript 𝐻 0 italic-ϵ superscript 𝜇 1 italic-ϵ superscript subscript 𝑉 1 1 subscript superscript 𝐺 𝛼 1 𝑠 italic-ϵ superscript subscript 𝑉 1 superscript subscript 𝑖 2 𝑁 subscript 𝑣 1 𝑖 𝜓 italic-ϵ \displaystyle=\mu^{-1}(\epsilon)\bigl{(}H_{0}+\epsilon\bigr{)}^{-1/2}v_{23}\bigl{(}H_{0}+\epsilon+\mu^{-1}(\epsilon)V_{\{1\}}^{+}\bigr{)}^{-1}G^{\alpha}_{1}(s,\epsilon)\left\{V_{\{1\}}^{-}-\sum_{i=2}^{N}v_{1i}\right\}\psi(\epsilon)
= μ − 1 ( ϵ ) 𝒥 1 ( ϵ ) ψ 1 ( ϵ , ϵ ′ ) − μ − 1 ( ϵ ) 𝒥 2 ( ϵ ) ψ 2 ( ϵ , ϵ ′ ) absent superscript 𝜇 1 italic-ϵ subscript 𝒥 1 italic-ϵ subscript 𝜓 1 italic-ϵ superscript italic-ϵ ′ superscript 𝜇 1 italic-ϵ subscript 𝒥 2 italic-ϵ subscript 𝜓 2 italic-ϵ superscript italic-ϵ ′ \displaystyle=\mu^{-1}(\epsilon)\mathcal{J}_{1}(\epsilon)\psi_{1}(\epsilon,\epsilon^{\prime})-\mu^{-1}(\epsilon)\mathcal{J}_{2}(\epsilon)\psi_{2}(\epsilon,\epsilon^{\prime})
(110)
where by definition
𝒥 1 ( ϵ ) := ( H 0 + ϵ ) − 1 / 2 v 23 ( H 0 + ϵ + μ − 1 ( ϵ ) V { 1 } + ) − 1 ( V { 1 } − ) 1 / 2 assign subscript 𝒥 1 italic-ϵ superscript subscript 𝐻 0 italic-ϵ 1 2 subscript 𝑣 23 superscript subscript 𝐻 0 italic-ϵ superscript 𝜇 1 italic-ϵ superscript subscript 𝑉 1 1 superscript superscript subscript 𝑉 1 1 2 \displaystyle\mathcal{J}_{1}(\epsilon):=\bigl{(}H_{0}+\epsilon\bigr{)}^{-1/2}v_{23}\bigl{(}H_{0}+\epsilon+\mu^{-1}(\epsilon)V_{\{1\}}^{+}\bigr{)}^{-1}\bigl{(}V_{\{1\}}^{-}\bigr{)}^{1/2}
(111)
𝒥 2 ( ϵ ) := ( H 0 + ϵ ) − 1 / 2 v 23 ( H 0 + ϵ + μ − 1 ( ϵ ) V { 1 } + ) − 1 / 2 assign subscript 𝒥 2 italic-ϵ superscript subscript 𝐻 0 italic-ϵ 1 2 subscript 𝑣 23 superscript subscript 𝐻 0 italic-ϵ superscript 𝜇 1 italic-ϵ superscript subscript 𝑉 1 1 2 \displaystyle\mathcal{J}_{2}(\epsilon):=\bigl{(}H_{0}+\epsilon\bigr{)}^{-1/2}v_{23}\bigl{(}H_{0}+\epsilon+\mu^{-1}(\epsilon)V_{\{1\}}^{+}\bigr{)}^{-1/2}
(112)
and
ψ 1 ( ϵ , ϵ ′ ) := G 1 α ( s , ϵ ′ ) ( V { 1 } − ) 1 / 2 ψ ( ϵ ) assign subscript 𝜓 1 italic-ϵ superscript italic-ϵ ′ subscript superscript 𝐺 𝛼 1 𝑠 superscript italic-ϵ ′ superscript superscript subscript 𝑉 1 1 2 𝜓 italic-ϵ \displaystyle\psi_{1}(\epsilon,\epsilon^{\prime}):=G^{\alpha}_{1}(s,\epsilon^{\prime})\bigl{(}V_{\{1\}}^{-}\bigr{)}^{1/2}\psi(\epsilon)
(113)
ψ 2 ( ϵ , ϵ ′ ) := ∑ i = 2 N ( H 0 + ϵ + μ − 1 ( ϵ ) V { 1 } + ) − 1 / 2 G 1 α ( s , ϵ ′ ) v 1 i ψ ( ϵ ) assign subscript 𝜓 2 italic-ϵ superscript italic-ϵ ′ superscript subscript 𝑖 2 𝑁 superscript subscript 𝐻 0 italic-ϵ superscript 𝜇 1 italic-ϵ superscript subscript 𝑉 1 1 2 subscript superscript 𝐺 𝛼 1 𝑠 superscript italic-ϵ ′ subscript 𝑣 1 𝑖 𝜓 italic-ϵ \displaystyle\psi_{2}(\epsilon,\epsilon^{\prime}):=\sum_{i=2}^{N}\bigl{(}H_{0}+\epsilon+\mu^{-1}(\epsilon)V_{\{1\}}^{+}\bigr{)}^{-1/2}G^{\alpha}_{1}(s,\epsilon^{\prime})v_{1i}\psi(\epsilon)
(114)
In (110 ) we have used that [ G 1 α ( s , ϵ ) , V { 1 } ± ] = 0 subscript superscript 𝐺 𝛼 1 𝑠 italic-ϵ superscript subscript 𝑉 1 plus-or-minus 0 [G^{\alpha}_{1}(s,\epsilon),V_{\{1\}}^{\pm}]=0 due to
V { 1 } ± superscript subscript 𝑉 1 plus-or-minus V_{\{1\}}^{\pm} being dependent only on x 2 , … , x N − 1 subscript 𝑥 2 … subscript 𝑥 𝑁 1
x_{2},\ldots,x_{N-1} .
It is easy to show that ‖ 𝒥 1 , 2 ( ϵ ) ‖ norm subscript 𝒥 1 2
italic-ϵ \|\mathcal{J}_{1,2}(\epsilon)\| is uniformly bounded.
For example,
‖ 𝒥 1 ( ϵ ) ‖ ≤ ‖ | v 23 | 1 / 2 ( H 0 + ϵ ) − 1 | v 23 | 1 / 2 ‖ 1 / 2 ‖ | v 23 | 1 / 2 ( H 0 + μ − 1 ( ϵ ) V { 1 } + + ϵ ) − 1 | v 23 | 1 / 2 ‖ 1 / 2 norm subscript 𝒥 1 italic-ϵ superscript norm superscript subscript 𝑣 23 1 2 superscript subscript 𝐻 0 italic-ϵ 1 superscript subscript 𝑣 23 1 2 1 2 superscript norm superscript subscript 𝑣 23 1 2 superscript subscript 𝐻 0 superscript 𝜇 1 italic-ϵ superscript subscript 𝑉 1 italic-ϵ 1 superscript subscript 𝑣 23 1 2 1 2 \displaystyle\|\mathcal{J}_{1}(\epsilon)\|\leq\left\||v_{23}|^{1/2}(H_{0}+\epsilon)^{-1}|v_{23}|^{1/2}\right\|^{1/2}\,\left\||v_{23}|^{1/2}(H_{0}+\mu^{-1}(\epsilon)V_{\{1\}}^{+}+\epsilon)^{-1}|v_{23}|^{1/2}\right\|^{1/2}
× ∥ ( V { 1 } − ) 1 / 2 ( H 0 + μ − 1 ( ϵ ) V { 1 } + + ϵ ) − 1 ( V { 1 } − ) 1 / 2 ∥ 1 / 2 ≤ C v ( 1 + ω ) − 1 / 2 , \displaystyle\times\left\|(V_{\{1\}}^{-})^{1/2}(H_{0}+\mu^{-1}(\epsilon)V_{\{1\}}^{+}+\epsilon)^{-1}(V_{\{1\}}^{-})^{1/2}\right\|^{1/2}\leq C_{v}(1+\omega)^{-1/2},
(115)
where we have used Lemma 6 .
It remains to prove that
sup ϵ > 0 sup 0 < ϵ ′ ≤ ϵ ‖ ψ 1 , 2 ( ϵ , ϵ ′ ) ‖ < ∞ . subscript supremum italic-ϵ 0 subscript supremum 0 superscript italic-ϵ ′ italic-ϵ norm subscript 𝜓 1 2
italic-ϵ superscript italic-ϵ ′ \sup_{\epsilon>0}\sup_{0<\epsilon^{\prime}\leq\epsilon}\|\psi_{1,2}(\epsilon,\epsilon^{\prime})\|<\infty.
(116)
By Lemma 7 and (91 )
sup ϵ > 0 sup 0 < ϵ ′ ≤ ϵ ‖ ψ 2 ( ϵ , ϵ ′ ) ‖ ≤ ∑ i = 2 N sup ϵ > 0 sup 0 < ϵ ′ ≤ ϵ ∥ ( H 0 + ϵ ) − 1 / 2 G 1 α ( s , ϵ ′ ) v 1 i ψ ( ϵ ) ∥ < ∞ . subscript supremum italic-ϵ 0 subscript supremum 0 superscript italic-ϵ ′ italic-ϵ norm subscript 𝜓 2 italic-ϵ superscript italic-ϵ ′ superscript subscript 𝑖 2 𝑁 subscript supremum italic-ϵ 0 subscript supremum 0 superscript italic-ϵ ′ italic-ϵ delimited-∥∥ superscript subscript 𝐻 0 italic-ϵ 1 2 subscript superscript 𝐺 𝛼 1 𝑠 superscript italic-ϵ ′ subscript 𝑣 1 𝑖 𝜓 italic-ϵ \sup_{\epsilon>0}\sup_{0<\epsilon^{\prime}\leq\epsilon}\|\psi_{2}(\epsilon,\epsilon^{\prime})\|\leq\sum_{i=2}^{N}\sup_{\epsilon>0}\sup_{0<\epsilon^{\prime}\leq\epsilon}\bigl{\|}\bigl{(}H_{0}+\epsilon\bigr{)}^{-1/2}G^{\alpha}_{1}(s,\epsilon^{\prime})v_{1i}\psi(\epsilon)\bigr{\|}<\infty.
(117)
After
rearranging the terms in (65 ) we obtain
ψ ( ϵ ) = μ − 1 ( ϵ ) [ H 0 + μ − 1 ( ϵ ) V { 1 } + + ϵ ] − 1 ( V { 1 } − ) 1 / 2 ( V { 1 } − ) 1 / 2 ψ ( ϵ ) − [ H 0 + μ − 1 ( ϵ ) V { 1 } + + ϵ ] − 1 ∑ i = 2 N v 1 i ψ ( ϵ ) . 𝜓 italic-ϵ superscript 𝜇 1 italic-ϵ superscript delimited-[] subscript 𝐻 0 superscript 𝜇 1 italic-ϵ superscript subscript 𝑉 1 italic-ϵ 1 superscript superscript subscript 𝑉 1 1 2 superscript superscript subscript 𝑉 1 1 2 𝜓 italic-ϵ superscript delimited-[] subscript 𝐻 0 superscript 𝜇 1 italic-ϵ superscript subscript 𝑉 1 italic-ϵ 1 superscript subscript 𝑖 2 𝑁 subscript 𝑣 1 𝑖 𝜓 italic-ϵ \psi(\epsilon)=\mu^{-1}(\epsilon)\bigl{[}H_{0}+\mu^{-1}(\epsilon)V_{\{1\}}^{+}+\epsilon\bigr{]}^{-1}\bigl{(}V_{\{1\}}^{-}\bigr{)}^{1/2}\bigl{(}V_{\{1\}}^{-}\bigr{)}^{1/2}\psi(\epsilon)-\bigl{[}H_{0}+\mu^{-1}(\epsilon)V_{\{1\}}^{+}+\epsilon\bigr{]}^{-1}\sum_{i=2}^{N}v_{1i}\psi(\epsilon).
Therefore,
( V { 1 } − ) 1 / 2 ψ ( ϵ ) = − μ − 1 ( ϵ ) Q { 1 } ( ϵ ) ( V { 1 } − ) 1 / 2 [ H 0 + μ − 1 ( ϵ ) V { 1 } + + ϵ ] − 1 / 2 superscript superscript subscript 𝑉 1 1 2 𝜓 italic-ϵ superscript 𝜇 1 italic-ϵ subscript 𝑄 1 italic-ϵ superscript superscript subscript 𝑉 1 1 2 superscript delimited-[] subscript 𝐻 0 superscript 𝜇 1 italic-ϵ superscript subscript 𝑉 1 italic-ϵ 1 2 \displaystyle\bigl{(}V_{\{1\}}^{-}\bigr{)}^{1/2}\psi(\epsilon)=-\mu^{-1}(\epsilon)Q_{\{1\}}(\epsilon)\bigl{(}V_{\{1\}}^{-}\bigr{)}^{1/2}\bigl{[}H_{0}+\mu^{-1}(\epsilon)V_{\{1\}}^{+}+\epsilon\bigr{]}^{-1/2}
× ∑ i = 2 N [ H 0 + μ − 1 ( ϵ ) V { 1 } + + ϵ ] − 1 / 2 v 1 i ψ ( ϵ ) , \displaystyle\times\sum_{i=2}^{N}\bigl{[}H_{0}+\mu^{-1}(\epsilon)V_{\{1\}}^{+}+\epsilon\bigr{]}^{-1/2}v_{1i}\psi(\epsilon),
(118)
where Q { 1 } ( ϵ ) subscript 𝑄 1 italic-ϵ Q_{\{1\}}(\epsilon) was defined in Lemma 6 . Using (118 ) and Lemma 6 we obtain from (113 ), (114 )
‖ ψ 1 ( ϵ , ϵ ′ ) ‖ ≤ 2 ( 1 + ω ) ω − 1 μ − 1 ( ϵ ) ‖ ( V { 1 } − ) 1 / 2 [ H 0 + μ − 1 ( ϵ ) V { 1 } + + ϵ ] − 1 / 2 ‖ ‖ ψ 2 ( ϵ , ϵ ′ ) ‖ norm subscript 𝜓 1 italic-ϵ superscript italic-ϵ ′ 2 1 𝜔 superscript 𝜔 1 superscript 𝜇 1 italic-ϵ norm superscript superscript subscript 𝑉 1 1 2 superscript delimited-[] subscript 𝐻 0 superscript 𝜇 1 italic-ϵ superscript subscript 𝑉 1 italic-ϵ 1 2 norm subscript 𝜓 2 italic-ϵ superscript italic-ϵ ′ \displaystyle\|\psi_{1}(\epsilon,\epsilon^{\prime})\|\leq 2(1+\omega)\omega^{-1}\mu^{-1}(\epsilon)\left\|\bigl{(}V_{\{1\}}^{-}\bigr{)}^{1/2}\bigl{[}H_{0}+\mu^{-1}(\epsilon)V_{\{1\}}^{+}+\epsilon\bigr{]}^{-1/2}\right\|\|\psi_{2}(\epsilon,\epsilon^{\prime})\|
≤ 2 ( 1 + ω ) ω − 1 μ − 1 ( ϵ ) ‖ ( V { 1 } − ) 1 / 2 [ H 0 + μ − 1 ( ϵ ) V { 1 } + + ϵ ] − 1 ( V { 1 } − ) 1 / 2 ‖ 1 / 2 ‖ ψ 2 ( ϵ , ϵ ′ ) ‖ absent 2 1 𝜔 superscript 𝜔 1 superscript 𝜇 1 italic-ϵ superscript norm superscript superscript subscript 𝑉 1 1 2 superscript delimited-[] subscript 𝐻 0 superscript 𝜇 1 italic-ϵ superscript subscript 𝑉 1 italic-ϵ 1 superscript superscript subscript 𝑉 1 1 2 1 2 norm subscript 𝜓 2 italic-ϵ superscript italic-ϵ ′ \displaystyle\leq 2(1+\omega)\omega^{-1}\mu^{-1}(\epsilon)\left\|\bigl{(}V_{\{1\}}^{-}\bigr{)}^{1/2}\bigl{[}H_{0}+\mu^{-1}(\epsilon)V_{\{1\}}^{+}+\epsilon\bigr{]}^{-1}\bigl{(}V_{\{1\}}^{-}\bigr{)}^{1/2}\right\|^{1/2}\|\psi_{2}(\epsilon,\epsilon^{\prime})\|
≤ 2 [ ( 1 + ω ) ( 1 + ω / 2 ) ] 1 / 2 ω − 1 ‖ ψ 2 ( ϵ , ϵ ′ ) ‖ . absent 2 superscript delimited-[] 1 𝜔 1 𝜔 2 1 2 superscript 𝜔 1 norm subscript 𝜓 2 italic-ϵ superscript italic-ϵ ′ \displaystyle\leq 2[(1+\omega)(1+\omega/2)]^{1/2}\omega^{-1}\|\psi_{2}(\epsilon,\epsilon^{\prime})\|.
(119)
Now (116 ) follows from (117 ) and (119 ).
∎
Lemma 8 .
For all α ∈ [ 1 , 3 2 ) 𝛼 1 3 2 \alpha\in[1,\frac{3}{2}) the following inequality holds
sup ϵ > 0 sup 0 < ϵ ′ ≤ ϵ sup s ∈ ℝ 3 ‖ 𝒞 ( s , α , ϵ , ϵ ′ ) ‖ < ∞ , subscript supremum italic-ϵ 0 subscript supremum 0 superscript italic-ϵ ′ italic-ϵ subscript supremum 𝑠 superscript ℝ 3 norm 𝒞 𝑠 𝛼 italic-ϵ superscript italic-ϵ ′ \sup_{\epsilon>0}\sup_{0<\epsilon^{\prime}\leq\epsilon}\sup_{s\in\mathbb{R}^{3}}\|\mathcal{C}(s,\alpha,\epsilon,\epsilon^{\prime})\|<\infty,
(120)
where 𝒞 ( s , α , ϵ , ϵ ′ ) 𝒞 𝑠 𝛼 italic-ϵ superscript italic-ϵ ′ \mathcal{C}(s,\alpha,\epsilon,\epsilon^{\prime}) is defined in (100 ).
Proof.
Without loosing generality we can consider 0 < ϵ < 1 0 italic-ϵ 1 0<\epsilon<1 . For the dual
coordinates defined in (77 ), (93 ) the following relation holds p 1 = ∑ i = 1 N − 1 b 1 i p y i subscript 𝑝 1 superscript subscript 𝑖 1 𝑁 1 subscript 𝑏 1 𝑖 subscript 𝑝 subscript 𝑦 𝑖 p_{1}=\sum_{i=1}^{N-1}b_{1i}p_{y_{i}} ,
where we have used that the matrix b i k subscript 𝑏 𝑖 𝑘 b_{ik} in (95 ) is orthogonal.
The Fourier–transformed operator M = F 12 𝒞 ( s , α , ϵ , ϵ ′ ) F 12 − 1 𝑀 subscript 𝐹 12 𝒞 𝑠 𝛼 italic-ϵ superscript italic-ϵ ′ superscript subscript 𝐹 12 1 M=F_{12}\mathcal{C}(s,\alpha,\epsilon,\epsilon^{\prime})F_{12}^{-1} acts on f ( p y 1 , p y r ) ∈ L 2 ( ℝ 3 N − 3 ) 𝑓 subscript 𝑝 subscript 𝑦 1 subscript 𝑝 subscript 𝑦 𝑟 superscript 𝐿 2 superscript ℝ 3 𝑁 3 f(p_{y_{1}},p_{y_{r}})\in L^{2}(\mathbb{R}^{3N-3}) as
follows
( M f ) ( p y 1 , p y r ) = ∫ ℳ ( p y 1 , p y 1 ′ ; p y r ) f ( p y 1 ′ , p y r ) d 3 p y 1 ′ , 𝑀 𝑓 subscript 𝑝 subscript 𝑦 1 subscript 𝑝 subscript 𝑦 𝑟 ℳ subscript 𝑝 subscript 𝑦 1 subscript superscript 𝑝 ′ subscript 𝑦 1 subscript 𝑝 subscript 𝑦 𝑟 𝑓 subscript superscript 𝑝 ′ subscript 𝑦 1 subscript 𝑝 subscript 𝑦 𝑟 superscript 𝑑 3 subscript superscript 𝑝 ′ subscript 𝑦 1 (Mf)(p_{y_{1}},p_{y_{r}})=\int\mathcal{M}(p_{y_{1}},p^{\prime}_{y_{1}};p_{y_{r}})f(p^{\prime}_{y_{1}},p_{y_{r}})d^{3}p^{\prime}_{y_{1}},
(121)
where
ℳ ( p y 1 , p y 1 ′ ; p y r ) = ( 2 μ 12 ) 3 / 2 ( 2 π ) 3 / 2 [ ( b 11 p y 1 + ∑ k = 2 N − 1 b 1 k p y k + s ) 2 + ϵ ′ ] − α / 2 ( p y 1 2 + p y r 2 + ϵ ) − 1 / 2 ℳ subscript 𝑝 subscript 𝑦 1 subscript superscript 𝑝 ′ subscript 𝑦 1 subscript 𝑝 subscript 𝑦 𝑟 superscript 2 subscript 𝜇 12 3 2 superscript 2 𝜋 3 2 superscript delimited-[] superscript subscript 𝑏 11 subscript 𝑝 subscript 𝑦 1 superscript subscript 𝑘 2 𝑁 1 subscript 𝑏 1 𝑘 subscript 𝑝 subscript 𝑦 𝑘 𝑠 2 superscript italic-ϵ ′ 𝛼 2 superscript superscript subscript 𝑝 subscript 𝑦 1 2 superscript subscript 𝑝 subscript 𝑦 𝑟 2 italic-ϵ 1 2 \displaystyle\mathcal{M}(p_{y_{1}},p^{\prime}_{y_{1}};p_{y_{r}})=\frac{(2\mu_{12})^{3/2}}{(2\pi)^{3/2}}\left[(b_{11}p_{y_{1}}+\sum_{k=2}^{N-1}b_{1k}p_{y_{k}}+s)^{2}+\epsilon^{\prime}\right]^{-\alpha/2}\left(p_{y_{1}}^{2}+p_{y_{r}}^{2}+\epsilon\right)^{-1/2}
× { 1 + ( ϵ ′ ) ζ / 2 + ( | p y r | ζ − 1 | ) χ 1 ( | p y r | ) } | v 12 | 1 2 ^ ( 2 μ 12 ( p y 1 − p y 1 ′ ) ) , \displaystyle\times\left\{1+(\epsilon^{\prime})^{\zeta/2}+(|p_{y_{r}}|^{\zeta}-1|)\chi_{1}(|p_{y_{r}}|)\right\}\widehat{|v_{12}|^{\frac{1}{2}}}\bigl{(}\sqrt{2\mu_{12}}(p_{y_{1}}-p^{\prime}_{y_{1}})\bigr{)},
(122)
and the hat denotes standard Fourier transform in L 2 ( ℝ 3 ) superscript 𝐿 2 superscript ℝ 3 L^{2}(\mathbb{R}^{3}) . We
estimate the norm as
‖ M ‖ 2 ≤ sup | p y r | ≤ 1 ∫ | ℳ ( p y 1 , p y 1 ′ ; p y r ) | 2 d 3 p y 1 ′ d 3 p y 1 + sup | p y r | > 1 ∫ | ℳ ( p y 1 , p y 1 ′ ; p y r ) | 2 d 3 p y 1 ′ d 3 p y 1 superscript norm 𝑀 2 subscript supremum subscript 𝑝 subscript 𝑦 𝑟 1 superscript ℳ subscript 𝑝 subscript 𝑦 1 subscript superscript 𝑝 ′ subscript 𝑦 1 subscript 𝑝 subscript 𝑦 𝑟 2 superscript 𝑑 3 subscript superscript 𝑝 ′ subscript 𝑦 1 superscript 𝑑 3 subscript 𝑝 subscript 𝑦 1 subscript supremum subscript 𝑝 subscript 𝑦 𝑟 1 superscript ℳ subscript 𝑝 subscript 𝑦 1 subscript superscript 𝑝 ′ subscript 𝑦 1 subscript 𝑝 subscript 𝑦 𝑟 2 superscript 𝑑 3 subscript superscript 𝑝 ′ subscript 𝑦 1 superscript 𝑑 3 subscript 𝑝 subscript 𝑦 1 \|M\|^{2}\leq\sup_{|p_{y_{r}}|\leq 1}\int\bigl{|}\mathcal{M}(p_{y_{1}},p^{\prime}_{y_{1}};p_{y_{r}})\bigr{|}^{2}d^{3}p^{\prime}_{y_{1}}d^{3}p_{y_{1}}+\sup_{|p_{y_{r}}|>1}\int\bigl{|}\mathcal{M}(p_{y_{1}},p^{\prime}_{y_{1}};p_{y_{r}})\bigr{|}^{2}d^{3}p^{\prime}_{y_{1}}d^{3}p_{y_{1}}
(123)
For the first term on the rhs in (123 ) we get
sup | p y r | ≤ 1 ∫ | ℳ ( p y 1 , p y 1 ′ ; p y r ) | 2 d 3 p y 1 ′ d 3 p y 1 subscript supremum subscript 𝑝 subscript 𝑦 𝑟 1 superscript ℳ subscript 𝑝 subscript 𝑦 1 subscript superscript 𝑝 ′ subscript 𝑦 1 subscript 𝑝 subscript 𝑦 𝑟 2 superscript 𝑑 3 subscript superscript 𝑝 ′ subscript 𝑦 1 superscript 𝑑 3 subscript 𝑝 subscript 𝑦 1 \displaystyle\sup_{|p_{y_{r}}|\leq 1}\int\bigl{|}\mathcal{M}(p_{y_{1}},p^{\prime}_{y_{1}};p_{y_{r}})\bigr{|}^{2}d^{3}p^{\prime}_{y_{1}}d^{3}p_{y_{1}}
≤ C 0 sup | p y r | ≤ 1 sup s ′ ∈ ℝ 3 ∫ [ ( b 11 p y 1 + s ′ ) 2 + ϵ ′ ] − α ( | p y r | ζ + ( ϵ ′ ) ζ / 2 ) 2 ( p y 1 2 + p y r 2 + ϵ ′ ) d 3 p y 1 , absent subscript 𝐶 0 subscript supremum subscript 𝑝 subscript 𝑦 𝑟 1 subscript supremum superscript 𝑠 ′ superscript ℝ 3 superscript delimited-[] superscript subscript 𝑏 11 subscript 𝑝 subscript 𝑦 1 superscript 𝑠 ′ 2 superscript italic-ϵ ′ 𝛼 superscript superscript subscript 𝑝 subscript 𝑦 𝑟 𝜁 superscript superscript italic-ϵ ′ 𝜁 2 2 superscript subscript 𝑝 subscript 𝑦 1 2 superscript subscript 𝑝 subscript 𝑦 𝑟 2 superscript italic-ϵ ′ superscript 𝑑 3 subscript 𝑝 subscript 𝑦 1 \displaystyle\leq C_{0}\sup_{|p_{y_{r}}|\leq 1}\sup_{s^{\prime}\in\mathbb{R}^{3}}\int\left[(b_{11}p_{y_{1}}+s^{\prime})^{2}+\epsilon^{\prime}\right]^{-\alpha}\frac{\left(|p_{y_{r}}|^{\zeta}+(\epsilon^{\prime})^{\zeta/2}\right)^{2}}{\left(p_{y_{1}}^{2}+p_{y_{r}}^{2}+\epsilon^{\prime}\right)}d^{3}p_{y_{1}},
(124)
where
C 0 := ( 2 μ 12 3 ) 2 π 3 ∫ | | v 12 | 1 2 ^ ( 2 μ 12 p y 1 ) | 2 d 3 p y 1 assign subscript 𝐶 0 2 superscript subscript 𝜇 12 3 2 superscript 𝜋 3 superscript ^ superscript subscript 𝑣 12 1 2 2 subscript 𝜇 12 subscript 𝑝 subscript 𝑦 1 2 superscript 𝑑 3 subscript 𝑝 subscript 𝑦 1 C_{0}:=\frac{(2\mu_{12}^{3})}{2\pi^{3}}\int\left|\widehat{|v_{12}|^{\frac{1}{2}}}\bigl{(}\sqrt{2\mu_{12}}p_{y_{1}}\bigr{)}\right|^{2}d^{3}p_{y_{1}}
(125)
is finite due to | v 12 | 1 / 2 ∈ L 2 ( ℝ 3 ) superscript subscript 𝑣 12 1 2 superscript 𝐿 2 superscript ℝ 3 |v_{12}|^{1/2}\in L^{2}(\mathbb{R}^{3}) . In (124 ) we have also used that ϵ ′ ≤ ϵ superscript italic-ϵ ′ italic-ϵ \epsilon^{\prime}\leq\epsilon . Let us use the following inequality
( | p y r | ζ + ( ϵ ′ ) ζ / 2 ) 2 ≤ 2 | p y r | 2 ζ + 2 ( ϵ ′ ) ζ ≤ 4 ( | p y r | 2 + ϵ ′ ) ζ , superscript superscript subscript 𝑝 subscript 𝑦 𝑟 𝜁 superscript superscript italic-ϵ ′ 𝜁 2 2 2 superscript subscript 𝑝 subscript 𝑦 𝑟 2 𝜁 2 superscript superscript italic-ϵ ′ 𝜁 4 superscript superscript subscript 𝑝 subscript 𝑦 𝑟 2 superscript italic-ϵ ′ 𝜁 \left(|p_{y_{r}}|^{\zeta}+(\epsilon^{\prime})^{\zeta/2}\right)^{2}\leq 2|p_{y_{r}}|^{2\zeta}+2(\epsilon^{\prime})^{\zeta}\leq 4\left(|p_{y_{r}}|^{2}+\epsilon^{\prime}\right)^{\zeta},
(126)
which follows from a γ + b γ ≤ 2 ( a + b ) γ superscript 𝑎 𝛾 superscript 𝑏 𝛾 2 superscript 𝑎 𝑏 𝛾 a^{\gamma}+b^{\gamma}\leq 2(a+b)^{\gamma} for any a , b ≥ 0 𝑎 𝑏
0 a,b\geq 0 and 0 ≤ γ ≤ 1 0 𝛾 1 0\leq\gamma\leq 1 . Using (126 ) and (98 ) we obtain
from (124 )
sup | p y r | ≤ 1 ∫ | ℳ ( p y 1 , p y 1 ′ ; p y r ) | 2 d 3 p y 1 ′ d 3 p y 1 ≤ 4 C 0 | b 11 | − 2 α 𝒥 sup | p y r | ≤ 1 ( | p y r | 2 + ϵ ′ ) 3 − 2 α 4 subscript supremum subscript 𝑝 subscript 𝑦 𝑟 1 superscript ℳ subscript 𝑝 subscript 𝑦 1 subscript superscript 𝑝 ′ subscript 𝑦 1 subscript 𝑝 subscript 𝑦 𝑟 2 superscript 𝑑 3 subscript superscript 𝑝 ′ subscript 𝑦 1 superscript 𝑑 3 subscript 𝑝 subscript 𝑦 1 4 subscript 𝐶 0 superscript subscript 𝑏 11 2 𝛼 𝒥 subscript supremum subscript 𝑝 subscript 𝑦 𝑟 1 superscript superscript subscript 𝑝 subscript 𝑦 𝑟 2 superscript italic-ϵ ′ 3 2 𝛼 4 \displaystyle\sup_{|p_{y_{r}}|\leq 1}\int\bigl{|}\mathcal{M}(p_{y_{1}},p^{\prime}_{y_{1}};p_{y_{r}})\bigr{|}^{2}d^{3}p^{\prime}_{y_{1}}d^{3}p_{y_{1}}\leq 4C_{0}|b_{11}|^{-2\alpha}\mathcal{J}\sup_{|p_{y_{r}}|\leq 1}\left(|p_{y_{r}}|^{2}+\epsilon^{\prime}\right)^{\frac{3-2\alpha}{4}}
≤ 4 C 0 | b 11 | − 2 α 2 3 − 2 α 4 𝒥 , absent 4 subscript 𝐶 0 superscript subscript 𝑏 11 2 𝛼 superscript 2 3 2 𝛼 4 𝒥 \displaystyle\leq 4C_{0}|b_{11}|^{-2\alpha}2^{\frac{3-2\alpha}{4}}\mathcal{J},
(127)
where
𝒥 := sup s ′ ∈ ℝ 3 ∫ d 3 p y 1 | p y 1 | 2 α [ ( p y 1 + s ′ ) 2 + 1 ] . assign 𝒥 subscript supremum superscript 𝑠 ′ superscript ℝ 3 superscript 𝑑 3 subscript 𝑝 subscript 𝑦 1 superscript subscript 𝑝 subscript 𝑦 1 2 𝛼 delimited-[] superscript subscript 𝑝 subscript 𝑦 1 superscript 𝑠 ′ 2 1 \mathcal{J}:=\sup_{s^{\prime}\in\mathbb{R}^{3}}\int\frac{d^{3}p_{y_{1}}}{|p_{y_{1}}|^{2\alpha}\left[(p_{y_{1}}+s^{\prime})^{2}+1\right]}.
(128)
It remains to show that the expression in (128 ) is finite. This becomes clear from he following upper bound
𝒥 ≤ ∫ | p y 1 | ≤ 2 d 3 p y 1 | p y 1 | 2 α + sup s ′ ∈ ℝ 3 ∫ | p y 1 | ≥ 2 d 3 p y 1 ( ( 1 / 2 ) | p y 1 | 2 α + 1 ) [ ( p y 1 + s ′ ) 2 + 1 ] 𝒥 subscript subscript 𝑝 subscript 𝑦 1 2 superscript 𝑑 3 subscript 𝑝 subscript 𝑦 1 superscript subscript 𝑝 subscript 𝑦 1 2 𝛼 subscript supremum superscript 𝑠 ′ superscript ℝ 3 subscript subscript 𝑝 subscript 𝑦 1 2 superscript 𝑑 3 subscript 𝑝 subscript 𝑦 1 1 2 superscript subscript 𝑝 subscript 𝑦 1 2 𝛼 1 delimited-[] superscript subscript 𝑝 subscript 𝑦 1 superscript 𝑠 ′ 2 1 \displaystyle\mathcal{J}\leq\int_{|p_{y_{1}}|\leq 2}\frac{d^{3}p_{y_{1}}}{|p_{y_{1}}|^{2\alpha}}+\sup_{s^{\prime}\in\mathbb{R}^{3}}\int_{|p_{y_{1}}|\geq 2}\frac{d^{3}p_{y_{1}}}{((1/2)|p_{y_{1}}|^{2\alpha}+1)[(p_{y_{1}}+s^{\prime})^{2}+1]}
≤ 32 π ( 3 − 2 α ) 4 α + [ ∫ d 3 p y 1 ( ( 1 / 2 ) | p y 1 | 2 α + 2 ) 2 ] 1 / 2 [ ∫ d 3 p y 1 ( | p y 1 | 2 + 1 ) 2 ] 1 / 2 absent 32 𝜋 3 2 𝛼 superscript 4 𝛼 superscript delimited-[] superscript 𝑑 3 subscript 𝑝 subscript 𝑦 1 superscript 1 2 superscript subscript 𝑝 subscript 𝑦 1 2 𝛼 2 2 1 2 superscript delimited-[] superscript 𝑑 3 subscript 𝑝 subscript 𝑦 1 superscript superscript subscript 𝑝 subscript 𝑦 1 2 1 2 1 2 \displaystyle\leq\frac{32\pi}{(3-2\alpha)4^{\alpha}}+\left[\int\frac{d^{3}p_{y_{1}}}{((1/2)|p_{y_{1}}|^{2\alpha}+2)^{2}}\right]^{1/2}\left[\int\frac{d^{3}p_{y_{1}}}{(|p_{y_{1}}|^{2}+1)^{2}}\right]^{1/2}
(129)
where we have used the Cauchy–Schwarz inequality and the last
two integrals are obviously convergent.
For the second term in (123 ) we obtain
sup | p y r | > 1 ∫ | ℳ ( p y 1 , p y 1 ′ ; p y r ) | 2 d 3 p y 1 ′ d 3 p y 1 ≤ C 0 | b 11 | − 2 α 𝒥 subscript supremum subscript 𝑝 subscript 𝑦 𝑟 1 superscript ℳ subscript 𝑝 subscript 𝑦 1 subscript superscript 𝑝 ′ subscript 𝑦 1 subscript 𝑝 subscript 𝑦 𝑟 2 superscript 𝑑 3 subscript superscript 𝑝 ′ subscript 𝑦 1 superscript 𝑑 3 subscript 𝑝 subscript 𝑦 1 subscript 𝐶 0 superscript subscript 𝑏 11 2 𝛼 𝒥 \displaystyle\sup_{|p_{y_{r}}|>1}\int\bigl{|}\mathcal{M}(p_{y_{1}},p^{\prime}_{y_{1}};p_{y_{r}})\bigr{|}^{2}d^{3}p^{\prime}_{y_{1}}d^{3}p_{y_{1}}\leq C_{0}|b_{11}|^{-2\alpha}\mathcal{J}
(130)
Because the expression on the rhs of (127 ) and (130 ) do not depend on
ϵ , ϵ ′ , s italic-ϵ superscript italic-ϵ ′ 𝑠
\epsilon,\epsilon^{\prime},s the lemma is proved.
∎
Lemma 9 .
The following inequalities hold
sup ϵ > 0 sup ϵ ′ > 0 ∥ | v 12 | 1 / 2 B 12 − 1 ( ϵ ′ ) [ H 0 + ϵ + μ − 1 ( ϵ ) ( v 12 ) + ] − 1 | v 1 i | 1 / 2 ∥ < ∞ ( i = 3 , … , N ) subscript supremum italic-ϵ 0 subscript supremum superscript italic-ϵ ′ 0 delimited-∥∥ superscript subscript 𝑣 12 1 2 superscript subscript 𝐵 12 1 superscript italic-ϵ ′ superscript delimited-[] subscript 𝐻 0 italic-ϵ superscript 𝜇 1 italic-ϵ subscript subscript 𝑣 12 1 superscript subscript 𝑣 1 𝑖 1 2 𝑖 3 … 𝑁
\displaystyle\sup_{\epsilon>0}\sup_{\epsilon^{\prime}>0}\Bigl{\|}\bigl{|}v_{12}\bigr{|}^{1/2}B_{12}^{-1}(\epsilon^{\prime})\bigl{[}H_{0}+\epsilon+\mu^{-1}(\epsilon)(v_{12})_{+}\bigr{]}^{-1}\bigl{|}v_{1i}\bigr{|}^{1/2}\Bigr{\|}<\infty\quad(i=3,\ldots,N)
(131)
sup ϵ > 0 sup ϵ ′ > 0 ∥ | v 12 | 1 / 2 B 12 − 1 ( ϵ ′ ) [ H 0 + ϵ + μ − 1 ( ϵ ) ( v 12 ) + ] − 1 | v i j | 1 / 2 ∥ < ∞ ( 2 ≤ i < j ≤ N ) subscript supremum italic-ϵ 0 subscript supremum superscript italic-ϵ ′ 0 delimited-∥∥ superscript subscript 𝑣 12 1 2 superscript subscript 𝐵 12 1 superscript italic-ϵ ′ superscript delimited-[] subscript 𝐻 0 italic-ϵ superscript 𝜇 1 italic-ϵ subscript subscript 𝑣 12 1 superscript subscript 𝑣 𝑖 𝑗 1 2 2 𝑖 𝑗 𝑁
\displaystyle\sup_{\epsilon>0}\sup_{\epsilon^{\prime}>0}\Bigl{\|}\bigl{|}v_{12}\bigr{|}^{1/2}B_{12}^{-1}(\epsilon^{\prime})\bigl{[}H_{0}+\epsilon+\mu^{-1}(\epsilon)(v_{12})_{+}\bigr{]}^{-1}\bigl{|}v_{ij}\bigr{|}^{1/2}\Bigr{\|}<\infty\quad(2\leq i<j\leq N)
(132)
Proof.
The proof practically repeats that of Lemma 2 in jpasubmit , where
in the definition of B 12 subscript 𝐵 12 B_{12} we used ζ = 1 / 2 𝜁 1 2 \zeta=1/2
(note, that coordinates’ notations here are different from definitions in
jpasubmit ). So we shall restrict ourselves to the proof of (131 ) for i = 3 𝑖 3 i=3 , which is equivalent to
sup ϵ , ϵ ′ > 0 ‖ D ( ϵ , ϵ ′ ) ‖ < ∞ subscript supremum italic-ϵ superscript italic-ϵ ′
0 norm 𝐷 italic-ϵ superscript italic-ϵ ′ \sup_{\epsilon,\epsilon^{\prime}>0}\|D(\epsilon,\epsilon^{\prime})\|<\infty , where
D ( ϵ , ϵ ′ ) = ℱ 12 − 1 | v 12 | 1 / 2 B 12 − 1 ( ϵ ′ ) [ H 0 + ϵ + μ − 1 ( ϵ ) ( v 12 ) + ] − 1 | v 13 | 1 / 2 ℱ 12 . 𝐷 italic-ϵ superscript italic-ϵ ′ superscript subscript ℱ 12 1 superscript subscript 𝑣 12 1 2 superscript subscript 𝐵 12 1 superscript italic-ϵ ′ superscript delimited-[] subscript 𝐻 0 italic-ϵ superscript 𝜇 1 italic-ϵ subscript subscript 𝑣 12 1 superscript subscript 𝑣 13 1 2 subscript ℱ 12 D(\epsilon,\epsilon^{\prime})=\mathcal{F}_{12}^{-1}\bigl{|}v_{12}\bigr{|}^{1/2}B_{12}^{-1}(\epsilon^{\prime})\bigl{[}H_{0}+\epsilon+\mu^{-1}(\epsilon)(v_{12})_{+}\bigr{]}^{-1}\bigl{|}v_{13}\bigr{|}^{1/2}\mathcal{F}_{12}.
(133)
We split D ( ϵ , ϵ ′ ) 𝐷 italic-ϵ superscript italic-ϵ ′ D(\epsilon,\epsilon^{\prime}) as follows
D ( ϵ , ϵ ′ ) = D ( 1 ) ( ϵ , ϵ ′ ) + D ( 2 ) ( ϵ , ϵ ′ ) , 𝐷 italic-ϵ superscript italic-ϵ ′ superscript 𝐷 1 italic-ϵ superscript italic-ϵ ′ superscript 𝐷 2 italic-ϵ superscript italic-ϵ ′ \displaystyle D(\epsilon,\epsilon^{\prime})=D^{(1)}(\epsilon,\epsilon^{\prime})+D^{(2)}(\epsilon,\epsilon^{\prime}),
(134)
D ( 1 ) ( ϵ , ϵ ′ ) := ℱ 12 − 1 | v 12 | 1 2 { B 12 − 1 ( ϵ ′ ) − ( 1 + ( ϵ ′ ) ζ 2 ) − 1 } [ H 0 + ϵ + μ − 1 ( ϵ ) ( v 12 ) + ] − 1 | v 13 | 1 2 ℱ 12 , assign superscript 𝐷 1 italic-ϵ superscript italic-ϵ ′ superscript subscript ℱ 12 1 superscript subscript 𝑣 12 1 2 superscript subscript 𝐵 12 1 superscript italic-ϵ ′ superscript 1 superscript superscript italic-ϵ ′ 𝜁 2 1 superscript delimited-[] subscript 𝐻 0 italic-ϵ superscript 𝜇 1 italic-ϵ subscript subscript 𝑣 12 1 superscript subscript 𝑣 13 1 2 subscript ℱ 12 \displaystyle D^{(1)}(\epsilon,\epsilon^{\prime}):=\mathcal{F}_{12}^{-1}\bigl{|}v_{12}\bigr{|}^{\frac{1}{2}}\left\{B_{12}^{-1}(\epsilon^{\prime})-(1+(\epsilon^{\prime})^{\frac{\zeta}{2}})^{-1}\right\}\bigl{[}H_{0}+\epsilon+\mu^{-1}(\epsilon)(v_{12})_{+}\bigr{]}^{-1}\bigl{|}v_{13}\bigr{|}^{\frac{1}{2}}\mathcal{F}_{12},
(135)
D ( 2 ) ( ϵ , ϵ ′ ) := ( 1 + ( ϵ ′ ) ζ 2 ) − 1 ℱ 12 − 1 | v 12 | 1 2 [ H 0 + ϵ + μ − 1 ( ϵ ) ( v 12 ) + ] − 1 | v 13 | 1 2 ℱ 12 . assign superscript 𝐷 2 italic-ϵ superscript italic-ϵ ′ superscript 1 superscript superscript italic-ϵ ′ 𝜁 2 1 superscript subscript ℱ 12 1 superscript subscript 𝑣 12 1 2 superscript delimited-[] subscript 𝐻 0 italic-ϵ superscript 𝜇 1 italic-ϵ subscript subscript 𝑣 12 1 superscript subscript 𝑣 13 1 2 subscript ℱ 12 \displaystyle D^{(2)}(\epsilon,\epsilon^{\prime}):=(1+(\epsilon^{\prime})^{\frac{\zeta}{2}})^{-1}\mathcal{F}_{12}^{-1}\bigl{|}v_{12}\bigr{|}^{\frac{1}{2}}\bigl{[}H_{0}+\epsilon+\mu^{-1}(\epsilon)(v_{12})_{+}\bigr{]}^{-1}\bigl{|}v_{13}\bigr{|}^{\frac{1}{2}}\mathcal{F}_{12}.
(136)
For convenience we define the tuple p y c := ( p y 3 , p y 4 , … , p y N − 1 ) ∈ ℝ 3 N − 9 assign subscript 𝑝 subscript 𝑦 𝑐 subscript 𝑝 subscript 𝑦 3 subscript 𝑝 subscript 𝑦 4 … subscript 𝑝 subscript 𝑦 𝑁 1 superscript ℝ 3 𝑁 9 p_{y_{c}}:=(p_{y_{3}},p_{y_{4}},\ldots,p_{y_{N-1}})\in\mathbb{R}^{3N-9} .
The operator D ( 1 ) ( ϵ , ϵ ′ ) superscript 𝐷 1 italic-ϵ superscript italic-ϵ ′ D^{(1)}(\epsilon,\epsilon^{\prime}) acts on ϕ ( y 1 , p y 2 , p y c ) ∈ L 2 ( ℝ 3 N − 3 ) italic-ϕ subscript 𝑦 1 subscript 𝑝 subscript 𝑦 2 subscript 𝑝 subscript 𝑦 𝑐 superscript 𝐿 2 superscript ℝ 3 𝑁 3 \phi(y_{1},p_{y_{2}},p_{y_{c}})\in L^{2}(\mathbb{R}^{3N-3}) as follows
( D ( 1 ) ( ϵ , ϵ ′ ) ϕ ) ( y 1 , p y 2 , p y c ) = ∫ d 3 y 1 ′ d 3 p y 2 ′ 𝒟 ( 1 ) ( y 1 , y 1 ′ , p y 2 , p y 2 ′ ; p y c ) ϕ ( y 1 ′ , p y 2 ′ , p y c ) . superscript 𝐷 1 italic-ϵ superscript italic-ϵ ′ italic-ϕ subscript 𝑦 1 subscript 𝑝 subscript 𝑦 2 subscript 𝑝 subscript 𝑦 𝑐 superscript 𝑑 3 subscript superscript 𝑦 ′ 1 superscript 𝑑 3 subscript superscript 𝑝 ′ subscript 𝑦 2 superscript 𝒟 1 subscript 𝑦 1 subscript superscript 𝑦 ′ 1 subscript 𝑝 subscript 𝑦 2 subscript superscript 𝑝 ′ subscript 𝑦 2 subscript 𝑝 subscript 𝑦 𝑐 italic-ϕ subscript superscript 𝑦 ′ 1 subscript superscript 𝑝 ′ subscript 𝑦 2 subscript 𝑝 subscript 𝑦 𝑐 \bigl{(}D^{(1)}(\epsilon,\epsilon^{\prime})\phi\bigr{)}(y_{1},p_{y_{2}},p_{y_{c}})=\int d^{3}y^{\prime}_{1}\>d^{3}p^{\prime}_{y_{2}}\>\mathcal{D}^{(1)}(y_{1},y^{\prime}_{1},p_{y_{2}},p^{\prime}_{y_{2}};p_{y_{c}})\phi(y^{\prime}_{1},p^{\prime}_{y_{2}},p_{y_{c}}).
(137)
The integral kernel in (137 ) has the form, see 1 ; jpasubmit
𝒟 ( 1 ) ( y 1 , y 1 ′ , p y 2 , p y 2 ′ ; p y c ) = 1 2 3 N − 2 2 π 3 N − 4 2 γ 3 { | p y r | ζ + ( ϵ ′ ) ζ 2 } − 1 χ 1 ( | p y r | ) | v 12 ( ( 2 μ 12 ) − 1 y 1 ) | 1 2 superscript 𝒟 1 subscript 𝑦 1 subscript superscript 𝑦 ′ 1 subscript 𝑝 subscript 𝑦 2 subscript superscript 𝑝 ′ subscript 𝑦 2 subscript 𝑝 subscript 𝑦 𝑐 1 superscript 2 3 𝑁 2 2 superscript 𝜋 3 𝑁 4 2 superscript 𝛾 3 superscript superscript subscript 𝑝 subscript 𝑦 𝑟 𝜁 superscript superscript italic-ϵ ′ 𝜁 2 1 subscript 𝜒 1 subscript 𝑝 subscript 𝑦 𝑟 superscript subscript 𝑣 12 superscript 2 subscript 𝜇 12 1 subscript 𝑦 1 1 2 \displaystyle\mathcal{D}^{(1)}(y_{1},y^{\prime}_{1},p_{y_{2}},p^{\prime}_{y_{2}};p_{y_{c}})=\frac{1}{2^{\frac{3N-2}{2}}\pi^{\frac{3N-4}{2}}\gamma^{3}}\left\{|p_{y_{r}}|^{\zeta}+(\epsilon^{\prime})^{\frac{\zeta}{2}}\right\}^{-1}\chi_{1}(|p_{y_{r}}|)\left|v_{12}\bigl{(}(2\mu_{12})^{-1}y_{1}\bigr{)}\right|^{\frac{1}{2}}
× G ( ( p y r 2 + ϵ ) 1 2 ; y 1 , y 1 ′ ) exp ( i β γ − 1 y 1 ′ ⋅ ( p y 2 − p y 2 ′ ) ) | v 23 | 1 2 ^ ( γ − 1 ( p y 2 − p y 2 ′ ) ) , absent 𝐺 superscript superscript subscript 𝑝 subscript 𝑦 𝑟 2 italic-ϵ 1 2 subscript 𝑦 1 subscript superscript 𝑦 ′ 1
⋅ 𝑖 𝛽 superscript 𝛾 1 subscript superscript 𝑦 ′ 1 subscript 𝑝 subscript 𝑦 2 subscript superscript 𝑝 ′ subscript 𝑦 2 ^ superscript subscript 𝑣 23 1 2 superscript 𝛾 1 subscript 𝑝 subscript 𝑦 2 subscript superscript 𝑝 ′ subscript 𝑦 2 \displaystyle\times G\Bigl{(}(p_{y_{r}}^{2}+\epsilon)^{\frac{1}{2}};y_{1},y^{\prime}_{1}\Bigr{)}\exp\left(i\beta\gamma^{-1}y^{\prime}_{1}\cdot(p_{y_{2}}-p^{\prime}_{y_{2}})\right)\>\widehat{\bigl{|}v_{23}\bigr{|}^{\frac{1}{2}}}(\gamma^{-1}(p_{y_{2}}-p^{\prime}_{y_{2}})),\quad
(138)
where β := − m 2 ℏ / ( ( m 1 + m 2 ) 2 μ 12 ) assign 𝛽 subscript 𝑚 2 Planck-constant-over-2-pi subscript 𝑚 1 subscript 𝑚 2 2 subscript 𝜇 12 \beta:=-m_{2}\hbar/((m_{1}+m_{2})\sqrt{2\mu_{12}}) , γ := ℏ / 2 M 12 ; 3 assign 𝛾 Planck-constant-over-2-pi 2 subscript 𝑀 12 3
\gamma:=\hbar/\sqrt{2M_{12;3}} and p y r 2 = p y 2 2 + p y c 2 superscript subscript 𝑝 subscript 𝑦 𝑟 2 superscript subscript 𝑝 subscript 𝑦 2 2 superscript subscript 𝑝 subscript 𝑦 𝑐 2 p_{y_{r}}^{2}=p_{y_{2}}^{2}+p_{y_{c}}^{2} .
The function G ( k ; y 1 , y 1 ′ ) 𝐺 𝑘 subscript 𝑦 1 subscript superscript 𝑦 ′ 1
G(k;y_{1},y^{\prime}_{1}) denotes the integral kernel of the operator
( − Δ y 1 + k 2 + μ − 1 ( ϵ ) ( v 12 ) + ) − 1 superscript subscript Δ subscript 𝑦 1 superscript 𝑘 2 superscript 𝜇 1 italic-ϵ subscript subscript 𝑣 12 1 (-\Delta_{y_{1}}+k^{2}+\mu^{-1}(\epsilon)(v_{12})_{+})^{-1} acting in L 2 ( ℝ 3 ) superscript 𝐿 2 superscript ℝ 3 L^{2}(\mathbb{R}^{3}) . By the arguments in jpasubmit (around Eqs. (18)–(19))
0 ≤ G ( k ; y 1 , y 1 ′ ) ≤ e − k | y 1 − y 1 ′ | | y 1 − y 1 ′ | 0 𝐺 𝑘 subscript 𝑦 1 subscript superscript 𝑦 ′ 1
superscript 𝑒 𝑘 subscript 𝑦 1 subscript superscript 𝑦 ′ 1 subscript 𝑦 1 subscript superscript 𝑦 ′ 1 0\leq G(k;y_{1},y^{\prime}_{1})\leq\frac{e^{-k|y_{1}-y^{\prime}_{1}|}}{|y_{1}-y^{\prime}_{1}|}
(139)
away from y 1 = y 1 ′ subscript 𝑦 1 subscript superscript 𝑦 ′ 1 y_{1}=y^{\prime}_{1} .
Using the estimate
‖ D ( 1 ) ( ϵ , ϵ ′ ) ‖ 2 ≤ sup p y c ∫ | 𝒟 ( 1 ) ( y 1 , y 1 ′ , p y 2 , p y 2 ′ ; p y c ) | 2 d 3 y 1 d 3 y 1 ′ d 3 p y 2 d 3 p y 2 ′ superscript norm superscript 𝐷 1 italic-ϵ superscript italic-ϵ ′ 2 subscript supremum subscript 𝑝 subscript 𝑦 𝑐 superscript superscript 𝒟 1 subscript 𝑦 1 subscript superscript 𝑦 ′ 1 subscript 𝑝 subscript 𝑦 2 subscript superscript 𝑝 ′ subscript 𝑦 2 subscript 𝑝 subscript 𝑦 𝑐 2 superscript 𝑑 3 subscript 𝑦 1 superscript 𝑑 3 subscript superscript 𝑦 ′ 1 superscript 𝑑 3 subscript 𝑝 subscript 𝑦 2 superscript 𝑑 3 subscript superscript 𝑝 ′ subscript 𝑦 2 \|D^{(1)}(\epsilon,\epsilon^{\prime})\|^{2}\leq\sup_{p_{y_{c}}}\int\bigl{|}\mathcal{D}^{(1)}(y_{1},y^{\prime}_{1},p_{y_{2}},p^{\prime}_{y_{2}};p_{y_{c}})\bigr{|}^{2}d^{3}y_{1}d^{3}y^{\prime}_{1}d^{3}p_{y_{2}}d^{3}p^{\prime}_{y_{2}}
(140)
and the upper bound (139 ) we get
‖ D ( 1 ) ( ϵ , ϵ ′ ) ‖ 2 ≤ C 0 sup p y c ∫ | p y 2 | ≤ 1 { ( p y 2 2 + | p y c | 2 ) ζ 2 + ( ϵ ′ ) ζ 2 } − 2 ( p y 2 2 + | p y c | 2 + ϵ ) − 1 2 d 3 p y 2 superscript norm superscript 𝐷 1 italic-ϵ superscript italic-ϵ ′ 2 subscript 𝐶 0 subscript supremum subscript 𝑝 subscript 𝑦 𝑐 subscript subscript 𝑝 subscript 𝑦 2 1 superscript superscript subscript superscript 𝑝 2 subscript 𝑦 2 superscript subscript 𝑝 subscript 𝑦 𝑐 2 𝜁 2 superscript superscript italic-ϵ ′ 𝜁 2 2 superscript subscript superscript 𝑝 2 subscript 𝑦 2 superscript subscript 𝑝 subscript 𝑦 𝑐 2 italic-ϵ 1 2 superscript 𝑑 3 subscript 𝑝 subscript 𝑦 2 \displaystyle\|D^{(1)}(\epsilon,\epsilon^{\prime})\|^{2}\leq C_{0}\sup_{p_{y_{c}}}\int_{|p_{y_{2}}|\leq 1}\left\{\bigl{(}p^{2}_{y_{2}}+|p_{y_{c}}|^{2}\bigr{)}^{\frac{\zeta}{2}}+(\epsilon^{\prime})^{\frac{\zeta}{2}}\right\}^{-2}\left(p^{2}_{y_{2}}+|p_{y_{c}}|^{2}+\epsilon\right)^{-\frac{1}{2}}d^{3}p_{y_{2}}
≤ C 0 ∫ | p y 2 | ≤ 1 d 3 p y 2 | p y 2 | 2 ζ + 1 ≤ 2 π C 0 ( 1 − ζ ) − 1 absent subscript 𝐶 0 subscript subscript 𝑝 subscript 𝑦 2 1 superscript 𝑑 3 subscript 𝑝 subscript 𝑦 2 superscript subscript 𝑝 subscript 𝑦 2 2 𝜁 1 2 𝜋 subscript 𝐶 0 superscript 1 𝜁 1 \displaystyle\leq C_{0}\int_{|p_{y_{2}}|\leq 1}\frac{d^{3}p_{y_{2}}}{|p_{y_{2}}|^{2\zeta+1}}\leq 2\pi C_{0}(1-\zeta)^{-1}
(141)
where
C 0 := 1 2 3 N − 3 π 3 N − 5 γ 6 { ∫ | | v 23 | 1 2 ^ ( γ − 1 p y 2 ) | 2 d 3 p y 2 } { ∫ | v 12 ( ( 2 μ 12 ) − 1 y 1 ) | d 3 y 1 } C_{0}:=\frac{1}{2^{3N-3}\pi^{3N-5}\gamma^{6}}\left\{\int\Bigl{|}\widehat{\bigl{|}v_{23}\bigr{|}^{\frac{1}{2}}}(\gamma^{-1}p_{y_{2}})\Bigr{|}^{2}d^{3}p_{y_{2}}\right\}\left\{\int\Bigl{|}v_{12}\bigl{(}(2\mu_{12})^{-1}y_{1}\bigr{)}\Bigr{|}d^{3}y_{1}\right\}
(142)
is finite due to v i k ∈ L 1 ( ℝ 3 ) subscript 𝑣 𝑖 𝑘 superscript 𝐿 1 superscript ℝ 3 v_{ik}\in L^{1}(\mathbb{R}^{3}) . Therefore,
sup ϵ , ϵ ′ > 0 ‖ D ( 1 ) ( ϵ , ϵ ′ ) ‖ < ∞ subscript supremum italic-ϵ superscript italic-ϵ ′
0 norm superscript 𝐷 1 italic-ϵ superscript italic-ϵ ′ \sup_{\epsilon,\epsilon^{\prime}>0}\|D^{(1)}(\epsilon,\epsilon^{\prime})\|<\infty . The proof that
sup ϵ , ϵ ′ > 0 ‖ D ( 2 ) ( ϵ , ϵ ′ ) ‖ < ∞ subscript supremum italic-ϵ superscript italic-ϵ ′
0 norm superscript 𝐷 2 italic-ϵ superscript italic-ϵ ′ \sup_{\epsilon,\epsilon^{\prime}>0}\|D^{(2)}(\epsilon,\epsilon^{\prime})\|<\infty is trivial (c. f. proof of
Lemma 2 in jpasubmit ).
∎
The following corollaries to Theorem 6 provide further necessary estimates. We
agreed to set ‖ φ ( ϵ ) ‖ = 1 norm 𝜑 italic-ϵ 1 \|\varphi(\epsilon)\|=1 for ϵ ∈ [ 0 , ϵ ] italic-ϵ 0 bold-italic-ϵ \epsilon\in[0,\boldsymbol{\epsilon}] , while for ψ ( ϵ ) 𝜓 italic-ϵ \psi(\epsilon) we can
prove
Corollary 2 .
C ψ := sup ϵ > 0 ‖ ψ ( ϵ ) ‖ < ∞ assign subscript 𝐶 𝜓 subscript supremum italic-ϵ 0 norm 𝜓 italic-ϵ C_{\psi}:=\sup_{\epsilon>0}\|\psi(\epsilon)\|<\infty
(143)
Proof.
The proof easily follows from (64 ) and Theorem 6 .
∎
Corollary 3 .
For ϵ , ϵ ′ > 0 italic-ϵ superscript italic-ϵ ′
0 \epsilon,\epsilon^{\prime}>0 let us set
η ( ϵ , ϵ ′ ) := | v 12 | 1 2 B 12 − 1 ( ϵ ′ ) ( H 0 + ϵ ) − 1 2 φ ( ϵ ) , assign 𝜂 italic-ϵ superscript italic-ϵ ′ superscript subscript 𝑣 12 1 2 superscript subscript 𝐵 12 1 superscript italic-ϵ ′ superscript subscript 𝐻 0 italic-ϵ 1 2 𝜑 italic-ϵ \eta(\epsilon,\epsilon^{\prime}):=|v_{12}|^{\frac{1}{2}}B_{12}^{-1}(\epsilon^{\prime})\bigl{(}H_{0}+\epsilon\bigr{)}^{-\frac{1}{2}}\varphi(\epsilon),
(144)
where B 12 ( ϵ ) subscript 𝐵 12 italic-ϵ B_{12}(\epsilon) was defined in (97 ) and ζ ∈ ( 0 , 1 ) 𝜁 0 1 \zeta\in(0,1) . Then
C η := sup ϵ > 0 sup 0 < ϵ ′ ≤ ϵ ‖ η ( ϵ , ϵ ′ ) ‖ < ∞ . assign subscript 𝐶 𝜂 subscript supremum italic-ϵ 0 subscript supremum 0 superscript italic-ϵ ′ italic-ϵ norm 𝜂 italic-ϵ superscript italic-ϵ ′ C_{\eta}:=\sup_{\epsilon>0}\sup_{0<\epsilon^{\prime}\leq\epsilon}\|\eta(\epsilon,\epsilon^{\prime})\|<\infty.
(145)
Proof.
Using (64 ) we can write
η ( ϵ , ϵ ′ ) = | v 12 | 1 2 B 12 − 1 ( ϵ ′ ) ψ ( ϵ ) . 𝜂 italic-ϵ superscript italic-ϵ ′ superscript subscript 𝑣 12 1 2 superscript subscript 𝐵 12 1 superscript italic-ϵ ′ 𝜓 italic-ϵ \eta(\epsilon,\epsilon^{\prime})=|v_{12}|^{\frac{1}{2}}B_{12}^{-1}(\epsilon^{\prime})\psi(\epsilon).
(146)
Now the result follows from (101 ).
∎
Note that due to continuity of φ ( ϵ ) 𝜑 italic-ϵ \varphi(\epsilon) on [ 0 , ϵ ] 0 bold-italic-ϵ [0,\boldsymbol{\epsilon}] and
compactness of the interval
sup ϵ 1 , 2 ∈ [ 0 , ϵ ] | ϵ 1 − ϵ 2 | < d ‖ φ ( ϵ 1 ) − φ ( ϵ 2 ) ‖ = o ( d ) ( when d → 0 ) . subscript supremum subscript italic-ϵ 1 2
0 bold-italic-ϵ subscript italic-ϵ 1 subscript italic-ϵ 2 𝑑
norm 𝜑 subscript italic-ϵ 1 𝜑 subscript italic-ϵ 2 o 𝑑 when d → 0
\sup_{\begin{subarray}{c}\epsilon_{1,2}\in[0,\boldsymbol{\epsilon}]\\
|\epsilon_{1}-\epsilon_{2}|<d\end{subarray}}\|\varphi(\epsilon_{1})-\varphi(\epsilon_{2})\|=\hbox{o}(d)\quad\quad(\textnormal{when $d\to 0$}).
(147)
The following is also true
Corollary 4 .
Let α ∈ [ 1 , 3 2 ) 𝛼 1 3 2 \alpha\in[1,\frac{3}{2}) . For all ε > 0 𝜀 0 \varepsilon>0 there exists
δ > 0 𝛿 0 \delta>0 such that
sup ϵ ′ > 0 sup s ∈ ℝ 3 ‖ G j α ( s , ϵ ′ ) ( φ ( ϵ 1 ) − φ ( ϵ 2 ) ) ‖ < ε subscript supremum superscript italic-ϵ ′ 0 subscript supremum 𝑠 superscript ℝ 3 norm superscript subscript 𝐺 𝑗 𝛼 𝑠 superscript italic-ϵ ′ 𝜑 subscript italic-ϵ 1 𝜑 subscript italic-ϵ 2 𝜀 \sup_{\epsilon^{\prime}>0}\sup_{s\in\mathbb{R}^{3}}\|G_{j}^{\alpha}(s,\epsilon^{\prime})(\varphi(\epsilon_{1})-\varphi(\epsilon_{2}))\|<\varepsilon
(148)
for all | ϵ 1 − ϵ 2 | < δ subscript italic-ϵ 1 subscript italic-ϵ 2 𝛿 |\epsilon_{1}-\epsilon_{2}|<\delta and j = 1 , 2 , … , N 𝑗 1 2 … 𝑁
j=1,2,\ldots,N .
Proof.
Without loosing generality let us set j = 1 𝑗 1 j=1 . For any r ∈ ℝ + / { 0 } 𝑟 subscript ℝ 0 r\in\mathbb{R}_{+}/\{0\} we have
sup ϵ ′ > 0 sup s ∈ ℝ 3 ‖ G 1 α ( s , ϵ ′ ) ( φ ( ϵ 1 ) − φ ( ϵ 2 ) ) ‖ 2 = sup 0 < ϵ ′ < r sup s ∈ ℝ 3 ‖ G 1 α ( s , ϵ ′ ) ( φ ( ϵ 1 ) − φ ( ϵ 2 ) ) ‖ 2 subscript supremum superscript italic-ϵ ′ 0 subscript supremum 𝑠 superscript ℝ 3 superscript norm superscript subscript 𝐺 1 𝛼 𝑠 superscript italic-ϵ ′ 𝜑 subscript italic-ϵ 1 𝜑 subscript italic-ϵ 2 2 subscript supremum 0 superscript italic-ϵ ′ 𝑟 subscript supremum 𝑠 superscript ℝ 3 superscript norm superscript subscript 𝐺 1 𝛼 𝑠 superscript italic-ϵ ′ 𝜑 subscript italic-ϵ 1 𝜑 subscript italic-ϵ 2 2 \displaystyle\sup_{\epsilon^{\prime}>0}\sup_{s\in\mathbb{R}^{3}}\|G_{1}^{\alpha}(s,\epsilon^{\prime})(\varphi(\epsilon_{1})-\varphi(\epsilon_{2}))\|^{2}=\sup_{0<\epsilon^{\prime}<r}\sup_{s\in\mathbb{R}^{3}}\|G_{1}^{\alpha}(s,\epsilon^{\prime})(\varphi(\epsilon_{1})-\varphi(\epsilon_{2}))\|^{2}
≤ r − α ‖ φ ( ϵ 1 ) − φ ( ϵ 2 ) ‖ 2 + sup 0 < ϵ ′ < r sup s ∈ ℝ 3 ∫ | p 1 + s | 2 ≤ r | φ ^ ( ϵ 1 ) − φ ^ ( ϵ 2 ) | 2 [ ( p 1 + s ) 2 + ϵ ′ ] α d 3 N − 3 p , absent superscript 𝑟 𝛼 superscript norm 𝜑 subscript italic-ϵ 1 𝜑 subscript italic-ϵ 2 2 subscript supremum 0 superscript italic-ϵ ′ 𝑟 subscript supremum 𝑠 superscript ℝ 3 subscript superscript subscript 𝑝 1 𝑠 2 𝑟 superscript ^ 𝜑 subscript italic-ϵ 1 ^ 𝜑 subscript italic-ϵ 2 2 superscript delimited-[] superscript subscript 𝑝 1 𝑠 2 superscript italic-ϵ ′ 𝛼 superscript 𝑑 3 𝑁 3 𝑝 \displaystyle\leq r^{-\alpha}\|\varphi(\epsilon_{1})-\varphi(\epsilon_{2})\|^{2}+\sup_{0<\epsilon^{\prime}<r}\sup_{s\in\mathbb{R}^{3}}\int_{|p_{1}+s|^{2}\leq r}\frac{\left|\hat{\varphi}(\epsilon_{1})-\hat{\varphi}(\epsilon_{2})\right|^{2}}{\left[(p_{1}+s)^{2}+\epsilon^{\prime}\right]^{\alpha}}d^{3N-3}p,
(149)
where φ ^ = F 1 φ ^ 𝜑 subscript 𝐹 1 𝜑 \hat{\varphi}=F_{1}\varphi and p := ( p 1 , … , p N − 1 ) assign 𝑝 subscript 𝑝 1 … subscript 𝑝 𝑁 1 p:=(p_{1},\ldots,p_{N-1}) . Let us choose α ′ ∈ ( α , 3 2 ) superscript 𝛼 ′ 𝛼 3 2 \alpha^{\prime}\in(\alpha,\frac{3}{2}) . For
the last term we can write
sup 0 < ϵ ′ < r sup s ∈ ℝ 3 ∫ | p 1 + s | 2 ≤ r | φ ^ ( ϵ 1 ) − φ ^ ( ϵ 2 ) | 2 [ ( p 1 + s ) 2 + ϵ ′ ] α d 3 N − 3 p ≤ 2 ( 2 r ) α ′ − α M α ′ , subscript supremum 0 superscript italic-ϵ ′ 𝑟 subscript supremum 𝑠 superscript ℝ 3 subscript superscript subscript 𝑝 1 𝑠 2 𝑟 superscript ^ 𝜑 subscript italic-ϵ 1 ^ 𝜑 subscript italic-ϵ 2 2 superscript delimited-[] superscript subscript 𝑝 1 𝑠 2 superscript italic-ϵ ′ 𝛼 superscript 𝑑 3 𝑁 3 𝑝 2 superscript 2 𝑟 superscript 𝛼 ′ 𝛼 subscript 𝑀 superscript 𝛼 ′ \sup_{0<\epsilon^{\prime}<r}\sup_{s\in\mathbb{R}^{3}}\int_{|p_{1}+s|^{2}\leq r}\frac{\left|\hat{\varphi}(\epsilon_{1})-\hat{\varphi}(\epsilon_{2})\right|^{2}}{\left[(p_{1}+s)^{2}+\epsilon^{\prime}\right]^{\alpha}}d^{3N-3}p\leq 2(2r)^{\alpha^{\prime}-\alpha}M_{\alpha^{\prime}},
(150)
where the constant
M α ′ := sup ϵ > 0 sup ϵ ′ > 0 sup s ∈ ℝ 3 ‖ G 1 α ′ ( s , ϵ ′ ) φ ( ϵ ) ‖ 2 assign subscript 𝑀 superscript 𝛼 ′ subscript supremum italic-ϵ 0 subscript supremum superscript italic-ϵ ′ 0 subscript supremum 𝑠 superscript ℝ 3 superscript norm superscript subscript 𝐺 1 superscript 𝛼 ′ 𝑠 superscript italic-ϵ ′ 𝜑 italic-ϵ 2 M_{\alpha^{\prime}}:=\sup_{\epsilon>0}\sup_{\epsilon^{\prime}>0}\sup_{s\in\mathbb{R}^{3}}\|G_{1}^{\alpha^{\prime}}(s,\epsilon^{\prime})\varphi(\epsilon)\|^{2}
(151)
is finite by Theorem 6 . Summarizing,
sup ϵ ′ > 0 sup s ∈ ℝ 3 ‖ G 1 α ( s , ϵ ′ ) ( φ ( ϵ 1 ) − φ ( ϵ 2 ) ) ‖ 2 ≤ r − α ‖ φ ( ϵ 1 ) − φ ( ϵ 2 ) ‖ 2 + 2 ( 2 r ) α ′ − α M α ′ subscript supremum superscript italic-ϵ ′ 0 subscript supremum 𝑠 superscript ℝ 3 superscript norm superscript subscript 𝐺 1 𝛼 𝑠 superscript italic-ϵ ′ 𝜑 subscript italic-ϵ 1 𝜑 subscript italic-ϵ 2 2 superscript 𝑟 𝛼 superscript norm 𝜑 subscript italic-ϵ 1 𝜑 subscript italic-ϵ 2 2 2 superscript 2 𝑟 superscript 𝛼 ′ 𝛼 subscript 𝑀 superscript 𝛼 ′ \sup_{\epsilon^{\prime}>0}\sup_{s\in\mathbb{R}^{3}}\|G_{1}^{\alpha}(s,\epsilon^{\prime})(\varphi(\epsilon_{1})-\varphi(\epsilon_{2}))\|^{2}\leq r^{-\alpha}\|\varphi(\epsilon_{1})-\varphi(\epsilon_{2})\|^{2}+2(2r)^{\alpha^{\prime}-\alpha}M_{\alpha^{\prime}}
(152)
Now (148 ) for j = 1 𝑗 1 j=1 would hold if the following two inequalities are fulfilled
4 ( 2 r ) α ′ − α M α ′ ≤ ε 2 , 4 superscript 2 𝑟 superscript 𝛼 ′ 𝛼 subscript 𝑀 superscript 𝛼 ′ superscript 𝜀 2 \displaystyle 4(2r)^{\alpha^{\prime}-\alpha}M_{\alpha^{\prime}}\leq\varepsilon^{2},
(153)
2 r − α ‖ φ ( ϵ 1 ) − φ ( ϵ 2 ) ‖ 2 ≤ ε 2 . 2 superscript 𝑟 𝛼 superscript norm 𝜑 subscript italic-ϵ 1 𝜑 subscript italic-ϵ 2 2 superscript 𝜀 2 \displaystyle 2r^{-\alpha}\|\varphi(\epsilon_{1})-\varphi(\epsilon_{2})\|^{2}\leq\varepsilon^{2}.
(154)
Let us fix r 𝑟 r so that (153 ) is satisfied. Then by (147 ) we can always
choose an appropriate δ > 0 𝛿 0 \delta>0 so that
(154 ) holds for | ϵ 1 − ϵ 2 | < δ subscript italic-ϵ 1 subscript italic-ϵ 2 𝛿 |\epsilon_{1}-\epsilon_{2}|<\delta .
∎
Using (64 ) let us define
φ ~ ( ϵ ) := − μ − 1 ( ϵ ) V ψ ( ϵ ) ( ϵ ∈ ( 0 , ϵ ] ) . assign ~ 𝜑 italic-ϵ superscript 𝜇 1 italic-ϵ 𝑉 𝜓 italic-ϵ italic-ϵ 0 bold-italic-ϵ
\tilde{\varphi}(\epsilon):=-\mu^{-1}(\epsilon)V\psi(\epsilon)\quad\quad(\epsilon\in(0,\boldsymbol{\epsilon}]).
(155)
Obviously
( H 0 + ϵ ) 1 2 φ ( ϵ ) = ( H 0 + ϵ ) ψ ( ϵ ) = φ ~ ( ϵ ) . superscript subscript 𝐻 0 italic-ϵ 1 2 𝜑 italic-ϵ subscript 𝐻 0 italic-ϵ 𝜓 italic-ϵ ~ 𝜑 italic-ϵ \bigl{(}H_{0}+\epsilon\bigr{)}^{\frac{1}{2}}\varphi(\epsilon)=\bigl{(}H_{0}+\epsilon\bigr{)}\psi(\epsilon)=\tilde{\varphi}(\epsilon).
(156)
Corollary 5 .
The norm limits ψ ( 0 ) = lim ϵ → + 0 ψ ( ϵ ) 𝜓 0 subscript → italic-ϵ 0 𝜓 italic-ϵ \psi(0)=\lim_{\epsilon\to+0}\psi(\epsilon) and φ ~ ( 0 ) = lim ϵ → + 0 φ ~ ( ϵ ) ~ 𝜑 0 subscript → italic-ϵ 0 ~ 𝜑 italic-ϵ \tilde{\varphi}(0)=\lim_{\epsilon\to+0}\tilde{\varphi}(\epsilon) exist and φ ~ ( ϵ ) , ψ ( ϵ ) ~ 𝜑 italic-ϵ 𝜓 italic-ϵ
\tilde{\varphi}(\epsilon),\psi(\epsilon) are norm–continuous on [ 0 , ϵ ] 0 bold-ϵ [0,\boldsymbol{\epsilon}] . The following is also true for
L > 0 𝐿 0 L>0
sup ϵ ∈ [ 0 , ϵ ] ‖ ( 1 − χ L ( | x | 2 ) ) φ ~ ( ϵ ) ‖ = o ( L − 1 ) ( when L → ∞ ) subscript supremum italic-ϵ 0 bold-italic-ϵ norm 1 subscript 𝜒 𝐿 superscript 𝑥 2 ~ 𝜑 italic-ϵ o superscript 𝐿 1 when L → ∞
\sup_{\epsilon\in[0,\boldsymbol{\epsilon}]}\left\|\bigl{(}1-\chi_{L}(|x|^{2})\bigr{)}\tilde{\varphi}(\epsilon)\right\|=\hbox{o}(L^{-1})\quad\quad(\textnormal{when $L\to\infty$})
(157)
Proof.
Let us first prove the following statement: for all ε > 0 𝜀 0 \varepsilon>0 there exist δ , δ ′ > 0 𝛿 superscript 𝛿 ′
0 \delta,\delta^{\prime}>0 such that
sup ϵ 1 , 2 ∈ ( 0 , ϵ ] | ϵ 1 − ϵ 2 | < δ ‖ ψ ( ϵ 1 ) − ψ ( ϵ 2 ) ‖ < ε subscript supremum subscript italic-ϵ 1 2
0 bold-italic-ϵ subscript italic-ϵ 1 subscript italic-ϵ 2 𝛿
norm 𝜓 subscript italic-ϵ 1 𝜓 subscript italic-ϵ 2 𝜀 \displaystyle\sup_{\begin{subarray}{c}\epsilon_{1,2}\in(0,\boldsymbol{\epsilon}]\\
|\epsilon_{1}-\epsilon_{2}|<\delta\end{subarray}}\|\psi(\epsilon_{1})-\psi(\epsilon_{2})\|<\varepsilon
(158)
sup ϵ 1 , 2 ∈ ( 0 , ϵ ] | ϵ 1 − ϵ 2 | < δ ′ ‖ φ ~ ( ϵ 1 ) − φ ~ ( ϵ 2 ) ‖ < ε subscript supremum subscript italic-ϵ 1 2
0 bold-italic-ϵ subscript italic-ϵ 1 subscript italic-ϵ 2 superscript 𝛿 ′
norm ~ 𝜑 subscript italic-ϵ 1 ~ 𝜑 subscript italic-ϵ 2 𝜀 \displaystyle\sup_{\begin{subarray}{c}\epsilon_{1,2}\in(0,\boldsymbol{\epsilon}]\\
|\epsilon_{1}-\epsilon_{2}|<\delta^{\prime}\end{subarray}}\|\tilde{\varphi}(\epsilon_{1})-\tilde{\varphi}(\epsilon_{2})\|<\varepsilon
(159)
Note that (159 ) easily follows from (158 ) since V 𝑉 V is relatively H 0 subscript 𝐻 0 H_{0} bounded with a relative bound zero and
sup ϵ ∈ ( 0 , ϵ ] ‖ H 0 ψ ( ϵ ) ‖ < ∞ subscript supremum italic-ϵ 0 bold-italic-ϵ norm subscript 𝐻 0 𝜓 italic-ϵ \sup_{\epsilon\in(0,\boldsymbol{\epsilon}]}\|H_{0}\psi(\epsilon)\|<\infty (see f. e. Lemma 1 in 1 ). For the same reason
sup ϵ ∈ ( 0 , ϵ ] ‖ φ ~ ( ϵ ) ‖ < ∞ subscript supremum italic-ϵ 0 bold-italic-ϵ norm ~ 𝜑 italic-ϵ \sup_{\epsilon\in(0,\boldsymbol{\epsilon}]}\|\tilde{\varphi}(\epsilon)\|<\infty . The norm–continuity of ψ ( ϵ ) , φ ~ ( ϵ ) 𝜓 italic-ϵ ~ 𝜑 italic-ϵ
\psi(\epsilon),\tilde{\varphi}(\epsilon) on [ 0 , ϵ ] 0 bold-italic-ϵ [0,\boldsymbol{\epsilon}]
follows directly from (158 )–(159 ). So suppose that 0 < ϵ 1 ≤ ϵ 2 ≤ ϵ 0 subscript italic-ϵ 1 subscript italic-ϵ 2 bold-italic-ϵ 0<\epsilon_{1}\leq\epsilon_{2}\leq\boldsymbol{\epsilon} . Then
‖ ψ ( ϵ 1 ) − ψ ( ϵ 2 ) ‖ ≤ ‖ ( H 0 + ϵ 1 ) − 1 2 [ φ ( ϵ 1 ) − φ ( ϵ 2 ) ] ‖ + ‖ [ ( H 0 + ϵ 1 ) − 1 2 − ( H 0 + ϵ 2 ) − 1 2 ] φ ( ϵ 2 ) ‖ norm 𝜓 subscript italic-ϵ 1 𝜓 subscript italic-ϵ 2 norm superscript subscript 𝐻 0 subscript italic-ϵ 1 1 2 delimited-[] 𝜑 subscript italic-ϵ 1 𝜑 subscript italic-ϵ 2 norm delimited-[] superscript subscript 𝐻 0 subscript italic-ϵ 1 1 2 superscript subscript 𝐻 0 subscript italic-ϵ 2 1 2 𝜑 subscript italic-ϵ 2 \displaystyle\|\psi(\epsilon_{1})-\psi(\epsilon_{2})\|\leq\left\|\bigl{(}H_{0}+\epsilon_{1}\bigr{)}^{-\frac{1}{2}}\bigl{[}\varphi(\epsilon_{1})-\varphi(\epsilon_{2})\bigr{]}\right\|+\left\|\Bigl{[}\bigl{(}H_{0}+\epsilon_{1}\bigr{)}^{-\frac{1}{2}}-\bigl{(}H_{0}+\epsilon_{2}\bigr{)}^{-\frac{1}{2}}\Bigr{]}\varphi(\epsilon_{2})\right\|
≤ ‖ G 1 ( 0 , ϵ 1 ) [ φ ( ϵ 1 ) − φ ( ϵ 2 ) ] ‖ + ‖ [ ( H 0 + ϵ 1 ) − 1 2 − ( H 0 + ϵ 2 ) − 1 2 ] φ ( ϵ 2 ) ‖ . absent norm subscript 𝐺 1 0 subscript italic-ϵ 1 delimited-[] 𝜑 subscript italic-ϵ 1 𝜑 subscript italic-ϵ 2 norm delimited-[] superscript subscript 𝐻 0 subscript italic-ϵ 1 1 2 superscript subscript 𝐻 0 subscript italic-ϵ 2 1 2 𝜑 subscript italic-ϵ 2 \displaystyle\leq\left\|G_{1}(0,\epsilon_{1})\bigl{[}\varphi(\epsilon_{1})-\varphi(\epsilon_{2})\bigr{]}\right\|+\left\|\Bigl{[}\bigl{(}H_{0}+\epsilon_{1}\bigr{)}^{-\frac{1}{2}}-\bigl{(}H_{0}+\epsilon_{2}\bigr{)}^{-\frac{1}{2}}\Bigr{]}\varphi(\epsilon_{2})\right\|.
(160)
By Corollary 4 we can choose δ > 0 𝛿 0 \delta>0 so that
‖ ψ ( ϵ 1 ) − ψ ( ϵ 2 ) ‖ < ε / 2 + ‖ [ ( H 0 + ϵ 1 ) − 1 2 − ( H 0 + ϵ 2 ) − 1 2 ] φ ( ϵ 2 ) ‖ norm 𝜓 subscript italic-ϵ 1 𝜓 subscript italic-ϵ 2 𝜀 2 norm delimited-[] superscript subscript 𝐻 0 subscript italic-ϵ 1 1 2 superscript subscript 𝐻 0 subscript italic-ϵ 2 1 2 𝜑 subscript italic-ϵ 2 \|\psi(\epsilon_{1})-\psi(\epsilon_{2})\|<\varepsilon/2+\left\|\Bigl{[}\bigl{(}H_{0}+\epsilon_{1}\bigr{)}^{-\frac{1}{2}}-\bigl{(}H_{0}+\epsilon_{2}\bigr{)}^{-\frac{1}{2}}\Bigr{]}\varphi(\epsilon_{2})\right\|
(161)
for | ϵ 1 − ϵ 2 | < δ subscript italic-ϵ 1 subscript italic-ϵ 2 𝛿 |\epsilon_{1}-\epsilon_{2}|<\delta . Let us introduce f : ℝ + → ℝ + : 𝑓 → subscript ℝ subscript ℝ f:\mathbb{R}_{+}\to\mathbb{R}_{+} such that f ( r ) = r 2 / 3 𝑓 𝑟 superscript 𝑟 2 3 f(r)=r^{2/3} for r ∈ [ 0 , 1 ] 𝑟 0 1 r\in[0,1] and f ( r ) = 1 𝑓 𝑟 1 f(r)=1 for r ≥ 1 𝑟 1 r\geq 1 . Now we consider
the last term in (161 ).
‖ [ ( H 0 + ϵ 1 ) − 1 2 − ( H 0 + ϵ 2 ) − 1 2 ] φ ( ϵ 2 ) ‖ norm delimited-[] superscript subscript 𝐻 0 subscript italic-ϵ 1 1 2 superscript subscript 𝐻 0 subscript italic-ϵ 2 1 2 𝜑 subscript italic-ϵ 2 \displaystyle\left\|\Bigl{[}\bigl{(}H_{0}+\epsilon_{1}\bigr{)}^{-\frac{1}{2}}-\bigl{(}H_{0}+\epsilon_{2}\bigr{)}^{-\frac{1}{2}}\Bigr{]}\varphi(\epsilon_{2})\right\|
≤ ‖ [ ( H 0 + ϵ 1 ) − 1 2 − ( H 0 + ϵ 2 ) − 1 2 ] f ( H 0 + ϵ 1 ) ‖ ‖ [ f ( H 0 + ϵ 1 ) ] − 1 φ ( ϵ 2 ) ‖ . absent norm delimited-[] superscript subscript 𝐻 0 subscript italic-ϵ 1 1 2 superscript subscript 𝐻 0 subscript italic-ϵ 2 1 2 𝑓 subscript 𝐻 0 subscript italic-ϵ 1 norm superscript delimited-[] 𝑓 subscript 𝐻 0 subscript italic-ϵ 1 1 𝜑 subscript italic-ϵ 2 \displaystyle\leq\left\|\Bigl{[}\bigl{(}H_{0}+\epsilon_{1}\bigr{)}^{-\frac{1}{2}}-\bigl{(}H_{0}+\epsilon_{2}\bigr{)}^{-\frac{1}{2}}\Bigr{]}f(H_{0}+\epsilon_{1})\right\|\left\|\left[f(H_{0}+\epsilon_{1})\right]^{-1}\varphi(\epsilon_{2})\right\|.
(162)
The expression f ( H 0 + ϵ 1 ) 𝑓 subscript 𝐻 0 subscript italic-ϵ 1 f(H_{0}+\epsilon_{1}) in (162 ) is to be understood in terms of functional calculus of self–adjoint operators.
Using the Fourier transform it is easy to see that
‖ [ ( H 0 + ϵ 1 ) − 1 2 − ( H 0 + ϵ 2 ) − 1 2 ] f ( H 0 + ϵ 1 ) ‖ ≤ | ϵ 1 − ϵ 2 | 1 / 6 norm delimited-[] superscript subscript 𝐻 0 subscript italic-ϵ 1 1 2 superscript subscript 𝐻 0 subscript italic-ϵ 2 1 2 𝑓 subscript 𝐻 0 subscript italic-ϵ 1 superscript subscript italic-ϵ 1 subscript italic-ϵ 2 1 6 \left\|\Bigl{[}\bigl{(}H_{0}+\epsilon_{1}\bigr{)}^{-\frac{1}{2}}-\bigl{(}H_{0}+\epsilon_{2}\bigr{)}^{-\frac{1}{2}}\Bigr{]}f(H_{0}+\epsilon_{1})\right\|\leq|\epsilon_{1}-\epsilon_{2}|^{1/6}
(163)
for | ϵ 2 − ϵ 1 | ≤ 1 subscript italic-ϵ 2 subscript italic-ϵ 1 1 |\epsilon_{2}-\epsilon_{1}|\leq 1 . The second norm in (162 ) can be estimated as follows
‖ [ f ( H 0 + ϵ 1 ) ] − 1 φ ( ϵ 2 ) ‖ ≤ 1 + ‖ G 1 4 3 ( 0 , ϵ 1 ) φ ( ϵ 2 ) ‖ , norm superscript delimited-[] 𝑓 subscript 𝐻 0 subscript italic-ϵ 1 1 𝜑 subscript italic-ϵ 2 1 norm subscript superscript 𝐺 4 3 1 0 subscript italic-ϵ 1 𝜑 subscript italic-ϵ 2 \left\|\left[f(H_{0}+\epsilon_{1})\right]^{-1}\varphi(\epsilon_{2})\right\|\leq 1+\|G^{\frac{4}{3}}_{1}(0,\epsilon_{1})\varphi(\epsilon_{2})\|,
(164)
where the last norm is uniformly bounded by Theorem 6 . Thus we can always set δ > 0 𝛿 0 \delta>0 to ensure that the last term in (161 ) is less that ε / 2 𝜀 2 \varepsilon/2 . Eq. (157 ) is a
trivial consequence of the norm–continuity of φ ~ ( ϵ ) ~ 𝜑 italic-ϵ \tilde{\varphi}(\epsilon) on [ 0 , ϵ ] 0 bold-italic-ϵ [0,\boldsymbol{\epsilon}] .
∎
V Proof of Main Theorem
Throughout this section we assume that the N–particle Hamiltonian (41 )–(42 ) satisfies the assumption R1.
Let us by ℭ j subscript ℭ 𝑗 \mathfrak{C}_{j} for j = 1 , 2 , … , N 𝑗 1 2 … 𝑁
j=1,2,\ldots,N denote the subsystem
containing N − 1 𝑁 1 N-1 particles, where the particle j 𝑗 j is missing.
For each subsystem ℭ j subscript ℭ 𝑗 \mathfrak{C}_{j} we introduce the operators
K j ( ϵ ) := − ( H 0 + ϵ ) − 1 / 2 V { j } ( H 0 + ϵ ) − 1 / 2 assign subscript 𝐾 𝑗 italic-ϵ superscript subscript 𝐻 0 italic-ϵ 1 2 subscript 𝑉 𝑗 superscript subscript 𝐻 0 italic-ϵ 1 2 \displaystyle K_{j}(\epsilon):=-\bigl{(}H_{0}+\epsilon\bigr{)}^{-1/2}V_{\{j\}}\bigl{(}H_{0}+\epsilon\bigr{)}^{-1/2}
(165)
L j ( ϵ ) := − ( H 0 + ϵ ) − 1 / 2 ( V − V { j } ) ( H 0 + ϵ ) − 1 / 2 , assign subscript 𝐿 𝑗 italic-ϵ superscript subscript 𝐻 0 italic-ϵ 1 2 𝑉 subscript 𝑉 𝑗 superscript subscript 𝐻 0 italic-ϵ 1 2 \displaystyle L_{j}(\epsilon):=-\bigl{(}H_{0}+\epsilon\bigr{)}^{-1/2}(V-V_{\{j\}})\bigl{(}H_{0}+\epsilon\bigr{)}^{-1/2},
(166)
where ϵ > 0 italic-ϵ 0 \epsilon>0 and V { j } subscript 𝑉 𝑗 V_{\{j\}} was defined in (43 ).
Clearly, K j , L j ∈ 𝔅 ( L 2 ( ℝ 3 N − 3 ) ) subscript 𝐾 𝑗 subscript 𝐿 𝑗
𝔅 superscript 𝐿 2 superscript ℝ 3 𝑁 3 K_{j},L_{j}\in\mathfrak{B}(L^{2}(\mathbb{R}^{3N-3})) and
K ( ϵ ) = K j ( ϵ ) + L j ( ϵ ) ( j = 1 , … , N ) . 𝐾 italic-ϵ subscript 𝐾 𝑗 italic-ϵ subscript 𝐿 𝑗 italic-ϵ 𝑗 1 … 𝑁
K(\epsilon)=K_{j}(\epsilon)+L_{j}(\epsilon)\quad\quad(j=1,\ldots,N).
(167)
After an appropriate Fourier transform K j ( ϵ ) subscript 𝐾 𝑗 italic-ϵ K_{j}(\epsilon) becomes the BS operator for the subsystem
ℭ j subscript ℭ 𝑗 \mathfrak{C}_{j} .
Suppose that the subsystem ℭ j subscript ℭ 𝑗 \mathfrak{C}_{j} (as a system of N − 1 𝑁 1 N-1 particles) is
at critical coupling and satisfies the conditions of Theorem 5 .
Using Theorem 5 and (67 ) for each such subsystem we can define ϵ j subscript bold-italic-ϵ 𝑗 \boldsymbol{\epsilon}_{j} ,
φ j ( ϵ ) ∈ L 2 ( ℝ 3 N − 6 ) subscript 𝜑 𝑗 italic-ϵ superscript 𝐿 2 superscript ℝ 3 𝑁 6 \varphi_{j}(\epsilon)\in L^{2}(\mathbb{R}^{3N-6}) , μ j ( ϵ ) subscript 𝜇 𝑗 italic-ϵ \mu_{j}(\epsilon) . Inequality
(51 ) reads then 1 − μ j ( ϵ ) ≥ a μ ( j ) ϵ 1 subscript 𝜇 𝑗 italic-ϵ superscript subscript 𝑎 𝜇 𝑗 italic-ϵ 1-\mu_{j}(\epsilon)\geq a_{\mu}^{(j)}\epsilon for
ϵ ∈ [ 0 , ϵ j ] italic-ϵ 0 subscript bold-italic-ϵ 𝑗 \epsilon\in[0,\boldsymbol{\epsilon}_{j}] .
It is convenient to set ϵ := min j ϵ j assign bold-italic-ϵ subscript 𝑗 subscript bold-italic-ϵ 𝑗 \boldsymbol{\epsilon}:=\min_{j}\boldsymbol{\epsilon}_{j} and a μ := min j a μ ( j ) assign subscript 𝑎 𝜇 subscript 𝑗 superscript subscript 𝑎 𝜇 𝑗 a_{\mu}:=\min_{j}a_{\mu}^{(j)} (where minima are taken over all such j 𝑗 j for which
ℭ j subscript ℭ 𝑗 \mathfrak{C}_{j} satisfies the conditions of Theorem 5 ). The function μ j ( ϵ ) subscript 𝜇 𝑗 italic-ϵ \mu_{j}(\epsilon) is defined as in (67 ), where ϵ := min j ϵ j assign bold-italic-ϵ subscript 𝑗 subscript bold-italic-ϵ 𝑗 \boldsymbol{\epsilon}:=\min_{j}\boldsymbol{\epsilon}_{j} .
Note that μ j ( ϵ ) ≥ ( 1 + ω / 2 ) − 1 subscript 𝜇 𝑗 italic-ϵ superscript 1 𝜔 2 1 \mu_{j}(\epsilon)\geq(1+\omega/2)^{-1} , where ω 𝜔 \omega is defined in R1.
Let us redefine the definitions saying that for ϵ ∈ [ 0 , ϵ ] italic-ϵ 0 bold-italic-ϵ \epsilon\in[0,\boldsymbol{\epsilon}] the
functions φ j ( ϵ ) , φ ~ j ( ϵ ) subscript 𝜑 𝑗 italic-ϵ subscript ~ 𝜑 𝑗 italic-ϵ
\varphi_{j}(\epsilon),\tilde{\varphi}_{j}(\epsilon) are defined through
Theorem 5 and (155 ) respectively
and φ j ( ϵ ) = φ ~ j ( ϵ ) = 0 subscript 𝜑 𝑗 italic-ϵ subscript ~ 𝜑 𝑗 italic-ϵ 0 \varphi_{j}(\epsilon)=\tilde{\varphi}_{j}(\epsilon)=0 if ϵ > ϵ italic-ϵ bold-italic-ϵ \epsilon>\boldsymbol{\epsilon} .
Now suppose that the subsystem ℭ 1 subscript ℭ 1 \mathfrak{C}_{1} is at critical coupling. We use
Jacobi coordinates x 1 , … , x N − 1 subscript 𝑥 1 … subscript 𝑥 𝑁 1
x_{1},\ldots,x_{N-1} ,
which we have already introduced in Sec. IV . Then φ 1 ( ϵ ) subscript 𝜑 1 italic-ϵ \varphi_{1}(\epsilon)
depends explicitly
on the coordinates as φ 1 ( ϵ ; x r ) subscript 𝜑 1 italic-ϵ subscript 𝑥 𝑟
\varphi_{1}(\epsilon;x_{r}) . Similar to (66 ) for ϵ > 0 italic-ϵ 0 \epsilon>0 we
define the projection operator P ^ 1 ( ϵ ) subscript ^ 𝑃 1 italic-ϵ \hat{P}_{1}(\epsilon) ,
which acts on f ^ ( p 1 , x r ) ∈ L 2 ( ℝ 3 N − 3 ) ^ 𝑓 subscript 𝑝 1 subscript 𝑥 𝑟 superscript 𝐿 2 superscript ℝ 3 𝑁 3 \hat{f}(p_{1},x_{r})\in L^{2}(\mathbb{R}^{3N-3}) as follows
P ^ 1 ( ϵ ) f ^ := φ 1 ( ϵ + p 1 2 ; x r ) ∫ f ^ ( p 1 , x r ) φ 1 ∗ ( ϵ + p 1 2 ; x r ) d 3 N − 6 x r assign subscript ^ 𝑃 1 italic-ϵ ^ 𝑓 subscript 𝜑 1 italic-ϵ superscript subscript 𝑝 1 2 subscript 𝑥 𝑟
^ 𝑓 subscript 𝑝 1 subscript 𝑥 𝑟 subscript superscript 𝜑 1 italic-ϵ superscript subscript 𝑝 1 2 subscript 𝑥 𝑟
superscript 𝑑 3 𝑁 6 subscript 𝑥 𝑟 \hat{P}_{1}(\epsilon)\hat{f}:=\varphi_{1}(\epsilon+p_{1}^{2};x_{r}){\displaystyle\int\hat{f}(p_{1},x_{r})}\varphi^{*}_{1}(\epsilon+p_{1}^{2};x_{r})\>d^{3N-6}x_{r}
(168)
Its Fourier–transformed version is P 1 ( ϵ ) := ℱ 1 − 1 P ^ 1 ( ϵ ) ℱ 1 assign subscript 𝑃 1 italic-ϵ superscript subscript ℱ 1 1 subscript ^ 𝑃 1 italic-ϵ subscript ℱ 1 P_{1}(\epsilon):=\mathcal{F}_{1}^{-1}\hat{P}_{1}(\epsilon)\mathcal{F}_{1} , where ℱ 1 subscript ℱ 1 \mathcal{F}_{1} was defined in
(78 ).
Additionally, let us introduce the operator functions 𝒫 1 , 𝔪 1 : ℝ + → 𝔅 ( L 2 ( ℝ 3 N − 3 ) ) : subscript 𝒫 1 subscript 𝔪 1
→ subscript ℝ 𝔅 superscript 𝐿 2 superscript ℝ 3 𝑁 3 \mathcal{P}_{1},\mathfrak{m}_{1}:\mathbb{R}_{+}\to\mathfrak{B}(L^{2}(\mathbb{R}^{3N-3})) , and
𝔤 1 : ℝ + / { 0 } → 𝔅 ( L 2 ( ℝ 3 N − 3 ) ) : subscript 𝔤 1 → subscript ℝ 0 𝔅 superscript 𝐿 2 superscript ℝ 3 𝑁 3 \mathfrak{g}_{1}:\mathbb{R}_{+}/\{0\}\to\mathfrak{B}(L^{2}(\mathbb{R}^{3N-3})) , which act on
f ( x 1 , x r ) ∈ L 2 ( ℝ 3 N − 3 ) 𝑓 subscript 𝑥 1 subscript 𝑥 𝑟 superscript 𝐿 2 superscript ℝ 3 𝑁 3 f(x_{1},x_{r})\in L^{2}(\mathbb{R}^{3N-3}) as follows
𝔪 1 ( ϵ ) f = ℱ 1 − 1 μ 1 ( ϵ + p 1 2 ) ( ℱ 1 f ) , subscript 𝔪 1 italic-ϵ 𝑓 superscript subscript ℱ 1 1 subscript 𝜇 1 italic-ϵ superscript subscript 𝑝 1 2 subscript ℱ 1 𝑓 \displaystyle\mathfrak{m}_{1}(\epsilon)f=\mathcal{F}_{1}^{-1}\mu_{1}(\epsilon+p_{1}^{2})(\mathcal{F}_{1}f),
(169)
𝒫 1 ( ϵ ) := 𝔪 1 ( ϵ ) P 1 ( ϵ ) , assign subscript 𝒫 1 italic-ϵ subscript 𝔪 1 italic-ϵ subscript 𝑃 1 italic-ϵ \displaystyle\mathcal{P}_{1}(\epsilon):=\mathfrak{m}_{1}(\epsilon)P_{1}(\epsilon),
(170)
𝔤 1 ( ϵ ) f = ℱ 1 − 1 ( [ 1 − μ 1 ( ϵ + p 1 2 ) ] − 1 2 − 1 ) ( ℱ 1 f ) . subscript 𝔤 1 italic-ϵ 𝑓 superscript subscript ℱ 1 1 superscript delimited-[] 1 subscript 𝜇 1 italic-ϵ superscript subscript 𝑝 1 2 1 2 1 subscript ℱ 1 𝑓 \displaystyle\mathfrak{g}_{1}(\epsilon)f=\mathcal{F}_{1}^{-1}\left(\left[1-\mu_{1}(\epsilon+p_{1}^{2})\right]^{-\frac{1}{2}}-1\right)(\mathcal{F}_{1}f).
(171)
Similarly, for each subsystem ℭ j subscript ℭ 𝑗 \mathfrak{C}_{j} at critical coupling we define
P ^ j , P j , 𝒫 j , 𝔤 j , 𝔪 j , φ ~ j ( ϵ ) subscript ^ 𝑃 𝑗 subscript 𝑃 𝑗 subscript 𝒫 𝑗 subscript 𝔤 𝑗 subscript 𝔪 𝑗 subscript ~ 𝜑 𝑗 italic-ϵ
\hat{P}_{j},P_{j},\mathcal{P}_{j},\mathfrak{g}_{j},\mathfrak{m}_{j},\tilde{\varphi}_{j}(\epsilon) ,
where for each j 𝑗 j one has to choose appropriate Jacobi coordinates.
If the subsystem ℭ j subscript ℭ 𝑗 \mathfrak{C}_{j} is not at critical coupling we simply set
P ^ j , P j , 𝒫 j , 𝔤 j , 𝔪 j , φ ~ j ( ϵ ) = 0 subscript ^ 𝑃 𝑗 subscript 𝑃 𝑗 subscript 𝒫 𝑗 subscript 𝔤 𝑗 subscript 𝔪 𝑗 subscript ~ 𝜑 𝑗 italic-ϵ
0 \hat{P}_{j},P_{j},\mathcal{P}_{j},\mathfrak{g}_{j},\mathfrak{m}_{j},\tilde{\varphi}_{j}(\epsilon)=0 .
According to Lemma 5 the operator
ℛ j ( ϵ ) := 𝔤 j ( ϵ ) P j ( ϵ ) = P j ( ϵ ) 𝔤 j ( ϵ ) ( ϵ > 0 ) formulae-sequence assign subscript ℛ 𝑗 italic-ϵ subscript 𝔤 𝑗 italic-ϵ subscript 𝑃 𝑗 italic-ϵ subscript 𝑃 𝑗 italic-ϵ subscript 𝔤 𝑗 italic-ϵ italic-ϵ 0 \mathcal{R}_{j}(\epsilon):=\mathfrak{g}_{j}(\epsilon)P_{j}(\epsilon)=P_{j}(\epsilon)\mathfrak{g}_{j}(\epsilon)\quad\quad(\epsilon>0)
(172)
satisfies
ℛ j ( ϵ ) = ( 1 − 𝒫 j ( ϵ ) ) − 1 / 2 − 1 . subscript ℛ 𝑗 italic-ϵ superscript 1 subscript 𝒫 𝑗 italic-ϵ 1 2 1 \mathcal{R}_{j}(\epsilon)=\bigl{(}1-\mathcal{P}_{j}(\epsilon)\bigr{)}^{-1/2}-1.
(173)
From definitions it is clear that the operator 𝒫 j ( ϵ ) subscript 𝒫 𝑗 italic-ϵ \mathcal{P}_{j}(\epsilon) is not norm–continuous. We shall now construct its norm–continuous
analogue. Let us introduce a continuous function θ : ℝ → ℝ : 𝜃 → ℝ ℝ \theta:\mathbb{R}\to\mathbb{R} depending on a parameter γ > 0 𝛾 0 \gamma>0 such that
θ ( r ) = 1 𝜃 𝑟 1 \theta(r)=1 if r ∈ [ 1 − γ , 1 + γ ] 𝑟 1 𝛾 1 𝛾 r\in[1-\gamma,1+\gamma] ; θ ( r ) = 0 𝜃 𝑟 0 \theta(r)=0 if r ∈ ℝ / ( 1 − 2 γ , 1 + 2 γ ) 𝑟 ℝ 1 2 𝛾 1 2 𝛾 r\in\mathbb{R}/(1-2\gamma,1+2\gamma) ; in the intervals [ 1 − 2 γ , 1 − γ ] 1 2 𝛾 1 𝛾 [1-2\gamma,1-\gamma] and
[ 1 + γ , 1 + 2 γ ] 1 𝛾 1 2 𝛾 [1+\gamma,1+2\gamma] the function θ ( r ) 𝜃 𝑟 \theta(r) is linear, see Fig. 2 . Recall that μ j ( ϵ ) subscript 𝜇 𝑗 italic-ϵ \mu_{j}(\epsilon) on [ 0 , ϵ ] 0 bold-italic-ϵ [0,\boldsymbol{\epsilon}] is continuous and monotone decreasing. Let us set
γ 𝛾 \gamma so that the following equation is fulfilled
1 − 2 γ = max j μ j ( ϵ / 2 ) , 1 2 𝛾 subscript 𝑗 subscript 𝜇 𝑗 bold-italic-ϵ 2 1-2\gamma=\max_{j}\mu_{j}(\boldsymbol{\epsilon}/2),
(174)
where the maximum is taken over all such j 𝑗 j that ℭ j subscript ℭ 𝑗 \mathfrak{C}_{j} is at critical coupling. If ℭ 1 subscript ℭ 1 \mathfrak{C}_{1} is at critical coupling then the operators
𝔪 1 ( c ) ( ϵ ) , 𝒫 1 ( c ) ( ϵ ) subscript superscript 𝔪 𝑐 1 italic-ϵ subscript superscript 𝒫 𝑐 1 italic-ϵ
\mathfrak{m}^{(c)}_{1}(\epsilon),\mathcal{P}^{(c)}_{1}(\epsilon) given by expressions
𝔪 1 ( c ) ( ϵ ) f := ℱ 1 − 1 θ ( μ 1 ( ϵ + p 1 2 ) ) ( ℱ 1 f ) assign subscript superscript 𝔪 𝑐 1 italic-ϵ 𝑓 superscript subscript ℱ 1 1 𝜃 subscript 𝜇 1 italic-ϵ superscript subscript 𝑝 1 2 subscript ℱ 1 𝑓 \displaystyle\mathfrak{m}^{(c)}_{1}(\epsilon)f:=\mathcal{F}_{1}^{-1}\theta\bigl{(}\mu_{1}(\epsilon+p_{1}^{2})\bigr{)}(\mathcal{F}_{1}f)
(175)
𝒫 1 ( c ) ( ϵ ) := 𝔪 1 ( c ) ( ϵ ) P 1 ( ϵ ) assign subscript superscript 𝒫 𝑐 1 italic-ϵ subscript superscript 𝔪 𝑐 1 italic-ϵ subscript 𝑃 1 italic-ϵ \displaystyle\mathcal{P}^{(c)}_{1}(\epsilon):=\mathfrak{m}^{(c)}_{1}(\epsilon)P_{1}(\epsilon)
(176)
are norm–continuous on [ 0 , ∞ ) 0 [0,\infty) (the superscript “c” stands for continuous). Similarly, using appropriate coordinates
one defines 𝔪 j ( c ) ( ϵ ) , 𝒫 j ( c ) ( ϵ ) subscript superscript 𝔪 𝑐 𝑗 italic-ϵ subscript superscript 𝒫 𝑐 𝑗 italic-ϵ
\mathfrak{m}^{(c)}_{j}(\epsilon),\mathcal{P}^{(c)}_{j}(\epsilon) if
ℭ j subscript ℭ 𝑗 \mathfrak{C}_{j} is at critical coupling and sets 𝔪 j ( c ) ( ϵ ) , 𝒫 j ( c ) ( ϵ ) = 0 subscript superscript 𝔪 𝑐 𝑗 italic-ϵ subscript superscript 𝒫 𝑐 𝑗 italic-ϵ
0 \mathfrak{m}^{(c)}_{j}(\epsilon),\mathcal{P}^{(c)}_{j}(\epsilon)=0 otherwise.
Figure 2: Behavior of the continuous function θ ( r ) 𝜃 𝑟 \theta(r) .
It is easy to see that 𝔪 j ( ϵ ) − 𝔪 j ( c ) ( ϵ ) ≥ 0 subscript 𝔪 𝑗 italic-ϵ subscript superscript 𝔪 𝑐 𝑗 italic-ϵ 0 \mathfrak{m}_{j}(\epsilon)-\mathfrak{m}^{(c)}_{j}(\epsilon)\geq 0 , therefore
𝒫 j ( ϵ ) − 𝒫 j ( c ) ( ϵ ) ≥ 0 ( j = 1 , … , N ) . subscript 𝒫 𝑗 italic-ϵ subscript superscript 𝒫 𝑐 𝑗 italic-ϵ 0 𝑗 1 … 𝑁
\mathcal{P}_{j}(\epsilon)-\mathcal{P}^{(c)}_{j}(\epsilon)\geq 0\quad\quad(j=1,\ldots,N).
(177)
By construction of 𝒫 j ( c ) subscript superscript 𝒫 𝑐 𝑗 \mathcal{P}^{(c)}_{j} and (69 )
𝜼 := max j = 1 , … , N sup ϵ > 0 sup σ ( K j ( ϵ ) − 𝒫 j ( c ) ( ϵ ) ) < 1 . assign 𝜼 subscript 𝑗 1 … 𝑁
subscript supremum italic-ϵ 0 supremum 𝜎 subscript 𝐾 𝑗 italic-ϵ subscript superscript 𝒫 𝑐 𝑗 italic-ϵ 1 \boldsymbol{\eta}:=\max_{j=1,\ldots,N}\sup_{\epsilon>0}\sup\sigma\left(K_{j}(\epsilon)-\mathcal{P}^{(c)}_{j}(\epsilon)\right)<1.
(178)
The following theorem, which is used for counting the eigenvalues, is the
central ingredient in the proof of Theorem 3 .
Theorem 7 .
Suppose that H 𝐻 H defined in (41 )–(42 ) is such that σ e s s ( H ) = [ 0 , ∞ ) subscript 𝜎 𝑒 𝑠 𝑠 𝐻 0 \sigma_{ess}(H)=[0,\infty) . Then the following relation
holds for N ϵ subscript 𝑁 italic-ϵ N_{\epsilon} defined in (46 )
N ϵ = # ( evs ( 𝒯 k ( ϵ ) ) > 1 ) ( k = 1 , … , N ) , subscript 𝑁 italic-ϵ # evs subscript 𝒯 𝑘 italic-ϵ 1 𝑘 1 … 𝑁
N_{\epsilon}=\#(\textnormal{evs}\>(\mathcal{T}_{k}(\epsilon))>1)\quad\quad(k=1,\ldots,N),
(179)
where ϵ > 0 italic-ϵ 0 \epsilon>0 and
𝒯 k ( ϵ ) := K ( ϵ ) − ∑ i = 1 k 𝒫 i ( ϵ ) + ℳ k ( ϵ ) , assign subscript 𝒯 𝑘 italic-ϵ 𝐾 italic-ϵ superscript subscript 𝑖 1 𝑘 subscript 𝒫 𝑖 italic-ϵ subscript ℳ 𝑘 italic-ϵ \displaystyle\mathcal{T}_{k}(\epsilon):=K(\epsilon)-\sum_{i=1}^{k}\mathcal{P}_{i}(\epsilon)+\mathcal{M}_{k}(\epsilon),
(180)
ℳ 1 ( ϵ ) := ℛ 1 L 1 ℛ 1 + ℛ 1 L 1 + L 1 ℛ 1 , assign subscript ℳ 1 italic-ϵ subscript ℛ 1 subscript 𝐿 1 subscript ℛ 1 subscript ℛ 1 subscript 𝐿 1 subscript 𝐿 1 subscript ℛ 1 \displaystyle\mathcal{M}_{1}(\epsilon):=\mathcal{R}_{1}L_{1}\mathcal{R}_{1}+\mathcal{R}_{1}L_{1}+L_{1}\mathcal{R}_{1},
(181)
and the operators ℳ k ( ϵ ) subscript ℳ 𝑘 italic-ϵ \mathcal{M}_{k}(\epsilon) for k = 2 , 3 , … , N 𝑘 2 3 … 𝑁
k=2,3,\ldots,N are
determined through the following recurrence relation
ℳ k ( ϵ ) = ( 1 + ℛ k ) ℳ k − 1 ( 1 + ℛ k ) + ℛ k { L k − ∑ i = 1 k − 1 𝒫 i } ℛ k subscript ℳ 𝑘 italic-ϵ 1 subscript ℛ 𝑘 subscript ℳ 𝑘 1 1 subscript ℛ 𝑘 subscript ℛ 𝑘 subscript 𝐿 𝑘 superscript subscript 𝑖 1 𝑘 1 subscript 𝒫 𝑖 subscript ℛ 𝑘 \displaystyle\mathcal{M}_{k}(\epsilon)=\bigl{(}1+\mathcal{R}_{k}\bigr{)}\mathcal{M}_{k-1}\bigl{(}1+\mathcal{R}_{k}\bigr{)}+\mathcal{R}_{k}\left\{L_{k}-\sum_{i=1}^{k-1}\mathcal{P}_{i}\right\}\mathcal{R}_{k}
+ ℛ k { L k − ∑ i = 1 k − 1 𝒫 i } + { L k − ∑ i = 1 k − 1 𝒫 i } ℛ k . subscript ℛ 𝑘 subscript 𝐿 𝑘 superscript subscript 𝑖 1 𝑘 1 subscript 𝒫 𝑖 subscript 𝐿 𝑘 superscript subscript 𝑖 1 𝑘 1 subscript 𝒫 𝑖 subscript ℛ 𝑘 \displaystyle+\mathcal{R}_{k}\left\{L_{k}-\sum_{i=1}^{k-1}\mathcal{P}_{i}\right\}+\left\{L_{k}-\sum_{i=1}^{k-1}\mathcal{P}_{i}\right\}\mathcal{R}_{k}.
(182)
Besides, σ e s s ( 𝒯 k ( ϵ ) ) ∩ ( 1 , ∞ ) = ∅ subscript 𝜎 𝑒 𝑠 𝑠 subscript 𝒯 𝑘 italic-ϵ 1 \sigma_{ess}(\mathcal{T}_{k}(\epsilon))\cap(1,\infty)=\emptyset for k = 1 , … , N 𝑘 1 … 𝑁
k=1,\ldots,N .
Proof.
The proof consists in applying the BS principle N 𝑁 N times. As
the first step let us write
1 − K ( ϵ ) = 1 − 𝒫 1 ( ϵ ) − [ K ( ϵ ) − 𝒫 1 ( ϵ ) ] , 1 𝐾 italic-ϵ 1 subscript 𝒫 1 italic-ϵ delimited-[] 𝐾 italic-ϵ subscript 𝒫 1 italic-ϵ 1-K(\epsilon)=1-\mathcal{P}_{1}(\epsilon)-\left[K(\epsilon)-\mathcal{P}_{1}(\epsilon)\right],
(183)
where the operator on the lhs has N ϵ subscript 𝑁 italic-ϵ N_{\epsilon} negative eigenvalues, see (46 ). By Theorem 9 we also have
σ e s s ( 1 − K ( ϵ ) ) ⊂ [ 0 , ∞ ) subscript 𝜎 𝑒 𝑠 𝑠 1 𝐾 italic-ϵ 0 \sigma_{ess}(1-K(\epsilon))\subset[0,\infty) . Obviously, for ϵ > 0 italic-ϵ 0 \epsilon>0
1 − 𝒫 j ( ϵ ) ≥ 1 − μ j ( ϵ ) > 0 ( j = 1 , … , N ) formulae-sequence 1 subscript 𝒫 𝑗 italic-ϵ 1 subscript 𝜇 𝑗 italic-ϵ 0 𝑗 1 … 𝑁
1-\mathcal{P}_{j}(\epsilon)\geq 1-\mu_{j}(\epsilon)>0\quad\quad(j=1,\ldots,N)
(184)
Applying the BS principle
(see a remark after Theorem 9 ) we obtain
N ϵ = # ( evs ( 𝒯 1 ( ϵ ) ) > 1 ) subscript 𝑁 italic-ϵ # evs subscript 𝒯 1 italic-ϵ 1 N_{\epsilon}=\#\bigl{(}\textnormal{evs}\>(\mathcal{T}_{1}(\epsilon))>1\bigr{)}
(185)
where
𝒯 1 ( ϵ ) = ( 1 − 𝒫 1 ) − 1 / 2 [ K − 𝒫 1 ] ( 1 − 𝒫 1 ) − 1 / 2 . subscript 𝒯 1 italic-ϵ superscript 1 subscript 𝒫 1 1 2 delimited-[] 𝐾 subscript 𝒫 1 superscript 1 subscript 𝒫 1 1 2 \mathcal{T}_{1}(\epsilon)=\bigl{(}1-\mathcal{P}_{1}\bigr{)}^{-1/2}\bigl{[}K-\mathcal{P}_{1}\bigr{]}\bigl{(}1-\mathcal{P}_{1}\bigr{)}^{-1/2}.
(186)
Besides, σ e s s ( 𝒯 1 ( ϵ ) ) ∩ ( 1 , ∞ ) = ∅ subscript 𝜎 𝑒 𝑠 𝑠 subscript 𝒯 1 italic-ϵ 1 \sigma_{ess}(\mathcal{T}_{1}(\epsilon))\cap(1,\infty)=\emptyset . Using (173 ) and K ( ϵ ) = K 1 ( ϵ ) + L 1 ( ϵ ) 𝐾 italic-ϵ subscript 𝐾 1 italic-ϵ subscript 𝐿 1 italic-ϵ K(\epsilon)=K_{1}(\epsilon)+L_{1}(\epsilon) we get
𝒯 1 ( ϵ ) = K − 𝒫 1 + L 1 ℛ 1 + ℛ 1 L 1 + ℛ 1 L 1 ℛ 1 = K − 𝒫 1 + ℳ 1 subscript 𝒯 1 italic-ϵ 𝐾 subscript 𝒫 1 subscript 𝐿 1 subscript ℛ 1 subscript ℛ 1 subscript 𝐿 1 subscript ℛ 1 subscript 𝐿 1 subscript ℛ 1 𝐾 subscript 𝒫 1 subscript ℳ 1 \mathcal{T}_{1}(\epsilon)=K-\mathcal{P}_{1}+L_{1}\mathcal{R}_{1}+\mathcal{R}_{1}L_{1}+\mathcal{R}_{1}L_{1}\mathcal{R}_{1}=K-\mathcal{P}_{1}+\mathcal{M}_{1}
(187)
where we have used ℛ 1 ( K 1 − 𝒫 1 ) = 0 subscript ℛ 1 subscript 𝐾 1 subscript 𝒫 1 0 \mathcal{R}_{1}(K_{1}-\mathcal{P}_{1})=0 and (181 ). Now
we do the second step and use that
1 − 𝒯 1 ( ϵ ) = 1 − 𝒫 2 ( ϵ ) − [ 𝒯 1 ( ϵ ) − 𝒫 2 ( ϵ ) ] 1 subscript 𝒯 1 italic-ϵ 1 subscript 𝒫 2 italic-ϵ delimited-[] subscript 𝒯 1 italic-ϵ subscript 𝒫 2 italic-ϵ 1-\mathcal{T}_{1}(\epsilon)=1-\mathcal{P}_{2}(\epsilon)-\left[\mathcal{T}_{1}(\epsilon)-\mathcal{P}_{2}(\epsilon)\right]
(188)
has N ϵ subscript 𝑁 italic-ϵ N_{\epsilon} negative eigenvalues (counting multiplicities). Therefore, again by the BS principle
N ϵ = # ( evs ( 𝒯 2 ( ϵ ) ) > 1 ) , subscript 𝑁 italic-ϵ # evs subscript 𝒯 2 italic-ϵ 1 N_{\epsilon}=\#\bigl{(}\textnormal{evs}\>(\mathcal{T}_{2}(\epsilon))>1\bigr{)},
(189)
where
𝒯 2 ( ϵ ) = ( 1 − 𝒫 2 ) − 1 / 2 [ 𝒯 1 ( ϵ ) − 𝒫 2 ] ( 1 − 𝒫 2 ) − 1 / 2 subscript 𝒯 2 italic-ϵ superscript 1 subscript 𝒫 2 1 2 delimited-[] subscript 𝒯 1 italic-ϵ subscript 𝒫 2 superscript 1 subscript 𝒫 2 1 2 \displaystyle\mathcal{T}_{2}(\epsilon)=\bigl{(}1-\mathcal{P}_{2}\bigr{)}^{-1/2}\bigl{[}\mathcal{T}_{1}(\epsilon)-\mathcal{P}_{2}\bigr{]}\bigl{(}1-\mathcal{P}_{2}\bigr{)}^{-1/2}
= ( 1 + ℛ 2 ) [ K − 𝒫 1 − 𝒫 2 + ℳ 1 ] ( 1 + ℛ 2 ) absent 1 subscript ℛ 2 delimited-[] 𝐾 subscript 𝒫 1 subscript 𝒫 2 subscript ℳ 1 1 subscript ℛ 2 \displaystyle=\bigl{(}1+\mathcal{R}_{2}\bigr{)}\bigl{[}K-\mathcal{P}_{1}-\mathcal{P}_{2}+\mathcal{M}_{1}\bigr{]}\bigl{(}1+\mathcal{R}_{2}\bigr{)}
= K − 𝒫 1 − 𝒫 2 + ( 1 + ℛ 2 ) ℳ 1 ( 1 + ℛ 2 ) + ℛ 2 [ K − 𝒫 1 − 𝒫 2 ] ℛ 2 absent 𝐾 subscript 𝒫 1 subscript 𝒫 2 1 subscript ℛ 2 subscript ℳ 1 1 subscript ℛ 2 subscript ℛ 2 delimited-[] 𝐾 subscript 𝒫 1 subscript 𝒫 2 subscript ℛ 2 \displaystyle=K-\mathcal{P}_{1}-\mathcal{P}_{2}+\bigl{(}1+\mathcal{R}_{2}\bigr{)}\mathcal{M}_{1}\bigl{(}1+\mathcal{R}_{2}\bigr{)}+\mathcal{R}_{2}\bigl{[}K-\mathcal{P}_{1}-\mathcal{P}_{2}\bigr{]}\mathcal{R}_{2}
+ ℛ 2 [ K − 𝒫 1 − 𝒫 2 ] + [ K − 𝒫 1 − 𝒫 2 ] ℛ 2 subscript ℛ 2 delimited-[] 𝐾 subscript 𝒫 1 subscript 𝒫 2 delimited-[] 𝐾 subscript 𝒫 1 subscript 𝒫 2 subscript ℛ 2 \displaystyle+\mathcal{R}_{2}\bigl{[}K-\mathcal{P}_{1}-\mathcal{P}_{2}\bigr{]}+\bigl{[}K-\mathcal{P}_{1}-\mathcal{P}_{2}\bigr{]}\mathcal{R}_{2}
(190)
has N ϵ subscript 𝑁 italic-ϵ N_{\epsilon} eigenvalues larger than one. From the BS principle it also follows that σ e s s ( 𝒯 2 ( ϵ ) ) ∩ ( 1 , ∞ ) = ∅ subscript 𝜎 𝑒 𝑠 𝑠 subscript 𝒯 2 italic-ϵ 1 \sigma_{ess}(\mathcal{T}_{2}(\epsilon))\cap(1,\infty)=\emptyset .
For the last three terms in square
brackets we substitute K = K 2 + L 2 𝐾 subscript 𝐾 2 subscript 𝐿 2 K=K_{2}+L_{2} and use ℛ 2 ( K 2 − 𝒫 2 ) = ( K 2 − 𝒫 2 ) ℛ 2 = 0 subscript ℛ 2 subscript 𝐾 2 subscript 𝒫 2 subscript 𝐾 2 subscript 𝒫 2 subscript ℛ 2 0 \mathcal{R}_{2}(K_{2}-\mathcal{P}_{2})=(K_{2}-\mathcal{P}_{2})\mathcal{R}_{2}=0 .
This leads to
𝒯 2 = K − 𝒫 1 − 𝒫 2 + ℳ 2 , subscript 𝒯 2 𝐾 subscript 𝒫 1 subscript 𝒫 2 subscript ℳ 2 \mathcal{T}_{2}=K-\mathcal{P}_{1}-\mathcal{P}_{2}+\mathcal{M}_{2},
(191)
where ℳ 2 subscript ℳ 2 \mathcal{M}_{2} is defined through (182 ). Proceeding in the same way, that is writing each time
1 − 𝒯 k ( ϵ ) = 1 − 𝒫 k + 1 ( ϵ ) − [ 𝒯 k ( ϵ ) − 𝒫 k + 1 ( ϵ ) ] ( k = 3 , … , N − 1 ) 1 subscript 𝒯 𝑘 italic-ϵ 1 subscript 𝒫 𝑘 1 italic-ϵ delimited-[] subscript 𝒯 𝑘 italic-ϵ subscript 𝒫 𝑘 1 italic-ϵ 𝑘 3 … 𝑁 1
1-\mathcal{T}_{k}(\epsilon)=1-\mathcal{P}_{k+1}(\epsilon)-\left[\mathcal{T}_{k}(\epsilon)-\mathcal{P}_{k+1}(\epsilon)\right]\quad(k=3,\ldots,N-1)
(192)
and applying the BS principle we prove the theorem.
∎
Let us define the norm–continuous operator function 𝒢 N : ℝ + → 𝔅 ( L 2 ( ℝ 3 N − 3 ) ) : subscript 𝒢 𝑁 → subscript ℝ 𝔅 superscript 𝐿 2 superscript ℝ 3 𝑁 3 \mathcal{G}_{N}:\mathbb{R}_{+}\to\mathfrak{B}(L^{2}(\mathbb{R}^{3N-3})) as
𝒢 N ( ϵ ) := K ( ϵ ) − ∑ j = 1 N 𝒫 j ( c ) ( ϵ ) . assign subscript 𝒢 𝑁 italic-ϵ 𝐾 italic-ϵ superscript subscript 𝑗 1 𝑁 subscript superscript 𝒫 𝑐 𝑗 italic-ϵ \mathcal{G}_{N}(\epsilon):=K(\epsilon)-\sum_{j=1}^{N}\mathcal{P}^{(c)}_{j}(\epsilon).
(193)
Lemma 10 .
There exist q , ε 0 > 0 𝑞 subscript 𝜀 0
0 q,\varepsilon_{0}>0 such that for ϵ ∈ [ 0 , ε 0 ] italic-ϵ 0 subscript 𝜀 0 \epsilon\in[0,\varepsilon_{0}]
σ e s s ( 𝒢 N ( ϵ ) ) ⊂ ( − ∞ , 1 − q ) . subscript 𝜎 𝑒 𝑠 𝑠 subscript 𝒢 𝑁 italic-ϵ 1 𝑞 \sigma_{ess}\bigl{(}\mathcal{G}_{N}(\epsilon)\bigr{)}\subset(-\infty,1-q).
(194)
The proof of Lemma 10 would be given later. Let us define
𝒜 ∞ := { W : ℝ + / { 0 } → 𝔅 ( L 2 ( ℝ 3 N − 3 ) ) | sup ϵ > 0 ∥ W ( ϵ ) ∥ < ∞ } . \mathcal{A}_{\infty}:=\left\{W:\mathbb{R}_{+}/\{0\}\to\mathfrak{B}(L^{2}(\mathbb{R}^{3N-3}))\Bigl{|}\;\;\sup_{\epsilon>0}\|W(\epsilon)\|<\infty\right\}.
(195)
By definition W ∈ 𝔍 ⊂ 𝒜 ∞ 𝑊 𝔍 subscript 𝒜 W\in\mathfrak{J}\subset\mathcal{A}_{\infty} iff for all β > 0 𝛽 0 \beta>0 there exists a
decomposition W = W B + W H S 𝑊 superscript 𝑊 𝐵 superscript 𝑊 𝐻 𝑆 W=W^{B}+W^{HS} ,
where W B , W H S ∈ 𝒜 ∞ superscript 𝑊 𝐵 superscript 𝑊 𝐻 𝑆
subscript 𝒜 W^{B},W^{HS}\in\mathcal{A}_{\infty} satisfy the following inequalities
sup ϵ > 0 ‖ W B ( ϵ ) ‖ < β subscript supremum italic-ϵ 0 norm superscript 𝑊 𝐵 italic-ϵ 𝛽 \displaystyle\sup_{\epsilon>0}\|W^{B}(\epsilon)\|<\beta
(196)
sup ϵ > 0 ‖ W H S ( ϵ ) ‖ H S < ∞ . subscript supremum italic-ϵ 0 subscript norm superscript 𝑊 𝐻 𝑆 italic-ϵ 𝐻 𝑆 \displaystyle\sup_{\epsilon>0}\|W^{HS}(\epsilon)\|_{HS}<\infty.
(197)
(Eq. (197 ) implies that W H S ( ϵ ) superscript 𝑊 𝐻 𝑆 italic-ϵ W^{HS}(\epsilon) is a Hilbert-Schmidt operator for all ϵ > 0 italic-ϵ 0 \epsilon>0 ). Obviously, if W ∈ 𝔍 𝑊 𝔍 W\in\mathfrak{J} then W ( ϵ ) 𝑊 italic-ϵ W(\epsilon) is a
compact operator for all ϵ > 0 italic-ϵ 0 \epsilon>0 .
Lemma 11 .
𝒜 ∞ subscript 𝒜 \mathcal{A}_{\infty} is an algebra and 𝔍 𝔍 \mathfrak{J} is a two–sided ideal in
𝒜 ∞ subscript 𝒜 \mathcal{A}_{\infty} .
The proof of Lemma 11 is a trivial consequence of the Hilbert–Schmidt class properties and we omit it.
Lemma 12 .
The function ℳ N ∈ 𝒜 ∞ subscript ℳ 𝑁 subscript 𝒜 \mathcal{M}_{N}\in\mathcal{A}_{\infty} defined in (182 ) is such that ℳ N ∈ 𝔍 subscript ℳ 𝑁 𝔍 \mathcal{M}_{N}\in\mathfrak{J} .
The proof of Lemma 12 would be given later.
Proof of Theorem 3 .
Let us assume by contradiction that N ϵ → ∞ → subscript 𝑁 italic-ϵ N_{\epsilon}\to\infty . Then by Theorem 7
lim ϵ → + 0 # ( evs ( 𝒯 N ( ϵ ) ) > 1 ) = ∞ . subscript → italic-ϵ 0 # evs subscript 𝒯 𝑁 italic-ϵ 1 \lim_{\epsilon\to+0}\#(\textnormal{evs}\>(\mathcal{T}_{N}(\epsilon))>1)=\infty.
(198)
Let us define
𝒯 ′ N ( ϵ ) := 𝒯 N ( ϵ ) + ∑ j = 1 N [ 𝒫 j ( ϵ ) − 𝒫 j ( c ) ( ϵ ) ] . assign subscript superscript 𝒯 ′ 𝑁 italic-ϵ subscript 𝒯 𝑁 italic-ϵ superscript subscript 𝑗 1 𝑁 delimited-[] subscript 𝒫 𝑗 italic-ϵ subscript superscript 𝒫 𝑐 𝑗 italic-ϵ \mathcal{T^{\prime}}_{N}(\epsilon):=\mathcal{T}_{N}(\epsilon)+\sum_{j=1}^{N}\left[\mathcal{P}_{j}(\epsilon)-\mathcal{P}^{(c)}_{j}(\epsilon)\right].
(199)
Using (193 ) we can write
𝒯 ′ N ( ϵ ) = 𝒢 N ( 0 ) + { 𝒢 N ( ϵ ) − 𝒢 ( 0 ) } + ℳ N ( ϵ ) . subscript superscript 𝒯 ′ 𝑁 italic-ϵ subscript 𝒢 𝑁 0 subscript 𝒢 𝑁 italic-ϵ 𝒢 0 subscript ℳ 𝑁 italic-ϵ \mathcal{T^{\prime}}_{N}(\epsilon)=\mathcal{G}_{N}(0)+\left\{\mathcal{G}_{N}(\epsilon)-\mathcal{G}(0)\right\}+\mathcal{M}_{N}(\epsilon).
(200)
By norm–continuity of 𝒢 ( ϵ ) 𝒢 italic-ϵ \mathcal{G}(\epsilon) and by Lemma 10 there exist ε 0 , q > 0 subscript 𝜀 0 𝑞
0 \varepsilon_{0},q>0 such that for all ϵ ∈ ( 0 , ε 0 ) italic-ϵ 0 subscript 𝜀 0 \epsilon\in(0,\varepsilon_{0})
‖ 𝒢 N ( ϵ ) − 𝒢 N ( 0 ) ‖ < q , norm subscript 𝒢 𝑁 italic-ϵ subscript 𝒢 𝑁 0 𝑞 \displaystyle\|\mathcal{G}_{N}(\epsilon)-\mathcal{G}_{N}(0)\|<q,
(201)
𝒢 N ( 0 ) ≤ 1 − 3 q + 𝒞 f subscript 𝒢 𝑁 0 1 3 𝑞 subscript 𝒞 𝑓 \displaystyle\mathcal{G}_{N}(0)\leq 1-3q+\mathcal{C}_{f}
(202)
where 𝒞 f subscript 𝒞 𝑓 \mathcal{C}_{f} is a fixed finite rank self–adjoint operator.
By Lemma 12 we can write the decomposition
ℳ N ( ϵ ) = ℳ N B ( ϵ ) + ℳ N H S ( ϵ ) , subscript ℳ 𝑁 italic-ϵ superscript subscript ℳ 𝑁 𝐵 italic-ϵ superscript subscript ℳ 𝑁 𝐻 𝑆 italic-ϵ \mathcal{M}_{N}(\epsilon)=\mathcal{M}_{N}^{B}(\epsilon)+\mathcal{M}_{N}^{HS}(\epsilon),
(203)
where
‖ ℳ N B ( ϵ ) ‖ < q norm superscript subscript ℳ 𝑁 𝐵 italic-ϵ 𝑞 \displaystyle\|\mathcal{M}_{N}^{B}(\epsilon)\|<q
(204)
sup ϵ ∈ ( 0 , ϵ ] ‖ ℳ N H S ( ϵ ) ‖ H S = ϑ < ∞ . subscript supremum italic-ϵ 0 bold-italic-ϵ subscript norm superscript subscript ℳ 𝑁 𝐻 𝑆 italic-ϵ 𝐻 𝑆 italic-ϑ \displaystyle\sup_{\epsilon\in(0,\boldsymbol{\epsilon}]}\|\mathcal{M}_{N}^{HS}(\epsilon)\|_{HS}=\vartheta<\infty.
(205)
On one hand, from (198 ) we infer that for any n ∈ ℤ + 𝑛 subscript ℤ n\in\mathbb{Z}_{+} there is
ϵ ∈ ( 0 , ε 0 ) italic-ϵ 0 subscript 𝜀 0 \epsilon\in(0,\varepsilon_{0}) and an orthonormal set
ϕ 1 , … , ϕ n ∈ L 2 ( ℝ 3 N − 3 ) subscript italic-ϕ 1 … subscript italic-ϕ 𝑛
superscript 𝐿 2 superscript ℝ 3 𝑁 3 \phi_{1},\ldots,\phi_{n}\in L^{2}(\mathbb{R}^{3N-3}) such that ( ϕ i , 𝒯 N ( ϵ ) ϕ i ) > 1 subscript italic-ϕ 𝑖 subscript 𝒯 𝑁 italic-ϵ subscript italic-ϕ 𝑖 1 (\phi_{i},\mathcal{T}_{N}(\epsilon)\phi_{i})>1 holds for i = 1 , … , n 𝑖 1 … 𝑛
i=1,\ldots,n . Due to (177 ) ( ϕ i , 𝒯 ′ N ( ϵ ) ϕ i ) > 1 subscript italic-ϕ 𝑖 subscript superscript 𝒯 ′ 𝑁 italic-ϵ subscript italic-ϕ 𝑖 1 (\phi_{i},\mathcal{T^{\prime}}_{N}(\epsilon)\phi_{i})>1 holds as well for i = 1 , … , n 𝑖 1 … 𝑛
i=1,\ldots,n . With (200 )–(204 ) this results in
| ( ϕ i , [ 𝒞 f + ℳ N H S ( ϵ ) ] ϕ i ) | > q ( i = 1 , … , n ) . subscript italic-ϕ 𝑖 delimited-[] subscript 𝒞 𝑓 superscript subscript ℳ 𝑁 𝐻 𝑆 italic-ϵ subscript italic-ϕ 𝑖 𝑞 𝑖 1 … 𝑛
\bigl{|}\bigl{(}\phi_{i},[\mathcal{C}_{f}+\mathcal{M}_{N}^{HS}(\epsilon)]\phi_{i})\bigr{|}>q\quad\quad(i=1,\ldots,n).
(206)
On the other hand, from Lemma 3 and (205 ), (206 ) it follows that n ≤ ( ‖ 𝒞 f ‖ H S + ϑ ) 2 / q 2 𝑛 superscript subscript norm subscript 𝒞 𝑓 𝐻 𝑆 italic-ϑ 2 superscript 𝑞 2 n\leq(\|\mathcal{C}_{f}\|_{HS}+\vartheta)^{2}/q^{2} ,which contradicts n 𝑛 n being arbitrary positive integer.
∎
Our next aim is to prove Lemma 10 . Note that the operator H 0 1 / 2 ( H 0 + ϵ ) − 1 / 2 superscript subscript 𝐻 0 1 2 superscript subscript 𝐻 0 italic-ϵ 1 2 H_{0}^{1/2}\bigl{(}H_{0}+\epsilon\bigr{)}^{-1/2} and its
adjoint ( H 0 + ϵ ) − 1 / 2 H 0 1 / 2 superscript subscript 𝐻 0 italic-ϵ 1 2 superscript subscript 𝐻 0 1 2 \bigl{(}H_{0}+\epsilon\bigr{)}^{-1/2}H_{0}^{1/2} are uniformly bounded for ϵ > 0 italic-ϵ 0 \epsilon>0 (the second operator
can obviously be extended from D ( H 0 1 / 2 ) 𝐷 superscript subscript 𝐻 0 1 2 D(H_{0}^{1/2}) to the whole Hilbert space by the BLT theorem). Let us define
𝒫 j ′ ( ϵ ) := ( H 0 + ϵ ) − 1 / 2 H 0 1 / 2 𝒫 j ( c ) ( 0 ) H 0 1 / 2 ( H 0 + ϵ ) − 1 / 2 ( ϵ > 0 ) assign subscript superscript 𝒫 ′ 𝑗 italic-ϵ superscript subscript 𝐻 0 italic-ϵ 1 2 superscript subscript 𝐻 0 1 2 subscript superscript 𝒫 𝑐 𝑗 0 superscript subscript 𝐻 0 1 2 superscript subscript 𝐻 0 italic-ϵ 1 2 italic-ϵ 0
\mathcal{P}^{\prime}_{j}(\epsilon):=\bigl{(}H_{0}+\epsilon\bigr{)}^{-1/2}H_{0}^{1/2}\mathcal{P}^{(c)}_{j}(0)H_{0}^{1/2}\bigl{(}H_{0}+\epsilon\bigr{)}^{-1/2}\quad\quad(\epsilon>0)
(207)
Lemma 13 .
The following is true
lim ϵ → + 0 ‖ 𝒫 j ′ ( ϵ ) − 𝒫 j ( c ) ( ϵ ) ‖ = 0 ( j = 1 , … , N ) subscript → italic-ϵ 0 norm subscript superscript 𝒫 ′ 𝑗 italic-ϵ subscript superscript 𝒫 𝑐 𝑗 italic-ϵ 0 𝑗 1 … 𝑁
\lim_{\epsilon\to+0}\left\|\mathcal{P}^{\prime}_{j}(\epsilon)-\mathcal{P}^{(c)}_{j}(\epsilon)\right\|=0\quad\quad(j=1,\ldots,N)
(208)
Proof.
Note that w– lim ϵ → + 0 𝒫 j ′ ( ϵ ) = 𝒫 j ( c ) ( 0 ) w– subscript → italic-ϵ 0 subscript superscript 𝒫 ′ 𝑗 italic-ϵ subscript superscript 𝒫 𝑐 𝑗 0 \textnormal{w--}\lim_{\epsilon\to+0}\mathcal{P}^{\prime}_{j}(\epsilon)=\mathcal{P}^{(c)}_{j}(0) because
s– lim ϵ → + 0 H 0 1 / 2 ( H 0 + ϵ ) − 1 / 2 = 1 . s– subscript → italic-ϵ 0 superscript subscript 𝐻 0 1 2 superscript subscript 𝐻 0 italic-ϵ 1 2 1 \textnormal{s--}\lim_{\epsilon\to+0}H_{0}^{1/2}\bigl{(}H_{0}+\epsilon\bigr{)}^{-1/2}=1.
(209)
So the lemma would be proved if we would show that 𝒫 j ′ ( ϵ ) subscript superscript 𝒫 ′ 𝑗 italic-ϵ \mathcal{P}^{\prime}_{j}(\epsilon)
form a Cauchy sequence for ϵ → + 0 → italic-ϵ 0 \epsilon\to+0 .
We follow the same recipe as in Lemma 2 . It is enough to prove that
𝒟 j ( ϵ ) := ( H 0 + ϵ ) − 1 / 2 H 0 1 / 2 P j ( 0 ) assign subscript 𝒟 𝑗 italic-ϵ superscript subscript 𝐻 0 italic-ϵ 1 2 superscript subscript 𝐻 0 1 2 subscript 𝑃 𝑗 0 \mathcal{D}_{j}(\epsilon):=\bigl{(}H_{0}+\epsilon\bigr{)}^{-1/2}H_{0}^{1/2}P_{j}(0)
(210)
forms a Cauchy sequence for ϵ → + 0 → italic-ϵ 0 \epsilon\to+0 . Repeating the arguments from
Lemma 2 we obtain for ϵ 2 ≥ ϵ 1 > 0 subscript italic-ϵ 2 subscript italic-ϵ 1 0 \epsilon_{2}\geq\epsilon_{1}>0
‖ 𝒟 j ( ϵ 2 ) − 𝒟 j ( ϵ 1 ) ‖ norm subscript 𝒟 𝑗 subscript italic-ϵ 2 subscript 𝒟 𝑗 subscript italic-ϵ 1 \displaystyle\left\|\mathcal{D}_{j}(\epsilon_{2})-\mathcal{D}_{j}(\epsilon_{1})\right\|
≤ ‖ { ( H 0 + ϵ 2 ) 1 2 − ( H 0 + ϵ 1 ) 1 2 } ( H 0 + ϵ 1 ) − 1 2 ( H 0 + ϵ 2 ) − 1 2 H 0 1 / 2 P j ( 0 ) ‖ absent norm superscript subscript 𝐻 0 subscript italic-ϵ 2 1 2 superscript subscript 𝐻 0 subscript italic-ϵ 1 1 2 superscript subscript 𝐻 0 subscript italic-ϵ 1 1 2 superscript subscript 𝐻 0 subscript italic-ϵ 2 1 2 superscript subscript 𝐻 0 1 2 subscript 𝑃 𝑗 0 \displaystyle\leq\left\|\left\{(H_{0}+\epsilon_{2})^{\frac{1}{2}}-(H_{0}+\epsilon_{1})^{\frac{1}{2}}\right\}(H_{0}+\epsilon_{1})^{-\frac{1}{2}}(H_{0}+\epsilon_{2})^{-\frac{1}{2}}H_{0}^{1/2}P_{j}(0)\right\|
≤ | ϵ 2 − ϵ 1 | 1 2 | ϵ 2 | − 1 4 ‖ H 0 1 2 ( H 0 + ϵ 1 ) − 1 2 ( H 0 + ϵ 2 ) − 1 4 P j ( 0 ) ‖ absent superscript subscript italic-ϵ 2 subscript italic-ϵ 1 1 2 superscript subscript italic-ϵ 2 1 4 norm superscript subscript 𝐻 0 1 2 superscript subscript 𝐻 0 subscript italic-ϵ 1 1 2 superscript subscript 𝐻 0 subscript italic-ϵ 2 1 4 subscript 𝑃 𝑗 0 \displaystyle\leq|\epsilon_{2}-\epsilon_{1}|^{\frac{1}{2}}|\epsilon_{2}|^{-\frac{1}{4}}\left\|H_{0}^{\frac{1}{2}}(H_{0}+\epsilon_{1})^{-\frac{1}{2}}(H_{0}+\epsilon_{2})^{-\frac{1}{4}}P_{j}(0)\right\|
≤ | ϵ 2 − ϵ 1 | 1 2 | ϵ 2 | − 1 4 C 0 , absent superscript subscript italic-ϵ 2 subscript italic-ϵ 1 1 2 superscript subscript italic-ϵ 2 1 4 subscript 𝐶 0 \displaystyle\leq|\epsilon_{2}-\epsilon_{1}|^{\frac{1}{2}}|\epsilon_{2}|^{-\frac{1}{4}}C_{0},
(211)
where
C 0 := sup ϵ > 0 ‖ ( H 0 + ϵ ) − 1 4 P j ( 0 ) ‖ . assign subscript 𝐶 0 subscript supremum italic-ϵ 0 norm superscript subscript 𝐻 0 italic-ϵ 1 4 subscript 𝑃 𝑗 0 C_{0}:=\sup_{\epsilon>0}\left\|(H_{0}+\epsilon)^{-\frac{1}{4}}P_{j}(0)\right\|.
(212)
It remains to show that C 0 subscript 𝐶 0 C_{0} in (212 ) is finite. Without loss of generality let us set j = 1 𝑗 1 j=1 .
We have
C 0 = sup ϵ > 0 ‖ ( p 1 2 + ϵ − Δ x r ) − 1 4 P ^ 1 ( 0 ) ‖ = sup ϵ > 0 sup ϵ ′ > 0 ‖ ( ϵ ′ + ϵ − Δ x r ) − 1 4 φ 1 ( ϵ ′ ) ‖ , subscript 𝐶 0 subscript supremum italic-ϵ 0 norm superscript superscript subscript 𝑝 1 2 italic-ϵ subscript Δ subscript 𝑥 𝑟 1 4 subscript ^ 𝑃 1 0 subscript supremum italic-ϵ 0 subscript supremum superscript italic-ϵ ′ 0 norm superscript superscript italic-ϵ ′ italic-ϵ subscript Δ subscript 𝑥 𝑟 1 4 subscript 𝜑 1 superscript italic-ϵ ′ C_{0}=\sup_{\epsilon>0}\|(p_{1}^{2}+\epsilon-\Delta_{x_{r}})^{-\frac{1}{4}}\hat{P}_{1}(0)\|=\sup_{\epsilon>0}\sup_{\epsilon^{\prime}>0}\|(\epsilon^{\prime}+\epsilon-\Delta_{x_{r}})^{-\frac{1}{4}}\varphi_{1}(\epsilon^{\prime})\|,
(213)
where the last norm is that of L 2 ( ℝ 3 N − 6 ) superscript 𝐿 2 superscript ℝ 3 𝑁 6 L^{2}(\mathbb{R}^{3N-6}) . The expression on the rhs of (213 ) is finite due to Theorem 6 .
From (211 ) it follows that D j ( ϵ ) subscript 𝐷 𝑗 italic-ϵ D_{j}(\epsilon) form
a Cauchy sequence for ϵ → + 0 → italic-ϵ 0 \epsilon\to+0 .
∎
Consider a hermitian sesquilinear form
𝔮 j ( f , g ) = ( H 0 1 2 f , 𝒫 j ( c ) ( 0 ) H 0 1 2 g ) subscript 𝔮 𝑗 𝑓 𝑔 superscript subscript 𝐻 0 1 2 𝑓 subscript superscript 𝒫 𝑐 𝑗 0 superscript subscript 𝐻 0 1 2 𝑔 \mathfrak{q}_{j}(f,g)=\bigl{(}H_{0}^{\frac{1}{2}}f,\mathcal{P}^{(c)}_{j}(0)H_{0}^{\frac{1}{2}}g\bigr{)} with the domain D ( H 0 1 2 ) × D ( H 0 1 2 ) 𝐷 superscript subscript 𝐻 0 1 2 𝐷 superscript subscript 𝐻 0 1 2 D(H_{0}^{\frac{1}{2}})\times D(H_{0}^{\frac{1}{2}}) . Let us first
show that 𝔮 j subscript 𝔮 𝑗 \mathfrak{q}_{j} is bounded. Using norm–continuity we get
∥ [ 𝔪 j ( c ) ( 0 ) ] 1 2 P j ( 0 ) H 0 1 2 f ∥ = lim ϵ → + 0 ∥ [ 𝔪 j ( c ) ( ϵ ) ] 1 2 P j ( ϵ ) H 0 1 2 f ∥ delimited-∥∥ superscript delimited-[] subscript superscript 𝔪 𝑐 𝑗 0 1 2 subscript 𝑃 𝑗 0 superscript subscript 𝐻 0 1 2 𝑓 subscript → italic-ϵ 0 delimited-∥∥ superscript delimited-[] subscript superscript 𝔪 𝑐 𝑗 italic-ϵ 1 2 subscript 𝑃 𝑗 italic-ϵ superscript subscript 𝐻 0 1 2 𝑓 \displaystyle\Bigl{\|}\bigl{[}\mathfrak{m}^{(c)}_{j}(0)\bigr{]}^{\frac{1}{2}}P_{j}(0)H_{0}^{\frac{1}{2}}f\Bigr{\|}=\lim_{\epsilon\to+0}\Bigl{\|}\bigl{[}\mathfrak{m}^{(c)}_{j}(\epsilon)\bigr{]}^{\frac{1}{2}}P_{j}(\epsilon)H_{0}^{\frac{1}{2}}f\Bigr{\|}
= lim ϵ → + 0 ∥ [ 𝔪 j ( ϵ ) ] − 1 [ 𝔪 j ( c ) ( ϵ ) ] 1 2 P j ( ϵ ) K j ( ϵ ) H 0 1 2 f ∥ absent subscript → italic-ϵ 0 delimited-∥∥ superscript delimited-[] subscript 𝔪 𝑗 italic-ϵ 1 superscript delimited-[] subscript superscript 𝔪 𝑐 𝑗 italic-ϵ 1 2 subscript 𝑃 𝑗 italic-ϵ subscript 𝐾 𝑗 italic-ϵ superscript subscript 𝐻 0 1 2 𝑓 \displaystyle=\lim_{\epsilon\to+0}\Bigl{\|}\bigl{[}\mathfrak{m}_{j}(\epsilon)\bigr{]}^{-1}\bigl{[}\mathfrak{m}^{(c)}_{j}(\epsilon)\bigr{]}^{\frac{1}{2}}P_{j}(\epsilon)K_{j}(\epsilon)H_{0}^{\frac{1}{2}}f\Bigr{\|}
(214)
Recall that we chose ϵ bold-italic-ϵ \boldsymbol{\epsilon} so that μ j ( ϵ ) ≥ ( 1 + ω / 2 ) − 1 subscript 𝜇 𝑗 bold-italic-ϵ superscript 1 𝜔 2 1 \mu_{j}(\boldsymbol{\epsilon})\geq(1+\omega/2)^{-1} . Hence,
[ 𝔪 j ( ϵ ) ] − 1 [ 𝔪 j ( c ) ( ϵ ) ] 1 2 ≤ ( 1 + ω / 2 ) 1 / 2 superscript delimited-[] subscript 𝔪 𝑗 italic-ϵ 1 superscript delimited-[] subscript superscript 𝔪 𝑐 𝑗 italic-ϵ 1 2 superscript 1 𝜔 2 1 2 \bigl{[}\mathfrak{m}_{j}(\epsilon)\bigr{]}^{-1}\bigl{[}\mathfrak{m}^{(c)}_{j}(\epsilon)\bigr{]}^{\frac{1}{2}}\leq(1+\omega/2)^{1/2}
(215)
Therefore, we can rewrite (214 ) as
∥ [ 𝔪 j ( c ) ( 0 ) ] 1 2 P j ( 0 ) H 0 1 2 f ∥ ≤ ( 1 + ω / 2 ) 1 / 2 lim ϵ → + 0 ‖ K j ( ϵ ) H 0 1 2 f ‖ delimited-∥∥ superscript delimited-[] subscript superscript 𝔪 𝑐 𝑗 0 1 2 subscript 𝑃 𝑗 0 superscript subscript 𝐻 0 1 2 𝑓 superscript 1 𝜔 2 1 2 subscript → italic-ϵ 0 norm subscript 𝐾 𝑗 italic-ϵ superscript subscript 𝐻 0 1 2 𝑓 \displaystyle\Bigl{\|}\bigl{[}\mathfrak{m}^{(c)}_{j}(0)\bigr{]}^{\frac{1}{2}}P_{j}(0)H_{0}^{\frac{1}{2}}f\Bigr{\|}\leq(1+\omega/2)^{1/2}\lim_{\epsilon\to+0}\|K_{j}(\epsilon)H_{0}^{\frac{1}{2}}f\|
(216)
= ( 1 + ω / 2 ) 1 / 2 lim ϵ → + 0 ‖ ( H 0 + ϵ ) − 1 2 V { j } ( H 0 + ϵ ) − 1 2 H 0 1 2 f ‖ ≤ c j ‖ ( H 0 + ϵ ) − 1 2 H 0 1 2 f ‖ ≤ c j ‖ f ‖ , absent superscript 1 𝜔 2 1 2 subscript → italic-ϵ 0 norm superscript subscript 𝐻 0 italic-ϵ 1 2 subscript 𝑉 𝑗 superscript subscript 𝐻 0 italic-ϵ 1 2 superscript subscript 𝐻 0 1 2 𝑓 subscript 𝑐 𝑗 norm superscript subscript 𝐻 0 italic-ϵ 1 2 superscript subscript 𝐻 0 1 2 𝑓 subscript 𝑐 𝑗 norm 𝑓 \displaystyle=(1+\omega/2)^{1/2}\lim_{\epsilon\to+0}\|(H_{0}+\epsilon)^{-\frac{1}{2}}V_{\{j\}}(H_{0}+\epsilon)^{-\frac{1}{2}}H_{0}^{\frac{1}{2}}f\|\leq c_{j}\|(H_{0}+\epsilon)^{-\frac{1}{2}}H_{0}^{\frac{1}{2}}f\|\leq c_{j}\|f\|,
(217)
where
c j := ( 1 + ω / 2 ) 1 / 2 sup ϵ > 0 ‖ ( H 0 + ϵ ) − 1 2 V { j } ‖ < ∞ assign subscript 𝑐 𝑗 superscript 1 𝜔 2 1 2 subscript supremum italic-ϵ 0 norm superscript subscript 𝐻 0 italic-ϵ 1 2 subscript 𝑉 𝑗 c_{j}:=(1+\omega/2)^{1/2}\sup_{\epsilon>0}\|(H_{0}+\epsilon)^{-\frac{1}{2}}V_{\{j\}}\|<\infty
(218)
From (217 ) it follows that | 𝔮 j ( f , g ) | ≤ c j ‖ f ‖ ‖ g ‖ subscript 𝔮 𝑗 𝑓 𝑔 subscript 𝑐 𝑗 norm 𝑓 norm 𝑔 |\mathfrak{q}_{j}(f,g)|\leq c_{j}\|f\|\|g\| . Hence, there exists a self–adjoint operator
𝒵 j ∈ 𝔅 ( L 2 ( ℝ 3 N − 3 ) ) subscript 𝒵 𝑗 𝔅 superscript 𝐿 2 superscript ℝ 3 𝑁 3 \mathcal{Z}_{j}\in\mathfrak{B}(L^{2}(\mathbb{R}^{3N-3})) such that
𝔮 j ( f , g ) = ( f , 𝒵 j g ) . subscript 𝔮 𝑗 𝑓 𝑔 𝑓 subscript 𝒵 𝑗 𝑔 \mathfrak{q}_{j}(f,g)=(f,\mathcal{Z}_{j}g).
(219)
It is easy to check that
𝒫 j ′ ( ϵ ) = ( H 0 + ϵ ) − 1 / 2 𝒵 j ( H 0 + ϵ ) − 1 / 2 ( ϵ > 0 ) . subscript superscript 𝒫 ′ 𝑗 italic-ϵ superscript subscript 𝐻 0 italic-ϵ 1 2 subscript 𝒵 𝑗 superscript subscript 𝐻 0 italic-ϵ 1 2 italic-ϵ 0
\mathcal{P}^{\prime}_{j}(\epsilon)=\bigl{(}H_{0}+\epsilon\bigr{)}^{-1/2}\mathcal{Z}_{j}\bigl{(}H_{0}+\epsilon\bigr{)}^{-1/2}\quad\quad(\epsilon>0).
(220)
Lemma 14 .
Suppose that H 𝐻 H defined in (41 )–(42 ) satisfies R1. Then there
exists λ 0 > 1 subscript 𝜆 0 1 \lambda_{0}>1 such that σ e s s ( H ~ ( λ 0 ) ) = [ 0 , ∞ ) subscript 𝜎 𝑒 𝑠 𝑠 ~ 𝐻 subscript 𝜆 0 0 \sigma_{ess}(\tilde{H}(\lambda_{0}))=[0,\infty) , where
H ~ ( λ ) := H 0 + λ V + λ ∑ i = 1 N 𝒵 i . assign ~ 𝐻 𝜆 subscript 𝐻 0 𝜆 𝑉 𝜆 superscript subscript 𝑖 1 𝑁 subscript 𝒵 𝑖 \tilde{H}(\lambda):=H_{0}+\lambda V+\lambda\sum_{i=1}^{N}\mathcal{Z}_{i}.
(221)
Proof.
The operator H ~ ( λ ) ~ 𝐻 𝜆 \tilde{H}(\lambda) is self–adjoint on D ( H 0 ) ⊂ L 2 ( ℝ 3 N − 3 ) 𝐷 subscript 𝐻 0 superscript 𝐿 2 superscript ℝ 3 𝑁 3 D(H_{0})\subset L^{2}(\mathbb{R}^{3N-3}) .
Let J s ∈ C 2 ( ℝ 3 N − 3 ) subscript 𝐽 𝑠 superscript 𝐶 2 superscript ℝ 3 𝑁 3 J_{s}\in C^{2}(\mathbb{R}^{3N-3}) for s = 1 , 2 , … , N 𝑠 1 2 … 𝑁
s=1,2,\ldots,N denote the Ruelle–Simon partition of
unity, see Definition
3.4 and Proposition 3.5 in cikon and also jpasubmit ; coulombgridnev . One has
J s ≥ 0 subscript 𝐽 𝑠 0 J_{s}\geq 0 , ∑ s J s 2 = 1 subscript 𝑠 subscript superscript 𝐽 2 𝑠 1 \sum_{s}J^{2}_{s}=1 and J s ( k x ) = J s ( x ) subscript 𝐽 𝑠 𝑘 𝑥 subscript 𝐽 𝑠 𝑥 J_{s}(kx)=J_{s}(x) for k ≥ 1 𝑘 1 k\geq 1 and | x | = 1 𝑥 1 |x|=1 . Besides there exists C > 0 𝐶 0 C>0 such that for i ≠ s 𝑖 𝑠 i\neq s
supp J s ∩ { x | | x | > 1 } ⊂ { x | | r i − r s | ≥ C | x | } . supp subscript 𝐽 𝑠 conditional-set 𝑥 𝑥 1 conditional-set 𝑥 subscript 𝑟 𝑖 subscript 𝑟 𝑠 𝐶 𝑥 \textrm{supp}\>J_{s}\cap\{x||x|>1\}\subset\{x|\;|r_{i}-r_{s}|\geq C|x|\}.
(222)
We shall use the following version of the IMS formula, see eq. (42) in coulombgridnev
Δ = ∑ s , s ′ = 1 N J s J s ′ Δ J s ′ J s + 2 ∑ s = 1 N | ∇ J s | 2 Δ superscript subscript 𝑠 superscript 𝑠 ′
1 𝑁 subscript 𝐽 𝑠 subscript 𝐽 superscript 𝑠 ′ Δ subscript 𝐽 superscript 𝑠 ′ subscript 𝐽 𝑠 2 superscript subscript 𝑠 1 𝑁 superscript ∇ subscript 𝐽 𝑠 2 \Delta=\sum_{s,s^{\prime}=1}^{N}J_{s}J_{s^{\prime}}\Delta J_{s^{\prime}}J_{s}+2\sum_{s=1}^{N}|\nabla J_{s}|^{2}
(223)
The previous equation can be obtained from the standard IMS formula (Theorem 3.2
in cikon ) if one notes that N 2 superscript 𝑁 2 N^{2} functions J s J s ′ subscript 𝐽 𝑠 subscript 𝐽 superscript 𝑠 ′ J_{s}J_{s^{\prime}} satisfy
∑ s , s ′ ( J s J s ′ ) 2 = 1 subscript 𝑠 superscript 𝑠 ′
superscript subscript 𝐽 𝑠 subscript 𝐽 superscript 𝑠 ′ 2 1 \sum_{s,s^{\prime}}(J_{s}J_{s^{\prime}})^{2}=1 . With the help of (223 ) we can
write
H ~ ( λ ) = ∑ s = 1 N J s 2 [ H 0 + λ V { s } + λ 𝒵 s ] J s 2 + ∑ s = 1 N ∑ s ′ = 1 s ≠ s ′ N J s J s ′ H ~ s s ′ ( λ ) J s ′ J s + 𝒞 1 + 𝒞 2 + 𝒞 3 ~ 𝐻 𝜆 superscript subscript 𝑠 1 𝑁 subscript superscript 𝐽 2 𝑠 delimited-[] subscript 𝐻 0 𝜆 subscript 𝑉 𝑠 𝜆 subscript 𝒵 𝑠 subscript superscript 𝐽 2 𝑠 superscript subscript 𝑠 1 𝑁 superscript subscript superscript 𝑠 ′ 1 𝑠 superscript 𝑠 ′
𝑁 subscript 𝐽 𝑠 subscript 𝐽 superscript 𝑠 ′ subscript ~ 𝐻 𝑠 superscript 𝑠 ′ 𝜆 subscript 𝐽 superscript 𝑠 ′ subscript 𝐽 𝑠 subscript 𝒞 1 subscript 𝒞 2 subscript 𝒞 3 \tilde{H}(\lambda)=\sum_{s=1}^{N}J^{2}_{s}\left[H_{0}+\lambda V_{\{s\}}+\lambda\mathcal{Z}_{s}\right]J^{2}_{s}+\sum_{s=1}^{N}\sum_{\begin{subarray}{c}s^{\prime}=1\\
s\neq s^{\prime}\end{subarray}}^{N}J_{s}J_{s^{\prime}}\tilde{H}_{ss^{\prime}}(\lambda)J_{s^{\prime}}J_{s}+\mathcal{C}_{1}+\mathcal{C}_{2}+\mathcal{C}_{3}
(224)
where
H ~ s s ′ ( λ ) := H 0 + λ V { s , s ′ } ( s ≠ s ′ ) assign subscript ~ 𝐻 𝑠 superscript 𝑠 ′ 𝜆 subscript 𝐻 0 𝜆 subscript 𝑉 𝑠 superscript 𝑠 ′ 𝑠 superscript 𝑠 ′
\displaystyle\tilde{H}_{ss^{\prime}}(\lambda):=H_{0}+\lambda V_{\{s,s^{\prime}\}}\quad\quad(s\neq s^{\prime})
(225)
𝒞 1 := λ ∑ s = 1 N ∑ i = 1 i ≠ s N J s 2 v i s J s 2 + 2 ∑ s = 1 N | ∇ J s | 2 assign subscript 𝒞 1 𝜆 superscript subscript 𝑠 1 𝑁 superscript subscript 𝑖 1 𝑖 𝑠
𝑁 superscript subscript 𝐽 𝑠 2 subscript 𝑣 𝑖 𝑠 superscript subscript 𝐽 𝑠 2 2 superscript subscript 𝑠 1 𝑁 superscript ∇ subscript 𝐽 𝑠 2 \displaystyle\mathcal{C}_{1}:=\lambda\sum_{s=1}^{N}\sum_{\begin{subarray}{c}i=1\\
i\neq s\end{subarray}}^{N}J_{s}^{2}v_{is}J_{s}^{2}+2\sum_{s=1}^{N}|\nabla J_{s}|^{2}
(226)
𝒞 2 := λ ∑ s = 1 N ∑ s ′ = 1 s ′ ≠ s N J s 2 J s ′ 2 { v s s ′ + ∑ i = 1 i ≠ s , s ′ N ( v i s + v i s ′ ) } assign subscript 𝒞 2 𝜆 superscript subscript 𝑠 1 𝑁 superscript subscript superscript 𝑠 ′ 1 superscript 𝑠 ′ 𝑠
𝑁 superscript subscript 𝐽 𝑠 2 superscript subscript 𝐽 superscript 𝑠 ′ 2 subscript 𝑣 𝑠 superscript 𝑠 ′ superscript subscript 𝑖 1 𝑖 𝑠 superscript 𝑠 ′
𝑁 subscript 𝑣 𝑖 𝑠 subscript 𝑣 𝑖 superscript 𝑠 ′ \displaystyle\mathcal{C}_{2}:=\lambda\sum_{s=1}^{N}\sum_{\begin{subarray}{c}s^{\prime}=1\\
s^{\prime}\neq s\end{subarray}}^{N}J_{s}^{2}J_{s^{\prime}}^{2}\left\{v_{ss^{\prime}}+\sum_{\begin{subarray}{c}i=1\\
i\neq s,s^{\prime}\end{subarray}}^{N}\left(v_{is}+v_{is^{\prime}}\right)\right\}
(227)
𝒞 3 := λ ∑ s = 1 N ∑ m = 1 N ∑ k = 1 k ≠ m N J m 2 𝒵 s J k 2 assign subscript 𝒞 3 𝜆 superscript subscript 𝑠 1 𝑁 superscript subscript 𝑚 1 𝑁 superscript subscript 𝑘 1 𝑘 𝑚
𝑁 subscript superscript 𝐽 2 𝑚 subscript 𝒵 𝑠 subscript superscript 𝐽 2 𝑘 \displaystyle\mathcal{C}_{3}:=\lambda\sum_{s=1}^{N}\sum_{m=1}^{N}\sum_{\begin{subarray}{c}k=1\\
k\neq m\end{subarray}}^{N}J^{2}_{m}\mathcal{Z}_{s}J^{2}_{k}
(228)
By the standard arguments in the proof of the HVZ theorem the lemma would be
proved if we can show that 𝒞 1 , 2 , 3 subscript 𝒞 1 2 3
\mathcal{C}_{1,2,3} are relatively H 0 subscript 𝐻 0 H_{0} compact
and
the operators under the sums in (224 ) are non–negative for some λ 0 > 1 subscript 𝜆 0 1 \lambda_{0}>1 . From the derivation of the HVZ theorem, see teschl ; cikon , it follows that the
operators
𝒞 1 , 2 subscript 𝒞 1 2
\mathcal{C}_{1,2} are relatively H 0 subscript 𝐻 0 H_{0} compact. To prove the same for
𝒞 3 subscript 𝒞 3 \mathcal{C}_{3} it suffices to show that
J m 2 𝒵 s subscript superscript 𝐽 2 𝑚 subscript 𝒵 𝑠 J^{2}_{m}\mathcal{Z}_{s} for m ≠ s 𝑚 𝑠 m\neq s is relatively H 0 subscript 𝐻 0 H_{0} compact.
Without loosing generality we consider only J 2 2 𝒵 1 subscript superscript 𝐽 2 2 subscript 𝒵 1 J^{2}_{2}\mathcal{Z}_{1} . Let ϕ ∈ C 0 ∞ ( ℝ + ) italic-ϕ superscript subscript 𝐶 0 subscript ℝ \phi\in C_{0}^{\infty}(\mathbb{R}_{+}) be such that ϕ ( r ) = 1 italic-ϕ 𝑟 1 \phi(r)=1 if r ∈ [ 0 , 1 ] 𝑟 0 1 r\in[0,1] ,
ϕ ( r ) ∈ [ 0 , 1 ] italic-ϕ 𝑟 0 1 \phi(r)\in[0,1] for r ∈ [ 1 , 2 ] 𝑟 1 2 r\in[1,2] and
ϕ ( r ) = 0 italic-ϕ 𝑟 0 \phi(r)=0 if r ∈ [ 2 , ∞ ) 𝑟 2 r\in[2,\infty) . Then by definition ϕ L ( r ) := ϕ ( L − 1 r ) assign subscript italic-ϕ 𝐿 𝑟 italic-ϕ superscript 𝐿 1 𝑟 \phi_{L}(r):=\phi(L^{-1}r) , where L > 0 𝐿 0 L>0 .
We
have
J 2 2 𝒵 1 = J 2 2 ϕ L ( x r 2 ) 𝒵 1 + J 2 2 ( 1 − ϕ L ( x r 2 ) ) 𝒵 1 , subscript superscript 𝐽 2 2 subscript 𝒵 1 subscript superscript 𝐽 2 2 subscript italic-ϕ 𝐿 superscript subscript 𝑥 𝑟 2 subscript 𝒵 1 subscript superscript 𝐽 2 2 1 subscript italic-ϕ 𝐿 superscript subscript 𝑥 𝑟 2 subscript 𝒵 1 J^{2}_{2}\mathcal{Z}_{1}=J^{2}_{2}\phi_{L}(x_{r}^{2})\mathcal{Z}_{1}+J^{2}_{2}\bigl{(}1-\phi_{L}(x_{r}^{2})\bigr{)}\mathcal{Z}_{1},
(229)
where x r 2 = x 2 2 + … + x N − 1 2 superscript subscript 𝑥 𝑟 2 superscript subscript 𝑥 2 2 … superscript subscript 𝑥 𝑁 1 2 x_{r}^{2}=x_{2}^{2}+\ldots+x_{N-1}^{2} .
Obviously, the operator J 2 2 ϕ L ( x r 2 ) subscript superscript 𝐽 2 2 subscript italic-ϕ 𝐿 superscript subscript 𝑥 𝑟 2 J^{2}_{2}\phi_{L}(x_{r}^{2}) is
relatively H 0 subscript 𝐻 0 H_{0} compact for all L > 0 𝐿 0 L>0 .
It remains to show that the norm of the second term in (229 ) can
be made as small as pleased by choosing L 𝐿 L large enough. Before we estimate this term let us introduce the operator Y ^ 1 subscript ^ 𝑌 1 \hat{Y}_{1} similar to the expression in (168 ),
which acts on f ^ ( p 1 , x r ) ∈ L 2 ( ℝ 3 N − 3 ) ^ 𝑓 subscript 𝑝 1 subscript 𝑥 𝑟 superscript 𝐿 2 superscript ℝ 3 𝑁 3 \hat{f}(p_{1},x_{r})\in L^{2}(\mathbb{R}^{3N-3}) as follows
Y ^ 1 ( ϵ ) f ^ := φ ~ 1 ( ϵ + p 1 2 ; x r ) ∫ f ^ ( p 1 , x r ) φ ~ 1 ∗ ( ϵ + p 1 2 ; x r ) d 3 N − 6 x r assign subscript ^ 𝑌 1 italic-ϵ ^ 𝑓 subscript ~ 𝜑 1 italic-ϵ superscript subscript 𝑝 1 2 subscript 𝑥 𝑟
^ 𝑓 subscript 𝑝 1 subscript 𝑥 𝑟 subscript superscript ~ 𝜑 1 italic-ϵ superscript subscript 𝑝 1 2 subscript 𝑥 𝑟
superscript 𝑑 3 𝑁 6 subscript 𝑥 𝑟 \hat{Y}_{1}(\epsilon)\hat{f}:=\tilde{\varphi}_{1}(\epsilon+p_{1}^{2};x_{r}){\displaystyle\int\hat{f}(p_{1},x_{r})}\tilde{\varphi}^{*}_{1}(\epsilon+p_{1}^{2};x_{r})\>d^{3N-6}x_{r}
(230)
while φ ~ ~ 𝜑 \tilde{\varphi} was defined in (155 ). The Fourier–transformed version we denote as Y 1 := ℱ 1 − 1 Y ^ 1 ( ϵ ) ℱ 1 assign subscript 𝑌 1 superscript subscript ℱ 1 1 subscript ^ 𝑌 1 italic-ϵ subscript ℱ 1 Y_{1}:=\mathcal{F}_{1}^{-1}\hat{Y}_{1}(\epsilon)\mathcal{F}_{1} (the Fourier transform ℱ 1 subscript ℱ 1 \mathcal{F}_{1} was defined in (78 )). By (219 ), (220 ) for any f , g ∈ C 0 ∞ ( ℝ 3 N − 3 ) 𝑓 𝑔
superscript subscript 𝐶 0 superscript ℝ 3 𝑁 3 f,g\in C_{0}^{\infty}(\mathbb{R}^{3N-3})
| ( f , ( 1 − ϕ L ) 𝒵 1 g ) | = | ( H 0 1 2 ( 1 − ϕ L ) f , 𝒫 1 ( c ) ( 0 ) H 0 1 2 g ) | 𝑓 1 subscript italic-ϕ 𝐿 subscript 𝒵 1 𝑔 superscript subscript 𝐻 0 1 2 1 subscript italic-ϕ 𝐿 𝑓 subscript superscript 𝒫 𝑐 1 0 superscript subscript 𝐻 0 1 2 𝑔 \displaystyle\left|\bigl{(}f,(1-\phi_{L})\mathcal{Z}_{1}g\bigr{)}\right|=\left|\bigl{(}H_{0}^{\frac{1}{2}}(1-\phi_{L})f,\mathcal{P}^{(c)}_{1}(0)H_{0}^{\frac{1}{2}}g\bigr{)}\right|
= lim ϵ → + 0 | ( ( H 0 + ϵ ) 1 2 ( 1 − ϕ L ) f , 𝔪 1 ( c ) ( ϵ ) P 1 ( ϵ ) ( H 0 + ϵ ) 1 2 g ) | absent subscript → italic-ϵ 0 superscript subscript 𝐻 0 italic-ϵ 1 2 1 subscript italic-ϕ 𝐿 𝑓 superscript subscript 𝔪 1 𝑐 italic-ϵ subscript 𝑃 1 italic-ϵ superscript subscript 𝐻 0 italic-ϵ 1 2 𝑔 \displaystyle=\lim_{\epsilon\to+0}\left|\bigl{(}(H_{0}+\epsilon)^{\frac{1}{2}}(1-\phi_{L})f,\mathfrak{m}_{1}^{(c)}(\epsilon)P_{1}(\epsilon)(H_{0}+\epsilon)^{\frac{1}{2}}g\bigr{)}\right|
= lim ϵ → + 0 | ( 𝔪 1 ( c ) ( ϵ ) f , ( 1 − ϕ L ) Y 1 ( ϵ ) g ) | ≤ ‖ f ‖ ‖ g ‖ sup ϵ ∈ ( 0 , ϵ ] ‖ ( 1 − ϕ L ) Y 1 ( ϵ ) ‖ absent subscript → italic-ϵ 0 superscript subscript 𝔪 1 𝑐 italic-ϵ 𝑓 1 subscript italic-ϕ 𝐿 subscript 𝑌 1 italic-ϵ 𝑔 norm 𝑓 norm 𝑔 subscript supremum italic-ϵ 0 bold-italic-ϵ norm 1 subscript italic-ϕ 𝐿 subscript 𝑌 1 italic-ϵ \displaystyle=\lim_{\epsilon\to+0}\left|\bigl{(}\mathfrak{m}_{1}^{(c)}(\epsilon)f,(1-\phi_{L})Y_{1}(\epsilon)g\bigr{)}\right|\leq\|f\|\|g\|\sup_{\epsilon\in(0,\boldsymbol{\epsilon}]}\|(1-\phi_{L})Y_{1}(\epsilon)\|
≤ ‖ f ‖ ‖ g ‖ sup ϵ ∈ ( 0 , ϵ ] ‖ ( 1 − ϕ L ) φ ~ 1 ( ϵ ) ‖ sup ϵ ∈ ( 0 , ϵ ] ‖ φ ~ 1 ( ϵ ) ‖ , absent norm 𝑓 norm 𝑔 subscript supremum italic-ϵ 0 bold-italic-ϵ norm 1 subscript italic-ϕ 𝐿 subscript ~ 𝜑 1 italic-ϵ subscript supremum italic-ϵ 0 bold-italic-ϵ norm subscript ~ 𝜑 1 italic-ϵ \displaystyle\leq\|f\|\|g\|\sup_{\epsilon\in(0,\boldsymbol{\epsilon}]}\|(1-\phi_{L})\tilde{\varphi}_{1}(\epsilon)\|\sup_{\epsilon\in(0,\boldsymbol{\epsilon}]}\|\tilde{\varphi}_{1}(\epsilon)\|,
(231)
where the last two norms are that of L 2 ( ℝ 3 N − 6 ) superscript 𝐿 2 superscript ℝ 3 𝑁 6 L^{2}(\mathbb{R}^{3N-6}) . Now by Corollary 5 it follows that the norm of the second term on the rhs of (229 ) can be
made as small as pleased by choosing L 𝐿 L large and, hence, 𝒞 3 subscript 𝒞 3 \mathcal{C}_{3} is relatively H 0 subscript 𝐻 0 H_{0} compact.
Due to R1 H ~ s s ′ ( 1 + ω ) ≥ 0 subscript ~ 𝐻 𝑠 superscript 𝑠 ′ 1 𝜔 0 \tilde{H}_{ss^{\prime}}\bigl{(}1+\omega\bigr{)}\geq 0 and λ 0 ∈ ( 1 , 1 + ω ) subscript 𝜆 0 1 1 𝜔 \lambda_{0}\in(1,1+\omega) ensures that all terms under the double sum in (224 ) are non–negative operators.
Thus to prove the Lemma it remains to show that with appropriate λ 0 > 1 subscript 𝜆 0 1 \lambda_{0}>1
the operator
in square brackets in (224 ) is non–negative. Or equivalently, that for
some λ 0 > 1 subscript 𝜆 0 1 \lambda_{0}>1 there is a sequence ϵ n → + 0 → subscript italic-ϵ 𝑛 0 \epsilon_{n}\to+0 such that
H 0 + λ 0 V { s } + λ 0 𝒵 s + ϵ n ≥ 0 . subscript 𝐻 0 subscript 𝜆 0 subscript 𝑉 𝑠 subscript 𝜆 0 subscript 𝒵 𝑠 subscript italic-ϵ 𝑛 0 H_{0}+\lambda_{0}V_{\{s\}}+\lambda_{0}\mathcal{Z}_{s}+\epsilon_{n}\geq 0.
(232)
We have
H 0 + λ V { s } + λ 𝒵 s + ϵ n subscript 𝐻 0 𝜆 subscript 𝑉 𝑠 𝜆 subscript 𝒵 𝑠 subscript italic-ϵ 𝑛 \displaystyle H_{0}+\lambda V_{\{s\}}+\lambda\mathcal{Z}_{s}+\epsilon_{n}
= ( H 0 + ϵ n ) 1 / 2 { 1 − λ [ K s ( ϵ n ) − 𝒫 s ( c ) ( ϵ n ) ] + λ ( 𝒫 ′ s ( ϵ n ) − 𝒫 s ( c ) ( ϵ n ) ) } ( H 0 + ϵ n ) 1 / 2 , absent superscript subscript 𝐻 0 subscript italic-ϵ 𝑛 1 2 1 𝜆 delimited-[] subscript 𝐾 𝑠 subscript italic-ϵ 𝑛 subscript superscript 𝒫 𝑐 𝑠 subscript italic-ϵ 𝑛 𝜆 subscript superscript 𝒫 ′ 𝑠 subscript italic-ϵ 𝑛 subscript superscript 𝒫 𝑐 𝑠 subscript italic-ϵ 𝑛 superscript subscript 𝐻 0 subscript italic-ϵ 𝑛 1 2 \displaystyle=\bigl{(}H_{0}+\epsilon_{n}\bigr{)}^{1/2}\left\{1-\lambda\Bigl{[}K_{s}(\epsilon_{n})-\mathcal{P}^{(c)}_{s}(\epsilon_{n})\Bigr{]}+\lambda\Bigl{(}\mathcal{P^{\prime}}_{s}(\epsilon_{n})-\mathcal{P}^{(c)}_{s}(\epsilon_{n})\Bigr{)}\right\}\bigl{(}H_{0}+\epsilon_{n}\bigr{)}^{1/2},
(233)
where ϵ n ∈ ( 0 , ϵ ) subscript italic-ϵ 𝑛 0 bold-italic-ϵ \epsilon_{n}\in(0,\boldsymbol{\epsilon}) .
By Lemma 13 for any ε > 0 𝜀 0 \varepsilon>0 we can choose ϵ n → + 0 → subscript italic-ϵ 𝑛 0 \epsilon_{n}\to+0 such
that
∥ 𝒫 ′ s ( ϵ n ) − 𝒫 s ( c ) ( ϵ n ) ∥ < ε delimited-∥∥ subscript superscript 𝒫 ′ 𝑠 subscript italic-ϵ 𝑛 subscript superscript 𝒫 𝑐 𝑠 subscript italic-ϵ 𝑛 𝜀 \Bigl{\|}\mathcal{P^{\prime}}_{s}(\epsilon_{n})-\mathcal{P}^{(c)}_{s}(\epsilon_{n})\Bigr{\|}<\varepsilon
(234)
Hence, by (178 ) from (233 ) follows
H 0 + λ V { s } + λ 𝒵 s + ϵ n subscript 𝐻 0 𝜆 subscript 𝑉 𝑠 𝜆 subscript 𝒵 𝑠 subscript italic-ϵ 𝑛 \displaystyle H_{0}+\lambda V_{\{s\}}+\lambda\mathcal{Z}_{s}+\epsilon_{n}
≥ ( H 0 + ϵ n ) 1 / 2 { 1 − λ ( 𝜼 + ε ) } ( H 0 + ϵ n ) 1 / 2 . absent superscript subscript 𝐻 0 subscript italic-ϵ 𝑛 1 2 1 𝜆 𝜼 𝜀 superscript subscript 𝐻 0 subscript italic-ϵ 𝑛 1 2 \displaystyle\geq\bigl{(}H_{0}+\epsilon_{n}\bigr{)}^{1/2}\left\{1-\lambda(\boldsymbol{\eta}+\varepsilon)\right\}\bigl{(}H_{0}+\epsilon_{n}\bigr{)}^{1/2}.
(235)
Setting λ 0 ≤ ( 𝜼 + ε ) − 1 subscript 𝜆 0 superscript 𝜼 𝜀 1 \lambda_{0}\leq(\boldsymbol{\eta}+\varepsilon)^{-1} makes (232 ) hold.
Taking ε 𝜀 \varepsilon sufficiently small we ensure that λ 0 ∈ ( 1 , 1 + ω ) subscript 𝜆 0 1 1 𝜔 \lambda_{0}\in(1,1+\omega) .
The inclusion
[ 0 , ∞ ) ⊂ σ e s s ( H ~ ( λ ) ) 0 subscript 𝜎 𝑒 𝑠 𝑠 ~ 𝐻 𝜆 [0,\infty)\subset\sigma_{ess}(\tilde{H}(\lambda)) for all λ > 0 𝜆 0 \lambda>0 is
standard and we omit its proof (it is not used in other proofs anyway).
∎
Proof of Lemma 10 .
Let us first consider ϵ ∈ ( 0 , ϵ ] italic-ϵ 0 bold-italic-ϵ \epsilon\in(0,\boldsymbol{\epsilon}] . We can write
𝒢 N ( ϵ ) = 𝒢 ′ ( ϵ ) + ∑ i = 1 N [ 𝒫 ′ i ( ϵ ) − 𝒫 i ( c ) ( ϵ ) ] , subscript 𝒢 𝑁 italic-ϵ superscript 𝒢 ′ italic-ϵ superscript subscript 𝑖 1 𝑁 delimited-[] subscript superscript 𝒫 ′ 𝑖 italic-ϵ subscript superscript 𝒫 𝑐 𝑖 italic-ϵ \mathcal{G}_{N}(\epsilon)=\mathcal{G^{\prime}}(\epsilon)+\sum_{i=1}^{N}\left[\mathcal{P^{\prime}}_{i}(\epsilon)-\mathcal{P}^{(c)}_{i}(\epsilon)\right],
(236)
where
𝒢 ′ ( ϵ ) := K ( ϵ ) − ∑ i = 1 N 𝒫 ′ i ( ϵ ) . assign superscript 𝒢 ′ italic-ϵ 𝐾 italic-ϵ superscript subscript 𝑖 1 𝑁 subscript superscript 𝒫 ′ 𝑖 italic-ϵ \mathcal{G^{\prime}}(\epsilon):=K(\epsilon)-\sum_{i=1}^{N}\mathcal{P^{\prime}}_{i}(\epsilon).
(237)
If we set A = H 0 𝐴 subscript 𝐻 0 A=H_{0} and B = V + ∑ i = 1 N 𝒵 i 𝐵 𝑉 superscript subscript 𝑖 1 𝑁 subscript 𝒵 𝑖 B=V+\sum_{i=1}^{N}\mathcal{Z}_{i} in the
BS principle (Theorem 9 ) then from (220 ) and Lemma 14 it follows that σ e s s ( 𝒢 ′ ( ϵ ) ) ⊂ ( − ∞ , λ 0 − 1 ] subscript 𝜎 𝑒 𝑠 𝑠 superscript 𝒢 ′ italic-ϵ superscript subscript 𝜆 0 1 \sigma_{ess}\bigl{(}\mathcal{G^{\prime}}(\epsilon)\bigr{)}\subset(-\infty,\lambda_{0}^{-1}] if ϵ ∈ ( 0 , ϵ ] italic-ϵ 0 bold-italic-ϵ \epsilon\in(0,\boldsymbol{\epsilon}] . Now the result follows from Lemma 13 and Theorem 9.5 in weidmann .
∎
Proof of Lemma 12 .
We shall prove by induction that ℳ k ( ϵ ) ∈ 𝔍 subscript ℳ 𝑘 italic-ϵ 𝔍 \mathcal{M}_{k}(\epsilon)\in\mathfrak{J}
for k = 1 , 2 , … , N 𝑘 1 2 … 𝑁
k=1,2,\ldots,N . We make the following induction assumption.
Suppose that for ℳ k subscript ℳ 𝑘 \mathcal{M}_{k} the following holds: (a) ℳ k ∈ 𝔍 subscript ℳ 𝑘 𝔍 \mathcal{M}_{k}\in\mathfrak{J} ; (b) for any s , s ′ ≥ k + 1 𝑠 superscript 𝑠 ′
𝑘 1 s,s^{\prime}\geq k+1 one has
ℳ k ℛ s , ℛ s ℳ k , ℛ s ℳ k ℛ s ′ ∈ 𝔍 subscript ℳ 𝑘 subscript ℛ 𝑠 subscript ℛ 𝑠 subscript ℳ 𝑘 subscript ℛ 𝑠 subscript ℳ 𝑘 subscript ℛ superscript 𝑠 ′
𝔍 \mathcal{M}_{k}\mathcal{R}_{s},\mathcal{R}_{s}\mathcal{M}_{k},\mathcal{R}_{s}\mathcal{M}_{k}\mathcal{R}_{s^{\prime}}\in\mathfrak{J} .
Let us first show that the induction
assumption is fulfilled for k = 1 𝑘 1 k=1 . That ℳ 1 ∈ 𝔍 subscript ℳ 1 𝔍 \mathcal{M}_{1}\in\mathfrak{J} follows from (181 )
and Lemma 15 .
Checking (b) is also straightforward if one applies Lemmas 15 , 16 , 18 .
For example,
ℛ s ℳ 1 ℛ s ′ = [ ℛ s P 1 ] [ ℛ 1 ℒ 1 ℛ 1 ] [ P 1 ℛ s ′ ] + [ ℛ s P 1 ] [ ℛ 1 ℒ 1 ℛ s ′ ] subscript ℛ 𝑠 subscript ℳ 1 subscript ℛ superscript 𝑠 ′ delimited-[] subscript ℛ 𝑠 subscript 𝑃 1 delimited-[] subscript ℛ 1 subscript ℒ 1 subscript ℛ 1 delimited-[] subscript 𝑃 1 subscript ℛ superscript 𝑠 ′ delimited-[] subscript ℛ 𝑠 subscript 𝑃 1 delimited-[] subscript ℛ 1 subscript ℒ 1 subscript ℛ superscript 𝑠 ′ \displaystyle\mathcal{R}_{s}\mathcal{M}_{1}\mathcal{R}_{s^{\prime}}=\left[\mathcal{R}_{s}P_{1}\right]\left[\mathcal{R}_{1}\mathcal{L}_{1}\mathcal{R}_{1}\right]\left[P_{1}\mathcal{R}_{s^{\prime}}\right]+\left[\mathcal{R}_{s}P_{1}\right]\left[\mathcal{R}_{1}\mathcal{L}_{1}\mathcal{R}_{s^{\prime}}\right]
+ [ ℛ s ℒ 1 ℛ 1 ] [ P 1 ℛ s ′ ] ( s , s ′ ≥ 2 ) , delimited-[] subscript ℛ 𝑠 subscript ℒ 1 subscript ℛ 1 delimited-[] subscript 𝑃 1 subscript ℛ superscript 𝑠 ′ 𝑠 superscript 𝑠 ′
2
\displaystyle+\left[\mathcal{R}_{s}\mathcal{L}_{1}\mathcal{R}_{1}\right]\left[P_{1}\mathcal{R}_{s^{\prime}}\right]\quad\quad(s,s^{\prime}\geq 2),
(238)
where we have used P i ℛ i = ℛ i P i = ℛ i subscript 𝑃 𝑖 subscript ℛ 𝑖 subscript ℛ 𝑖 subscript 𝑃 𝑖 subscript ℛ 𝑖 P_{i}\mathcal{R}_{i}=\mathcal{R}_{i}P_{i}=\mathcal{R}_{i} . All
expressions in square brackets are elements of 𝔍 𝔍 \mathfrak{J} according to Lemmas 15 , 16 , 18 ,
hence, the lhs of (238 ) also belongs to 𝔍 𝔍 \mathfrak{J}
according to Lemma 11 .
The implication k → k + 1 → 𝑘 𝑘 1 k\rightarrow k+1 is proved similarly. The fact that
ℳ k + 1 ∈ 𝔍 subscript ℳ 𝑘 1 𝔍 \mathcal{M}_{k+1}\in\mathfrak{J} follows directly from the induction
assumption and Lemmas 15 , 16 , 18 . Let us consider, for example,
ℛ s ℳ k + 1 subscript ℛ 𝑠 subscript ℳ 𝑘 1 \mathcal{R}_{s}\mathcal{M}_{k+1} for s ≥ k + 2 𝑠 𝑘 2 s\geq k+2 . By (182 ) we obtain
ℛ s ℳ k + 1 = [ ℛ s ℳ k ] + [ ℛ s P k + 1 ] [ ℛ k + 1 ℳ k ] + [ ℛ s ℳ k ℛ k + 1 ] + [ ℛ s P k + 1 ] [ ℛ k + 1 ℳ k ℛ k + 1 ] subscript ℛ 𝑠 subscript ℳ 𝑘 1 delimited-[] subscript ℛ 𝑠 subscript ℳ 𝑘 delimited-[] subscript ℛ 𝑠 subscript 𝑃 𝑘 1 delimited-[] subscript ℛ 𝑘 1 subscript ℳ 𝑘 delimited-[] subscript ℛ 𝑠 subscript ℳ 𝑘 subscript ℛ 𝑘 1 delimited-[] subscript ℛ 𝑠 subscript 𝑃 𝑘 1 delimited-[] subscript ℛ 𝑘 1 subscript ℳ 𝑘 subscript ℛ 𝑘 1 \displaystyle\mathcal{R}_{s}\mathcal{M}_{k+1}=\left[\mathcal{R}_{s}\mathcal{M}_{k}\right]+\left[\mathcal{R}_{s}P_{k+1}\right]\left[\mathcal{R}_{k+1}\mathcal{M}_{k}\right]+\left[\mathcal{R}_{s}\mathcal{M}_{k}\mathcal{R}_{k+1}\right]+\left[\mathcal{R}_{s}P_{k+1}\right]\left[\mathcal{R}_{k+1}\mathcal{M}_{k}\mathcal{R}_{k+1}\right]
+ [ ℛ s P k + 1 ] [ ℛ k + 1 ℒ k + 1 ℛ k + 1 − ∑ i = 1 k [ ℛ k + 1 P i ] 𝒫 i [ P i ℛ k + 1 ] ] delimited-[] subscript ℛ 𝑠 subscript 𝑃 𝑘 1 delimited-[] subscript ℛ 𝑘 1 subscript ℒ 𝑘 1 subscript ℛ 𝑘 1 superscript subscript 𝑖 1 𝑘 delimited-[] subscript ℛ 𝑘 1 subscript 𝑃 𝑖 subscript 𝒫 𝑖 delimited-[] subscript 𝑃 𝑖 subscript ℛ 𝑘 1 \displaystyle+\left[\mathcal{R}_{s}P_{k+1}\right]\left[\mathcal{R}_{k+1}\mathcal{L}_{k+1}\mathcal{R}_{k+1}-\sum_{i=1}^{k}\left[\mathcal{R}_{k+1}P_{i}\right]\mathcal{P}_{i}\left[P_{i}\mathcal{R}_{k+1}\right]\right]
+ [ ℛ s P k + 1 ] [ ℛ k + 1 ℒ k + 1 − ∑ i = 1 k [ ℛ k + 1 P i ] 𝒫 i ] + [ ℛ s ℒ k + 1 ℛ k + 1 − ∑ i = 1 k [ ℛ s P i ] 𝒫 i [ P i ℛ k + 1 ] ] delimited-[] subscript ℛ 𝑠 subscript 𝑃 𝑘 1 delimited-[] subscript ℛ 𝑘 1 subscript ℒ 𝑘 1 superscript subscript 𝑖 1 𝑘 delimited-[] subscript ℛ 𝑘 1 subscript 𝑃 𝑖 subscript 𝒫 𝑖 delimited-[] subscript ℛ 𝑠 subscript ℒ 𝑘 1 subscript ℛ 𝑘 1 superscript subscript 𝑖 1 𝑘 delimited-[] subscript ℛ 𝑠 subscript 𝑃 𝑖 subscript 𝒫 𝑖 delimited-[] subscript 𝑃 𝑖 subscript ℛ 𝑘 1 \displaystyle+\left[\mathcal{R}_{s}P_{k+1}\right]\left[\mathcal{R}_{k+1}\mathcal{L}_{k+1}-\sum_{i=1}^{k}\left[\mathcal{R}_{k+1}P_{i}\right]\mathcal{P}_{i}\right]+\left[\mathcal{R}_{s}\mathcal{L}_{k+1}\mathcal{R}_{k+1}-\sum_{i=1}^{k}\left[\mathcal{R}_{s}P_{i}\right]\mathcal{P}_{i}\left[P_{i}\mathcal{R}_{k+1}\right]\right]
Again, according to Lemmas 15 , 16 , 18 and the induction assumption all expressions in
square brackets belong to 𝔍 𝔍 \mathfrak{J} .
∎
Lemma 15 .
For i ≠ j 𝑖 𝑗 i\neq j
sup ϵ > 0 ‖ ℛ i ( H 0 + ϵ ) − 1 / 2 | v i j | 1 / 2 ‖ H S < ∞ . subscript supremum italic-ϵ 0 subscript norm subscript ℛ 𝑖 superscript subscript 𝐻 0 italic-ϵ 1 2 superscript subscript 𝑣 𝑖 𝑗 1 2 𝐻 𝑆 \sup_{\epsilon>0}\left\|\mathcal{R}_{i}\bigl{(}H_{0}+\epsilon\bigr{)}^{-1/2}|v_{ij}|^{1/2}\right\|_{HS}<\infty.
(239)
Proof.
Without loosing generality we can consider the integral operator
𝒞 ( ϵ ) := ℱ 1 ℛ 1 ( H 0 + ϵ ) − 1 / 2 | v 12 | 1 / 2 ℱ 1 − 1 assign 𝒞 italic-ϵ subscript ℱ 1 subscript ℛ 1 superscript subscript 𝐻 0 italic-ϵ 1 2 superscript subscript 𝑣 12 1 2 subscript superscript ℱ 1 1 \mathcal{C}(\epsilon):=\mathcal{F}_{1}\mathcal{R}_{1}\bigl{(}H_{0}+\epsilon\bigr{)}^{-1/2}|v_{12}|^{1/2}\mathcal{F}^{-1}_{1} .
We use the Jacobi coordinates x 1 , … , x N − 1 subscript 𝑥 1 … subscript 𝑥 𝑁 1
x_{1},\ldots,x_{N-1} and from Fig. 1 one finds r 1 − r 2 = γ 1 x 1 + γ 2 x 2 subscript 𝑟 1 subscript 𝑟 2 subscript 𝛾 1 subscript 𝑥 1 subscript 𝛾 2 subscript 𝑥 2 r_{1}-r_{2}=\gamma_{1}x_{1}+\gamma_{2}x_{2} , where
γ 1 = [ M 2 m 1 ( M − m 1 ) ] 1 2 , subscript 𝛾 1 superscript delimited-[] 𝑀 2 subscript 𝑚 1 𝑀 subscript 𝑚 1 1 2 \displaystyle\gamma_{1}=\left[\frac{M}{2m_{1}(M-m_{1})}\right]^{\frac{1}{2}},
(240)
γ 2 = − [ M − m 1 − m 2 2 m 2 ( M − m 1 ) ] 1 2 . subscript 𝛾 2 superscript delimited-[] 𝑀 subscript 𝑚 1 subscript 𝑚 2 2 subscript 𝑚 2 𝑀 subscript 𝑚 1 1 2 \displaystyle\gamma_{2}=-\left[\frac{M-m_{1}-m_{2}}{2m_{2}(M-m_{1})}\right]^{\frac{1}{2}}.
(241)
The integral operator 𝒞 ( ϵ ) 𝒞 italic-ϵ \mathcal{C}(\epsilon) acts on f ( p 1 , x r ) ∈ L 2 ( ℝ 3 N − 3 ) 𝑓 subscript 𝑝 1 subscript 𝑥 𝑟 superscript 𝐿 2 superscript ℝ 3 𝑁 3 f(p_{1},x_{r})\in L^{2}(\mathbb{R}^{3N-3}) as
follows
( 𝒞 ( ϵ ) f ) ( p 1 , x r ) = ∫ 𝒞 ( p 1 , p 1 ′ , x r , x r ′ ; ϵ ) f ( p 1 ′ , x r ′ ) d 3 p 1 ′ d 3 N − 6 x r ′ , 𝒞 italic-ϵ 𝑓 subscript 𝑝 1 subscript 𝑥 𝑟 𝒞 subscript 𝑝 1 subscript superscript 𝑝 ′ 1 subscript 𝑥 𝑟 subscript superscript 𝑥 ′ 𝑟 italic-ϵ 𝑓 subscript superscript 𝑝 ′ 1 superscript subscript 𝑥 𝑟 ′ superscript 𝑑 3 subscript superscript 𝑝 ′ 1 superscript 𝑑 3 𝑁 6 subscript superscript 𝑥 ′ 𝑟 \bigl{(}\mathcal{C}(\epsilon)f\bigr{)}(p_{1},x_{r})=\int\mathcal{C}(p_{1},p^{\prime}_{1},x_{r},x^{\prime}_{r};\epsilon)f(p^{\prime}_{1},x_{r}^{\prime})d^{3}p^{\prime}_{1}d^{3N-6}x^{\prime}_{r},
(242)
where the integral kernel is
𝒞 ( p 1 , p 1 ′ , x r , x r ′ ; ϵ ) = γ 1 3 ( 2 π ) 3 / 2 φ 1 ( ϵ + p 1 2 ; x r ) ψ 1 ( ϵ + p 1 2 ; x r ′ ) { [ 1 − μ 1 ( ϵ + p 1 2 ) ] − 1 2 − 1 } 𝒞 subscript 𝑝 1 subscript superscript 𝑝 ′ 1 subscript 𝑥 𝑟 subscript superscript 𝑥 ′ 𝑟 italic-ϵ superscript subscript 𝛾 1 3 superscript 2 𝜋 3 2 subscript 𝜑 1 italic-ϵ superscript subscript 𝑝 1 2 subscript 𝑥 𝑟
subscript 𝜓 1 italic-ϵ superscript subscript 𝑝 1 2 subscript superscript 𝑥 ′ 𝑟
superscript delimited-[] 1 subscript 𝜇 1 italic-ϵ superscript subscript 𝑝 1 2 1 2 1 \displaystyle\mathcal{C}(p_{1},p^{\prime}_{1},x_{r},x^{\prime}_{r};\epsilon)=\frac{\gamma_{1}^{3}}{(2\pi)^{3/2}}\varphi_{1}(\epsilon+p_{1}^{2};x_{r})\psi_{1}(\epsilon+p_{1}^{2};x^{\prime}_{r})\left\{[1-\mu_{1}(\epsilon+p_{1}^{2})]^{-\frac{1}{2}}-1\right\}
× | v 12 | 1 2 ^ ( γ 1 ( p 1 − p 1 ′ ) ) exp { i γ 2 ( p 1 ′ − p 1 ) ⋅ x 2 } , absent ^ superscript subscript 𝑣 12 1 2 subscript 𝛾 1 subscript 𝑝 1 subscript superscript 𝑝 ′ 1 ⋅ 𝑖 subscript 𝛾 2 subscript superscript 𝑝 ′ 1 subscript 𝑝 1 subscript 𝑥 2 \displaystyle\times\widehat{\bigl{|}v_{12}\bigr{|}^{\frac{1}{2}}}\bigl{(}\gamma_{1}(p_{1}-p^{\prime}_{1})\bigr{)}\exp\left\{i\gamma_{2}(p^{\prime}_{1}-p_{1})\cdot x_{2}\right\},
(243)
and ψ 1 subscript 𝜓 1 \psi_{1} is expressed through φ 1 subscript 𝜑 1 \varphi_{1} through (64 ).
The hat in (243 ) denotes a standard Fourier transform in ℝ 3 superscript ℝ 3 \mathbb{R}^{3} .
Now we calculate the square of the Hilbert–Schmidt norm
‖ 𝒞 ( ϵ ) ‖ H S 2 = ∫ | 𝒞 ( p 1 , p 1 ′ , ξ , ξ ′ ; ϵ ) | 2 d 3 p 1 d 3 p 1 ′ d 3 N − 6 ξ d 3 N − 6 ξ ′ superscript subscript norm 𝒞 italic-ϵ 𝐻 𝑆 2 superscript 𝒞 subscript 𝑝 1 subscript superscript 𝑝 ′ 1 𝜉 superscript 𝜉 ′ italic-ϵ 2 superscript 𝑑 3 subscript 𝑝 1 superscript 𝑑 3 subscript superscript 𝑝 ′ 1 superscript 𝑑 3 𝑁 6 𝜉 superscript 𝑑 3 𝑁 6 superscript 𝜉 ′ \displaystyle\left\|\mathcal{C}(\epsilon)\right\|_{HS}^{2}=\int\left|\mathcal{C}(p_{1},p^{\prime}_{1},\xi,\xi^{\prime};\epsilon)\right|^{2}\;d^{3}p_{1}d^{3}p^{\prime}_{1}d^{3N-6}\xi d^{3N-6}\xi^{\prime}
≤ γ 1 3 C ψ 2 C 0 ∫ p 1 2 ≤ ϵ − ϵ { [ 1 − μ 1 ( ϵ + p 1 2 ) ] − 1 2 − 1 } 2 d 3 p 1 , absent superscript subscript 𝛾 1 3 subscript superscript 𝐶 2 𝜓 subscript 𝐶 0 subscript superscript subscript 𝑝 1 2 bold-italic-ϵ italic-ϵ superscript superscript delimited-[] 1 subscript 𝜇 1 italic-ϵ superscript subscript 𝑝 1 2 1 2 1 2 superscript 𝑑 3 subscript 𝑝 1 \displaystyle\leq\gamma_{1}^{3}C^{2}_{\psi}C_{0}\int_{p_{1}^{2}\leq\boldsymbol{\epsilon}-\epsilon}\left\{[1-\mu_{1}(\epsilon+p_{1}^{2})]^{-\frac{1}{2}}-1\right\}^{2}d^{3}p_{1},
(244)
where C ψ subscript 𝐶 𝜓 C_{\psi} was defined in Corollary 2 and
C 0 := ( 2 π ) − 3 max i < k ∫ | | v i k | 1 2 ^ ( t ) | 2 d 3 t assign subscript 𝐶 0 superscript 2 𝜋 3 subscript 𝑖 𝑘 superscript ^ superscript subscript 𝑣 𝑖 𝑘 1 2 𝑡 2 superscript 𝑑 3 𝑡 C_{0}:=(2\pi)^{-3}\max_{i<k}\int\left|\widehat{\bigl{|}v_{ik}\bigr{|}^{\frac{1}{2}}}\bigl{(}t\bigr{)}\right|^{2}d^{3}t
(245)
is finite since | v i k | 1 2 ∈ L 2 ( ℝ 3 ) superscript subscript 𝑣 𝑖 𝑘 1 2 superscript 𝐿 2 superscript ℝ 3 |v_{ik}|^{\frac{1}{2}}\in L^{2}(\mathbb{R}^{3}) . Using (51 ) we
obtain
‖ 𝒞 ( ϵ ) ‖ H S 2 ≤ γ 1 3 C ψ 2 C 0 ∫ | p 1 | ≤ ϵ ( a μ − 1 2 | p 1 | − 1 − 1 ) 2 d 3 p 1 superscript subscript norm 𝒞 italic-ϵ 𝐻 𝑆 2 superscript subscript 𝛾 1 3 subscript superscript 𝐶 2 𝜓 subscript 𝐶 0 subscript subscript 𝑝 1 bold-italic-ϵ superscript superscript subscript 𝑎 𝜇 1 2 superscript subscript 𝑝 1 1 1 2 superscript 𝑑 3 subscript 𝑝 1 \displaystyle\left\|\mathcal{C}(\epsilon)\right\|_{HS}^{2}\leq\gamma_{1}^{3}C^{2}_{\psi}C_{0}\int_{|p_{1}|\leq\sqrt{\boldsymbol{\epsilon}}}\left(a_{\mu}^{-\frac{1}{2}}|p_{1}|^{-1}-1\right)^{2}d^{3}p_{1}
= ( 4 π ) γ 1 3 C ψ 2 C 0 [ a μ − 1 ϵ − a μ − 1 2 ϵ + ( 1 / 3 ) ϵ 3 2 ] . absent 4 𝜋 superscript subscript 𝛾 1 3 subscript superscript 𝐶 2 𝜓 subscript 𝐶 0 delimited-[] superscript subscript 𝑎 𝜇 1 bold-italic-ϵ superscript subscript 𝑎 𝜇 1 2 bold-italic-ϵ 1 3 superscript bold-italic-ϵ 3 2 \displaystyle=(4\pi)\gamma_{1}^{3}C^{2}_{\psi}C_{0}\left[a_{\mu}^{-1}\sqrt{\boldsymbol{\epsilon}}-a_{\mu}^{-\frac{1}{2}}\boldsymbol{\epsilon}+(1/3)\boldsymbol{\epsilon}^{\frac{3}{2}}\right].
(246)
∎
Another less trivial estimate is given by
Lemma 16 .
For all 1 ≤ i < j ≤ N 1 𝑖 𝑗 𝑁 1\leq i<j\leq N and 1 ≤ i < s ≤ N 1 𝑖 𝑠 𝑁 1\leq i<s\leq N
sup ϵ > 0 ‖ ℛ i ( H 0 + ϵ ) − 1 / 2 v i s ( H 0 + ϵ ) − 1 / 2 ℛ j ‖ H S < ∞ subscript supremum italic-ϵ 0 subscript norm subscript ℛ 𝑖 superscript subscript 𝐻 0 italic-ϵ 1 2 subscript 𝑣 𝑖 𝑠 superscript subscript 𝐻 0 italic-ϵ 1 2 subscript ℛ 𝑗 𝐻 𝑆 \sup_{\epsilon>0}\left\|\mathcal{R}_{i}\bigl{(}H_{0}+\epsilon\bigr{)}^{-1/2}v_{is}\bigl{(}H_{0}+\epsilon\bigr{)}^{-1/2}\mathcal{R}_{j}\right\|_{HS}<\infty
(247)
Proof.
For s = j 𝑠 𝑗 s=j the result easily follows from Lemma 15 . So without loosing
generality it suffices to prove that
sup ϵ > 0 ‖ 𝒞 1 ( ϵ ) ‖ H S < ∞ , subscript supremum italic-ϵ 0 subscript norm subscript 𝒞 1 italic-ϵ 𝐻 𝑆 \sup_{\epsilon>0}\left\|\mathcal{C}_{1}(\epsilon)\right\|_{HS}<\infty,
(248)
where we have defined
𝒞 1 ( ϵ ) := ℛ 1 ( H 0 + ϵ ) − 1 / 2 v 13 ( H 0 + ϵ ) − 1 / 2 ℛ 2 . assign subscript 𝒞 1 italic-ϵ subscript ℛ 1 superscript subscript 𝐻 0 italic-ϵ 1 2 subscript 𝑣 13 superscript subscript 𝐻 0 italic-ϵ 1 2 subscript ℛ 2 \mathcal{C}_{1}(\epsilon):=\mathcal{R}_{1}\bigl{(}H_{0}+\epsilon\bigr{)}^{-1/2}v_{13}\bigl{(}H_{0}+\epsilon\bigr{)}^{-1/2}\mathcal{R}_{2}.
(249)
By (172 ) we have
𝒞 1 ( ϵ ) = P 1 ( ϵ ) 𝔤 1 ( ϵ ) ( H 0 + ϵ ) − 1 / 2 v 13 ( H 0 + ϵ ) − 1 / 2 𝔤 2 ( ϵ ) P 2 ( ϵ ) subscript 𝒞 1 italic-ϵ subscript 𝑃 1 italic-ϵ subscript 𝔤 1 italic-ϵ superscript subscript 𝐻 0 italic-ϵ 1 2 subscript 𝑣 13 superscript subscript 𝐻 0 italic-ϵ 1 2 subscript 𝔤 2 italic-ϵ subscript 𝑃 2 italic-ϵ \displaystyle\mathcal{C}_{1}(\epsilon)=P_{1}(\epsilon)\mathfrak{g}_{1}(\epsilon)\bigl{(}H_{0}+\epsilon\bigr{)}^{-1/2}v_{13}\bigl{(}H_{0}+\epsilon\bigr{)}^{-1/2}\mathfrak{g}_{2}(\epsilon)P_{2}(\epsilon)
= P 1 ( ϵ ) 𝔤 2 ( ϵ ) ( H 0 + ϵ ) − 1 / 2 𝔤 1 ( ϵ ) v 13 ( H 0 + ϵ ) − 1 / 2 P 2 ( ϵ ) . absent subscript 𝑃 1 italic-ϵ subscript 𝔤 2 italic-ϵ superscript subscript 𝐻 0 italic-ϵ 1 2 subscript 𝔤 1 italic-ϵ subscript 𝑣 13 superscript subscript 𝐻 0 italic-ϵ 1 2 subscript 𝑃 2 italic-ϵ \displaystyle=P_{1}(\epsilon)\mathfrak{g}_{2}(\epsilon)\bigl{(}H_{0}+\epsilon\bigr{)}^{-1/2}\mathfrak{g}_{1}(\epsilon)v_{13}\bigl{(}H_{0}+\epsilon\bigr{)}^{-1/2}P_{2}(\epsilon).
(250)
We can write 𝒞 1 ( ϵ ) = 𝒞 2 ( ϵ ) − 𝒞 3 ( ϵ ) subscript 𝒞 1 italic-ϵ subscript 𝒞 2 italic-ϵ subscript 𝒞 3 italic-ϵ \mathcal{C}_{1}(\epsilon)=\mathcal{C}_{2}(\epsilon)-\mathcal{C}_{3}(\epsilon) , where
𝒞 2 ( ϵ ) := P 1 ( ϵ ) [ 𝔤 2 ( ϵ ) + 1 ] ( H 0 + ϵ ) − 1 / 2 𝔤 1 ( ϵ ) v 13 ( H 0 + ϵ ) − 1 / 2 P 2 ( ϵ ) , assign subscript 𝒞 2 italic-ϵ subscript 𝑃 1 italic-ϵ delimited-[] subscript 𝔤 2 italic-ϵ 1 superscript subscript 𝐻 0 italic-ϵ 1 2 subscript 𝔤 1 italic-ϵ subscript 𝑣 13 superscript subscript 𝐻 0 italic-ϵ 1 2 subscript 𝑃 2 italic-ϵ \displaystyle\mathcal{C}_{2}(\epsilon):=P_{1}(\epsilon)[\mathfrak{g}_{2}(\epsilon)+1]\bigl{(}H_{0}+\epsilon\bigr{)}^{-1/2}\mathfrak{g}_{1}(\epsilon)v_{13}\bigl{(}H_{0}+\epsilon\bigr{)}^{-1/2}P_{2}(\epsilon),
(251)
𝒞 3 ( ϵ ) := ℛ 1 ( ϵ ) ( H 0 + ϵ ) − 1 / 2 v 13 ( H 0 + ϵ ) − 1 / 2 P 2 ( ϵ ) . assign subscript 𝒞 3 italic-ϵ subscript ℛ 1 italic-ϵ superscript subscript 𝐻 0 italic-ϵ 1 2 subscript 𝑣 13 superscript subscript 𝐻 0 italic-ϵ 1 2 subscript 𝑃 2 italic-ϵ \displaystyle\mathcal{C}_{3}(\epsilon):=\mathcal{R}_{1}(\epsilon)\bigl{(}H_{0}+\epsilon\bigr{)}^{-1/2}v_{13}\bigl{(}H_{0}+\epsilon\bigr{)}^{-1/2}P_{2}(\epsilon).
(252)
From Lemma 15 it easily follows that sup ϵ > 0 ‖ 𝒞 3 ( ϵ ) ‖ H S < ∞ subscript supremum italic-ϵ 0 subscript norm subscript 𝒞 3 italic-ϵ 𝐻 𝑆 \sup_{\epsilon>0}\left\|\mathcal{C}_{3}(\epsilon)\right\|_{HS}<\infty . Therefore, (248 ) reduces to proving
that
sup ϵ > 0 ‖ 𝒞 2 ( ϵ ) ‖ H S < ∞ . subscript supremum italic-ϵ 0 subscript norm subscript 𝒞 2 italic-ϵ 𝐻 𝑆 \sup_{\epsilon>0}\left\|\mathcal{C}_{2}(\epsilon)\right\|_{HS}<\infty.
(253)
Apart from the sets of coordinates x i , z i subscript 𝑥 𝑖 subscript 𝑧 𝑖
x_{i},z_{i} depicted in Fig. 1 (left) we shall need the third set of coordinates
t 1 , t 2 , … , t N − 1 subscript 𝑡 1 subscript 𝑡 2 … subscript 𝑡 𝑁 1
t_{1},t_{2},\ldots,t_{N-1} depicted in Fig. 1 (right).
Thereby t 1 = z 1 subscript 𝑡 1 subscript 𝑧 1 t_{1}=z_{1}
and t 2 = 2 μ 13 ( r 3 − r 1 ) subscript 𝑡 2 2 subscript 𝜇 13 subscript 𝑟 3 subscript 𝑟 1 t_{2}=\sqrt{2\mu_{13}}(r_{3}-r_{1}) . The coordinate t 3 subscript 𝑡 3 t_{3} points in the
direction from the center of mass of the particles { 4 , 5 , … , N } 4 5 … 𝑁 \{4,5,\ldots,N\}
to the center of mass of the particle pair
{ 1 , 3 } 1 3 \{1,3\} and t i = x i = z i subscript 𝑡 𝑖 subscript 𝑥 𝑖 subscript 𝑧 𝑖 t_{i}=x_{i}=z_{i} for i ≥ 4 𝑖 4 i\geq 4 . The scales are set so as to make the kinetic energy
operator take the form H 0 = − ∑ i Δ t i subscript 𝐻 0 subscript 𝑖 subscript Δ subscript 𝑡 𝑖 H_{0}=-\sum_{i}\Delta_{t_{i}} . The coordinates are connected through
t 2 = b 22 z 2 + b 23 z 3 subscript 𝑡 2 subscript 𝑏 22 subscript 𝑧 2 subscript 𝑏 23 subscript 𝑧 3 \displaystyle t_{2}=b_{22}z_{2}+b_{23}z_{3}
(254)
t 3 = b 32 z 2 + b 33 z 3 subscript 𝑡 3 subscript 𝑏 32 subscript 𝑧 2 subscript 𝑏 33 subscript 𝑧 3 \displaystyle t_{3}=b_{32}z_{2}+b_{33}z_{3}
(255)
where
b 22 = − [ m 3 ( M − m 2 ) ( M − m 1 − m 2 ) ( m 1 + m 3 ) ] 1 2 subscript 𝑏 22 superscript delimited-[] subscript 𝑚 3 𝑀 subscript 𝑚 2 𝑀 subscript 𝑚 1 subscript 𝑚 2 subscript 𝑚 1 subscript 𝑚 3 1 2 \displaystyle b_{22}=-\left[\frac{m_{3}(M-m_{2})}{(M-m_{1}-m_{2})(m_{1}+m_{3})}\right]^{\frac{1}{2}}
(256)
b 23 = [ m 1 ( M − m 1 − m 2 − m 3 ) ( m 1 + m 3 ) ( M − m 1 − m 2 ) ] 1 2 , subscript 𝑏 23 superscript delimited-[] subscript 𝑚 1 𝑀 subscript 𝑚 1 subscript 𝑚 2 subscript 𝑚 3 subscript 𝑚 1 subscript 𝑚 3 𝑀 subscript 𝑚 1 subscript 𝑚 2 1 2 \displaystyle b_{23}=\left[\frac{m_{1}(M-m_{1}-m_{2}-m_{3})}{(m_{1}+m_{3})(M-m_{1}-m_{2})}\right]^{\frac{1}{2}},
(257)
and b 32 = b 23 subscript 𝑏 32 subscript 𝑏 23 b_{32}=b_{23} , b 33 = − b 22 subscript 𝑏 33 subscript 𝑏 22 b_{33}=-b_{22} . We also set b 11 = 1 subscript 𝑏 11 1 b_{11}=1 , b 12 = b 13 = b 21 = b 31 = 0 subscript 𝑏 12 subscript 𝑏 13 subscript 𝑏 21 subscript 𝑏 31 0 b_{12}=b_{13}=b_{21}=b_{31}=0 . Then b i k subscript 𝑏 𝑖 𝑘 b_{ik}
are entries of the 3 × 3 3 3 3\times 3 orthogonal matrix b 𝑏 b .
From the 2 × 2 2 2 2\times 2 matrix in
(75 )–(76 ) we can construct the 3 × 3 3 3 3\times 3 orthogonal matrix a 𝑎 a by setting a 33 = 1 subscript 𝑎 33 1 a_{33}=1 and a 13 = a 23 = a 32 = a 31 = 0 subscript 𝑎 13 subscript 𝑎 23 subscript 𝑎 32 subscript 𝑎 31 0 a_{13}=a_{23}=a_{32}=a_{31}=0 . Then
t i = ∑ i = 1 3 c i k x k ( i = 1 , 2 , 3 ) , subscript 𝑡 𝑖 superscript subscript 𝑖 1 3 subscript 𝑐 𝑖 𝑘 subscript 𝑥 𝑘 𝑖 1 2 3
t_{i}=\sum_{i=1}^{3}c_{ik}x_{k}\quad\quad(i=1,2,3),
(258)
where c i k subscript 𝑐 𝑖 𝑘 c_{ik} are elements of the orthogonal matrix c = a b 𝑐 𝑎 𝑏 c=ab .
The full and partial Fourier transforms associated with t i subscript 𝑡 𝑖 t_{i} are
( F t f ) ( p t 1 , p t 2 , … , p t N − 1 ) := 1 ( 2 π ) 3 N − 3 2 ∫ e − i ∑ k = 1 N − 1 p t k ⋅ t k f ( t 1 , … , t N − 1 ) d 3 t 1 … d 3 t N − 1 assign subscript 𝐹 𝑡 𝑓 subscript 𝑝 subscript 𝑡 1 subscript 𝑝 subscript 𝑡 2 … subscript 𝑝 subscript 𝑡 𝑁 1 1 superscript 2 𝜋 3 𝑁 3 2 superscript 𝑒 𝑖 superscript subscript 𝑘 1 𝑁 1 ⋅ subscript 𝑝 subscript 𝑡 𝑘 subscript 𝑡 𝑘 𝑓 subscript 𝑡 1 … subscript 𝑡 𝑁 1 superscript 𝑑 3 subscript 𝑡 1 … superscript 𝑑 3 subscript 𝑡 𝑁 1 \displaystyle(F_{t}f)(p_{t_{1}},p_{t_{2}},\ldots,p_{t_{N-1}}):=\frac{1}{(2\pi)^{\frac{3N-3}{2}}}\int e^{-i\sum_{k=1}^{N-1}p_{t_{k}}\cdot t_{k}}f(t_{1},\ldots,t_{N-1})d^{3}t_{1}\ldots d^{3}t_{N-1}
(259)
( ℱ t f ) ( t 1 , p t 2 , … , p t N − 1 ) := 1 ( 2 π ) 3 N − 6 2 ∫ e − i ∑ k = 2 N − 1 p t k ⋅ t k f ( t 1 , … , t N − 1 ) d 3 t 2 … d 3 t N − 1 assign subscript ℱ 𝑡 𝑓 subscript 𝑡 1 subscript 𝑝 subscript 𝑡 2 … subscript 𝑝 subscript 𝑡 𝑁 1 1 superscript 2 𝜋 3 𝑁 6 2 superscript 𝑒 𝑖 superscript subscript 𝑘 2 𝑁 1 ⋅ subscript 𝑝 subscript 𝑡 𝑘 subscript 𝑡 𝑘 𝑓 subscript 𝑡 1 … subscript 𝑡 𝑁 1 superscript 𝑑 3 subscript 𝑡 2 … superscript 𝑑 3 subscript 𝑡 𝑁 1 \displaystyle(\mathcal{F}_{t}f)(t_{1},p_{t_{2}},\ldots,p_{t_{N-1}}):=\frac{1}{(2\pi)^{\frac{3N-6}{2}}}\int e^{-i\sum_{k=2}^{N-1}p_{t_{k}}\cdot t_{k}}f(t_{1},\ldots,t_{N-1})d^{3}t_{2}\ldots d^{3}t_{N-1}
(260)
For shorter notation we introduce the tuples
p t r := ( p t 2 , p t 3 , … , p t N − 1 ) assign subscript 𝑝 subscript 𝑡 𝑟 subscript 𝑝 subscript 𝑡 2 subscript 𝑝 subscript 𝑡 3 … subscript 𝑝 subscript 𝑡 𝑁 1 p_{t_{r}}:=(p_{t_{2}},p_{t_{3}},\ldots,p_{t_{N-1}}) and p t c := ( p t 3 , p t 4 , … , p t N − 1 ) assign subscript 𝑝 subscript 𝑡 𝑐 subscript 𝑝 subscript 𝑡 3 subscript 𝑝 subscript 𝑡 4 … subscript 𝑝 subscript 𝑡 𝑁 1 p_{t_{c}}:=(p_{t_{3}},p_{t_{4}},\ldots,p_{t_{N-1}}) .
In analogy with the proof of Theorem 6 let us introduce the operator B t ( ϵ ) subscript 𝐵 𝑡 italic-ϵ B_{t}(\epsilon) , which acts on f ∈ L 2 ( ℝ 3 N − 3 ) 𝑓 superscript 𝐿 2 superscript ℝ 3 𝑁 3 f\in L^{2}(\mathbb{R}^{3N-3}) as
B t ( ϵ ) f = F t − 1 ( 1 + ( p t 1 2 + ϵ ) ζ 2 ) ( F t f ) + F t − 1 ( | p t c | ζ − 1 ) χ 1 ( | p t c | ) ( F t f ) . subscript 𝐵 𝑡 italic-ϵ 𝑓 superscript subscript 𝐹 𝑡 1 1 superscript superscript subscript 𝑝 subscript 𝑡 1 2 italic-ϵ 𝜁 2 subscript 𝐹 𝑡 𝑓 superscript subscript 𝐹 𝑡 1 superscript subscript 𝑝 subscript 𝑡 𝑐 𝜁 1 subscript 𝜒 1 subscript 𝑝 subscript 𝑡 𝑐 subscript 𝐹 𝑡 𝑓 B_{t}(\epsilon)f=F_{t}^{-1}(1+(p_{t_{1}}^{2}+\epsilon)^{\frac{\zeta}{2}})(F_{t}f)+F_{t}^{-1}(|p_{t_{c}}|^{\zeta}-1)\chi_{1}(|p_{t_{c}}|)(F_{t}f).
(261)
and ζ = 3 / 4 𝜁 3 4 \zeta=3/4 (in fact, we could take any ζ ∈ ( 1 / 2 , 1 ) 𝜁 1 2 1 \zeta\in(1/2,1) ). For
all ϵ > 0 italic-ϵ 0 \epsilon>0 the operators B t ( ϵ ) subscript 𝐵 𝑡 italic-ϵ B_{t}(\epsilon) and B t − 1 ( ϵ ) superscript subscript 𝐵 𝑡 1 italic-ϵ B_{t}^{-1}(\epsilon)
are bounded. Inserting the identity B t B t − 1 = 1 subscript 𝐵 𝑡 superscript subscript 𝐵 𝑡 1 1 B_{t}B_{t}^{-1}=1 into (251 )
and using [ B t , v 13 ] = 0 subscript 𝐵 𝑡 subscript 𝑣 13 0 [B_{t},v_{13}]=0 we get
𝒞 2 ( ϵ ) = 𝒞 4 ( ϵ ) sign ( v 13 ) 𝒞 5 ( ϵ ) subscript 𝒞 2 italic-ϵ subscript 𝒞 4 italic-ϵ sign subscript 𝑣 13 subscript 𝒞 5 italic-ϵ \mathcal{C}_{2}(\epsilon)=\mathcal{C}_{4}(\epsilon)\textnormal{sign}\>(v_{13})\mathcal{C}_{5}(\epsilon)
(262)
where
𝒞 4 ( ϵ ) := P 1 ( ϵ ) 1 [ 𝔤 2 ( ϵ ) + 1 ] ( H 0 + ϵ ) − 1 / 2 B t ( ϵ ) 𝔤 1 ( ϵ ) | v 13 | 1 / 2 , assign subscript 𝒞 4 italic-ϵ subscript 𝑃 1 subscript italic-ϵ 1 delimited-[] subscript 𝔤 2 italic-ϵ 1 superscript subscript 𝐻 0 italic-ϵ 1 2 subscript 𝐵 𝑡 italic-ϵ subscript 𝔤 1 italic-ϵ superscript subscript 𝑣 13 1 2 \displaystyle\mathcal{C}_{4}(\epsilon):=P_{1}(\epsilon)_{1}[\mathfrak{g}_{2}(\epsilon)+1]\bigl{(}H_{0}+\epsilon\bigr{)}^{-1/2}B_{t}(\epsilon)\mathfrak{g}_{1}(\epsilon)\bigl{|}v_{13}\bigr{|}^{1/2},
(263)
𝒞 5 ( ϵ ) = | v 13 | 1 / 2 ( H 0 + ϵ ) − 1 / 2 B t − 1 ( ϵ ) P 2 ( ϵ ) . subscript 𝒞 5 italic-ϵ superscript subscript 𝑣 13 1 2 superscript subscript 𝐻 0 italic-ϵ 1 2 subscript superscript 𝐵 1 𝑡 italic-ϵ subscript 𝑃 2 italic-ϵ \displaystyle\mathcal{C}_{5}(\epsilon)=\bigl{|}v_{13}\bigr{|}^{1/2}\bigl{(}H_{0}+\epsilon\bigr{)}^{-1/2}B^{-1}_{t}(\epsilon)P_{2}(\epsilon).
(264)
Now (253 ) follows from the inequalities
sup ϵ > 0 ‖ 𝒞 4 ( ϵ ) ‖ H S < ∞ , subscript supremum italic-ϵ 0 subscript norm subscript 𝒞 4 italic-ϵ 𝐻 𝑆 \displaystyle\sup_{\epsilon>0}\|\mathcal{C}_{4}(\epsilon)\|_{HS}<\infty,
(265)
sup ϵ > 0 ‖ 𝒞 5 ( ϵ ) ‖ < ∞ . subscript supremum italic-ϵ 0 norm subscript 𝒞 5 italic-ϵ \displaystyle\sup_{\epsilon>0}\|\mathcal{C}_{5}(\epsilon)\|<\infty.
(266)
By construction of coordinates r 1 − r 3 = γ 1 x 1 + γ 2 ′ x 2 + γ 3 x 3 subscript 𝑟 1 subscript 𝑟 3 subscript 𝛾 1 subscript 𝑥 1 superscript subscript 𝛾 2 ′ subscript 𝑥 2 subscript 𝛾 3 subscript 𝑥 3 r_{1}-r_{3}=\gamma_{1}x_{1}+\gamma_{2}^{\prime}x_{2}+\gamma_{3}x_{3} , where γ 1 subscript 𝛾 1 \gamma_{1} was defined in (240 ) and
γ 2 ′ = [ m 2 2 ( M − m 1 ) ( M − m 1 − m 2 ) ] 1 2 , superscript subscript 𝛾 2 ′ superscript delimited-[] subscript 𝑚 2 2 𝑀 subscript 𝑚 1 𝑀 subscript 𝑚 1 subscript 𝑚 2 1 2 \displaystyle\gamma_{2}^{\prime}=\left[\frac{m_{2}}{2(M-m_{1})(M-m_{1}-m_{2})}\right]^{\frac{1}{2}},
(267)
γ 3 = − [ M − m 1 − m 2 − m 3 2 m 3 ( M − m 1 − m 2 ) ] 1 2 . subscript 𝛾 3 superscript delimited-[] 𝑀 subscript 𝑚 1 subscript 𝑚 2 subscript 𝑚 3 2 subscript 𝑚 3 𝑀 subscript 𝑚 1 subscript 𝑚 2 1 2 \displaystyle\gamma_{3}=-\left[\frac{M-m_{1}-m_{2}-m_{3}}{2m_{3}(M-m_{1}-m_{2})}\right]^{\frac{1}{2}}.
(268)
Let us first consider the operator 𝒞 ^ 4 ( ϵ ) := ℱ 1 𝒞 4 ( ϵ ) ℱ 1 − 1 assign subscript ^ 𝒞 4 italic-ϵ subscript ℱ 1 subscript 𝒞 4 italic-ϵ subscript superscript ℱ 1 1 \mathcal{\hat{C}}_{4}(\epsilon):=\mathcal{F}_{1}\mathcal{C}_{4}(\epsilon)\mathcal{F}^{-1}_{1} , which acts on f ( p 1 , x r ) ∈ L 2 ( ℝ 3 N − 3 ) 𝑓 subscript 𝑝 1 subscript 𝑥 𝑟 superscript 𝐿 2 superscript ℝ 3 𝑁 3 f(p_{1},x_{r})\in L^{2}(\mathbb{R}^{3N-3}) as
follows
( 𝒞 ^ 4 ( ϵ ) f ) ( p 1 , x r ) = ∫ 𝒞 4 ( p 1 , p 1 ′ , x r , x r ′ ; ϵ ) f ( p 1 ′ , x r ′ ) d 3 p 1 ′ d 3 N − 6 x r ′ , subscript ^ 𝒞 4 italic-ϵ 𝑓 subscript 𝑝 1 subscript 𝑥 𝑟 subscript 𝒞 4 subscript 𝑝 1 subscript superscript 𝑝 ′ 1 subscript 𝑥 𝑟 subscript superscript 𝑥 ′ 𝑟 italic-ϵ 𝑓 subscript superscript 𝑝 ′ 1 superscript subscript 𝑥 𝑟 ′ superscript 𝑑 3 subscript superscript 𝑝 ′ 1 superscript 𝑑 3 𝑁 6 subscript superscript 𝑥 ′ 𝑟 \bigl{(}\mathcal{\hat{C}}_{4}(\epsilon)f\bigr{)}(p_{1},x_{r})=\int\mathcal{C}_{4}(p_{1},p^{\prime}_{1},x_{r},x^{\prime}_{r};\epsilon)f(p^{\prime}_{1},x_{r}^{\prime})d^{3}p^{\prime}_{1}d^{3N-6}x^{\prime}_{r},
(269)
whereby the integral kernel is (c. f. eq. (243 ))
𝒞 4 ( p 1 , p 1 ′ , x r , x r ′ ; ϵ ) = γ 1 3 ( 2 π ) 3 / 2 φ 1 ( ϵ + p 1 2 ; x r ) ψ 1 ′ ( p 1 , x r ′ ) { [ 1 − μ 1 ( ϵ + p 1 2 ) ] − 1 2 − 1 } subscript 𝒞 4 subscript 𝑝 1 subscript superscript 𝑝 ′ 1 subscript 𝑥 𝑟 subscript superscript 𝑥 ′ 𝑟 italic-ϵ superscript subscript 𝛾 1 3 superscript 2 𝜋 3 2 subscript 𝜑 1 italic-ϵ superscript subscript 𝑝 1 2 subscript 𝑥 𝑟
subscript superscript 𝜓 ′ 1 subscript 𝑝 1 subscript superscript 𝑥 ′ 𝑟 superscript delimited-[] 1 subscript 𝜇 1 italic-ϵ superscript subscript 𝑝 1 2 1 2 1 \displaystyle\mathcal{C}_{4}(p_{1},p^{\prime}_{1},x_{r},x^{\prime}_{r};\epsilon)=\frac{\gamma_{1}^{3}}{(2\pi)^{3/2}}\varphi_{1}(\epsilon+p_{1}^{2};x_{r})\psi^{\prime}_{1}(p_{1},x^{\prime}_{r})\left\{[1-\mu_{1}(\epsilon+p_{1}^{2})]^{-\frac{1}{2}}-1\right\}
× | v 13 | 1 2 ^ ( γ 1 ( p 1 − p 1 ′ ) ) exp { i ( p 1 ′ − p 1 ) ⋅ ( γ 2 ′ x 2 + γ 3 x 3 ) } . absent ^ superscript subscript 𝑣 13 1 2 subscript 𝛾 1 subscript 𝑝 1 subscript superscript 𝑝 ′ 1 ⋅ 𝑖 subscript superscript 𝑝 ′ 1 subscript 𝑝 1 superscript subscript 𝛾 2 ′ subscript 𝑥 2 subscript 𝛾 3 subscript 𝑥 3 \displaystyle\times\widehat{\bigl{|}v_{13}\bigr{|}^{\frac{1}{2}}}\bigl{(}\gamma_{1}(p_{1}-p^{\prime}_{1})\bigr{)}\exp\left\{i(p^{\prime}_{1}-p_{1})\cdot(\gamma_{2}^{\prime}x_{2}+\gamma_{3}x_{3})\right\}.
(270)
In (270 ) we have introduced the function ψ 1 ′ = ℱ 1 F 1 − 1 ψ ^ 1 ′ superscript subscript 𝜓 1 ′ subscript ℱ 1 superscript subscript 𝐹 1 1 subscript superscript ^ 𝜓 ′ 1 \psi_{1}^{\prime}=\mathcal{F}_{1}F_{1}^{-1}\hat{\psi}^{\prime}_{1} ,
where
ψ ^ 1 ′ = φ ^ 1 ( ϵ + p 1 2 ; p r ) [ 1 − μ 2 ( ϵ + p t 1 2 ) ] − 1 2 [ p 1 2 + p r 2 + ϵ ] − 1 2 subscript superscript ^ 𝜓 ′ 1 subscript ^ 𝜑 1 italic-ϵ superscript subscript 𝑝 1 2 subscript 𝑝 𝑟
superscript delimited-[] 1 subscript 𝜇 2 italic-ϵ superscript subscript 𝑝 subscript 𝑡 1 2 1 2 superscript delimited-[] superscript subscript 𝑝 1 2 superscript subscript 𝑝 𝑟 2 italic-ϵ 1 2 \displaystyle\hat{\psi}^{\prime}_{1}=\hat{\varphi}_{1}(\epsilon+p_{1}^{2};p_{r})\left[1-\mu_{2}(\epsilon+p_{t_{1}}^{2})\right]^{-\frac{1}{2}}\left[p_{1}^{2}+p_{r}^{2}+\epsilon\right]^{-\frac{1}{2}}
× { 1 + ( p t 1 2 + ϵ ) ζ 2 + ( | p t c | ζ − 1 ) χ 1 ( | p t c | ) } absent 1 superscript superscript subscript 𝑝 subscript 𝑡 1 2 italic-ϵ 𝜁 2 superscript subscript 𝑝 subscript 𝑡 𝑐 𝜁 1 subscript 𝜒 1 subscript 𝑝 subscript 𝑡 𝑐 \displaystyle\times\left\{1+(p_{t_{1}}^{2}+\epsilon)^{\frac{\zeta}{2}}+(|p_{t_{c}}|^{\zeta}-1)\chi_{1}(|p_{t_{c}}|)\right\}
(271)
and in (271 ) one has to substitute p t 1 = a 11 p 1 + a 12 p 2 subscript 𝑝 subscript 𝑡 1 subscript 𝑎 11 subscript 𝑝 1 subscript 𝑎 12 subscript 𝑝 2 p_{t_{1}}=a_{11}p_{1}+a_{12}p_{2} and
p t c 2 = ∑ i = 4 N − 1 p i 2 + ( c 31 p 1 + c 32 p 2 + c 33 p 3 ) 2 . superscript subscript 𝑝 subscript 𝑡 𝑐 2 superscript subscript 𝑖 4 𝑁 1 superscript subscript 𝑝 𝑖 2 superscript subscript 𝑐 31 subscript 𝑝 1 subscript 𝑐 32 subscript 𝑝 2 subscript 𝑐 33 subscript 𝑝 3 2 p_{t_{c}}^{2}=\sum_{i=4}^{N-1}p_{i}^{2}+(c_{31}p_{1}+c_{32}p_{2}+c_{33}p_{3})^{2}.
(272)
Repeating the arguments in Lemma 15 we obtain
‖ 𝒞 4 ( ϵ ) ‖ H S ≤ ( 4 π ) γ 1 3 C ψ ′ 2 C 0 [ a μ − 1 ϵ − a μ − 1 2 ϵ + ( 1 / 3 ) ϵ 3 2 ] , subscript norm subscript 𝒞 4 italic-ϵ 𝐻 𝑆 4 𝜋 superscript subscript 𝛾 1 3 subscript superscript 𝐶 2 superscript 𝜓 ′ subscript 𝐶 0 delimited-[] superscript subscript 𝑎 𝜇 1 bold-italic-ϵ superscript subscript 𝑎 𝜇 1 2 bold-italic-ϵ 1 3 superscript bold-italic-ϵ 3 2 \|\mathcal{C}_{4}(\epsilon)\|_{HS}\leq(4\pi)\gamma_{1}^{3}C^{2}_{\psi^{\prime}}C_{0}\left[a_{\mu}^{-1}\sqrt{\boldsymbol{\epsilon}}-a_{\mu}^{-\frac{1}{2}}\boldsymbol{\epsilon}+(1/3)\boldsymbol{\epsilon}^{\frac{3}{2}}\right],
(273)
where by definition
C ψ ′ 2 = sup ϵ > 0 sup p 1 ∈ ℝ 3 ∫ | ψ 1 ′ ( p 1 , x r ) | 2 d 3 N − 6 x r = sup ϵ > 0 sup p 1 ∈ ℝ 3 ∫ | ψ ^ 1 ′ ( p 1 , p r ) | 2 d 3 N − 6 p r subscript superscript 𝐶 2 superscript 𝜓 ′ subscript supremum italic-ϵ 0 subscript supremum subscript 𝑝 1 superscript ℝ 3 superscript subscript superscript 𝜓 ′ 1 subscript 𝑝 1 subscript 𝑥 𝑟 2 superscript 𝑑 3 𝑁 6 subscript 𝑥 𝑟 subscript supremum italic-ϵ 0 subscript supremum subscript 𝑝 1 superscript ℝ 3 superscript subscript superscript ^ 𝜓 ′ 1 subscript 𝑝 1 subscript 𝑝 𝑟 2 superscript 𝑑 3 𝑁 6 subscript 𝑝 𝑟 C^{2}_{\psi^{\prime}}=\sup_{\epsilon>0}\sup_{p_{1}\in\mathbb{R}^{3}}\int\left|\psi^{\prime}_{1}(p_{1},x_{r})\right|^{2}d^{3N-6}x_{r}=\sup_{\epsilon>0}\sup_{p_{1}\in\mathbb{R}^{3}}\int\left|\hat{\psi}^{\prime}_{1}(p_{1},p_{r})\right|^{2}d^{3N-6}p_{r}
(274)
To further estimate the expression in (274 ) we use the inequality
{ 1 + ( p t 1 2 + ϵ ) ζ 2 + ( | p t c | ζ − 1 ) χ 1 ( | p t c | ) } 2 p t 1 2 + p t 2 2 + p t c 2 + ϵ ≤ 4 ( p t 1 2 + ϵ ) 1 − ζ superscript 1 superscript superscript subscript 𝑝 subscript 𝑡 1 2 italic-ϵ 𝜁 2 superscript subscript 𝑝 subscript 𝑡 𝑐 𝜁 1 subscript 𝜒 1 subscript 𝑝 subscript 𝑡 𝑐 2 superscript subscript 𝑝 subscript 𝑡 1 2 superscript subscript 𝑝 subscript 𝑡 2 2 superscript subscript 𝑝 subscript 𝑡 𝑐 2 italic-ϵ 4 superscript superscript subscript 𝑝 subscript 𝑡 1 2 italic-ϵ 1 𝜁 \frac{\left\{1+(p_{t_{1}}^{2}+\epsilon)^{\frac{\zeta}{2}}+(|p_{t_{c}}|^{\zeta}-1)\chi_{1}(|p_{t_{c}}|)\right\}^{2}}{p_{t_{1}}^{2}+p_{t_{2}}^{2}+p_{t_{c}}^{2}+\epsilon}\leq\frac{4}{(p_{t_{1}}^{2}+\epsilon)^{1-\zeta}}
(275)
Let us check (275 ) for | p t c | < 1 subscript 𝑝 subscript 𝑡 𝑐 1 |p_{t_{c}}|<1 . By (126 )
{ ( p t 1 2 + ϵ ) ζ 2 + | p t c | ζ } 2 p t 1 2 + p t 2 2 + p t c 2 + ϵ ≤ 4 { p t 1 2 + p t c 2 + ϵ } ζ p t 1 2 + p t c 2 + ϵ ≤ 4 ( p t 1 2 + ϵ ) 1 − ζ superscript superscript superscript subscript 𝑝 subscript 𝑡 1 2 italic-ϵ 𝜁 2 superscript subscript 𝑝 subscript 𝑡 𝑐 𝜁 2 superscript subscript 𝑝 subscript 𝑡 1 2 superscript subscript 𝑝 subscript 𝑡 2 2 superscript subscript 𝑝 subscript 𝑡 𝑐 2 italic-ϵ 4 superscript superscript subscript 𝑝 subscript 𝑡 1 2 superscript subscript 𝑝 subscript 𝑡 𝑐 2 italic-ϵ 𝜁 superscript subscript 𝑝 subscript 𝑡 1 2 superscript subscript 𝑝 subscript 𝑡 𝑐 2 italic-ϵ 4 superscript superscript subscript 𝑝 subscript 𝑡 1 2 italic-ϵ 1 𝜁 \displaystyle\frac{\left\{(p_{t_{1}}^{2}+\epsilon)^{\frac{\zeta}{2}}+|p_{t_{c}}|^{\zeta}\right\}^{2}}{p_{t_{1}}^{2}+p_{t_{2}}^{2}+p_{t_{c}}^{2}+\epsilon}\leq\frac{4\left\{p_{t_{1}}^{2}+p_{t_{c}}^{2}+\epsilon\right\}^{\zeta}}{p_{t_{1}}^{2}+p_{t_{c}}^{2}+\epsilon}\leq\frac{4}{(p_{t_{1}}^{2}+\epsilon)^{1-\zeta}}
(276)
Similarly, one proves that (275 ) holds for | p t c | ≥ 1 subscript 𝑝 subscript 𝑡 𝑐 1 |p_{t_{c}}|\geq 1 . Substituting
(275 ), (271 ) into (274 ) and using that
p 1 2 + p r 2 = p t 1 2 + p t 2 2 + p t c 2 superscript subscript 𝑝 1 2 superscript subscript 𝑝 𝑟 2 superscript subscript 𝑝 subscript 𝑡 1 2 superscript subscript 𝑝 subscript 𝑡 2 2 superscript subscript 𝑝 subscript 𝑡 𝑐 2 p_{1}^{2}+p_{r}^{2}=p_{t_{1}}^{2}+p_{t_{2}}^{2}+p_{t_{c}}^{2} we obtain the estimate
C ψ ′ 2 ≤ 4 sup ϵ > 0 sup p 1 ∈ ℝ 3 ∫ | φ ^ 1 ( ϵ + p 1 2 ; p r ) | 2 [ 1 − μ 2 ( ϵ + p t 1 2 ) ] − 1 ( p t 1 2 + ϵ ) ζ − 1 d 3 N − 6 p r subscript superscript 𝐶 2 superscript 𝜓 ′ 4 subscript supremum italic-ϵ 0 subscript supremum subscript 𝑝 1 superscript ℝ 3 superscript subscript ^ 𝜑 1 italic-ϵ superscript subscript 𝑝 1 2 subscript 𝑝 𝑟
2 superscript delimited-[] 1 subscript 𝜇 2 italic-ϵ superscript subscript 𝑝 subscript 𝑡 1 2 1 superscript superscript subscript 𝑝 subscript 𝑡 1 2 italic-ϵ 𝜁 1 superscript 𝑑 3 𝑁 6 subscript 𝑝 𝑟 \displaystyle C^{2}_{\psi^{\prime}}\leq 4\sup_{\epsilon>0}\sup_{p_{1}\in\mathbb{R}^{3}}\int\left|\hat{\varphi}_{1}(\epsilon+p_{1}^{2};p_{r})\right|^{2}\left[1-\mu_{2}(\epsilon+p_{t_{1}}^{2})\right]^{-1}(p_{t_{1}}^{2}+\epsilon)^{\zeta-1}d^{3N-6}p_{r}
≤ 4 a μ − 1 sup ϵ > 0 sup p 1 ∈ ℝ 3 ∫ | φ ^ 1 ( ϵ + p 1 2 ; p r ) | 2 [ ϵ + ( a 11 p 1 + a 12 p 2 ) 2 ] − 2 + ζ d 3 N − 6 p r absent 4 superscript subscript 𝑎 𝜇 1 subscript supremum italic-ϵ 0 subscript supremum subscript 𝑝 1 superscript ℝ 3 superscript subscript ^ 𝜑 1 italic-ϵ superscript subscript 𝑝 1 2 subscript 𝑝 𝑟
2 superscript delimited-[] italic-ϵ superscript subscript 𝑎 11 subscript 𝑝 1 subscript 𝑎 12 subscript 𝑝 2 2 2 𝜁 superscript 𝑑 3 𝑁 6 subscript 𝑝 𝑟 \displaystyle\leq 4a_{\mu}^{-1}\sup_{\epsilon>0}\sup_{p_{1}\in\mathbb{R}^{3}}\int\left|\hat{\varphi}_{1}(\epsilon+p_{1}^{2};p_{r})\right|^{2}\left[\epsilon+(a_{11}p_{1}+a_{12}p_{2})^{2}\right]^{-2+\zeta}d^{3N-6}p_{r}
≤ 4 a μ − 1 sup ϵ > 0 sup p 1 ∈ ℝ 3 sup s ∈ ℝ 3 ∫ | φ ^ 1 ( ϵ + p 1 2 ; p r ) | 2 [ ϵ + ( s + a 12 p 2 ) 2 ] − 2 + ζ d 3 N − 6 p r absent 4 superscript subscript 𝑎 𝜇 1 subscript supremum italic-ϵ 0 subscript supremum subscript 𝑝 1 superscript ℝ 3 subscript supremum 𝑠 superscript ℝ 3 superscript subscript ^ 𝜑 1 italic-ϵ superscript subscript 𝑝 1 2 subscript 𝑝 𝑟
2 superscript delimited-[] italic-ϵ superscript 𝑠 subscript 𝑎 12 subscript 𝑝 2 2 2 𝜁 superscript 𝑑 3 𝑁 6 subscript 𝑝 𝑟 \displaystyle\leq 4a_{\mu}^{-1}\sup_{\epsilon>0}\sup_{p_{1}\in\mathbb{R}^{3}}\sup_{s\in\mathbb{R}^{3}}\int\left|\hat{\varphi}_{1}(\epsilon+p_{1}^{2};p_{r})\right|^{2}\left[\epsilon+(s+a_{12}p_{2})^{2}\right]^{-2+\zeta}d^{3N-6}p_{r}
≤ 4 a μ − 1 sup 0 < ϵ ′ < ϵ sup s ∈ ℝ 3 ∫ | φ ^ 1 ( ϵ ; p r ) | 2 [ ϵ ′ + ( s + a 12 p 2 ) 2 ] − 2 + ζ d 3 N − 6 p r , absent 4 superscript subscript 𝑎 𝜇 1 subscript supremum 0 superscript italic-ϵ ′ italic-ϵ subscript supremum 𝑠 superscript ℝ 3 superscript subscript ^ 𝜑 1 italic-ϵ subscript 𝑝 𝑟
2 superscript delimited-[] superscript italic-ϵ ′ superscript 𝑠 subscript 𝑎 12 subscript 𝑝 2 2 2 𝜁 superscript 𝑑 3 𝑁 6 subscript 𝑝 𝑟 \displaystyle\leq 4a_{\mu}^{-1}\sup_{0<\epsilon^{\prime}<\epsilon}\sup_{s\in\mathbb{R}^{3}}\int\left|\hat{\varphi}_{1}(\epsilon;p_{r})\right|^{2}\left[\epsilon^{\prime}+(s+a_{12}p_{2})^{2}\right]^{-2+\zeta}d^{3N-6}p_{r},
(277)
where we have used (51 ). For ζ = 3 / 4 𝜁 3 4 \zeta=3/4 the expression on the rhs of (277 ) is finite due to
Theorem 6 . It remains to prove (266 ). Like in Corollary 3 let us define η 2 ( ϵ ; t r ) ∈ L 2 ( ℝ 3 N − 6 ) subscript 𝜂 2 italic-ϵ subscript 𝑡 𝑟
superscript 𝐿 2 superscript ℝ 3 𝑁 6 \eta_{2}(\epsilon;t_{r})\in L^{2}(\mathbb{R}^{3N-6})
as
η 2 ( ϵ ; t r ) := | v 13 | 1 2 ( − Δ t r + ϵ ) − 1 2 B ~ t − 1 ( ϵ ) φ 2 ( ϵ ) . assign subscript 𝜂 2 italic-ϵ subscript 𝑡 𝑟
superscript subscript 𝑣 13 1 2 superscript subscript Δ subscript 𝑡 𝑟 italic-ϵ 1 2 superscript subscript ~ 𝐵 𝑡 1 italic-ϵ subscript 𝜑 2 italic-ϵ \eta_{2}(\epsilon;t_{r}):=|v_{13}|^{\frac{1}{2}}\bigl{(}-\Delta_{t_{r}}+\epsilon\bigr{)}^{-\frac{1}{2}}\tilde{B}_{t}^{-1}(\epsilon)\varphi_{2}(\epsilon).
(278)
In (278 ) we use the inverse of B ~ t ( ϵ ) ∈ 𝔅 ( L 2 ( ℝ 3 N − 6 ) ) subscript ~ 𝐵 𝑡 italic-ϵ 𝔅 superscript 𝐿 2 superscript ℝ 3 𝑁 6 \tilde{B}_{t}(\epsilon)\in\mathfrak{B}(L^{2}(\mathbb{R}^{3N-6})) , which acts on f ∈ L 2 ( ℝ 3 N − 6 ) 𝑓 superscript 𝐿 2 superscript ℝ 3 𝑁 6 f\in L^{2}(\mathbb{R}^{3N-6}) as
B ~ t ( ϵ ) f = ( 1 + ϵ ζ 2 ) f + ℱ t − 1 ( | p t c | ζ − 1 ) χ 1 ( | p t c | ) ( ℱ t f ) . subscript ~ 𝐵 𝑡 italic-ϵ 𝑓 1 superscript italic-ϵ 𝜁 2 𝑓 superscript subscript ℱ 𝑡 1 superscript subscript 𝑝 subscript 𝑡 𝑐 𝜁 1 subscript 𝜒 1 subscript 𝑝 subscript 𝑡 𝑐 subscript ℱ 𝑡 𝑓 \tilde{B}_{t}(\epsilon)f=(1+\epsilon^{\frac{\zeta}{2}})f+\mathcal{F}_{t}^{-1}(|p_{t_{c}}|^{\zeta}-1)\chi_{1}(|p_{t_{c}}|)(\mathcal{F}_{t}f).
(279)
and ζ = 3 / 4 𝜁 3 4 \zeta=3/4 . Eq. (278 ) is equivalent to the expression (144 ) corresponding to the subsystem ℭ 2 subscript ℭ 2 \mathfrak{C}_{2} (though B ~ t ( ϵ ) subscript ~ 𝐵 𝑡 italic-ϵ \tilde{B}_{t}(\epsilon) and
B 12 ( ϵ ) subscript 𝐵 12 italic-ϵ B_{12}(\epsilon) are defined using different coordinates, they are, in fact, equal, see the discussion around Eq. (8), (9) in jpasubmit ).
Then the operator F t 𝒞 5 ( ϵ ) F t − 1 subscript 𝐹 𝑡 subscript 𝒞 5 italic-ϵ superscript subscript 𝐹 𝑡 1 F_{t}\mathcal{C}_{5}(\epsilon)F_{t}^{-1} acts on
f ^ ( p t 1 , p t r ) ∈ L 2 ( ℝ 3 N − 3 ) ^ 𝑓 subscript 𝑝 subscript 𝑡 1 subscript 𝑝 subscript 𝑡 𝑟 superscript 𝐿 2 superscript ℝ 3 𝑁 3 \hat{f}(p_{t_{1}},p_{t_{r}})\in L^{2}(\mathbb{R}^{3N-3}) as follows
( F t 𝒞 5 ( ϵ ) F t − 1 f ^ ) ( p t 1 , p t r ) = η ^ 2 ∗ ( p t 1 2 + ϵ ; p t r ) ∫ φ ^ 2 ( p t 1 2 + ϵ ; p t r ′ ) f ^ ( p t 1 , p t r ′ ) d 3 N − 6 p t r ′ , subscript 𝐹 𝑡 subscript 𝒞 5 italic-ϵ superscript subscript 𝐹 𝑡 1 ^ 𝑓 subscript 𝑝 subscript 𝑡 1 subscript 𝑝 subscript 𝑡 𝑟 superscript subscript ^ 𝜂 2 superscript subscript 𝑝 subscript 𝑡 1 2 italic-ϵ subscript 𝑝 subscript 𝑡 𝑟
subscript ^ 𝜑 2 superscript subscript 𝑝 subscript 𝑡 1 2 italic-ϵ subscript superscript 𝑝 ′ subscript 𝑡 𝑟
^ 𝑓 subscript 𝑝 subscript 𝑡 1 subscript superscript 𝑝 ′ subscript 𝑡 𝑟 superscript 𝑑 3 𝑁 6 subscript superscript 𝑝 ′ subscript 𝑡 𝑟 \bigl{(}F_{t}\mathcal{C}_{5}(\epsilon)F_{t}^{-1}\hat{f}\bigr{)}(p_{t_{1}},p_{t_{r}})=\hat{\eta}_{2}^{*}(p_{t_{1}}^{2}+\epsilon;p_{t_{r}})\int\hat{\varphi}_{2}(p_{t_{1}}^{2}+\epsilon;p^{\prime}_{t_{r}})\hat{f}(p_{t_{1}},p^{\prime}_{t_{r}})d^{3N-6}p^{\prime}_{t_{r}},
(280)
where η ^ 2 ( ϵ ) = ℱ t η 2 ( ϵ ) subscript ^ 𝜂 2 italic-ϵ subscript ℱ 𝑡 subscript 𝜂 2 italic-ϵ \hat{\eta}_{2}(\epsilon)=\mathcal{F}_{t}\eta_{2}(\epsilon) , φ ^ ( ϵ ) = ℱ t φ ( ϵ ) ^ 𝜑 italic-ϵ subscript ℱ 𝑡 𝜑 italic-ϵ \hat{\varphi}(\epsilon)=\mathcal{F}_{t}\varphi(\epsilon) . Now it is trivial to show that
‖ 𝒞 5 ( ϵ ) ‖ 2 ≤ sup ϵ > 0 sup p t 1 ∈ ℝ 3 ∫ | η ^ 2 ( p t 1 2 + ϵ ; p t r ) | 2 d 3 N − 6 p t r = sup ϵ > 0 ∫ | η 2 ( ϵ ; t r ) | 2 d 3 N − 6 t r . superscript norm subscript 𝒞 5 italic-ϵ 2 subscript supremum italic-ϵ 0 subscript supremum subscript 𝑝 subscript 𝑡 1 superscript ℝ 3 superscript subscript ^ 𝜂 2 superscript subscript 𝑝 subscript 𝑡 1 2 italic-ϵ subscript 𝑝 subscript 𝑡 𝑟
2 superscript 𝑑 3 𝑁 6 subscript 𝑝 subscript 𝑡 𝑟 subscript supremum italic-ϵ 0 superscript subscript 𝜂 2 italic-ϵ subscript 𝑡 𝑟
2 superscript 𝑑 3 𝑁 6 subscript 𝑡 𝑟 \|\mathcal{C}_{5}(\epsilon)\|^{2}\leq\sup_{\epsilon>0}\sup_{p_{t_{1}}\in\mathbb{R}^{3}}\int\left|\hat{\eta}_{2}(p_{t_{1}}^{2}+\epsilon;p_{t_{r}})\right|^{2}d^{3N-6}p_{t_{r}}=\sup_{\epsilon>0}\int\left|\eta_{2}(\epsilon;t_{r})\right|^{2}d^{3N-6}t_{r}.
(281)
The rhs in (281 ) is finite due to Corollary 3 .
∎
Note that in the expression (168 ) for the operator P ^ 1 subscript ^ 𝑃 1 \hat{P}_{1} the function φ ^ 1 ( ϵ + p 1 2 ; p r ) subscript ^ 𝜑 1 italic-ϵ superscript subscript 𝑝 1 2 subscript 𝑝 𝑟
\hat{\varphi}_{1}(\epsilon+p_{1}^{2};p_{r}) depends also on p 1 subscript 𝑝 1 p_{1} through
its first argument.
This is a source of trouble when one attempts to prove, for example, that
sup ϵ > 0 ‖ P 1 ( ϵ ) P 2 ( ϵ ) ‖ H S < ∞ subscript supremum italic-ϵ 0 subscript norm subscript 𝑃 1 italic-ϵ subscript 𝑃 2 italic-ϵ 𝐻 𝑆 \sup_{\epsilon>0}\|P_{1}(\epsilon)P_{2}(\epsilon)\|_{HS}<\infty .
Therefore, in the expression for P ^ j subscript ^ 𝑃 𝑗 \hat{P}_{j} it makes sense to approximate φ ^ j subscript ^ 𝜑 𝑗 \hat{\varphi}_{j} by a function, which is
piecewise constant in the first argument. Namely, for ϵ ∈ ( 0 , ϵ ] italic-ϵ 0 bold-italic-ϵ \epsilon\in(0,\boldsymbol{\epsilon}] ,
n ∈ ℤ + 𝑛 subscript ℤ n\in\mathbb{Z}_{+} and k = 1 , … , n − 1 𝑘 1 … 𝑛 1
k=1,\ldots,n-1
let us define P ^ 1 ( k ) ( ϵ , n ) superscript subscript ^ 𝑃 1 𝑘 italic-ϵ 𝑛 \hat{P}_{1}^{(k)}(\epsilon,n) as an operator, which acts on
f ^ ( p 1 , p r ) ∈ L 2 ( ℝ 3 N − 3 ) ^ 𝑓 subscript 𝑝 1 subscript 𝑝 𝑟 superscript 𝐿 2 superscript ℝ 3 𝑁 3 \hat{f}(p_{1},p_{r})\in L^{2}(\mathbb{R}^{3N-3}) as follows
P ^ 1 ( k ) ( ϵ , n ) f ^ := { φ ^ 1 ∗ ( ϵ k ; p r ) ∫ φ ^ 1 ( ϵ k , p r ′ ) f ( p 1 , p r ′ ) d 3 N − 6 p r ′ if p 1 2 + ϵ ∈ ( ϵ k , ϵ k + 1 ] , 0 if p 1 2 + ϵ ∉ ( ϵ k , ϵ k + 1 ] , assign subscript superscript ^ 𝑃 𝑘 1 italic-ϵ 𝑛 ^ 𝑓 cases subscript superscript ^ 𝜑 1 subscript italic-ϵ 𝑘 subscript 𝑝 𝑟
subscript ^ 𝜑 1 subscript italic-ϵ 𝑘 subscript superscript 𝑝 ′ 𝑟 𝑓 subscript 𝑝 1 subscript superscript 𝑝 ′ 𝑟 superscript 𝑑 3 𝑁 6 subscript superscript 𝑝 ′ 𝑟 if p 1 2 + ϵ ∈ ( ϵ k , ϵ k + 1 ] 0 if p 1 2 + ϵ ∉ ( ϵ k , ϵ k + 1 ] \hat{P}^{(k)}_{1}(\epsilon,n)\hat{f}:=\begin{cases}\hat{\varphi}^{*}_{1}(\epsilon_{k};p_{r}){\displaystyle\int\hat{\varphi}_{1}(\epsilon_{k},p^{\prime}_{r})f(p_{1},p^{\prime}_{r})}\>d^{3N-6}p^{\prime}_{r}&\text{if $p_{1}^{2}+\epsilon\in(\epsilon_{k},\epsilon_{k+1}]$},\\
0&\text{if $p_{1}^{2}+\epsilon\notin(\epsilon_{k},\epsilon_{k+1}]$},\end{cases}
(282)
where ϵ k := k ϵ n − 1 assign subscript italic-ϵ 𝑘 𝑘 bold-italic-ϵ superscript 𝑛 1 \epsilon_{k}:=k\boldsymbol{\epsilon}n^{-1} . We define P 1 ( k ) ( ϵ , n ) := F 1 − 1 P ^ 1 ( k ) ( ϵ , n ) F 1 assign superscript subscript 𝑃 1 𝑘 italic-ϵ 𝑛 superscript subscript 𝐹 1 1 superscript subscript ^ 𝑃 1 𝑘 italic-ϵ 𝑛 subscript 𝐹 1 P_{1}^{(k)}(\epsilon,n):=F_{1}^{-1}\hat{P}_{1}^{(k)}(\epsilon,n)F_{1} .
Similarly, using appropriate coordinates one defines P ^ j ( k ) ( ϵ , n ) , P j ( k ) ( ϵ , n ) superscript subscript ^ 𝑃 𝑗 𝑘 italic-ϵ 𝑛 superscript subscript 𝑃 𝑗 𝑘 italic-ϵ 𝑛
\hat{P}_{j}^{(k)}(\epsilon,n),P_{j}^{(k)}(\epsilon,n) for j = 1 , … , N 𝑗 1 … 𝑁
j=1,\ldots,N .
Lemma 17 .
The following approximation formulas hold for j , s = 1 , … , N formulae-sequence 𝑗 𝑠
1 … 𝑁
j,s=1,\ldots,N
sup ϵ ∈ ( 0 , ϵ ] ‖ P j ( ϵ ) − ∑ k = 1 n − 1 P j ( k ) ( ϵ , n ) ‖ = o ( 1 / n ) subscript supremum italic-ϵ 0 bold-italic-ϵ norm subscript 𝑃 𝑗 italic-ϵ superscript subscript 𝑘 1 𝑛 1 subscript superscript 𝑃 𝑘 𝑗 italic-ϵ 𝑛 o 1 𝑛 \displaystyle\sup_{\epsilon\in(0,\boldsymbol{\epsilon}]}\left\|P_{j}(\epsilon)-\sum_{k=1}^{n-1}P^{(k)}_{j}(\epsilon,n)\right\|=\hbox{o}(1/n)
(283)
sup ϵ ∈ ( 0 , ϵ ] ‖ 𝔤 s ( ϵ ) P j ( ϵ ) − ∑ k = 1 n − 1 𝔤 s ( ϵ ) P j ( k ) ( ϵ , n ) ‖ = o ( 1 / n ) ( j ≠ s ) subscript supremum italic-ϵ 0 bold-italic-ϵ norm subscript 𝔤 𝑠 italic-ϵ subscript 𝑃 𝑗 italic-ϵ superscript subscript 𝑘 1 𝑛 1 subscript 𝔤 𝑠 italic-ϵ subscript superscript 𝑃 𝑘 𝑗 italic-ϵ 𝑛 o 1 𝑛 𝑗 𝑠
\displaystyle\sup_{\epsilon\in(0,\boldsymbol{\epsilon}]}\left\|\mathfrak{g}_{s}(\epsilon)P_{j}(\epsilon)-\sum_{k=1}^{n-1}\mathfrak{g}_{s}(\epsilon)P^{(k)}_{j}(\epsilon,n)\right\|=\hbox{o}(1/n)\quad\quad(j\neq s)
(284)
Proof.
Without loosing generality we set j = 1 𝑗 1 j=1 and s = 2 𝑠 2 s=2 . Generally, suppose f , h , g , g ′ ∈ ℋ 𝑓 ℎ 𝑔 superscript 𝑔 ′
ℋ f,h,g,g^{\prime}\in\mathcal{H} , where ‖ f ‖ = ‖ h ‖ = 1 norm 𝑓 norm ℎ 1 \|f\|=\|h\|=1 and ℋ ℋ \mathcal{H} denotes some
Hilbert space.
Then the norm of the difference of projections
can be trivially estimated as follows
‖ g ( f , ⋅ ) − g ′ ( h , ⋅ ) ‖ ≤ ‖ g − g ′ ‖ + ‖ g ‖ ‖ f − h ‖ norm 𝑔 𝑓 ⋅ superscript 𝑔 ′ ℎ ⋅ norm 𝑔 superscript 𝑔 ′ norm 𝑔 norm 𝑓 ℎ \|g(f,\cdot)-g^{\prime}(h,\cdot)\|\leq\|g-g^{\prime}\|+\|g\|\|f-h\|
(285)
and, consequently,
‖ f ( f , ⋅ ) − h ( h , ⋅ ) ‖ ≤ 2 ‖ f − h ‖ . norm 𝑓 𝑓 ⋅ ℎ ℎ ⋅ 2 norm 𝑓 ℎ \|f(f,\cdot)-h(h,\cdot)\|\leq 2\|f-h\|.
(286)
Using (286 ) we get
sup ϵ ∈ ( 0 , ϵ ] ‖ P ^ 1 ( ϵ ) − ∑ k = 1 n − 1 P ^ 1 ( k ) ( ϵ , n ) ‖ ≤ 2 sup ϵ ∈ ( 0 , ϵ ] sup k = 1 , … , n sup p 1 2 ∈ [ ϵ k − ϵ , ϵ k + 1 − ϵ ) ‖ φ 1 ( p 1 2 + ϵ ) − φ 1 ( ϵ k ) ‖ subscript supremum italic-ϵ 0 bold-italic-ϵ norm subscript ^ 𝑃 1 italic-ϵ superscript subscript 𝑘 1 𝑛 1 subscript superscript ^ 𝑃 𝑘 1 italic-ϵ 𝑛 2 subscript supremum italic-ϵ 0 bold-italic-ϵ subscript supremum 𝑘 1 … 𝑛
subscript supremum superscript subscript 𝑝 1 2 subscript italic-ϵ 𝑘 italic-ϵ subscript italic-ϵ 𝑘 1 italic-ϵ norm subscript 𝜑 1 superscript subscript 𝑝 1 2 italic-ϵ subscript 𝜑 1 subscript italic-ϵ 𝑘 \displaystyle\sup_{\epsilon\in(0,\boldsymbol{\epsilon}]}\left\|\hat{P}_{1}(\epsilon)-\sum_{k=1}^{n-1}\hat{P}^{(k)}_{1}(\epsilon,n)\right\|\leq 2\sup_{\epsilon\in(0,\boldsymbol{\epsilon}]}\sup_{k=1,\ldots,n}\sup_{p_{1}^{2}\in[\epsilon_{k}-\epsilon,\epsilon_{k+1}-\epsilon)}\|\varphi_{1}(p_{1}^{2}+\epsilon)-\varphi_{1}(\epsilon_{k})\|
≤ 2 sup | ϵ ′ − ϵ | ≤ ϵ n − 1 ‖ φ 1 ( ϵ ′ ) − φ 1 ( ϵ ) ‖ = o ( n − 1 ) absent 2 subscript supremum superscript italic-ϵ ′ italic-ϵ bold-italic-ϵ superscript 𝑛 1 norm subscript 𝜑 1 superscript italic-ϵ ′ subscript 𝜑 1 italic-ϵ o superscript 𝑛 1 \displaystyle\leq 2\sup_{|\epsilon^{\prime}-\epsilon|\leq\boldsymbol{\epsilon}n^{-1}}\|\varphi_{1}(\epsilon^{\prime})-\varphi_{1}(\epsilon)\|=\hbox{o}(n^{-1})
(287)
due to (147 ). The norms on the rhs in (287 ) are that of L 2 ( ℝ 3 N − 6 ) superscript 𝐿 2 superscript ℝ 3 𝑁 6 L^{2}(\mathbb{R}^{3N-6}) . For the second approximation formula using (285 ) we
get
sup ϵ ∈ ( 0 , ϵ ] ‖ 𝔤 2 ( ϵ ) P 1 ( ϵ ) − ∑ k = 1 n − 1 𝔤 2 ( ϵ ) P 1 ( k ) ( ϵ , n ) ‖ subscript supremum italic-ϵ 0 bold-italic-ϵ norm subscript 𝔤 2 italic-ϵ subscript 𝑃 1 italic-ϵ superscript subscript 𝑘 1 𝑛 1 subscript 𝔤 2 italic-ϵ subscript superscript 𝑃 𝑘 1 italic-ϵ 𝑛 \displaystyle\sup_{\epsilon\in(0,\boldsymbol{\epsilon}]}\left\|\mathfrak{g}_{2}(\epsilon)P_{1}(\epsilon)-\sum_{k=1}^{n-1}\mathfrak{g}_{2}(\epsilon)P^{(k)}_{1}(\epsilon,n)\right\|
≤ sup ϵ ∈ ( 0 , ϵ ] ‖ ( 𝔤 ^ 2 ( ϵ ) + 1 ) P ^ 1 ( ϵ ) − ∑ k = 1 n − 1 ( 𝔤 ^ 2 ( ϵ ) + 1 ) P ^ 1 ( k ) ( ϵ , n ) ‖ + o ( n − 1 ) , absent subscript supremum italic-ϵ 0 bold-italic-ϵ norm subscript ^ 𝔤 2 italic-ϵ 1 subscript ^ 𝑃 1 italic-ϵ superscript subscript 𝑘 1 𝑛 1 subscript ^ 𝔤 2 italic-ϵ 1 subscript superscript ^ 𝑃 𝑘 1 italic-ϵ 𝑛 o superscript 𝑛 1 \displaystyle\leq\sup_{\epsilon\in(0,\boldsymbol{\epsilon}]}\left\|(\mathfrak{\hat{g}}_{2}(\epsilon)+1)\hat{P}_{1}(\epsilon)-\sum_{k=1}^{n-1}(\mathfrak{\hat{g}}_{2}(\epsilon)+1)\hat{P}^{(k)}_{1}(\epsilon,n)\right\|+\hbox{o}(n^{-1}),
(288)
where 𝔤 ^ 2 ( ϵ ) := F 1 𝔤 2 ( ϵ ) F 1 − 1 assign subscript ^ 𝔤 2 italic-ϵ subscript 𝐹 1 subscript 𝔤 2 italic-ϵ superscript subscript 𝐹 1 1 \mathfrak{\hat{g}}_{2}(\epsilon):=F_{1}\mathfrak{g}_{2}(\epsilon)F_{1}^{-1}
Using (171 ) and (72 )–(73 ) we estimate the last term as follows
sup ϵ ∈ ( 0 , ϵ ] ‖ ( 𝔤 ^ 2 ( ϵ ) + 1 ) P ^ 1 ( ϵ ) − ∑ k = 1 n − 1 ( 𝔤 ^ 2 ( ϵ ) + 1 ) P ^ 1 ( k ) ( ϵ , n ) ‖ 2 ≤ subscript supremum italic-ϵ 0 bold-italic-ϵ superscript norm subscript ^ 𝔤 2 italic-ϵ 1 subscript ^ 𝑃 1 italic-ϵ superscript subscript 𝑘 1 𝑛 1 subscript ^ 𝔤 2 italic-ϵ 1 subscript superscript ^ 𝑃 𝑘 1 italic-ϵ 𝑛 2 absent \displaystyle\sup_{\epsilon\in(0,\boldsymbol{\epsilon}]}\left\|(\mathfrak{\hat{g}}_{2}(\epsilon)+1)\hat{P}_{1}(\epsilon)-\sum_{k=1}^{n-1}(\mathfrak{\hat{g}}_{2}(\epsilon)+1)\hat{P}^{(k)}_{1}(\epsilon,n)\right\|^{2}\leq
sup ϵ ∈ ( 0 , ϵ ] sup k = 1 , … , n sup p 1 2 ∈ [ ϵ k − ϵ , ϵ k + 1 − ϵ ) ‖ [ 1 − μ 2 ( ϵ + ( a 11 p 1 + a 12 p 2 ) 2 ) ] − 1 2 ( φ ^ 1 ( p 1 2 + ϵ ) − φ ^ 1 ( ϵ k ) ) ‖ subscript supremum italic-ϵ 0 bold-italic-ϵ subscript supremum 𝑘 1 … 𝑛
subscript supremum superscript subscript 𝑝 1 2 subscript italic-ϵ 𝑘 italic-ϵ subscript italic-ϵ 𝑘 1 italic-ϵ norm superscript delimited-[] 1 subscript 𝜇 2 italic-ϵ superscript subscript 𝑎 11 subscript 𝑝 1 subscript 𝑎 12 subscript 𝑝 2 2 1 2 subscript ^ 𝜑 1 superscript subscript 𝑝 1 2 italic-ϵ subscript ^ 𝜑 1 subscript italic-ϵ 𝑘 \displaystyle\sup_{\epsilon\in(0,\boldsymbol{\epsilon}]}\sup_{k=1,\ldots,n}\sup_{p_{1}^{2}\in[\epsilon_{k}-\epsilon,\epsilon_{k+1}-\epsilon)}\left\|\left[1-\mu_{2}\bigl{(}\epsilon+(a_{11}p_{1}+a_{12}p_{2})^{2}\bigr{)}\right]^{-\frac{1}{2}}\bigl{(}\hat{\varphi}_{1}(p_{1}^{2}+\epsilon)-\hat{\varphi}_{1}(\epsilon_{k})\bigr{)}\right\|
+ sup ϵ ∈ ( 0 , ϵ ] sup k = 1 , … , n sup p 1 2 ∈ [ ϵ k − ϵ , ϵ k + 1 − ϵ ) ‖ [ 1 − μ 2 ( ϵ + ( a 11 p 1 + a 12 p 2 ) 2 ) ] − 1 2 φ ^ 1 ( p 1 2 + ϵ ) ‖ subscript supremum italic-ϵ 0 bold-italic-ϵ subscript supremum 𝑘 1 … 𝑛
subscript supremum superscript subscript 𝑝 1 2 subscript italic-ϵ 𝑘 italic-ϵ subscript italic-ϵ 𝑘 1 italic-ϵ norm superscript delimited-[] 1 subscript 𝜇 2 italic-ϵ superscript subscript 𝑎 11 subscript 𝑝 1 subscript 𝑎 12 subscript 𝑝 2 2 1 2 subscript ^ 𝜑 1 superscript subscript 𝑝 1 2 italic-ϵ \displaystyle+\sup_{\epsilon\in(0,\boldsymbol{\epsilon}]}\sup_{k=1,\ldots,n}\sup_{p_{1}^{2}\in[\epsilon_{k}-\epsilon,\epsilon_{k+1}-\epsilon)}\left\|\left[1-\mu_{2}\bigl{(}\epsilon+(a_{11}p_{1}+a_{12}p_{2})^{2}\bigr{)}\right]^{-\frac{1}{2}}\hat{\varphi}_{1}(p_{1}^{2}+\epsilon)\right\|
× sup ϵ ∈ ( 0 , ϵ ] sup k = 1 , … , n sup p 1 2 ∈ [ ϵ k − ϵ , ϵ k + 1 − ϵ ) ∥ φ 1 ( p 1 2 + ϵ ) − φ 1 ( ϵ k ) ∥ \displaystyle\times\sup_{\epsilon\in(0,\boldsymbol{\epsilon}]}\sup_{k=1,\ldots,n}\sup_{p_{1}^{2}\in[\epsilon_{k}-\epsilon,\epsilon_{k+1}-\epsilon)}\|\varphi_{1}(p_{1}^{2}+\epsilon)-\varphi_{1}(\epsilon_{k})\|
(289)
Now applying (51 ) we continue the last line as
≤ a 12 − 1 a μ − 1 2 sup | ϵ − ϵ ′ | < ϵ n − 1 sup ϵ ′′ > 0 sup s ∈ ℝ 3 ‖ G 2 ( s , ϵ ′′ ) ( φ 1 ( ϵ ′ ) − φ 1 ( ϵ ) ) ‖ absent superscript subscript 𝑎 12 1 superscript subscript 𝑎 𝜇 1 2 subscript supremum italic-ϵ superscript italic-ϵ ′ bold-italic-ϵ superscript 𝑛 1 subscript supremum superscript italic-ϵ ′′ 0 subscript supremum 𝑠 superscript ℝ 3 norm subscript 𝐺 2 𝑠 superscript italic-ϵ ′′ subscript 𝜑 1 superscript italic-ϵ ′ subscript 𝜑 1 italic-ϵ \displaystyle\leq a_{12}^{-1}a_{\mu}^{-\frac{1}{2}}\sup_{|\epsilon-\epsilon^{\prime}|<\boldsymbol{\epsilon}n^{-1}}\sup_{\epsilon^{\prime\prime}>0}\sup_{s\in\mathbb{R}^{3}}\left\|G_{2}(s,\epsilon^{\prime\prime})\bigl{(}\varphi_{1}(\epsilon^{\prime})-\varphi_{1}(\epsilon)\bigr{)}\right\|
+ a 12 − 1 a μ − 1 2 { sup ϵ ∈ ( 0 , ϵ ] sup ϵ ′ > 0 sup s ∈ ℝ 3 ‖ G 2 ( s , ϵ ′ ) φ 1 ( ϵ ) ‖ } × { sup | ϵ ′ − ϵ | ≤ ϵ n − 1 ‖ φ 1 ( ϵ ′ ) − φ 1 ( ϵ ) ‖ } superscript subscript 𝑎 12 1 superscript subscript 𝑎 𝜇 1 2 subscript supremum italic-ϵ 0 bold-italic-ϵ subscript supremum superscript italic-ϵ ′ 0 subscript supremum 𝑠 superscript ℝ 3 norm subscript 𝐺 2 𝑠 superscript italic-ϵ ′ subscript 𝜑 1 italic-ϵ subscript supremum superscript italic-ϵ ′ italic-ϵ bold-italic-ϵ superscript 𝑛 1 norm subscript 𝜑 1 superscript italic-ϵ ′ subscript 𝜑 1 italic-ϵ \displaystyle+a_{12}^{-1}a_{\mu}^{-\frac{1}{2}}\left\{\sup_{\epsilon\in(0,\boldsymbol{\epsilon}]}\sup_{\epsilon^{\prime}>0}\sup_{s\in\mathbb{R}^{3}}\left\|G_{2}(s,\epsilon^{\prime})\varphi_{1}(\epsilon)\right\|\right\}\times\left\{\sup_{|\epsilon^{\prime}-\epsilon|\leq\boldsymbol{\epsilon}n^{-1}}\|\varphi_{1}(\epsilon^{\prime})-\varphi_{1}(\epsilon)\|\right\}
= o ( n − 1 ) , absent o superscript 𝑛 1 \displaystyle=\hbox{o}(n^{-1}),
(290)
where we have used Theorem 6 , Corollary 4 and (147 ).
∎
Lemma 18 .
ℛ i P j , P i P j ∈ 𝔍 subscript ℛ 𝑖 subscript 𝑃 𝑗 subscript 𝑃 𝑖 subscript 𝑃 𝑗
𝔍 \mathcal{R}_{i}P_{j},P_{i}P_{j}\in\mathfrak{J} for i ≠ j 𝑖 𝑗 i\neq j .
Proof.
Without loosing generality it suffices to prove that ℛ 1 P 2 ∈ 𝔍 subscript ℛ 1 subscript 𝑃 2 𝔍 \mathcal{R}_{1}P_{2}\in\mathfrak{J} . By Lemma 17 it is enough to prove that
sup ϵ > 0 ‖ P 1 ( i ) ( ϵ , n ) ( 𝔤 1 ( ϵ ) + 1 ) P 2 ( k ) ( ϵ , n ) ‖ H S < ∞ , subscript supremum italic-ϵ 0 subscript norm superscript subscript 𝑃 1 𝑖 italic-ϵ 𝑛 subscript 𝔤 1 italic-ϵ 1 superscript subscript 𝑃 2 𝑘 italic-ϵ 𝑛 𝐻 𝑆 \displaystyle\sup_{\epsilon>0}\left\|P_{1}^{(i)}(\epsilon,n)\bigl{(}\mathfrak{g}_{1}(\epsilon)+1\bigr{)}P_{2}^{(k)}(\epsilon,n)\right\|_{HS}<\infty,
(291)
sup ϵ > 0 ‖ P 1 ( i ) ( ϵ , n ) P 2 ( k ) ( ϵ , n ) ‖ H S < ∞ . subscript supremum italic-ϵ 0 subscript norm superscript subscript 𝑃 1 𝑖 italic-ϵ 𝑛 superscript subscript 𝑃 2 𝑘 italic-ϵ 𝑛 𝐻 𝑆 \displaystyle\sup_{\epsilon>0}\left\|P_{1}^{(i)}(\epsilon,n)P_{2}^{(k)}(\epsilon,n)\right\|_{HS}<\infty.
(292)
for any given i , k = 1 , … , n − 1 formulae-sequence 𝑖 𝑘
1 … 𝑛 1
i,k=1,\ldots,n-1 and n ∈ ℤ + 𝑛 subscript ℤ n\in\mathbb{Z}_{+} .
We shall consider only (291 ), (292 ) is proved analogously. Eq. (291 ) follows from the
inequality
sup ϵ > 0 ‖ 𝒞 L 𝒞 R ‖ H S < ∞ , subscript supremum italic-ϵ 0 subscript norm subscript 𝒞 𝐿 subscript 𝒞 𝑅 𝐻 𝑆 \sup_{\epsilon>0}\left\|\mathcal{C}_{L}\mathcal{C}_{R}\right\|_{HS}<\infty,
(293)
where 𝒞 L = F 1 P 1 ( i ) ( ϵ , n ) ( 𝔤 1 ( ϵ ) + 1 ) F 1 − 1 subscript 𝒞 𝐿 subscript 𝐹 1 superscript subscript 𝑃 1 𝑖 italic-ϵ 𝑛 subscript 𝔤 1 italic-ϵ 1 superscript subscript 𝐹 1 1 \mathcal{C}_{L}=F_{1}P_{1}^{(i)}(\epsilon,n)\bigl{(}\mathfrak{g}_{1}(\epsilon)+1\bigr{)}F_{1}^{-1} and 𝒞 R = F 1 P 2 ( k ) ( ϵ , n ) F 1 − 1 subscript 𝒞 𝑅 subscript 𝐹 1 superscript subscript 𝑃 2 𝑘 italic-ϵ 𝑛 superscript subscript 𝐹 1 1 \mathcal{C}_{R}=F_{1}P_{2}^{(k)}(\epsilon,n)F_{1}^{-1} are
integral
operators with the kernels
𝒞 L ( p 1 , p 2 , p c ; p 1 ′ , p 2 ′ , p c ′ ) = φ ^ 1 ∗ ( ϵ i , p 2 , p c ) [ 1 − μ 1 ( ϵ + p 1 2 ) ] − 1 2 χ ( ϵ i , ϵ i + 1 ] ( | p 1 | ) φ ^ 1 ( ϵ i , p 2 ′ , p c ′ ) subscript 𝒞 𝐿 subscript 𝑝 1 subscript 𝑝 2 subscript 𝑝 𝑐 subscript superscript 𝑝 ′ 1 subscript superscript 𝑝 ′ 2 subscript superscript 𝑝 ′ 𝑐 subscript superscript ^ 𝜑 1 subscript italic-ϵ 𝑖 subscript 𝑝 2 subscript 𝑝 𝑐 superscript delimited-[] 1 subscript 𝜇 1 italic-ϵ superscript subscript 𝑝 1 2 1 2 subscript 𝜒 subscript italic-ϵ 𝑖 subscript italic-ϵ 𝑖 1 subscript 𝑝 1 subscript ^ 𝜑 1 subscript italic-ϵ 𝑖 subscript superscript 𝑝 ′ 2 subscript superscript 𝑝 ′ 𝑐 \displaystyle\mathcal{C}_{L}(p_{1},p_{2},p_{c};p^{\prime}_{1},p^{\prime}_{2},p^{\prime}_{c})=\hat{\varphi}^{*}_{1}(\epsilon_{i},p_{2},p_{c})\left[1-\mu_{1}(\epsilon+p_{1}^{2})\right]^{-\frac{1}{2}}\chi_{(\epsilon_{i},\epsilon_{i+1}]}(|p_{1}|)\hat{\varphi}_{1}(\epsilon_{i},p^{\prime}_{2},p^{\prime}_{c})
× δ ( p 1 − p 1 ′ ) absent 𝛿 subscript 𝑝 1 subscript superscript 𝑝 ′ 1 \displaystyle\times\delta(p_{1}-p^{\prime}_{1})
(294)
𝒞 R ( p 1 , p 2 , p c ; p 1 ′ , p 2 ′ , p c ′ ) = φ ^ 2 ∗ ( ϵ k , a 21 p 1 + a 22 p 2 , p c ) φ ^ 2 ( ϵ k , a 21 p 1 ′ + a 22 p 2 ′ , p c ′ ) subscript 𝒞 𝑅 subscript 𝑝 1 subscript 𝑝 2 subscript 𝑝 𝑐 subscript superscript 𝑝 ′ 1 subscript superscript 𝑝 ′ 2 subscript superscript 𝑝 ′ 𝑐 subscript superscript ^ 𝜑 2 subscript italic-ϵ 𝑘 subscript 𝑎 21 subscript 𝑝 1 subscript 𝑎 22 subscript 𝑝 2 subscript 𝑝 𝑐 subscript ^ 𝜑 2 subscript italic-ϵ 𝑘 subscript 𝑎 21 subscript superscript 𝑝 ′ 1 subscript 𝑎 22 subscript superscript 𝑝 ′ 2 subscript superscript 𝑝 ′ 𝑐 \displaystyle\mathcal{C}_{R}(p_{1},p_{2},p_{c};p^{\prime}_{1},p^{\prime}_{2},p^{\prime}_{c})=\hat{\varphi}^{*}_{2}(\epsilon_{k},a_{21}p_{1}+a_{22}p_{2},p_{c})\hat{\varphi}_{2}(\epsilon_{k},a_{21}p^{\prime}_{1}+a_{22}p^{\prime}_{2},p^{\prime}_{c})
× χ ( ϵ k , ϵ k + 1 ] ( | a 11 p 1 + a 12 p 2 | ) δ ( a 11 p 1 + a 12 p 2 − a 11 p 1 ′ − a 12 p 2 ′ ) absent subscript 𝜒 subscript italic-ϵ 𝑘 subscript italic-ϵ 𝑘 1 subscript 𝑎 11 subscript 𝑝 1 subscript 𝑎 12 subscript 𝑝 2 𝛿 subscript 𝑎 11 subscript 𝑝 1 subscript 𝑎 12 subscript 𝑝 2 subscript 𝑎 11 subscript superscript 𝑝 ′ 1 subscript 𝑎 12 subscript superscript 𝑝 ′ 2 \displaystyle\times\chi_{(\epsilon_{k},\epsilon_{k+1}]}(|a_{11}p_{1}+a_{12}p_{2}|)\delta(a_{11}p_{1}+a_{12}p_{2}-a_{11}p^{\prime}_{1}-a_{12}p^{\prime}_{2})
(295)
where χ Ω : ℝ → ℝ : subscript 𝜒 Ω → ℝ ℝ \chi_{\Omega}:\mathbb{R}\to\mathbb{R} is the characteristic function
of the interval Ω ⊂ ℝ Ω ℝ \Omega\subset\mathbb{R} (the delta–function is needed formally here to compute the product kernel).
Let us define the function D : ℝ 3 × ℝ 3 → ℂ : 𝐷 → superscript ℝ 3 superscript ℝ 3 ℂ D:\mathbb{R}^{3}\times\mathbb{R}^{3}\to\mathbb{C}
as
D ( p 2 , q 2 ) := ∫ φ ^ 1 ( ϵ i ; p 2 , p c ) φ ^ 2 ∗ ( ϵ k ; q 2 , p c ) d 3 N − 9 p c . assign 𝐷 subscript 𝑝 2 subscript 𝑞 2 subscript ^ 𝜑 1 subscript italic-ϵ 𝑖 subscript 𝑝 2 subscript 𝑝 𝑐
superscript subscript ^ 𝜑 2 subscript italic-ϵ 𝑘 subscript 𝑞 2 subscript 𝑝 𝑐
superscript 𝑑 3 𝑁 9 subscript 𝑝 𝑐 D(p_{2},q_{2}):=\int\hat{\varphi}_{1}(\epsilon_{i};p_{2},p_{c})\hat{\varphi}_{2}^{*}(\epsilon_{k};q_{2},p_{c})d^{3N-9}p_{c}.
(296)
By the Cauchy–Schwarz inequality
| D ( p 2 , q 2 ) | 2 ≤ ρ 1 ( p 2 ) ρ 2 ( q 2 ) , superscript 𝐷 subscript 𝑝 2 subscript 𝑞 2 2 subscript 𝜌 1 subscript 𝑝 2 subscript 𝜌 2 subscript 𝑞 2 |D(p_{2},q_{2})|^{2}\leq\rho_{1}(p_{2})\rho_{2}(q_{2}),
(297)
where
ρ 1 ( p 2 ) := ∫ | φ ^ 1 ( ϵ i ; p 2 , p c ) | 2 d 3 N − 9 p c assign subscript 𝜌 1 subscript 𝑝 2 superscript subscript ^ 𝜑 1 subscript italic-ϵ 𝑖 subscript 𝑝 2 subscript 𝑝 𝑐
2 superscript 𝑑 3 𝑁 9 subscript 𝑝 𝑐 \displaystyle\rho_{1}(p_{2}):=\int\bigl{|}\hat{\varphi}_{1}(\epsilon_{i};p_{2},p_{c})\bigr{|}^{2}d^{3N-9}p_{c}
(298)
ρ 2 ( q 2 ) := ∫ | φ ^ 2 ( ϵ k ; q 2 , p c ) | 2 d 3 N − 9 p c , assign subscript 𝜌 2 subscript 𝑞 2 superscript subscript ^ 𝜑 2 subscript italic-ϵ 𝑘 subscript 𝑞 2 subscript 𝑝 𝑐
2 superscript 𝑑 3 𝑁 9 subscript 𝑝 𝑐 \displaystyle\rho_{2}(q_{2}):=\int\bigl{|}\hat{\varphi}_{2}(\epsilon_{k};q_{2},p_{c})\bigr{|}^{2}d^{3N-9}p_{c},
(299)
and by normalization
∫ ρ 1 ( z ) d 3 z = ∫ ρ 2 ( z ) d 3 z = 1 . subscript 𝜌 1 𝑧 superscript 𝑑 3 𝑧 subscript 𝜌 2 𝑧 superscript 𝑑 3 𝑧 1 \int\rho_{1}(z)d^{3}z=\int\rho_{2}(z)d^{3}z=1.
(300)
A straightforward calculation shows that the kernel of the product 𝒞 L 𝒞 R subscript 𝒞 𝐿 subscript 𝒞 𝑅 \mathcal{C}_{L}\mathcal{C}_{R} has the form
( 𝒞 L 𝒞 R ) ( p 1 , p 2 , p c ; p 1 ′ , p 2 ′ , p c ′ ) = | a 12 | − 3 φ ^ 1 ( ϵ i , p 2 , p c ) [ 1 − μ 1 ( ϵ + p 1 2 ) ] − 1 2 χ ( ϵ i , ϵ i + 1 ] ( | p 1 | ) subscript 𝒞 𝐿 subscript 𝒞 𝑅 subscript 𝑝 1 subscript 𝑝 2 subscript 𝑝 𝑐 subscript superscript 𝑝 ′ 1 subscript superscript 𝑝 ′ 2 subscript superscript 𝑝 ′ 𝑐 superscript subscript 𝑎 12 3 subscript ^ 𝜑 1 subscript italic-ϵ 𝑖 subscript 𝑝 2 subscript 𝑝 𝑐 superscript delimited-[] 1 subscript 𝜇 1 italic-ϵ superscript subscript 𝑝 1 2 1 2 subscript 𝜒 subscript italic-ϵ 𝑖 subscript italic-ϵ 𝑖 1 subscript 𝑝 1 \displaystyle(\mathcal{C}_{L}\mathcal{C}_{R})(p_{1},p_{2},p_{c};p^{\prime}_{1},p^{\prime}_{2},p^{\prime}_{c})=|a_{12}|^{-3}\hat{\varphi}_{1}(\epsilon_{i},p_{2},p_{c})\left[1-\mu_{1}(\epsilon+p_{1}^{2})\right]^{-\frac{1}{2}}\chi_{(\epsilon_{i},\epsilon_{i+1}]}(|p_{1}|)
× D ( a 12 − 1 a 11 ( p 1 ′ − p 1 ) + p 2 ′ , a 21 p 1 + a 22 a 12 − 1 a 11 ( p 1 ′ − p 1 ) + a 22 p 2 ′ ) absent 𝐷 superscript subscript 𝑎 12 1 subscript 𝑎 11 subscript superscript 𝑝 ′ 1 subscript 𝑝 1 subscript superscript 𝑝 ′ 2 subscript 𝑎 21 subscript 𝑝 1 subscript 𝑎 22 superscript subscript 𝑎 12 1 subscript 𝑎 11 subscript superscript 𝑝 ′ 1 subscript 𝑝 1 subscript 𝑎 22 subscript superscript 𝑝 ′ 2 \displaystyle\times D\bigl{(}a_{12}^{-1}a_{11}(p^{\prime}_{1}-p_{1})+p^{\prime}_{2},a_{21}p_{1}+a_{22}a_{12}^{-1}a_{11}(p^{\prime}_{1}-p_{1})+a_{22}p^{\prime}_{2}\bigr{)}
× φ ^ 2 ( ϵ k , a 21 p 1 ′ + a 22 p 2 ′ , p c ′ ) χ ( ϵ k , ϵ k + 1 ] ( | a 11 p 1 ′ + a 12 p 2 ′ | ) absent subscript ^ 𝜑 2 subscript italic-ϵ 𝑘 subscript 𝑎 21 subscript superscript 𝑝 ′ 1 subscript 𝑎 22 subscript superscript 𝑝 ′ 2 subscript superscript 𝑝 ′ 𝑐 subscript 𝜒 subscript italic-ϵ 𝑘 subscript italic-ϵ 𝑘 1 subscript 𝑎 11 subscript superscript 𝑝 ′ 1 subscript 𝑎 12 subscript superscript 𝑝 ′ 2 \displaystyle\times\hat{\varphi}_{2}(\epsilon_{k},a_{21}p^{\prime}_{1}+a_{22}p^{\prime}_{2},p^{\prime}_{c})\chi_{(\epsilon_{k},\epsilon_{k+1}]}(|a_{11}p^{\prime}_{1}+a_{12}p^{\prime}_{2}|)
(301)
Using (297 ), (300 ) and (51 ) the square of the Hilbert–Schmidt norm
can be estimated as follows
‖ 𝒞 L 𝒞 R ‖ H S 2 = ∫ | ( 𝒞 L 𝒞 R ) ( p 1 , p 2 , p c ; p 1 ′ , p 2 ′ , p c ′ ) | 2 d 3 p 1 d 3 p 2 d 3 N − 9 p c d 3 p 1 ′ d 3 p 2 ′ d 3 N − 9 p c ′ subscript superscript norm subscript 𝒞 𝐿 subscript 𝒞 𝑅 2 𝐻 𝑆 superscript subscript 𝒞 𝐿 subscript 𝒞 𝑅 subscript 𝑝 1 subscript 𝑝 2 subscript 𝑝 𝑐 subscript superscript 𝑝 ′ 1 subscript superscript 𝑝 ′ 2 subscript superscript 𝑝 ′ 𝑐 2 superscript 𝑑 3 subscript 𝑝 1 superscript 𝑑 3 subscript 𝑝 2 superscript 𝑑 3 𝑁 9 subscript 𝑝 𝑐 superscript 𝑑 3 subscript superscript 𝑝 ′ 1 superscript 𝑑 3 subscript superscript 𝑝 ′ 2 superscript 𝑑 3 𝑁 9 subscript superscript 𝑝 ′ 𝑐 \displaystyle\left\|\mathcal{C}_{L}\mathcal{C}_{R}\right\|^{2}_{HS}=\int\left|(\mathcal{C}_{L}\mathcal{C}_{R})(p_{1},p_{2},p_{c};p^{\prime}_{1},p^{\prime}_{2},p^{\prime}_{c})\right|^{2}d^{3}p_{1}d^{3}p_{2}d^{3N-9}p_{c}d^{3}p^{\prime}_{1}d^{3}p^{\prime}_{2}d^{3N-9}p^{\prime}_{c}
≤ | a 12 | − 6 a μ − 1 ∫ d 3 p 1 d 3 p 2 d 3 N − 9 p c d 3 p 1 ′ d 3 p 2 ′ d 3 N − 9 p c ′ | φ ^ 1 ( ϵ i , p 2 , p c ) | 2 [ ϵ + p 1 2 ] − 1 absent superscript subscript 𝑎 12 6 superscript subscript 𝑎 𝜇 1 superscript 𝑑 3 subscript 𝑝 1 superscript 𝑑 3 subscript 𝑝 2 superscript 𝑑 3 𝑁 9 subscript 𝑝 𝑐 superscript 𝑑 3 subscript superscript 𝑝 ′ 1 superscript 𝑑 3 subscript superscript 𝑝 ′ 2 superscript 𝑑 3 𝑁 9 subscript superscript 𝑝 ′ 𝑐 superscript subscript ^ 𝜑 1 subscript italic-ϵ 𝑖 subscript 𝑝 2 subscript 𝑝 𝑐 2 superscript delimited-[] italic-ϵ superscript subscript 𝑝 1 2 1 \displaystyle\leq|a_{12}|^{-6}a_{\mu}^{-1}\int d^{3}p_{1}d^{3}p_{2}d^{3N-9}p_{c}d^{3}p^{\prime}_{1}d^{3}p^{\prime}_{2}d^{3N-9}p^{\prime}_{c}\bigl{|}\hat{\varphi}_{1}(\epsilon_{i},p_{2},p_{c})\bigr{|}^{2}\bigl{[}\epsilon+p_{1}^{2}\bigr{]}^{-1}
× ρ 1 ( a 12 − 1 a 11 ( p 1 ′ − p 1 ) + p 2 ′ ) ρ 2 ( a 21 p 1 + a 22 a 12 − 1 a 11 ( p 1 ′ − p 1 ) + a 22 p 2 ′ ) absent subscript 𝜌 1 superscript subscript 𝑎 12 1 subscript 𝑎 11 subscript superscript 𝑝 ′ 1 subscript 𝑝 1 subscript superscript 𝑝 ′ 2 subscript 𝜌 2 subscript 𝑎 21 subscript 𝑝 1 subscript 𝑎 22 superscript subscript 𝑎 12 1 subscript 𝑎 11 subscript superscript 𝑝 ′ 1 subscript 𝑝 1 subscript 𝑎 22 subscript superscript 𝑝 ′ 2 \displaystyle\times\rho_{1}\bigl{(}a_{12}^{-1}a_{11}(p^{\prime}_{1}-p_{1})+p^{\prime}_{2}\bigr{)}\rho_{2}\bigl{(}a_{21}p_{1}+a_{22}a_{12}^{-1}a_{11}(p^{\prime}_{1}-p_{1})+a_{22}p^{\prime}_{2}\bigr{)}
× | φ ^ 2 ( ϵ k , a 21 p 1 ′ + a 22 p 2 ′ , p c ′ ) | 2 = | a 12 | − 6 a μ − 1 ∫ d 3 p 1 d 3 p 2 d 3 p 1 ′ d 3 p 2 ′ [ ϵ + p 1 2 ] − 1 ρ 1 ( p 2 ) \displaystyle\times\bigl{|}\hat{\varphi}_{2}(\epsilon_{k},a_{21}p^{\prime}_{1}+a_{22}p^{\prime}_{2},p^{\prime}_{c})\bigr{|}^{2}=|a_{12}|^{-6}a_{\mu}^{-1}\int d^{3}p_{1}d^{3}p_{2}d^{3}p^{\prime}_{1}d^{3}p^{\prime}_{2}\bigl{[}\epsilon+p_{1}^{2}\bigr{]}^{-1}\rho_{1}(p_{2})
× ρ 1 ( a 12 − 1 a 11 ( p 1 ′ − p 1 ) + p 2 ′ ) ρ 2 ( a 21 p 1 + a 22 a 12 − 1 a 11 ( p 1 ′ − p 1 ) + a 22 p 2 ′ ) ρ 2 ( a 21 p 1 ′ + a 22 p 2 ′ ) absent subscript 𝜌 1 superscript subscript 𝑎 12 1 subscript 𝑎 11 subscript superscript 𝑝 ′ 1 subscript 𝑝 1 subscript superscript 𝑝 ′ 2 subscript 𝜌 2 subscript 𝑎 21 subscript 𝑝 1 subscript 𝑎 22 superscript subscript 𝑎 12 1 subscript 𝑎 11 subscript superscript 𝑝 ′ 1 subscript 𝑝 1 subscript 𝑎 22 subscript superscript 𝑝 ′ 2 subscript 𝜌 2 subscript 𝑎 21 subscript superscript 𝑝 ′ 1 subscript 𝑎 22 subscript superscript 𝑝 ′ 2 \displaystyle\times\rho_{1}\bigl{(}a_{12}^{-1}a_{11}(p^{\prime}_{1}-p_{1})+p^{\prime}_{2}\bigr{)}\rho_{2}\bigl{(}a_{21}p_{1}+a_{22}a_{12}^{-1}a_{11}(p^{\prime}_{1}-p_{1})+a_{22}p^{\prime}_{2}\bigr{)}\rho_{2}\bigl{(}a_{21}p^{\prime}_{1}+a_{22}p^{\prime}_{2}\bigr{)}
= | a 12 | − 6 a μ − 1 ∫ d 3 p 1 d 3 p 1 ′ d 3 p 2 ′ [ ϵ + p 1 2 ] − 1 ρ 1 ( a 12 − 1 a 11 ( p 1 ′ − p 1 ) + p 2 ′ ) absent superscript subscript 𝑎 12 6 superscript subscript 𝑎 𝜇 1 superscript 𝑑 3 subscript 𝑝 1 superscript 𝑑 3 subscript superscript 𝑝 ′ 1 superscript 𝑑 3 subscript superscript 𝑝 ′ 2 superscript delimited-[] italic-ϵ superscript subscript 𝑝 1 2 1 subscript 𝜌 1 superscript subscript 𝑎 12 1 subscript 𝑎 11 subscript superscript 𝑝 ′ 1 subscript 𝑝 1 subscript superscript 𝑝 ′ 2 \displaystyle=|a_{12}|^{-6}a_{\mu}^{-1}\int d^{3}p_{1}d^{3}p^{\prime}_{1}d^{3}p^{\prime}_{2}\bigl{[}\epsilon+p_{1}^{2}\bigr{]}^{-1}\rho_{1}\bigl{(}a_{12}^{-1}a_{11}(p^{\prime}_{1}-p_{1})+p^{\prime}_{2}\bigr{)}
× ρ 2 ( a 12 − 1 ( p 1 ′ − p 1 ) + a 21 p 1 ′ + a 22 p 2 ′ ) ρ 2 ( a 21 p 1 ′ + a 22 p 2 ′ ) , absent subscript 𝜌 2 superscript subscript 𝑎 12 1 subscript superscript 𝑝 ′ 1 subscript 𝑝 1 subscript 𝑎 21 subscript superscript 𝑝 ′ 1 subscript 𝑎 22 subscript superscript 𝑝 ′ 2 subscript 𝜌 2 subscript 𝑎 21 subscript superscript 𝑝 ′ 1 subscript 𝑎 22 subscript superscript 𝑝 ′ 2 \displaystyle\times\rho_{2}\bigl{(}a_{12}^{-1}(p^{\prime}_{1}-p_{1})+a_{21}p^{\prime}_{1}+a_{22}p^{\prime}_{2}\bigr{)}\rho_{2}\bigl{(}a_{21}p^{\prime}_{1}+a_{22}p^{\prime}_{2}\bigr{)},
(302)
where we have used the relation a 11 a 22 − a 12 a 21 = 1 subscript 𝑎 11 subscript 𝑎 22 subscript 𝑎 12 subscript 𝑎 21 1 a_{11}a_{22}-a_{12}a_{21}=1 .
Now we make the change of variables
ξ 1 := a 12 − 1 a 11 ( p 1 ′ − p 1 ) + p 2 ′ assign subscript 𝜉 1 superscript subscript 𝑎 12 1 subscript 𝑎 11 subscript superscript 𝑝 ′ 1 subscript 𝑝 1 subscript superscript 𝑝 ′ 2 \displaystyle\xi_{1}:=a_{12}^{-1}a_{11}(p^{\prime}_{1}-p_{1})+p^{\prime}_{2}
(303)
ξ 2 := a 12 − 1 ( p 1 ′ − p 1 ) + a 21 p 1 ′ + a 22 p 2 ′ assign subscript 𝜉 2 superscript subscript 𝑎 12 1 subscript superscript 𝑝 ′ 1 subscript 𝑝 1 subscript 𝑎 21 subscript superscript 𝑝 ′ 1 subscript 𝑎 22 subscript superscript 𝑝 ′ 2 \displaystyle\xi_{2}:=a_{12}^{-1}(p^{\prime}_{1}-p_{1})+a_{21}p^{\prime}_{1}+a_{22}p^{\prime}_{2}
(304)
ξ 3 := a 21 p 1 ′ + a 22 p 2 ′ assign subscript 𝜉 3 subscript 𝑎 21 subscript superscript 𝑝 ′ 1 subscript 𝑎 22 subscript superscript 𝑝 ′ 2 \displaystyle\xi_{3}:=a_{21}p^{\prime}_{1}+a_{22}p^{\prime}_{2}
(305)
The inverse transformation has the form
p 1 = − a 21 − 1 a 22 ξ 1 + a 21 − 1 ξ 2 subscript 𝑝 1 superscript subscript 𝑎 21 1 subscript 𝑎 22 subscript 𝜉 1 superscript subscript 𝑎 21 1 subscript 𝜉 2 \displaystyle p_{1}=-a_{21}^{-1}a_{22}\xi_{1}+a_{21}^{-1}\xi_{2}
(306)
p 1 ′ = − a 21 − 1 a 22 ξ 1 + a 21 − 1 a 22 a 11 ξ 2 − a 12 ξ 3 subscript superscript 𝑝 ′ 1 superscript subscript 𝑎 21 1 subscript 𝑎 22 subscript 𝜉 1 superscript subscript 𝑎 21 1 subscript 𝑎 22 subscript 𝑎 11 subscript 𝜉 2 subscript 𝑎 12 subscript 𝜉 3 \displaystyle p^{\prime}_{1}=-a_{21}^{-1}a_{22}\xi_{1}+a_{21}^{-1}a_{22}a_{11}\xi_{2}-a_{12}\xi_{3}
(307)
p 2 ′ = ξ 1 − a 11 ξ 2 + a 11 ξ 3 subscript superscript 𝑝 ′ 2 subscript 𝜉 1 subscript 𝑎 11 subscript 𝜉 2 subscript 𝑎 11 subscript 𝜉 3 \displaystyle p^{\prime}_{2}=\xi_{1}-a_{11}\xi_{2}+a_{11}\xi_{3}
(308)
This gives
‖ 𝒞 L 𝒞 R ‖ H S 2 ≤ | a 12 | − 5 | a 21 | − 1 a μ − 1 ∫ d 3 ξ 1 d 3 ξ 2 ρ 1 ( ξ 1 ) ρ 2 ( ξ 2 ) { ϵ + a 21 − 2 ( ξ 2 − a 22 ξ 1 ) 2 } − 1 subscript superscript norm subscript 𝒞 𝐿 subscript 𝒞 𝑅 2 𝐻 𝑆 superscript subscript 𝑎 12 5 superscript subscript 𝑎 21 1 superscript subscript 𝑎 𝜇 1 superscript 𝑑 3 subscript 𝜉 1 superscript 𝑑 3 subscript 𝜉 2 subscript 𝜌 1 subscript 𝜉 1 subscript 𝜌 2 subscript 𝜉 2 superscript italic-ϵ superscript subscript 𝑎 21 2 superscript subscript 𝜉 2 subscript 𝑎 22 subscript 𝜉 1 2 1 \displaystyle\left\|\mathcal{C}_{L}\mathcal{C}_{R}\right\|^{2}_{HS}\leq|a_{12}|^{-5}|a_{21}|^{-1}a_{\mu}^{-1}\int d^{3}\xi_{1}d^{3}\xi_{2}\rho_{1}(\xi_{1})\rho_{2}(\xi_{2})\left\{\epsilon+a_{21}^{-2}(\xi_{2}-a_{22}\xi_{1})^{2}\right\}^{-1}
(309)
≤ | a 12 | − 5 | a 21 | a μ − 1 sup ϵ > 0 sup s ∈ ℝ 3 ∫ d 3 ξ 2 ρ 2 ( ξ 2 ) { ϵ + ( ξ 2 + s ) 2 } − 1 absent superscript subscript 𝑎 12 5 subscript 𝑎 21 superscript subscript 𝑎 𝜇 1 subscript supremum italic-ϵ 0 subscript supremum 𝑠 superscript ℝ 3 superscript 𝑑 3 subscript 𝜉 2 subscript 𝜌 2 subscript 𝜉 2 superscript italic-ϵ superscript subscript 𝜉 2 𝑠 2 1 \displaystyle\leq|a_{12}|^{-5}|a_{21}|a_{\mu}^{-1}\sup_{\epsilon>0}\sup_{s\in\mathbb{R}^{3}}\int d^{3}\xi_{2}\rho_{2}(\xi_{2})\left\{\epsilon+(\xi_{2}+s)^{2}\right\}^{-1}
(310)
That the rhs is finite follows from Theorem 6 . ∎
In conclusion, let us explain why the proof of Theorem 3 does not apply to the three–particle
case, where the Efimov effect is possible yafaev ; merkuriev ; sobolev .
For simplicity let us assume that the pair–interactions are bounded and finite
range, particle pairs { 2 , 3 } 2 3 \{2,3\} and { 1 , 3 } 1 3 \{1,3\} have zero energy resonances and
v 12 = 0 subscript 𝑣 12 0 v_{12}=0 . Theorem 5 applies in this case as well
but instead of (51 ) one has 1 − μ ( ϵ ) = a μ ϵ + 𝒪 ( ϵ ) 1 𝜇 italic-ϵ subscript 𝑎 𝜇 italic-ϵ 𝒪 italic-ϵ 1-\mu(\epsilon)=a_{\mu}\sqrt{\epsilon}+\mathcal{O}(\epsilon) , see klaus1 or yafaev2
(this makes the operators ℛ j subscript ℛ 𝑗 \mathcal{R}_{j} defined in (172 ) less singular
compared to the case of Theorem 3 !). Lemma 10 and Theorem 7 apply without change. However, in
case N = 3 𝑁 3 N=3 the proof of
Theorem 3
breaks down because ℳ 3 ∉ 𝔍 subscript ℳ 3 𝔍 \mathcal{M}_{3}\notin\mathfrak{J} . Indeed, from definition
in Theorem 7 it follows that ℳ 3 = ℳ 2 subscript ℳ 3 subscript ℳ 2 \mathcal{M}_{3}=\mathcal{M}_{2} , while the
expression for
ℳ 2 subscript ℳ 2 \mathcal{M}_{2} contains the term ℛ 1 L 1 ℛ 2 + ℛ 2 L 1 ℛ 1 = ℛ 1 𝔪 2 ℛ 2 + ℛ 2 𝔪 2 ℛ 1 subscript ℛ 1 subscript 𝐿 1 subscript ℛ 2 subscript ℛ 2 subscript 𝐿 1 subscript ℛ 1 subscript ℛ 1 subscript 𝔪 2 subscript ℛ 2 subscript ℛ 2 subscript 𝔪 2 subscript ℛ 1 \mathcal{R}_{1}L_{1}\mathcal{R}_{2}+\mathcal{R}_{2}L_{1}\mathcal{R}_{1}=\mathcal{R}_{1}\mathfrak{m}_{2}\mathcal{R}_{2}+\mathcal{R}_{2}\mathfrak{m}_{2}\mathcal{R}_{1} . Slightly modifying the analysis in
yafaev ; sobolev one can show that for ϵ → + 0 → italic-ϵ 0 \epsilon\to+0 the eigenvalues of the last operator accumulate at the point lying
in the interval ( 1 , ∞ ) 1 (1,\infty) , which implies that ℳ 3 ∉ 𝔍 subscript ℳ 3 𝔍 \mathcal{M}_{3}\notin\mathfrak{J} .